Αρχαϊκή εποχή(800-470π.Χ.) Η ΤΕΧΝΗ Γεωμετρική εποχή Αρχαϊκή Κλασσική Ελληνιστική Ρωμαϊκή Βυζαντινή Νεοελληνική
Αρχαϊκή Γλυπτική Η αρχαϊκή περίοδος σφραγίζεται από τη δημιουργία αγαλμάτων σε φυσικό και υπερφυσικό μέγεθος Τα υλικά κατασκευής τους είναι ασβεστόλιθος από την Κρήτη μάρμαρο από τη Νάξο και την Πάρο Υπήρξαν πολλά τοπικά εργαστήρια από την Iωνία ως τη δυτική Eλλάδα. Αποφασιστικό ρόλο στη γέννηση της μεγάλης γλυπτικής έπαιξαν οι εμπορικές επαφές με την Αίγυπτο η συγκέντρωση πλούτου από τους αριστοκράτες Γιατί άραγε;
Βασικός τύπος αγάλματος είναι ο Κούρος που σημαίνει νεαρός άνδρας και η Κόρη, η νεαρή γυναίκα Ποιος ήταν άραγε ο σκοπός για τον οποίο δημιουργήθηκαν; Ήταν αφιερώματα στους θεούς ή επιτύμβια μνημεία.
Κούρος του Σουνίου Γύρω στο 600 π.Χ., Ύψος 3,05 , ναξιώτικο μάρμαρο, Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών
Κούρος της Νέας Υόρκης (590 π.Χ.,περίπου) περίπου), μάρμαρο, ύψος 1,84., Νέα Υόρκη, Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης
Το κεφάλι του κούρου της Αττικής (λεπτομέρεια)
Ο κούρος της Τενέας 560-550 π. Χ., παριανό μάρμαρο, ύψος 1,53εκ.,Γλυπτοθήκη Μονάχου
Κούρος της Βολομάνδρας (550 π.Χ. περίπου), επιτάφιο άγαλμα, μάρμαρο Νάξου, Ύψος 1,78 μ., από τη Βολομάνδρα Αττικής, Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο
Κούρος της Αναβύσσου, ο Κροίσος Επιτάφιο άγαλμα (530 π.Χ.), παριανό μάρμαρο, ύψος 1,94μ., Αθήνα, Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο
Επιτύμβιο επίγραμμα για τον Κούρο της Αναβύσσου ΣΤΕΘΙ ΚΑΙ ΟΙΚΤΙΡΟΝ ΚΡΟΙΣΟ ΠΑΡΑ ΣΕΜΑ ΘΑΝΟΝΤΟΣ ΗΟΝ ΠΟΤ' ΕΝΙ ΠΡΟΜΑΧΟΙΣ ΟΛΕΣΕ ΘΟΡΟΣ ΑΡΕΣ Στάσου και κλάψε μπρος στο μνήμα του νεκρού Κροίσου που θανάτωσε ο βίαιος Άρης καθώς πολεμούσε στην πρώτη γραμμή Όσοι κούροι χρησιμοποιήθηκαν ως επιτύμβια μνημεία φέρουν επιγράμματα σχετικά με το νεκρό ή τη νεκρή, που απεικονίζονται πάντα σε νεανική ηλικία
Ο Αριστόδικος 500 π.Χ., 1,98μ.,παριανό μάρμαρο, Εθνικό και Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών
Κόρες Βρίσκονται σε κοιμητήρια και ιερά. Όταν δεν επιτελούν το ρόλο του «σήματος» η λειτουργία τους είναι δυσδιάκριτη. Όταν βρίσκονται σε ιερά άραγε αναπαριστούν τους αναθέτες τους ή τους αποδέκτες δηλ. θεές; Είναι αναθήματα για θρησκευτικές τελετές ( σαν ιέρειες;) ή αναπαριστούν μικρότερες θεότητες (π.χ. Νύμφες)
Αφιέρωμα της Νικάνδρης της Νάξου περ. 660-650 π.Χ.
