Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ

Ιστορία Ο Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς (Ο.Σ.Φ.Π.) ή απλά Ολυμπιακός είναι ελληνικός αθλητικός σύλλογος με έδρα τον Πειραιά. Περιλαμβάνει τμήματα για 16 Ολυμπιακά αθλήματα: ποδόσφαιρο, μπάσκετ, βόλεϊ, πόλο, στίβος, κολύμβηση, πυγμαχία, άρση βαρών, ιστιοπλοΐα, πάλη, τένις, σκοποβολή, καταδύσεις, κωπηλασία, κανόε καγιάκ - καγιάκ σλάλομ και επιτραπέζια αντισφαίριση. Τμήματα του συλλόγου υπήρξαν παλαιότερα η ενόργανη γυμναστική, η ξιφασκία, η ποδηλασία, το χάντμπολ, το σκάκι και το γυναικείο μπάσκετ αλλά πλέον δεν υφίστανται. Έχει κατακτήσει εκατοντάδες τίτλους σε πανελλήνιο κυρίως, αλλά και διεθνές επίπεδο. Το έμβλημα της ομάδας είναι ο δαφνοστεφανωμένος έφηβος, ενώ είναι γνωστός και με το όνομα «Θρύλος». Έχει κατακτήσει συνολικά 6 ευρωπαϊκούς τίτλους στο μπάσκετ, το βόλεϊ, το πόλο και την πάλη. Στο ποδόσφαιρο είχε ενδεκαετή συνεχή παρουσία στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ, που διακόπηκε προσωρινά την περίοδο 2008-2009. Ο Ολυμπιακός ιδρύθηκε στις 10 Μαρτίου 1925, από τη συγχώνευση δύο πειραϊκών σωματείων, του Αθλητικού και Ποδοσφαιρικού Συλλόγου Πειραιώς (Πειραϊκός Ποδοσφαιρικός Όμιλος) και του Ομίλου Φιλάθλων Πειραιώς. Το όνομα του νέου συλλόγου το εμπνεύστηκε ο πρώτος αντιπρόεδρος του, Νότης Καμπέρος, δίνοντας τέλος στις διαφωνίες. Ο Μιχάλης Μανούσκος πρόσθεσε το "Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς" και ο τίτλος ψηφίστηκε ομόφωνα. Το όνομα του νέου συλλόγου επιλέχθηκε ώστε να υποδηλώνει το πάθος, την αθλητική ισχύ, την ευγενή άμιλλα, τη δίκαιη νίκη, έννοιες που περικλείονται στο λεγόμενο ολυμπιακό ιδεώδες. Υπό το σκεπτικό αυτό επιλέχθηκε και ο δαφνοστεφανωμένος έφηβος ως έμβλημα, με χρώματα το κόκκινο και το λευκό. Αλφαβητικά τα ιδρυτικά μέλη ήταν οι: Βασίλης Ανδριανόπουλος, Γιάννης Ανδριανόπουλος, Γιώργος Ανδριανόπουλος, Ντίνος Ανδριανόπουλος, Δημήτρης Ανδρόνικος, Δημήτρης Αυδής, Νίκος Βλάσσης, Στέφανος Εμμανουήλ, Νίκος Ζαχαρίας, Θανάσης Καλλίτσης, Νίκος Καλούδης, Ντίνος Καλούδης, Νότης Καμπέρος, Κώστας Κλειδουχάκης, Όθων Κόκκινος, Τριαντάφυλλος Κρέμος, Παναγιώτης Κωστάλας, Παναγιώτης Λαγουμιτζής, Ανδρέας Λουκάκης, Σπύρος Λουκάκης, Γιάννης Λουλουδάκης, Βαγγέλης Μαγγόπουλος, Μιχάλης Μανούσκος, Σταύρος Μαραγκουδάκης, Γρηγόρης Ντούφας, Θόδωρος Ορλώφ, Φώτης Πρωτοψάλτης, Γιάννης Συμιγδαλάς, Νίκος Συμιγδαλάς, Χρήστος Τζουμερικιώτης, Βρασίδας Τρουποσκιάδης και Σπύρος Ψαλλιδάς. Ο ισχυρός άνδρας του Ολυμπιακού ήταν ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος, ιδιοκτήτης εμπορικού καταστήματος. Επιφανείς παράγοντες του Πειραιά στήριξαν έμπρακτα την ίδρυση του Ολυμπιακού, έχοντας ως σκοπό να δημιουργήσουν ένα αθλητικό σωματείο που να αμφισβητήσει την κυριαρχία του Πειραϊκού Συνδέσμου. Μεταξύ άλλων, ενεργή συμμετοχή είχαν οι Μιχάλης Μανούσκος, βιομήχανος της πόλης, ο Νότης Καμπέρος, ανώτατος αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού, ο Σταύρος Μαραγκουδάκης, διευθυντής του Ταχυδρομείου, ο Νίκος Ανδρόνικος, έμπορος, ο Δημήτρης Σκλιάς, αξιωματικός του Στρατού, ο Νικόλαος Ζαχαρίας, δικηγόρος, ο Αθανάσιος Μέρμηγκας, συμβολαιογράφος, ο Ιωάννης Κεκκές, χρηματομεσίτης και όλη η οικογένεια των Ανδριανόπουλων.

