Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΜΑΡΑΘΩΝΩΔΡΟΜΟΥ

 Απόγονος αγωνιστών της Eπανάστασης του 1821, ο Σπύρος Λούης γεννήθηκε στις αρχές του 1872 από τον Θανάση και την Καλομοίρα Λούη, ζεύγος αγροτών, στο Μαρούσι Αττικής, το αγροτικό προάστιο των Αθηνών. Παρά τις αντιλήψεις της εποχής, ο μικρός Σπύρος έμαθε λίγα γράμματα στο κοντινό δημοτικό σχολείο.  Ο πατέρας του Λούη, προκειμένου να κερδίζει κάποια χρήματα παραπάνω, πουλούσε και χωνευτικό μαρουσιώτικο νερό στα σπίτια των γύρω περιοχών και της πρωτεύουσας. Σιγά σιγά ο μικρός Σπύρος ακολουθούσε τον πατέρα του στη δουλειά και ερχόταν σε γνωριμία με αρκετούς από τους πελάτες. Επίσης, εργαζόταν κάποιες ώρες και ως αγωγιάτης. Περίμενε με το γαϊδουράκι του έξω από τον σταθμό του «θηρίου» και μετέφερε τους εκδρομείς στη Μονή της Πεντέλης και τα Μελίσσια.  Στον στρατό ο Σπύρος επιλέχθηκε να υπηρετήσει σε τάγμα ευζώνων. Ο πατέρας του, προσπαθώντας να κάνει το καλύτερο για αυτόν όσο θα υπηρετούσε τη στρατιωτική του θητεία, μίλησε στον πελάτη του και ταγματάρχη του Μηχανικού Γ. Παπαδιαμαντόπουλο, υπό τις διαταγές του οποίου βρισκόταν συμπτωματικά ο Σπύρος. Ο ταγματάρχης φρόντισε και τον έκανε ιπποκόμο του. Τότε άρχισαν να φαίνονται και οι δυνατότητές του στον δρόμο. Το πλησιέστερο σημείο από όπου μπορούσε κανείς να αγοράσει τσιγάρα ήταν τέσσερα χιλιόμετρα μακριά από το στρατόπεδο. Την απόσταση αυτή κάλυπτε ο Σπύρος σε ένα δεκάλεπτο αφήνοντας πάντα άφωνο τον ανώτερό του.

 Ο Μαραθώνιος Δρόμος είναι αγώνας αντοχής δρόμου κάλυψης επίσημης απόστασης 42,195 χιλιομέτρων (26 μίλια 385 γιάρδες), που περιλαμβάνεται στα σύγχρονα ολυμπιακά αθλήματα. Ο αγώνας ονομάζεται έτσι από την ιστορική διαδρομή του Έλληνα στρατιώτη ημεροδρόμου Φειδιππίδη που μετά τη μάχη του Μαραθώνα(490 π.χ) έτρεξε από το πεδίο της μάχης στην Αθήνα για να μεταφέρει τα νικητήρια νέα με τη λέξη "νενικήκαμεν". Η ιστορική ακρίβεια αυτού του γεγονότος επιβεβαιώνεται από τον Φιλόστρατο που αναφέρεται στο θεσμό των στρατιωτών ημεροδρόμων αγγελιαφόρων, τον Ηρόδοτο, τον Πλούταρχο και τον Λουκιανό.Φειδιππίδημάχη του ΜαραθώναΑθήναΗρόδοτοΠλούταρχοΛουκιανό

 Με το πέρας του στρατιωτικού του, ο Σπύρος Λούης γύρισε στη γνωστή εργασία του. Ήδη είχαν αρχίσει οι προετοιμασίες για την υποδοχή των πρώτων Ολυμπιακών Αγώνων. Ο ίδιος σκεφτόταν σοβαρά να λάβει μέρος στους δρόμους αντοχής και το συζήταγε ανοιχτά στο καφενείο της περιοχής του. Ο συντοπίτης του, Κώστας Πιέτρης, καθηγητής της γυμναστικής, έσπευσε να τον παροτρύνει. Ο Σπύρος κατέβηκε στην πρωτεύουσα να δηλώσει συμμετοχή στον προκριματικό του Μαραθώνιου και ειδοποιήθηκε να βρίσκεται από την παραμονή στον Μαραθώνα, δηλαδή στις 24 Μαρτίου του  Οι δρομείς συγκεντρώθηκαν πρωί πρωί στον τύμβο του Μαραθώνα για την εκκίνηση. Αφέτης ήταν ο γνωστός στον Λούη ταγματάρχης Παπαδιαμαντόπουλος. Ο αγώνας ήταν σκληρός και συμμετείχαν και οι ξένοι δρομείς που στόχευαν σε Ολυμπιακή νίκη. Ο Λούης ήρθε τελικά 17ος. Το πόσοι αθλητές θα συμμετείχαν τελικά στον επίσημο Μαραθώνιο δρόμο θα το έκρινε η Ελλανόδικος Επιτροπή. Η πλειοψηφία αποφάσισε να τρέξουν όλοι μέχρι και τον 16ο. Ο ταγματάρχης Παπαδιαμαντόπουλος απαίτησε δυναμικά να συμμετάσχει και ο Λούης. Πίστευε στη διάκρισή του και κατάφερε να πείσει την επιτροπή.

