2ο ΓΕΝΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΥΜΗΤΤΟΥ ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΩΝ Των μαθητών : Θανάση Σκλαβενίτη και Κωνσταντίνου Φίλιου ΤΜΗΜΑ Β6

ΥΛΙΚΟ ΑΠΌ ΤΟ ΣΧΟΛΙΚΟ ΒΙΒΛΙΟ ΚΑΙ ΑΠΌ ΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ Η Πληροφορική σήμερα ΥΛΙΚΟ ΑΠΌ ΤΟ ΣΧΟΛΙΚΟ ΒΙΒΛΙΟ ΚΑΙ ΑΠΌ ΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ

Προσωπικοί υπολογιστές . Υλικό και λογισμικό Ραγδαία βελτίωση των υλικοτεχνικών μέσων. P/C μέσο εξάπλωσης της πληροφορικής Ανάπτυξη λογισμικού

Το Διαδίκτυο και η σημασία του Τη δεκαετία του 90 το διαδίκτυο έφερε τεράστια αναστάτωση στον χώρο της πληροφορικής . Το ίντερνετ ως γνωστό δεν είναι ιδιοκτησία κανενός και στο μέλλον αναμένεται να συνδέει επικοινωνιακά οποιονδήποτε οπουδήποτε και αν βρίσκεται .

Επικοινωνίες Οι επικοινωνίες πλέον απέκτησαν τεράστιο οικονομικό ενδιαφέρον . Ανάπτυξη εταιριών, που μπορεί να αποσκοπούν στο κέρδος , αλλά βοηθούν στην εξέλιξη των επικοινωνιών κυρίως σε σχέση με τη χωρητικότητα μετάδοσης δεδομένων.

Τηλεόραση Η τηλεόραση είναι ηλεκτρονική συσκευή που έχει αλλάξει ολοκληρωτικά τον τρόπο με τον οποίο καλύπτουμε τον ελεύθερο χρόνο μας . Έτσι το διαδίκτυο προσπαθεί να την χρησιμοποιήσει ως μέσο προσφοράς υπηρεσιών , κάτι που θα δώσει την ώθηση για την δημιουργία της τηλεόρασης του μέλλοντος .

Υπηρεσίες και εφαρμογές Όλα όσα αναφέραμε προηγουμένως αποτελούν τα στοιχεία της πληροφορικής υποδομής , στα οποία βασίζονται πολλές υπηρεσίες και εφαρμογές . Τέλος , αναμένουμε ό,τι στο μέλλον ο χώρος αυτός θα έχει την μεγαλύτερη ανάπτυξη .

ΕΓΧΡΩΜΑ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ Για τη μετάδοση έγχρωμης πληροφορίας απαιτούνται τρία ξεχωριστά σήματα: το κόκκινο, το πράσινο και το μπλε. Συνδυάζοντας τα τρία αυτά χρώματα, σε κατάλληλες αναλογίες, μπορούμε να πάρουμε όλο το χρωματικό φάσμα. Για να αναπαράγει ένας τηλεοπτικός δέκτης το σωστό χρώμα για κάθε έγχρωμη περιοχή του ειδώλου, πρέπει να του δοθούν οι πληροφορίες του βασικού χρώματος και η ισχύς του.

ΚΕΡΑΙΑ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ Τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα που δημιουργούνται από την κεραία του τηλεοπτικού πομπού, συλλαμβάνονται από την κεραία του δέκτη και επάγουν σ' αυτήν μια μικρή τάση. Η τάση αυτή, ύστερα από ενίσχυση και αλλαγή συχνότητας, οδηγείται στην τηλεοπτική συσκευή και μετατρέπεται σε εικόνα. Η κεραία πρέπει να εξασφαλίζει αρκετά ισχυρό σήμα στην είσοδο του δέκτη, να δέχεται τις κατάλληλες συχνότητες και να έχει τις απαραίτητες κατευθυντικές δυνατότητες.

ΣΥΝΕΧΕΙΑ Η επιλογή της κεραίας εξαρτάται από το κανάλι που θα λειτουργήσει ο δέκτης, από την απόσταση του πομπού και την ισχύ του, από το ανάγλυφο του τόπου και την κατασκευή των κτιρίων. Για τη μετάδοση του τηλεοπτικού σήματος χρησιμοποιούνται ραδιοκύματα VHF (Very High Frequency = Υψηλής Συχνότητας 30 - 300 MHz) και UHF (Ultra High Frequency = Υπερυψηλής Συχνότητας ~850 MHz).