Ποδόσφαιρο Ο Ολυμπιακός ξεκίνησε την αθλητική του δράση στηριζόμενος στα αδέλφια Ανδριανόπουλοι. Οι 5 μαζί ξεχώρισαν στην αθλητική ιστορία του τόπου. Ποτέ άλλοτε δεν έχει συμβεί παρόμοιο γεγονός, 5 αδέλφια να είναι συμπαίκτες σε μία ομάδα, και ακόμη περισσότερο όλοι τους να αγωνίζονται στην επίθεση. Κοντά στους Ανδριανόπουλους τον Ολυμπιακό πλαισίωσαν και άλλοι παίκτες από τα σωματεία του Πειραιά και ιδιαίτερα από τον Πειραϊκό Σύνδεσμο. Ιδιαίτερη μορφή ο Κώστας Κλειδουχάκης, τερματοφύλακας της ομάδας, αλλά και οι Νίκος Πανόπουλος, Χαράλαμπος Πεζώνης, Πάνος Κορωναίος, Κώστας Τερεζάκης. Η δεκαετία του 1930 άνοιξε με τις καλύτερες προοπτικές για τον πειραϊκό σύλλογο. Ορισμένες σημαντικές επιτυχίες επί ξένων ομάδων που είχαν προηγηθεί, οι νίκες επί των ελληνικών σωματείων στα συχνά φιλικά παιχνίδια και η αποτελεσματική διοικητική λειτουργία προοιώνιζαν ευνοϊκή αθλητική πορεία για την ομάδα. Δύναμη του συλλόγου οι πολυπληθείς οπαδοί του, οι οποίοι έδειχναν την υποστήριξή τους στους φιλικούς αγώνες. Εναντίον του Παναθηναϊκού στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, εναντίον του Εθνικού στο Ποδηλατοδρόμιο, εναντίον του Απόλλωνα ή της ΑΕΚ στο γήπεδο του Ρουφ, εκδήλωναν τη συμπαράστασή τους στην ομάδα. Δεν ήταν λίγες οι φορές που οι φίλαθλοι του Ολυμπιακού επέστρεφαν στον Πειραιά με τα πόδια πανηγυρίζοντας κάποια σημαντική επιτυχία επί αθηναϊκής ομάδας. Περνούσαν από τους κεντρικούς δρόμους της πρωτεύουσας για να διατρανώσουν τη νίκη επί των Αθηναίων, κατηφόριζαν την οδό Πειραιώς και κατέληγαν με ζητωκραυγές στον κεντρικό Πειραιά αλλά και ακόμη παραπέρα στις απόμακρες φτωχογειτονιές που ήταν τα σπίτια τους. Ήταν οι στιγμές της δικαίωσης, της καταξίωσης που έφερνε η νίκη επί των αθηναίων ανταγωνιστών. Ιδιαίτερα οι επιτυχίες κατά του Παναθηναϊκού γιορτάζονταν με ένα ξεχωριστό τρόπο. Οι ολυμπιακοί φίλαθλοι επινοούσαν διάφορα για να πανηγυρίσουν τη νίκη και να περιγελάσουν τους υποστηρικτές του αντίπαλου. Το 1930-31 ο Ολυμπιακός κατέκτησε το πρώτο πρωτάθλημα στην ιστορία του. Διοργανώθηκε στο πρότυπο της εθνικής κατηγορίας, έτσι όπως επανήλθε αρκετές φορές αργότερα και οριστικά το 1959 με τη δημιουργία του εθνικού πρωταθλήματος. Συνολικά στην προπολεμική περίοδο ο Ολυμπιακός είχε κατακτήσει τον τίτλο του πρωταθλητή 6 φορές, η ΑΕΚ 2, ο Αρης 2, ο Παναθηναϊκός 1, ενώ ένα πρωτάθλημα εκείνο του 1934-35 δεν ολοκληρώθηκε. Στη φίλαθλη κοινή γνώμη ο Ολυμπιακός είχε καταγραφεί ως η μεγαλύτερη ομάδα της χώρας, το δικαιολογούσαν οι απανωτές επιτυχίες επί όλων των αντιπάλων του. Η συρροή του κόσμου στα παιχνίδια του ήταν εντυπωσιακή. Ο φανατισμός που εκδηλωνόταν ήταν ενδεικτικός της μεγάλης αντιπαλότητας που είχε ήδη δημιουργηθεί ανάμεσα στους φιλάθλους των σωματείων. Το 1946-47 ο Ολυμπιακός επανήλθε στις επιτυχίες. Με θριαμβευτικό μάλιστα τρόπο αφού κατέκτησε πρωτάθλημα και κύπελλο, το πρώτο νταμπλ της ιστορίας του, 1950-1960. Ήταν η χρυσή δεκαετία του Ολυμπιακού. Σε δέκα χρόνια κατακτήθηκαν 7 πρωταθλήματα και άλλα τόσα κύπελλα, αλλά και 5 νταμπλ. Ο Ολυμπιακός, η ομάδα του Πειραιά έγινε ομάδα όλων των Ελλήνων. Ήταν η εποχή που ο Ολυμπιακός έγινε ομάδα-ΘΡΥΛΟΣ, με χιλιάδες φιλάθλους. Πολυπληθείς, ένθερμοι, έτοιμοι να αποθεώσουν κάθε προσπάθεια των παικτών. Στα ξένα γήπεδα τη χειροκροτούσαν περισσότερο και από το δικό της. Οι αντίπαλοι αναγνώριζαν την αγωνιστική ανωτερότητα του πειραιώτικου συλλόγου, αλλά και το ενδιαφέρον όλης της φίλαθλης Ελλάδας να παρακολουθήσει αγώνες των Πειραιωτών. Ίσως γι αυτό όλα τα ποδοσφαιρικά σωματεία της χώρας προσπαθούσαν να κλείσουν φιλικά παιχνίδια με τον Ολυμπιακό. Πριν από την έναρξη του εθνικού πρωταθλήματος το 1960, ο Ολυμπιακός παρουσίαζε 15 τίτλους σε 23 διοργανώσεις, 8 κατακτήσεις κυπέλλου, 6 νταμπλ, μία μοναδική επιτυχία, που οφειλόταν στους σπουδαίους παίκτες που είχε σε όλη αυτή την περίοδο.

