ΜΕΛΕΤΗ ΕΠΙΠΟΛΑΣΜΟΥ ΚΑΙ ΕΠΙΔΡΑΣΗΣ ΤΟΥ ΣΑΚΧΑΡΩΔΗ ΔΙΑΒΗΤΗ ΤΥΠΟΥ 2 ΣΤΗΝ ΠΡΟΓΝΩΣΗ ΑΣΘΕΝΩΝ ΜΕ ΟΞΥ ΕΜΦΡΑΓΜΑ ΜΥΟΚΑΡΔΙΟΥ Ι. Α. Κυριαζής (1), Δ. Μυτάς (2), Π. Στουγιάννος (2), Ε. Ζέρβας (3), Χ. Κατσαρέ (3), Π. Κληματσάκη(3), Χρ. Παρθενίου(1), Β. Πυργάκης (2) (1) Διαβητολογικό Ιατρείο , Γενικό Νοσοκομείο Κορίνθου (2) Καρδιολογική Κλινική, Γενικό Νοσοκομείο Κορίνθου (3) Παθολογική Κλινική, Γενικό Νοσοκομείο Κορίνθου
Σκοπός Η ανίχνευση: του επιπολασμού του σακχαρώδη διαβήτη (ΣΔ) σε δείγμα ασθενών με Οξύ έμφραγμα μυοκαρδίου (ΟΕΜ) των κλινικών συσχετίσεων του & η επίδραση αυτού στην πρόγνωση των ασθενών με ΟΕΜ
Υλικό Μελετήθηκαν 306 διαδοχικοί ασθενείς που νοσηλεύτηκαν λόγω ΟΕΜ 219 άνδρες & 87 γυναίκες μέσης ηλικίας 66.3+/-13 έτη που νοσηλεύτηκαν λόγω ΟΕΜ 203 με ανάσπαση του ST διαστήματος (STEMI) 103 χωρίς ανάσπαση του ST διαστήματος (NSTEMI)
Μέθοδος Το δείγμα ασθενών διαχωρίστηκε σε δύο ομάδες ομάδα Α: ασθενείς με ΟΕΜ και ΣΔ ομάδα Β: ασθενείς με ΟΕΜ χωρίς ΣΔ Λήφθηκε λεπτομερές ιστορικό Εξετάσθηκαν οι δείκτες του μεταβολικού προφίλ στο περιφερικό αίμα κατά την εισαγωγή τους Εκτιμήθηκε η παρουσία Των μειζόνων παραγόντων καρδιαγγειακού κινδύνου (ΠΚ) Του μεταβολικού συνδρόμου (ΜΣ) (ATP-III κριτήρια).
Μέθοδος Καταγράφηκε: η ενδονοσοκομειακή θνητότητα οι ενδονοσοκομειακές επιπλοκές μετεμφραγματική στηθάγχη επανέμφραγμα αιμοδυναμική αστάθεια και καρδιακή ανεπάρκεια κακοήθεις κοιλιακές αρρυθμίες μηχανικές επιπλοκές ΟΕΜ) η απώτερη μεσοπρόθεσμη εξαμηνιαία θνητότητα οι επανεισαγωγές για καρδιαγγειακά συμβάματα στο επόμενο εξάμηνο.
Αποτελέσματα Την ομάδα Α αποτέλεσαν 110 ασθενείς με ΣΔ και ΟΕΜ (ποσοστό 36%), Την ομάδα Β συνέθεσαν 196 μη διαβητικοί ασθενείς Δεν υπήρξε σημαντική διαφορά στην ηλικία και στο φύλο μεταξύ των 2 ομάδων
Συγκρίνοντας το ιστορικό των δύο ομάδων ως προς την παρουσία ΠΚ διαπιστώσαμε ότι η ομάδα των διαβητικών έπασχε συχνότερα από: δυσλιπιδαιμία (66.4% έναντι 58.7%, p=ns) υπέρταση (64.5% έναντι 48.9%, p=0,01).
Επίσης οι διαβητικοί ασθενείς με ΟΕΜ: ήταν περισσότερο υπέρβαροι (BMI 25-30Kg/m2ΕΣ) ή παχύσαρκοι (BMI≥30Kg/m2ΕΣ), 82% έναντι 73.7%, p=0.001) εμφάνιζαν πιο συχνά ΜΣ (76.6% έναντι 36.3%, p=0.0001)
Ελέγχοντας ως προς τα συστατικά στοιχεία του ΜΣ, στην ομάδα Α καταγράφηκαν: υψηλότερες τιμές τριγλυκεριδίων (165+/-80 έναντι 132+/-53mg/dl, p=0.009), μεγαλύτερη περίμετρος μέσης (100+/-11 έναντι 96+/-10cm, p=0.008) χαμηλότερη HDL (42.6+/-9.9 έναντι 44+/-10.6mg/dl, p=ns).
στους διαβητικούς εμφραγματίες Από την ενδονοσοκομειακή καταγραφή και την απώτερη 6μηνιαία παρακολούθηση καταγράφηκε τάση αύξησης: των ενδονοσοκομειακών επιπλοκών των επανεισαγωγών στους διαβητικούς εμφραγματίες Η τάση δεν αποδείχθηκε στατιστικά σημαντική (p=ns) στο μελετηθέν δείγμα ασθενών.
Συμπεράσματα Ο επιπολασμός του ΣΔ παρατηρείται ιδιαίτερα αυξημένος στους ασθενείς που εκδηλώνουν ΟΕΜ. Οι διαβητικοί εμφραγματίες ασθενείς πάσχουν συχνότερα από υπέρταση και δυσλιπιδαιμία, είναι υπέρβαροι και έχουν αυξημένη επίπτωση μεταβολικού συνδρόμου. Η παρουσία του ΣΔ σχετίζεται με χειρότερη πρόγνωση των ασθενών με οξύ έμφραγμα μυοκαρδίου.