 Οι δρομείς συγκεντρώθηκαν πρωί πρωί στον τύμβο του Μαραθώνα για την εκκίνηση. Αφέτης ήταν ο γνωστός στον Λούη ταγματάρχης Παπαδιαμαντόπουλος. Ο αγώνας ήταν σκληρός και συμμετείχαν και οι ξένοι δρομείς που στόχευαν σε Ολυμπιακή νίκη. Ο Λούης ήρθε τελικά 17ος. Το πόσοι αθλητές θα συμμετείχαν τελικά στον επίσημο Μαραθώνιο δρόμο θα το έκρινε η Ελλανόδικος Επιτροπή. Η πλειοψηφία αποφάσισε να τρέξουν όλοι μέχρι και τον 16ο. Ο ταγματάρχης Παπαδιαμαντόπουλος απαίτησε δυναμικά να συμμετάσχει και ο Λούης. Πίστευε στη διάκρισή του και κατάφερε να πείσει την επιτροπή. Ο Μαραθώνιος Δρόμος θα διεξαγόταν την Παρασκευή 29 Μαρτίου. Ήδη από τα ξημερώματα οι δρόμοι και το Στάδιο είχαν γεμίσει κίνηση και ζωή. Από τις κατοίκων που αριθμούσε η πόλη, οι βρίσκονταν στον χώρο των αγώνων. Οι οικισμοί κατά μήκος της διαδρομής από τον Μαραθώνα στην Αθήνα είχαν στολιστεί με λουλούδια και δάφνες, ενώ οι κάτοικοι έπαιρναν θέση περιμένοντας το πέρασμα των δρομέων.  Έφτανε πια το απόγευμα και η αγωνία εντός του Σταδίου είχε κορυφωθεί. Κανείς δεν ήξερε τι διαδραματιζόταν στον Μαραθώνιο Δρόμο. Ξαφνικά ακούστηκε ένας πυροβολισμός. Ήταν το σύνθημα πως ο προπορευόμενος δρομέας είχε φτάσει στη Ριζάρειο Σχολή. Αυτός ήταν ο αριθμός 17, ο Σπύρος Λούης. Το πλήθος άρχισε να παραληρεί, όλοι χειροκροτούσαν όρθιοι, φώναζαν, κουνούσαν τα μαντίλια και πέταγαν ψηλά τα καπέλα τους. Ο διάδοχος Κωνσταντίνος και ο πρίγκιπας Γεώργιος άρχισαν να τρέχουν από πίσω του και με το που έφτασαν στον τερματισμό, στο ύψος των επισήμων, σήκωσαν τον δρομέα στους ώμους τους και τον περιέφεραν στον στίβο

 Ο Λούης, καταπονημένος αλλά ευτυχής, οδηγήθηκε αργότερα στα αποδυτήρια. Μέσα σε μια ανθρώπινη μάζα που προσπαθούσε να τον αγγίξει και να του μιλήσει, το βασιλικό ζεύγος κατάφερε να τον προσεγγίσει. Η Βασίλισσα Όλγα τον φίλησε στο μέτωπο και του χάρισε τα κοσμήματά της, ενώ ο Βασιλιάς Γεώργιος τον ρώτησε ποια ευεργεσία θα ήθελε. Εκείνος του ζήτησε απλά μια σούστα και ένα άλογο για να μεταφέρει νερό στην Αθήνα.  Όταν τελείωσαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες και η πρωτεύουσα επανήλθε στους φυσιολογικούς της ρυθμούς, τότε άρχισε να εξαπλώνεται η φήμη του Σπύρου Λούη σε όλο τον κόσμο και να γιγαντώνεται η δόξα του μέχρι και τα βαθιά γεράματα. Πόλεις και χωριά από όλη την Ελλάδα τον καλούσαν για να τον θαυμάσουν από κοντά. Χιλιάδες φωτογραφίες του ταξίδεψαν ως καρτ – ποστάλ στις πέντε ηπείρους. Το αποκορύφωμα ήταν η προβολή του στην Ολυμπιάδα του Βερολίνου, το 1936, όπου τιμήθηκε και από τον ίδιο τον Αδόλφο Χίτλερ.

 Ο θρύλος του παρέμεινε αναλλοίωτος με το πέρασμα του χρόνου. Συχνά τον καλούσαν σε αθλητικούς αγώνες ως επίσημο προσκεκλημένο και το κοινό τού έδειχνε την αγάπη του με επευφημίες. Αυτός εμφανιζόταν ντυμένος φουστανελάς και με το χρυσό μετάλλιο στο στήθος. Όπως συνέβη και την 1η Αυγούστου 1936, όταν προσκλήθηκε από το Χίτλερ στην τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Βερολίνου. Συναντήθηκε μαζί του, φωτογραφήθηκε και προσέφερε στον Φύρερ ένα κλαδί ελιάς ως σύμβολο της ειρήνης, που ήδη είχε αρχίσει να μπαίνει σε δοκιμασία. Ο Λούης δεν τον χαιρέτησε με τον γνωστό ναζιστικό τρόπο, όπως έκαναν τα υπόλοιπα μέλη της ελληνικής αποστολής

 Το 1926 κατηγορήθηκε για πλαστογραφία στρατιωτικού εγγράφου, προφυλακίστηκε για σχεδόν ένα χρόνο, αλλά αθωώθηκε πανηγυρικά. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του τα έφερνε δύσκολα και εξαιτίας της σοβαρής ασθένειας της συζύγου του.  Ο Σπυρίδων Λούης πέθανε πάμπτωχος στο Μαρούσι, στις 26 Μαρτίου 1940.

Όνομα μαθητή : Καρατζιάς Νίκος Όνομα καθηγήτρια : Κ.α Μπορέτου Σταυρούλα Μάθημα : Κείμενα Έτος: Τέλος