(συνέχεια) Δεν ήταν μόνο αυτά. Οι επιτυχίες του Ολυμπιακού στα διεθνή φιλικά παιχνίδια με σημαντικές ομάδες που έρχονταν στην Ελλάδα, είχαν συμβάλλει στην πρόσκτηση κύρους και στο εξωτερικό. Αλλωστε οι επίσημες διοργανώσεις της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου (κύπελλο πρωταθλητριών ομάδων Ευρώπης, κύπελλο Εκθέσεων) ήταν στα σπάργανα, οπότε όλες οι σημαντικές ευρωπαϊκές ομάδες επιχειρούσαν με τουρνέ στο εξωτερικό, για να επιδείξουν τη δύναμή τους, να εκμεταλλευτούν τη φήμη τους και να κερδίσουν χρήματα. Τον Ιούλιο 1961 ήρθε στην Αθήνα η Σάντος του Πελέ. Αήττητη στα παιχνίδια της στην Ευρώπη έχασε από τον Ολυμπιακό με 2-1 από γκολ του Ποσειδώνα και Σουρούνη. Προηγουμένως η ΑΕΚ είχε ηττηθεί 3-0 και ο Παναθηναϊκός 3-2. Ήταν απρόσμενο αποτέλεσμα η νίκη του Ολυμπιακού επί της Σάντος, που υπογράμμιζε όμως τη μεγάλη ισχύ της ομάδας του Πειραιά. Και δεν ήταν τυχαίο. Μετά από 10 μήνες επισκέφθηκε την Αθήνα η μεγάλη Μπαρτσελόνα του Εβαρίστο, του Κότσιτς και άλλων άσσων. Επιβλήθηκε εύκολα με 5-2 επί της ΑΕΚ και 2-0 επί του Παναθηναϊκού. Έχασε από τον Ολυμπιακό με 1-0 από γκολ του Σιδέρη. Στις νέες συνθήκες της εθνικής κατηγορίας στο ελληνικό πρωτάθλημα που σχηματίστηκε το 1959-60, ανακόπηκε η πορεία του Ολυμπιακού. Συνέχισε ωστόσο τις νίκες του στον θεσμό του κυπέλλου. Ήταν δηλαδή πράγμα σπάνιο για τον σύλλογο, να μείνει χωρίς τίτλο κάποια χρονιά. Πήρε το κύπελλο το 1959-60, το 1960-61, το 1962-63. Σ' αυτή την τελευταία περίοδο κατέκτησε το Βαλκανικό κύπελλο δευτεραθλητριών. Ύστερα από διπλούς αγώνες με τη γιουγκοσλαβική Σεράγεβο, την τουρκική Γαλατά-Σεράϊ, τη ρουμανική Στεάουα του Μπρασόφ και τη βουλγαρική Λέφσκι Σόφιας, κατέληξε σε αγώνα-μπαράζ εναντίον της Λέφσκι στην Κωνσταντινούπολη στις 19 Σεπτεμβρίου 1962. Νικητής ο Ολυμπιακός με 1-0 (το γκολ ο Στεφανάκος). Ακολούθησε η ομάδα του μεγάλου Μπούκοβι, του σπουδαίου Ούγγρου προπονητή τη διετία 1965-67. Ομάδα-υπόδειγμα που στηριζόταν στα επιθετικά της ατού, το Γιώργο Σιδέρη, το Νίκο Γιούτσο, το Βασίλη Μποτίνο, τον Παύλο Βασιλείου και τον Αριστείδη Παπάζογλου, νικούσε τους αντιπάλους της με μεγάλα σκορ και δίκαια στέφθηκε πρωταθλήτρια και τις δύο χρονιές. Μάλιστα το 1966-67 κατέκτησε και το κύπελλο νικώντας στον τελικό τον Παναθηναϊκό στη Λεωφόρο με 1-0. Η περίοδος του προέδρου Νίκου Γουλανδρή γέμισε χαρές το φίλαθλο κόσμο του Ολυμπιακού. Μεγάλοι διεθνείς ποδοσφαιριστές δημιούργησαν απίστευτα ρεκόρ την τριετία 1972-75 σε νίκες, σκορ και τέρματα. Τρία πρωταθλήματα και δύο κ.ύπελλα προστέθηκαν στη συγκομιδή. Στην Ευρώπη στις διοργανώσεις της ΟΥΕΦΑ απέκλεισαν την Κάλιαρι και τη Σέλτικ προκαλώντας αίσθηση. Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ από το 1979 που ξεκίνησε στη χώρα μας η εφαρμογή του νόμου για το επαγγελματικό ποδόσφαιρο είναι η ομάδα που έχει κατακτήσει τους περισσότερους επαγγελματικούς τίτλους. Συγκεκριμένα ο Ολυμπιακός έχει κατακτήσει σε αυτό το διάστημα 13 πρωταθλήματα. Τα τέσσερα πρώτα τα κατέκτησε από την αγωνιστική περίοδο  1979-80 έως και την περίοδο 1982-1983 (περίοδος με πρόεδρο τον Σταύρο Νταϊφά, όπως και το 87) και ένα κατέκτησε το 1987. Το 1993 ανέλαβε την προεδρία του Ολυμπιακού ο Σωκράτης Κόκκαλης, οδηγώντας την ομάδα αρχικά στην κατάκτηση επτά συνεχόμενων τίτλων, αρχής γενομένης από την περίοδο 1996-97 έως και την περίοδο 2002-2003, και ακολούθως στην κατάκτηση δύο συνεχόμενων νταμπλ την περίοδο 2004/2005 και την περίοδο 2005/2006. Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ είναι επίσης ο σύλλογος με τις περισσότερες κατακτήσεις Κυπέλλων Ελλάδας με 22, ενώ έχει κατακτήσει το Βαλκανικό Κύπελλο και 2 φορές το Σούπερ Καπ. Θα πρέπει να σημειωθεί ακόμα ότι είναι η μόνη ελληνική ομάδα και μια από τις ελάχιστες στον κόσμο, που έχει κατακτήσει επτά φορές συνέχεια το πρωτάθλημα, σπάζοντας το δικό της ρεκόρ των έξι συνεχόμενων κατακτήσεων της δεκαετίας του 1950.

