ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΤΑΦΟ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ. ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ.

H περιπέτεια της ζωής του Μεγάλου Αλεξάνδρου δεν τελείωσε με τον θάνατο του. Η σορός του Αλεξάνδρου πέρασε από μια ολόκληρη Οδύσσεια μέχρι να βρει την ησυχία που αρμόζει και ο τάφος του μετατράπηκε σε αξιοθέατο και προσκύνημα, ώσπου χάθηκαν τα ίχνη του. Τότε ξεκίνησε μια νέα Οδύσσεια για την ανακάλυψή του, που συνεχίζεται μέχρι σήμερα.

Εξαιτίας μιας προφητείας που υποσχόταν ευημερία στον τόπο, όπου θα θαβόταν ο Στρατηλάτης, η σορός του έγινε… ανάρπαστη. Μεταφέρθηκε με μια μεγαλοπρεπή άρμα-άμαξα στην Αίγυπτο. Το τελευταίο ταξίδι του Αλεξάνδρου δεν κατέληξε στον τόπο όπου ο ίδιος είχε εκφράσει την επιθυμία να ταφεί την όαση Σίουα όπου βρισκόταν το Μαντείο του Αμμωνα Δία.

Η ταριχευμένη σορός του θάφτηκε προσωρινά στη Μέμφιδα, πρωτεύουσα του αρχαίου βασιλείου της Φαραωνικής Αιγύπτου, κοντά στο Κάιρο (το 320 π.Χ. με φροντίδα του Πτολεμαίου Α’ Σωτήρος). Κατόπιν, μεταφέρθηκε στην Αλεξάνδρεια από τον ίδιο Πτολεμαίο      και εκεί παρέμεινε θαμμένος γύρω στα 700 χρόνια

Στην αρχή, αναπαυόταν μέσα σε μία χρυσή λάρνακα, που ήταν τοποθετημένη σ’ έναν μεγαλοπρεπή τάφο, ένα μαυσωλείο σε κεντρικό σημείο της πόλης. Έναν αιώνα αργότερα, ο Πτολεμαίος Φιλοπάτωρ συγκέντρωσε σ’ έναν μοναδικό τάφο τα λείψανα των προγόνων του γύρω από αυτά του Στρατηλάτη.

Κατά μία εκδοχή, το Σώμα, ο αρχικός τάφος του Αλεξάνδρου έμεινε κενός. Ένας Ρωμαίος ιστορικός αναφέρει ότι ο Αύγουστος τον 1ο αι. π.Χ. στην επιθυμία του να δει το (ταριχευμένο) σώμα του Αλεξάνδρου άγγιξε τη μύτη του και του προξένησε κάποια ζημιά.

Δεν υπάρχει κανείς που να μπορεί να ισχυριστεί ότι έχει δει τον τάφο του Αλέξανδρου μετά το τέλος του 4ου αιώνα.

Κανείς... εκτός από τον Αμβρόσιο Σκυλίτση, διακεκριμένο μέλος της ελληνικής κοινότητας Αλεξάνδρειας του προπερασμένου αιώνα, ο οποίος, σε μια έκθεση του σημείωνε ότι «κατάφερε να εισχωρήσει το 1850 στον τάφο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ακολουθώντας υπόγειες μυστικές στοές κάτω από τζαμί στο κέντρο της πτολεμαϊκής Αλεξάνδρειας».

Η πιθανότητα να βρισκόταν σε αυτό το σημείο, ο τάφος μειώθηκε αισθητά μετά τις ανασκαφές Πολωνών (το 1956), που έδειξαν ότι δεν υπάρχει πτολεμαϊκό αρχαιολογικο στρώμα σ’ αυτή την περιοχή.

Σποραδικές μαρτυρίες Αράβων αναφέρουν στην έξοδο της πόλης ένα τέμενος με την ονομασία -Τέμενος του Δικέρατου» (Αλεξάνδρου) το 871 μΧ και την ύπαρξη ενός μαρμάρινου βάθρου του τάφου τού Αλεξάνδρου το 954 μ.Χ.

Παρά την επιστημονική πρόοδο στον τομέα της έρευνας και τις συνεχείς ανασκαφές, το μυστήριο του τάφου του Μεγάλου Αλεξάνδρου καλά κρατεί, καθώς ο εντοπισμός του τάφου του αποτελεί μια αδύνατη αποστολή για τους αρχαιολόγους.

Άραγε υπάρχει ελπίδα να βρεθεί κάποτε ο τάφος του Μεγάλου Αλεξάνδρου; Κι αν ναι, πού; Μα, στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, συμφωνούν οι περισσότεροι ιστορικοί συγγραφείς και ερευνητές, παλιότεροι και σύγχρονοι Ελληνες και Ρωμαίοι, Αραβες, Δυτικοί περιηγητές, αρχαιολόγοι όλων των εθνών.

Ιστορικοί Σπηλιόπουλος Γρηγόρης Νικολόπουλος Γιώργος Ντούσας Γιάννης Αλέξίου Χρήστος Κόγκας Βασίλης.