«ποιήσωμεν ἄνθρωπον. Κατ' εἰκόνα Θεοῦ καί ὁμοίωσιν» «ποιήσωμεν ἄνθρωπον. Κατ' εἰκόνα Θεοῦ καί ὁμοίωσιν»

Γεν. 1,26 «καὶ εἶπεν ὁ Θεός· ποιήσωμενἄνθρωπον κατ᾿ εἰκόνα ἡμετέραν καὶ καθ᾿ὁμοίωσιν…» Στη συνεχεία ο Τριαδικός Θεός είπε στον εαυτό Του· “ας δημιουργήσουμε τώρα τον άνθρωπο, σύμφωνα με την δική μας εικόνα, και να έχει την δυνατότητα να ομοιάσει με ημάς. Γεν. 1,27 καὶ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπον, κατ᾿ εἰκόνα Θεοῦ ἐποίησεν αὐτόν, ἄρσεν καὶ θῆλυ ἐποίησεν αὐτούς. Και πράγματι ο Απειροτέλειος Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο, τον οποίον προίκισε με δικά του χαρακτηριστικά γνωρίσματα, ώστε να είναι με αυτά εικόνα του Θεού. Δημιούργησε απ' αρχής άνδρα και γυναίκα.

Α) Ο άνθρωπος είναι εικόνα του Θεού Ο άνθρωπος πλάστηκε σύμφωνα με την εικόνα του Θεού και με την προοπτική να μείνει αθάνατος. Στο λογικό Στο αυτεξούσιο Στο δημιουργικό Η « κατ΄ εικόνα» Θεού δημιουργία του ανθρώπου συνίσταται : Αν ο άνθρωπος έκανε καλή χρήση, της «κατ’ εικόνα» δημιουργίας του θα έφτανε  στο «καθ’ ομοίωση», στην ομοιότητα με το Θεό. Το «κατ’ εικόνα» το έχουμε στη φύση μας, το «καθ’ ομοίωση» το επιτυγχάνουμε την ελεύθερη βούλησή μας.

«κατ’ εἰκόνα» είναι δε το «κατ' εἰκόνα» η αφθαρσία , η αθανασία, το αόρατο, τα οποία είναι εικόνα του θείου, και έδωσε αυτά να τα έχει η ψυχή, έδωσε δε σε αυτή μαζί με αυτά το αυτοδέσποτο και αυτεξούσιο, τα οποία είναι επίσης εικονίσματα της ουσίας του Θεού.

«καθ’ ὁμοίωσιν» Το «καθ’ ὁμοίωσιν» είναι η απάθεια, το πράο, το μακρόθυμο και τα υπόλοιπα γνωρίσματα της αγαθότητας του Θεού, τα οποία παριστούν την ενέργεια του Θεού.

Έτσι λοιπόν αυτά της ουσίας Αυτού , τα οποία δηλώνουν το «κατ' εικόνα», τα έχει δώσει σα φυσικά γνωρίσματα της ψυχής. Αυτά που είναι γνωρίσματα της ενεργείας του Θεού, είναι το «καθ' ομοίωσιν», αυτά άφησε στο δικό μας αυτεξούσιο, και περιμένει μέχρι το τέλος της ζωής του ανθρώπου, εάν δια της μιμήσεως των θεοπρεπών της αρετής γνωρισμάτων κάνει τον εαυτό του όμοιο με το Θεό.

«καὶ ἐνεφύσησεν εἰς τὸ πρόσωπον αὐτοῦ πνοὴν ζωῆς…»

Β) Ο σκοπός της δημιουργίας του ανθρώπου και ο βαθύτερος σύνδεσμός του Θεού με τον άνθρωπο. Ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο με ένα σκοπό  να φτάσει στο σημείο της βαθύτερης κοινωνίας μαζί του. (αυτή την προοπτική δεν την έχει κανένα δημιούργημα του Θεού) Γεν. 2,7: καὶ ἔπλασεν ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπον, χοῦν ἀπὸ τῆς γῆς, καὶ ἐνεφύσησεν εἰς τὸ πρόσωπον αὐτοῦ πνοὴν ζωῆς, καὶ ἐγένετο ὁ ἄνθρωπος εἰς ψυχὴν ζῶσαν. Ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο με χώμα από την Γή (χοϊκό) και ενεφύσησεν στο πρόσωπον αυτού πνεύμα ζων, την αθάνατο ψυχή· έτσι δε έγινε ο άνθρωπος ζώσα υλικοπνευματική ύπαρξη. Χοϊκή – υλική Πνευματική - ουράνια Η ανθρώπινη φύση είναι δισύνθετη :

Ο άνθρωπος δείχνει την ευγνωμοσύνη του στο Θεό με μέσα από τη λατρεία της Εκκλησίας ( μυστήρια και ακολουθίες ) : Με τους ύμνους και τις ευχές εκφράζει τις ευχαριστίες προς το Θεό και βιώνει το σύνδεσμο της ανθρώπινης ψυχής με το Θεό.

Μυστήρια της Εκκλησίας των οποίων τα υλικά στοιχεία γίνονται φορείς της χάριτος του Αγίου Πνεύματος, για να μεταδοθεί στο πιστό.

Με τη μετοχή του στα μυστήρια της Εκκλησίας και την προσευχή μπορεί να οδηγηθεί στην εμπειρία ένωσής του με το Θεό, δηλ. τη θέωση: Βάπτισμα και το Χρίσμα Θεία Ευχαριστία Εξομολόγηση ( Μετάνοια ) Άγιο Ευχέλαιο Γάμο Παίρνει τη σφραγίδα του Χριστιανού. Ενώνεται με το Θεό. Δέχεται τη συγχώρηση των αμαρτιών. Την ίαση της ψυχής και του σώματος. Ενώνεται με το άλλο φύλο. Επομένως, είναι έμφυτη η τάση του ανθρώπου να επικοινωνήσει με το Θεό και το συνάνθρωπό του.

Ο άνθρωπος είναι πρόσωπο Αγάπης KAI Ελευθερίας Ο άνθρωπος είναι πρόσωπο Όταν διαπιστώνει τη θεϊκή του προέλευση, γεμίζει από ευτυχία και δοξολογεί το Θεό.