Η τραγωδία της Θύρας 7 ΤΙΤΛΟΙ Αποφράδα ημέρα για τον Ολυμπιακό και το ελληνικό ποδόσφαιρο η 8η Φεβρουαρίου, καθώς το 1981 συνέβη η τραγωδία της Θύρας 7. Η τραγωδία εκτυλίσσεται ένα ηλιόλουστο κυριακάτικο απόγευμα στο Στάδιο Καραϊσκάκη. Ο Ολυμπιακός των Σαργκάνη, Γαλάκου, Αναστόπουλου και Νικολούδη, αντιμετωπίζει την ΑΕΚ των Αρδίζογλου, Μπάγεβιτς και Μαύρου στο ντέρμπι της 20ης αγωνιστικής του πρωταθλήματος της Α' Εθνικής. Οι «ερυθρόλευκοι» είναι καταιγιστικοί... Συντρίβουν 6-0 τους μεγάλους αντιπάλους τους με 3 γκολ του Γαλάκου και από ένα των Κουσουλάκη, Ορφανού και Βαμβακούλα. Η χαρά των 35.450 οπαδών του Θρύλου φθάνει στα ουράνια. Το πιο ζωντανό τμήμα της ολυμπιακής οικογένειας, τα παιδιά της Θύρας 7, βιάζονται να «καταπιούν» τα σκαλιά και να βρεθούν όσο πιο γρήγορα γίνεται στη Θύρα 1 για να αποθεώσουν τα ινδάλματά τους. Και τότε συμβαίνει το μοιραίο. Κάποιος γλιστράει σ' ένα μαξιλαράκι και κυλάει από τα σκαλιά ως την πόρτα, που για κάποιους ήταν κλειστή και για άλλους μισάνοιχτη. Η αποσυμφόρηση του χώρου είναι αδύνατη, με αποτέλεσμα αυτοί που ακολουθούν να πέφτουν ο ένας πάνω στον άλλο. Χαρακτηριστικά είναι τα λόγια του 18χρονου τότε Ηλία Λύτρα που έπεσε από τους πρώτους στα σκαλοπάτια της Θύρας 7 και τραυματίστηκε. «Η πόρτα ήταν μισάνοιχτη. Όταν έφτασα όμως στα τελευταία σκαλοπάτια, γλίστρησα και έπεσα. Πριν καταλάβω καλά-καλά τι έγινε άρχισαν να πέφτουν πάνω μας ένας, δύο, τρεις, δέκα, εκατό..» Το ρολόι δείχνει 5 παρά 2 και η χαρά μετατρέπεται σε θρήνο. Κάποιοι αστυφύλακες καταφέρνουν να «ξεριζώσουν» ένα από τα τουρνικέ και να απεγκλωβίσουν έτσι αρκετό κόσμο. Νεκροί και τραυματίες μεταφέρονται στο Τζάννειο. Οι συγγενείς αναζητούν τους δικούς τους ανθρώπους, εκατοντάδες φίλαθλοι ψάχνουν τους φίλους τους. Οι πρώτοι νεκροί αναγνωρίζονται. Θα ακολουθήσουν και άλλοι. Ο αριθμός τους θα φθάσει τους 21. Το προσωπικό του νοσοκομείου δεν επαρκεί για την περίθαλψη των τραυματιών και γίνονται εκκλήσεις για ιατρικές ενισχύσεις και αίμα. Στο Τζάνειο καταφθάνουν κυβερνητικοί αξιωματούχοι, που ενημερώνουν διαρκώς τον πρωθυπουργό Γεώργιο Ράλλη και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κωνσταντίνο Καραμανλή. Η τηλεόραση διακόπτει την κανονική ροή του προγράμματός της και μεταδίδει σοβαρή μουσική. Όλη η Ελλάδα, φίλαθλη και μη, πενθεί. Οι οπαδικές προτιμήσεις υποχωρούν μπροστά στη μεγαλύτερη τραγωδία του ελληνικού αθλητισμού. Το πιο εξοργιστικό γεγονός της όλης ιστορίας είναι ότι μέχρι σήμερα κανείς από τους υπευθύνους δεν έχει λογοδοτήσει για την απίστευτη αυτή τραγωδία. Η μνήμη των 21 αδικοχαμένων φιλάθλων τιμάται κάθε χρόνο από τους παράγοντες, τους παίκτες, την τεχνική ηγεσία και τους φίλους του Ολυμπιακού. ΤΙΤΛΟΙ Ποδόσφαιρο Πρωταθλήματα Ελλάδος (36): 1931, 1933, 1934, 1936, 1937, 1938, 1947, 1948, 1951, 1954, 1955, 1956, 1957, 1958, 1959, 1966, 1967, 1973, 1974, 1975, 1980, 1981, 1982, 1983, 1987, 1997, 1998, 1999, 2000, 2001, 2002, 2003, 2005, 2006, 2007, 2008. Κύπελλα Ελλάδος (23): 1947, 1951, 1952, 1953, 1954, 1957, 1958, 1959, 1960, 1961, 1963, 1965, 1968, 1971, 1973, 1975, 1981, 1990, 1992, 1999, 2005, 2006, 2008. Σούπερ Καπ (4): 1980, 1987, 1992, 2007. Βαλκανικό Κύπελλο (1): 1963.