επιγραφή στη βάση του αγάλματος
Με ανέθεσε σε Αυτόν που τοξεύει μακριά τα βέλη η Νικάνδρη, η εξαιρετική κόρη του Νάξιου Δεινοδίκη, η αδελφή του Δεινομένη και τώρα σύζυγος του Φράξου
Η κυρία της Auxerre 640- 630 π. Χ., Ο,65μ., Μουσείο Λούβρου
Κόρη του Βερολίνου 560-570, π.Χ., 1,93μ. Βρέθηκε στην Αττική, πιθανότατα σε νεκροταφείο,Βερολίνο
Η Φρασίκλεια 550- 540 π.Χ., ύψος 2,12 μ.,παριανό μάρμαρο, Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο
Φρασίκλεια Σῆμα Φρασικλείας· Στη βάση του αγάλματος υπήρχε η επιγραφή: Σῆμα Φρασικλείας· κόρη κεκλήσομαι αἰεί, ἀντί γάμου παρά θεῶν τοῦτο λαχοῦσ’ ὄνομα. Ἀριστίων Πάρι[ος μ' ἐπ]ό[ε]σε Μνήμα της Φρασίκλειας. θα καλούμαι κόρη για πάντα, αφού αντί για γάμο οι θεοί αυτό το όνομα μου όρισαν. Με έφτιαξε ο Αριστίων ο Πάριος
Η πεπλοφόρος κόρη περίπου 530 π.Χ.,1,17μ. Μουσείο Ακρόπολης
Η πεπλοφόρος κόρη
Κόρη Ακρόπολης 530-520 π. Χ., Ύψος 1,82μ.
Κόρη Αντήνορα 530-520 π.Χ., ύψος 2,ο1μ, Μουσείο Ακρόπολης
Η κόρη στηρίζεται σε βάση στην οποία διαβάζουμε την επιγραφή ΝΕΑΡΧΟΣ ΑΝΕΘΕΚΕ[Ν Ο ΚΕΡΑΜΕ] ΥΣ ΕΡΓΟΝ ΑΠΑΡΧΕΝ ΤΑΘ[ΕΝΑΙΑΙ] ΑΝΤΕΝΟΡ ΕΠ[ΟΙΕΣΕΝ] Ο ΕΥΜΑΡΟΣ Τ[Ο ΑΓΑΛΜΑ] Με ανέθεσε ο Νέαρχος ο κεραμέας. Το αναθέτει ως απαρχή του έργου του. Το άγαλμα το έκανε ο Αντήνορας ο γιος του Εύμαρου.
Η κόρη με τα αμυγδαλωτά μάτια 500 π.Χ., Ύψος 0,94μ., Μουσείο Ακρόπολης
Κόρη Ευθυδίκου, Η μουτρωμένη 490-485 π.Χ.
Οι αρχαιολόγοι πιστεύουν ότι οι κόρες ήταν βαμμένες με χρώματα Η κυρία της Auxerre Αναπαράσταση από το University of Cambridge
Αναπαράσταση Η πεπλοφόρος Το χρώμα των μαλλιών πρέπει να ήταν κόκκινο, τουλάχιστον αυτό συμπεραίνουμε από τα λίγα υπολείμματα χρωστικής ουσίας που υπάρχουν. Άλλες χρωστικές που ανακαλύπτουμε στην επιφάνεια του μαρμάρου είναι το κόκκινο στα μάτια, το κόκκινο και το πράσινο στην φορεσιά, ενώ μεγάλα τμήματα της φορεσιάς, καθώς και η επιδερμίδα της κόρης είχαν το φυσικό χρώμα του μαρμάρου. Η πεπλοφόρος Αναπαράσταση
Η Φρασίκλεια Αναπαράσταση
Άγαλμα= αφιέρωμα που προσφέρεται στους θεούς για να τους κάνει να αγάλλονται, να χαίρονται