ΔΟΡΥΦΟΡΙΚΗ ΚΕΡΑΙΑ Η κεραία, αφού ανιχνεύσει τα μικροκύματα που κυκλοφορούν στον χώρο, τα στέλνει σε μια διάταξη στην άκρη του καλωδίου όπου ένας ενισχυτής, υψηλών προδιαγραφών, πολλαπλασιάζει την ένταση του ασθενούς σήματος χωρίς να το παραμορφώνει. Η ίδια διάταξη ελαττώνει τη συχνότητα του σήματος και το στέλνει, μέσω του καλωδίου, στον τηλεοπτικό μας δέκτη.

Ορισμός τηλεόρασης Η τηλεόραση είναι ένα σύστημα που χρησιμεύει στη μετάδοση και λήψη κινούμενων εικόνων και ήχου εξ αποστάσεως. Aποτελεί το κυριότερο και δημοφιλέστερο Μέσο Μαζικής Επικοινωνίας και η χρήση της είναι ιδιαίτερα διαδεδομένη. Ο όρος καλύπτει ολόκληρο το φάσμα των τεχνικών και δραστηριοτήτων που αφορούν τα , όπως και τη τους. Συνηθέστατα, λέγοντας "τηλεόραση" εννοούμε τη συσκευή, δηλαδή τον δέκτη, ο οποίος λαμβάνει το (τηλεοπτικό) σήμα που εκπέμπουν οι σε συγκεκριμένες συχνότητες(ή αλλιώς κανάλια) με την οθόνη που απεικονίζει το αποτέλεσμα της εκπομπής (μετατροπή του σήματος σε εικόνα και ήχο).

Ηλεκτρονικός Υπολογιστής Ο ηλεκτρονικός υπολογιστής είναι μια μηχανή κατασκευασμένη περισσότερο από ηλεκτρονικά, ηλεκτρικά αλλά και μερικά μηχανικά συστήματα με σκοπό να υπολογίζει. Ο ηλεκτρονικός υπολογιστής είναι ένα αυτοματοποιημένο ηλεκτρονικό ψηφιακό επαναπρο­γραμ­ματιζόμενο σύστημα γενικής χρήσης το οποίο μπορεί να επεξεργάζεται δεδομένα βάσει ενός συνόλου προκαθορισμένων οδηγιών – εντολών που ονομάζονται πρόγραμμα (program). Κάθε υπολογιστικό σύστημα, όσο μεγάλο ή μικρό κι αν είναι, αποτελείται από το υλικό μέρος (Hardware) και το λογισμικό μέρος (Software). Τα βασικά στοιχεία του υλικού μέρους του υπολογιστή είναι η (, αγγλ. CPU, Central Prossesing Unit), η κεντρική Μνήμη (RAM & ROM-BIOS), οι μονάδες Εισόδου - Εξόδου (, , κ.α.), οι περιφερειακές μονάδες μνήμης (, , CD-ROM, , , modem κ.α.).

Προσωπικός υπολογιστής Ο προσωπικός υπολογιστής είναι ένας που χρησιμοποιείται από ένα άτομο, και κυρίως για εφαρμογές όπως επεξεργασία κειμένου, προγραμματισμό, παιχνίδια, σύνδεση στο . Σε αντίθεση με υπολογιστές άλλων τύπων συνήθως ο χρήστης του προσωπικού υπολογιστή είναι και ο ιδιοκτήτης του, κάτι που συνεπάγεται και το χαμηλό κόστος του και την ευκολία χρήσης του. Είθισται να χωρίζονται οι χρήστες και στις παρακάτω κατηγορίες: απλός (τελικός χρήστης) εξειδικευμένος χρήστης προγραμματιστής

Συνέχεια Η των προσωπικών υπολογιστών ονομάζονταν 'μικροϋπολογιστές', πωλούνταν σε μικρές ποσότητες σε αυτούς που είχαν τις γνώσεις (χομπίστες, μηχανικούς) να τους χτίζουν από τα έτοιμα σετ εξαρτημάτων που κυκλοφορούσαν στην αγορά,και τις γνώσεις να τους χρησιμοποιούν αφού κάθε άλλο παρά φιλικοί προς τον απλό χρήστη ήταν. H δεύτερη γενιά έγινε που έγινε γνωστή και σαν είναι κυρίως το αντικείμενο του παρόντος άρθρου. Για πρώτη φορά ο όρος χρησιμοποιείται στο περιοδικό το 1964 σε μια σειρά άρθρων ονομαζόμενων "Ο κόσμος το 1984". Ο πρώτος υπολογιστής που μπορεί να ονομαστεί 'προσωπικός' ήταν οι πρώτοι μη-κεντρικοί υπολογιστές και . Με τα σημερινά δεδομένα ήταν πολύ μεγάλοι(στο μέγεθος ψυγείου), ακριβοί (περίπου 50.000 ), και είχαν μικρές μαγνητικές μνήμες (περίπου 4096 λέξεις των 12 bit για τον LINC).