Στάδιο «Γεώργιος Καραϊσκάκης» Το Στάδιο «Γεώργιος Καραϊσκάκης» είναι ένα νέο, σύγχρονο γήπεδο ποδοσφαίρου. Η ονομασία του δόθηκε προς τιμήν του αρχιστράτηγου Γεωργίου Καραϊσκάκη (1782-1827), που σκοτώθηκε στο Νέο Φάληρο, πολύ κοντά στην τοποθεσία του σημερινού γηπέδου, κατά την Επανάσταση του 1821. Είναι η έδρα του Ολυμπιακού, του Εθνικού Πειραιώς (η ομάδα διατηρεί το δικαίωμα χρήσης αλλά χρησιμοποιεί το γήπεδο στο Ελληνικό) και της Εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου. Βρίσκεται στον Πειραιά (στο Νέο Φάληρο) και απέχει 2 χλμ από το κέντρο της πόλης, 10 χλμ από την Αθήνα και 32 χλμ από το αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος. Έχει χωρητικότητα 33.334 θεατών. Διαθέτει 40 σουίτες επισήμων (χωρητικότητας 472 θέσεων), 200 θέσεις δημοσιογράφων, αίθουσα Τύπου 130 θέσεων, 4 αποδυτήρια, προθερμαντήριο, αίθουσες για τηλεοπτικά στούντιο, αίθουσα doping control, μουσείο του Ολυμπιακού, εστιατόρια, καφέ, γυμναστήριο, 34 θύρες με 82 περιστροφικές εισόδους , ενσωματωμένο ανιχνευτή μετάλλων, εκδοτήρια εισιτηρίων, κυκλικές ράμπες και ασανσέρ, υπερυψωμένο επίπεδο προσπέλασης στις κερκίδες, στέγαστρο, αποτελούμενο από 75 λευκά πάνελ, με ενσωματωμένο φωτισμό προδιαγραφών UEFA, πρόσβαση για άτομα με ειδικές ανάγκες, σύνδεση με ράμπα μήκους 60 μέτρων με τον σταθμό Νέου Φαλήρου των Η.Σ.Α.Π., καταστήματα έκτασης 6.500 m², 2 VIP εστιατόρια 1.000 m² κάτω από τις σουίτες, VIP Lounge bar, Champions Club, 11 αναψυκτήρια, χώρο στάθμευσης για 2.500 αυτοκίνητα, 24 μονάδες υγιεινής (και για άτομα με ειδικές ανάγκες), ενώ ο χρόνος εκκένωσης των κερκίδων υπολογίζεται στα 7 λεπτά. Το γήπεδο ανήκει στην Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή (που διατηρεί την κυριότητα), η χρήση του όμως παραχωρήθηκε το 2003 μέσω της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού στον ερασιτέχνη Ολυμπιακό Σ.Φ.Π. για 49 χρόνια. Το Καραϊσκάκη κατασκευάστηκε αρχικά, ως «Ποδηλατοδρόμιο», το 1895 για τους πρώτους σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1896. Το 1964 ανακατασκευάστηκε και μετονομάστηκε σε στάδιο «Γεώργιος Καραϊσκάκης». Το νέο γήπεδο Καραϊσκάκη, κατασκευάστηκε την περίοδο 2003-2004 σε χρόνο ρεκόρ (14 μήνες) και το έργο παραδόθηκε τον Ιούνιο του 2004. Χρησιμοποιήθηκε στη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας (διεξήχθησαν αγώνες του τουρνουά ποδοσφαίρου). Στο στάδιο επίσης πραγματοποιήθηκαν σημαντικά μουσικά δρώμενα, όπως η συναυλία των Evanescence και το φεστιβάλ που διοργάνωσαν οι Scorpions για πρώτη φορά, το καλοκαίρι του 2007. Στο "πέταλο" που βρίσκεται από την πλευρά της Πειραιώς, με τη χρήση μαύρων καθισμάτων αντί ερυθρών, έχει σχηματιστεί στην εξέδρα - σαν "ψηφιδωτό" - ο αριθμός 7 εις μνήμην του τραγικού περιστατικού της Θύρας 7 (στις 8/2/1981). Για τον ίδιο λόγο έχει δημιουργηθεί νέο μνημείο στην ανατολική πλευρά του γηπέδου με μαρμάρινη πλάκα, στην οποία αναγράφονται τα ονόματα των 21 θυμάτων της Θύρας 7 . Το παλαιό μνημείο της θύρας 7 εξακολουθεί να υπάρχει στην ομώνυμη πλατεία που βρίσκεται στη βόρεια πλευρά του γηπέδου.

