3ο Γυμνάσιο Σπάρτης Ο δρόμος του μεταξιού στην Ασία Οδοιπορικό στην Ασία Δήμητρα Αλλοίμονου Νικολέτα Ανδρεάκου Μαρία Βαβαρούτσου Ευγενία Διαμαντοπούλου

Ακολουθώντας τα δύσβατα μονοπάτια της ερήμου και των απόκρημνων ορεινών όγκων της Δυτικής Κίνας, ο επισκέπτης έρχεται σε επαφή με έναν τρόπο ζωής που δύσκολα μπορεί να φανταστεί ότι υπάρχει ακόμα. Οι απομονωμένες αυτές επαρχίες με τα γραφικά παζάρια και τις απόκοσμες φυσιογνωμίες των ανθρώπων, μας ταξιδεύουν εκατοντάδες χρόνια πριν στα χνάρια των εμπόρων και των πραματευτάδων που διέσχιζαν τους ίδιους δρόμους για να φτάσουν στις κοσμοπολίτικες αγορές της Ευρώπης. Φέτος το ταξίδι ακολουθεί μία μοναδική διαδρομή στην καρδιά της Κεντρικής Ασίας, διατρέχοντας τους ορεινούς όγκους του Κιργιζστάν για να καταλήξει στις μοναδικές πόλεις της Σαμαρκάνδης, της Μπουχάρα και της γοητευτικής Χίβα . Ο Δρόμος του Μεταξιού είναι η διαδρομή από την Κίνα στην Μεσόγειο, μέσω της οποίας γινόταν οι πολιτισμικές, εμπορικές, θρησκευτικές και τεχνολογικές συνδιαλλαγές για 2500 χρόνια περίπου. Μετάξια, αρώματα, μπαχαρικά, κοσμήματα, υαλικά και σκλάβοι ταξίδευε από τα βάθη της Ανατολής μέχρι τις ακτές της Μεσογείου.

Μετά το πρώτο μέρος του Δρόμου του Μεταξιού, συνοδεύοντας τους μοτοσικλετιστές του Δρόμου της Ελιάς, ξεκινήσαμε το δεύτερο τμήμα του οδοιπορικού . Πρώτη στάση η αυτοκρατορική Ξιάν, η μεγαλύτερη πόλη του κόσμου (τον 14ο αιώνα αριθμούσε ένα εκατομμύριο κατοίκους). Περνώντας από τον Λαν Τσόου, πάνω στον Κίτρινο ποταμό φτάνουμε στο βορειότερο τμήμα του Σινικού Τείχους   στο Τζιάκουγουάν, ολόγυρα η απέραντη έρημος Τακλαμακάν. Στις παρυφές τις βρίσκεται η  Ντονχουάνγκ, «εκεί που η έρημος τραγουδά» όπως την περιγράφει ο Μάρκο Πόλο, με τους πανύψηλούς αμμόλοφους και ιερές σπηλιές του Μογκάο με τους χίλιους Βούδες.  Συνεχίζοντας μέσα στην έρημο φτάνουμε στην όαση του Τουρφάν εκατό-πενήντα μέτρα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας με αφόρητα καλοκαίρια και παγερούς χειμώνες.

Βρισκόμαστε στην επαρχεία του Ξιν γιάνγκ, την μεγαλύτερη επαρχία της Κίνας μετά από δέκα μέρες ταξίδι με αεροπλάνο, τρένο, λεωφορείο και ομαδικό ταξί.  Προορισμός μας το παραμυθένιο Κασγκάρ, η πόλη στο σταυροδρόμι (ο βόρειος και νότιος δρόμος) των δρόμων του μεταξιού. Στο Κασγκάρ, αισθάνεσαι ότι είσαι στην Κεντρική Ασία  και πραγματικά βρίσκεσαι σε ίση απόσταση από τα παράλια της Κίνας και τις Μεσογείου.  Με το ταξί πορεία μέχρι την λίμνη Καρακούμ, στα 4000 μέτρα, πάνω στο Καρακορούμ highway. Μπροστά μας οι χιονισμένες κορυφές του Παμίρ, μέσα Νοέμβρη. Η τελευταία κινέζικη πύλη μπροστά μας. Μετά το Τατζικιστάν και το Πακιστάν.  Έκανε πολύ κρύο. Γυρίσαμε πίσω.