Συνέχεια Παρόλα αυτά ήταν αρκετά μικροί για τους χρησιμοποιούν ξεχωριστά εργαστήρια που προηγουμένως ήταν δεμένα στους κεντρικούς υπολογιστές με ότι αυτό συνεπαγόταν σε γραφειοκρατία και χάσιμο χρόνου προκειμένου να καταφέρεις να εκτελέσεις τα προγράμματα που ήθελες. Επιπρόσθετα ήταν μέτρια αλληλεπιδραστικοί και με δικό τους λειτουργικό σύστημα. Τελικά αυτή η κατηγορία έγινε γνωστή σαν μίνι-υπολογιστές, συνήθως εξοπλισμένοι με δυνατότητες και με εργαλεία ανάπτυξης προγραμμάτων. Η κατηγορία αυτή μεγάλωσε και περιέλαβε στις τάξεις της και τον και μεγαλύτερους μίνι-υπολογιστές από τις , και άλλους. Οι μίνι-υπολογιστές έγιναν ένα μοντέλο του πως θα έπρεπε να ήταν ένας προσωπικός υπολογιστής αν και λίγοι από τους κατασκευαστές τους κατάφεραν να επωφεληθούν οικονομικά από αυτό.

Συνέχεια Η ανάπτυξη του μικροεπεξεργαστή άλλαξε τα πάντα αφού έριξε αρκετά χαμηλά (μια τάξη μεγέθους) το κόστος αγοράς ενός υπολογιστή. Η πρώτη γενιά των μικροϋπολογιστών που άρχισε να παρουσιάζεται στα μέσα της δεκαετίας του 1970, οι λεγόμενοι υπολογιστές-οικίας ήταν λιγότερο δυνατοί και με λιγότερη ποικιλία από τους υπολογιστές που χρησιμοποιούνταν στα γραφεία των επιχειρήσεων αν και από την άλλη είχαν καλύτερες δυνατότητες στα γραφικά και στον ήχο και γενικά τους χρησιμοποιούσαν χομπίστες που λάτρευαν τους υπολογιστές και μάθαιναν να προγραμματίζουν απλές εφαρμογές όπως επεξεργαστές κειμένου,παιχνίδια.

Συνέχεια Υπάρχουν διάφοροι τύποι υπολογιστών οι οποίοι διαφέρουν κατά το μέγεθος, τις δυνατότητες (επεξεργαστική ισχύς), αλλά και τον τρόπο που τα βασικά τους μέρη συνδέονται και συνεργάζονται μεταξύ τους, έχουν δηλαδή διαφορετική αρχιτεκτονική. Στην πιο διαδεδομένη κατηγορία υπολογιστών ανήκουν οι μικροϋπολογιστές. Στους μικροϋπολογιστές τα βασικά εξαρτήματα όπως, ο επεξεργαστής, η μνήμη κ.ά. βρίσκονται τοποθετημένα σ' ένα τυπωμένο κύκλωμα που ονομάζεται μητρική πλακέτα (αγγλ. Motherboard ή MoBo). Εκτός από τον επεξεργαστή και τη μνήμη, πάνω στη μητρική βρίσκονται οι θέσεις επέκτασης στις οποίες τοποθετούνται οι διάφορες κάρτες γραφικών, ήχου κ.λπ.). Στη μητρική επίσης βρίσκονται υποδοχές για τη σύνδεση διαφόρων άλλων συσκευών. Το λογισμικό του υπολογιστή αποτελείται από τα απαραίτητα προγράμματα που δίνουν τις κατάλληλες εντολές, για να εργάζεται το υλικό μέρος. Συνίσταται δε από το Λειτουργικό Σύστημα (βασικές οδηγίες για τη λειτουργία του Η/Υ καθώς και για την επικοινωνία του με τον άνθρωπο) και το Λογισμικό Εφαρμογών (Πακέτα εφαρμογών, Γλώσσες Προγραμματισμού, Εκπαιδευτικό Λογισμικό, προγράμματα – εργαλεία κ.α.).