Aγων. περίοδος Θέση 1979-80 1ος 1993-94 3ος 1980-81 1994-95 2ος Η πορεία του Η πορεία του στα επαγγελματικά πρωταθλήματα Η πορεία του στη Superleague Aγων. περίοδος Θέση 1979-80 1ος 1993-94 3ος 1980-81 1994-95 2ος 1981-82 1995-96 1982-83 1996-97 1983-84 1997-98 1984-85 4ος 1998-99 1985-86 5ος 1999-00 1986-87 2000-01 1987-88 8ος 2001-02 1988-89 2002-03 1989-90 2003-04 1990-91 2004-05 1991-92 2005-06 1992-93 Aγων. περίοδος Θέση 2006-07 1ος 2007-08 2008-09

Τερματοφύλακες Αμυντικοί Μέσοι Επιθετικοί Τρέχουσα σύνθεση No Παίκτης Τερματοφύλακες 1 Λ. Παναγόπουλος 50 Pavel Kovac 71 Α. Νικοπολίδης 78 Rafael Urko Pardo Αμυντικοί 2 Κ. Παπαδόπουλος 3 Domi 4 Olof Mellberg 5 Γ. Γκαλίτσιος 14 Michal Zewlakow 15 Raul Bravo 21 Αβραάμ Παπαδόπουλος 24 Leonardo 30 Τ. Πάντος 35 Β. Τοροσίδης No Παίκτης Μέσοι 6 Ι. Στολτίδης 7 Luciano Galletti 11 Zairi 17 Α. Βασιλόγιαννης 20 Dudu 25 Maresca 28 Ledesma 31 Σοϊλέδης 33 Παπαδόπουλος 88 Κατσικογιάννης Επιθετικοί 8 Oscar Gonzalez 9 Matt Derbyshire 10 Diogo 22 Μήτρογλου

ΠΑΕ Ολυμπιακός ΣΦΠ Πλήρες όνομα Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς Σύντομο όνομα Ολυμπιακός Έτος ίδρυσης 1925 Έδρα Στάδιο «Γ. Καραϊσκάκης» Χωρητικότητα 33.335 θέσεις Πρόεδρος Σωκράτης Κόκκαλης Προπονητής Ζίκο Κατηγορία Σούπερ Λίγκα Ελλάδα 2008-2009 1η

Μπάσκετ Το τμήμα μπάσκετ του Ολυμπιακού, αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες ομάδες στον ελληνικό χώρο με αρκετές σημαντικές επιτυχίες στην Ευρώπη. To 1931 αθλητές του τμήματος Βόλεϊ της ομάδας, ξεκίνησαν την δημιουργία της ομάδας μπάσκετ. Το 1937 το μπάσκετ έχει ατονήσει στον Πειραιά. Η διοίκηση του Ολυμπιακού επιθυμούσα να φέρει και πάλι στην επιφάνεια το άθλημα καλεί ορισμένους φιλάθλους του Πειραιά και τους εξουσιοδοτεί εν λευκώ να δημιουργήσουν και πάλι ομάδα μπάσκετ. Με επικεφαλής τον Γ. Ιερώνυμο με έφορο τον Κουτσουλέντη και βοηθούς τους Σ. Παπαδάκη, Μ. Κρικίδη και με παίκτες από την «Ιωνίδιο» Σχολή ο Ολυμπιακός αποκτά και πάλι μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα ομάδα μπάσκετ. Την προπόνηση είχε αναλάβει ο κ. Ν. Καραβιάς ο οποίος μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα είχε φτιάξει ένα ισχυρό συγκρότημα το οποίο αποτέλεσαν οι γνωστοί μπασκετμπολίστες της εποχής εκείνης Ξ. Νικολαΐδης, Κατσαβής, Αναγνωστόπουλος, αδελφοί Ανδρεάδη, Π. Δημητρόπουλος, Σ. Μιχόπουλος, Έμ. Χ’’ Νικολάου και Αλ. Κατσούκος. Πριν όμως ισχυροποιηθεί η ομάδα ήρθε ο πόλεμος και σταμάτησε κάθε κίνηση. Αμέσως μετά τον πόλεμο ο Ολυμπιακός με γενικό αρχηγό τον κ. Ι. Κουτσουλέντη βρίσκεται εξ αρχής μεταξύ των καλύτερων ομάδων. Η ανδρική ομάδα κατέκτησε το πρώτο πρωτάθλημα το 1949, ενώ το δεύτερο 11 χρόνια μετά, το 1960, γεγονός που επέτρεψε στον Ολυμπιακό την συμμετοχή του στο Κύπελλο Πρωταθλητριών για πρώτη φορά, όπου αντιμετώπισαν την Γαλατασαράι. Οι αδερφοί Αλέκος Σπανουδάκης και Γιάννης Σπανουδάκης, ο οποίος ήταν παίκτης - προπονητής του Ολυμπιακού εφάρμοσαν καινοτομίες στον τρόπο παιχνιδιού και υπήρξαν σημαντικοί συντελεστές στη δημιουργία μιας αξιόλογης ομάδας. Ήταν από τους πρωταγωνιστές στα πρωταθλήματα του 1949 και του 1960. Οι Στηβ Γιατζόγλου, Γιώργος Καστρινάκης και Γιώργος Μπαρλάς με προπονητή το Φαίδων Ματθαίου οδηγούν τον Ολυμπιακό στο πρώτο νταμπλ της ιστορίας του το 1976. Μεγάλη επιτυχία ήταν ότι τη χρονιά εκείνη κατέκτησε το τρίτο του πρωτάθλημα, αήττητος, έχοντας 22 νίκες σε ισάριθμα παιχνίδια, ενώ έφτασε και στα προημιτελικά του Κυπέλλου Κυπελλούχων. Τη επόμενη χρονιά θα κατακτήσει και πάλι το Κύπελλο Ελλάδας με τον Κώστα Μουρούζη στον πάγκο της ομάδας. Το επόμενο πρωτάθλημα κατακτήθηκε το 1978 και συνοδεύτηκε και πάλι με την κατάκτηση του Κυπέλλου και διακριθέντες ήταν και πάλι οι Στηβ Γιατζόγλου και Γιώργος Καστρινάκης με προπονητή τον Κώστα Μουρούζη. Το 1979 ο Ολυμπιακός έφτασε στην τελική φάση του Κυπέλλου Πρωταθλητριών (φάση των «6»), η σημαντικότερη επιτυχία μέχρι τότε στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση. Το 1980 ο Ολυμπιακός στέφεται Κυπελλούχος Ελλάδος έχοντας για προπονητή το Γιώργο Μπαρλά. Η περίοδος Γιατζόγλου, Καστρινάκη ολοκληρώθηκε με 4 Κύπελλα Ελλάδος το 1976, 1977, 1978, και 1980. Από τότε ξεκινάει μια εποχή πτώσης για την ομάδα, η οποία θα διαρκέσει μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1990. Τα επόμενα χρόνια υπήρξε στον Ολυμπιακό μια σταδιακή ανανέωση, όμως οι αθλητές που αποκτήθηκαν δεν ήταν σε θέση να κάνουν τη διαφορά και να κατακτήσουν κάποιο τίτλο. Το 1986 κατέκτησε τη δεύτερη θέση και ήταν φιναλίστ του κυπέλου. Μεγάλη μορφή της ομάδας εκείνη την περίοδο ήταν ο Αργύρης Καμπούρης που ταυτίστηκε με την ομάδα. Στα τέλη της δεκαετίας αξιόλογοι ξένοι όπως ο Κάρεϊ Σκάρι που αποκτήθηκε από το ΝΒΑ και ο Τοντ Μίτσελ δεν κατάφεραν να ανασύρουν την ομάδα από την αφάνεια. Το 1991 ανέλαβε την προεδρία της ομάδας ο Σωκράτης Κόκκαλης, ο οποίος προσέλαβε ως προπονητή τον Γιάννη Ιωαννίδη. Επιπλέον πραγματοποιήθηκαν μετεγγραφές ακριβών παικτών, ενώ ο σύλλογος μετακόμισε από το Παπαστράτειο στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας. Ο Ολυμπιακός κατέκτησε 5 συνεχόμενα πρωταθλήματα την περίοδο 1993-97, και δύο κύπελλα το 1994 και το 1997. Παράλληλα, έφτασε σε δύο συνεχόμενα φάιναλ φορ της Ευρωλίγκα το 1994 στο Τελ Αβίβ και το 1995 στη Σαραγόσα. Και τις δύο φορές έφτασε στον τελικό κερδίζοντας στον ημιτελικό τον Παναθηναϊκό και εν συνεχεία ηττήθηκε από δύο ισπανικές ομάδες, τη Μπανταλόνα και τη Ρεάλ Μαδρίτης αντίστοιχα. Το 1996 κέρδισε το πρωτάθλημα Ελλάδας, νικώντας στον πέμπτο τελικό των πλέι-οφ του πρωταθλήματος τον Παναθηναϊκό στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, με 73-38, που αποτελεί την δεύτερη μεγαλύτερη σε εύρος νίκη απέναντι στον Παναθηναϊκό, μετά το 110-68 στο Κύπελλο το 1976. Το 1997 με προπονητή τον Ντούσαν Ίβκοβιτς, κατέκτησε όλους τους τίτλους που διεκδίκησε, επιτυγχάνοντας το Τριπλ Κράουν. Στον τελικό του φάιναλ φορ της Ευρωλίγκα κέρδισε την Μπαρτσελόνα με 73-58 και στέφθηκε πρωταθλητής Ευρώπης. Στο φάιναλ φορ πέρασε αφού απέκλεισε στα προημιτελικά τον Παναθηναϊκό με 69-49 στο ΟΑΚΑ. Κατέκτησε το ελληνικό πρωτάθλημα κερδίζοντας την ΑΕΚ. Την επόμενη περίοδο, ο Ολυμπιακός αγωνίστηκε στο τουρνουά McDonald's Open, τον θεσμό που διαδέχτηκε το Διηπειρωτικό Kύπελλο, φτάνοντας στον τελικό, όπου έχασε από την πρωταθλήτρια ομάδα του NBA, τους Σικάγο Μπουλς του Μάικλ Τζόρνταν.

ΤΙΤΛΟΙ Καλαθοσφαίριση (συνέχεια) Από το 1998 έως το 2002 ο Ολυμπιακός διατηρήθηκε στις μεγάλες ομάδες όμως οι διακρίσεις του ήταν περιορισμένες. Το 1999, ο Ολυμπιακός έφτασε στο φάιναλ φορ της Ευρωλίγκα στο Μόναχο, και αποκλείστηκε στον ημιτελικό από την μετέπειτα πρωταθλήτρια Ευρώπης, Ζαλγκίρις Κάουνας, καταλαμβάνοντας τελικά την τρίτη θέση. Έκτοτε ο μοναδικός τίτλος του συλλόγου είναι το Κύπελλο Ελλάδας του 2002. Από το 2003 έως το 2005 ο Ολυμπιακός αντιμετώπισε μια από τις χειρότερες περιόδους της ιστορίας του καθώς κατετάγη 4ος το 2003, 8ος το 2004 και πάλι 8ος το 2005. Μοναδική διάκριση η συμμετοχή στον τελικό κυπέλλου το 2004 όπου και ηττήθηκε από τον Άρη. Από το 2006 ο Ολυμπιακός επέστρεψε σε τροχιά διεκδίκησης του πρωταθλήματος συμμετέχοντας συνεχόμενα στους τελικούς (2006, 2007, 2008, 2009). Το 2008 και το 2009 ήταν φιναλίστ του Κυπέλλου ενώ σημαντική επιτυχία ήταν η συμμετοχή του στο φάιναλ φορ της Ευρωλίγκα. και τον Παναθηναϊκό (2008, 2009). Το 2009 ουσιαστικά επιστρέφει στις κορυφαίες ομάδες της Ευρώπης, καθώς προκρίνεται μετά από 10 χρόνια σε φάιναλ φορ. Παράλληλα, κατακτά την πρώτη θέση της Α1 στην κανονική περίοδο με 25 νίκες και 1 ήττα, επίδοση που αποτελεί ρεκόρ στην ιστορία της Α1. ΤΙΤΛΟΙ Καλαθοσφαίριση Πρωταθλήματα Ελλάδος (9): 1949, 1960, 1976, 1978, 1993, 1994, 1995, 1996, 1997. Κύπελλα Ελλάδας (7): 1976, 1977, 1978, 1980, 1994, 1997, 2002. Ευρωλίγκα (1): 1997.

Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας Το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας (ή ΣΕΦ όπως είναι επίσης γνωστό από τα αρχικά του ονόματός του) είναι κλειστό γήπεδο και βρίσκεται στο Φάληρο του Πειραιά, απέναντι από το Στάδιο Γεώργιος Καραϊσκάκης. Έχει χωρητικότητα 14.850 και απέχει 10 χλμ από το κέντρο της Αθήνας. Αποτελεί έδρα της ομάδας μπάσκετ του Ολυμπιακού. Το ΣΕΦ κτίστηκε το 1985. Είναι το πλέον πολυ-λειτουργικό κλειστό γήπεδο στην Ελλάδα, καθώς εκτός από μπάσκετ μπορεί επίσης να φιλοξενήσει αγώνες στίβου, βόλεϊ, γυμναστικής, παγοδρομιών, super-cross και άλλων αθλημάτων, καθώς και ποικίλες διοργανώσεις όπως συναυλίες, συνέδρια και εκθέσεις. Το 1991 έλαβε το Χρυσό Βραβείο στον παγκόσμιο διαγωνισμό που διοργάνωσε το IAKS (International Working Group for the Construction of Sports and Leisure Facilities), για την λειτουργικότητα και την ποιότητά του. Το 2004 ανακατασκευάστηκε για να φιλοξενήσει τους αγώνες βόλεϊ των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας.

No Παίκτης Guard 4 Θ. Παπαλουκάς 10 Yotam Halperin 17 Patrick Beverley Τρέχουσα σύνθεση No Παίκτης Guard 4 Θ. Παπαλουκάς 10 Yotam Halperin 17 Patrick Beverley 18 Milos Teodosic 19 Κ. Σλούκας Forward 6 Josh Childress 11 Linas Kleiza 12 Λ. Μαυρολεφαλίδης 13 Π. Βασιλόπουλος 16 Κ. Παπανικολάου Center 7 Nikola Vujcic 9 Γ. Μπουρούσης 15 Σ. Σχορτσιανίτης

Πρόεδρος Αδερφοί Αγγελόπουλοι Προπονητής Παναγιώτης Γιαννάκης ΚΑΕ Ολυμπιακός ΣΦΠ Ψευδώνυμο Θρύλος Σύντομο όνομα ΟΣΦΠ Έτος ίδρυσης 1931 Γήπεδο ΣΕΦ Χωρητικότητα 14.850 θέσεις Πρόεδρος Αδερφοί Αγγελόπουλοι Προπονητής Παναγιώτης Γιαννάκης Κατηγορία Α1

Χρώματα Κόκκινο και λευκό Πληροφορίες Έτος ίδρυσης 1925 Χρώματα Κόκκινο και λευκό Πρόεδροι Ποδόσφαιρο: Σωκράτης Κόκκαλης Μπάσκετ: Παναγιώτης Αγγελόπουλος Ερασιτέχνης: Γιάννης Συγγελίδης Προπονητές Ποδόσφαιρο: Αρτούρ Αντούνις Κοΐμπρα (Ζίκο) Μπάσκετ: Παναγιώτης Γιαννάκης Βόλεϊ: Άντερς Κρίστιανσον Έδρα Γήπεδο ποδοσφαίρου Γήπεδο Γεώργιος Καραϊσκάκης Γήπεδο μπάσκετ Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας Ζιόγωλου Αθανασία Β1