ΑΡΧΑΪΚΗ ΤΕΧΝΗ

ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ Οι Έλληνες επηρεάζονται από την τέχνη της Ανατολής και της Αιγύπτου. Ανεγείρονται οι πρώτοι μεγάλοι ναοί. Χρησιμοποιείται η πέτρα και το μάρμαρο.

Ο ναός χωρίζεται σε τρία μέρη: 1) ο πρόναος. Είναι ένας μικρός χώρος που το συναντάμε στο μπροστινό μέρος του ναού. 2) ο σηκός. Είναι το κυρίως μέρος του ναού. Εδώ ήταν τοποθετημένο το άγαλμα του θεού. 3) ο οπισθόδομος. Είναι ένας χώρος που βρίσκεται στο πίσω μέρος του ναού. 4) Σε μερικούς ναούς, όπως στον Παρθενώνα, υπάρχει και ένας τέταρτος χώρος πίσω από τον οπισθόδομο που λέγεται οπισθόναος. κάτοψη ναού (Παρθενώνα)

Σειρές κιόνων, που ονομάζονται πτερόν, περιβάλλουν το σηκό απ' όλες τις πλευρές. Σ' αυτή την περίπτωση ο ναός ονομάζεται περίπτερος. Αν ο ναός περιβάλλεται από διπλό πτερόν, τότε ονομάζεται δίπτερος.

Δωρικός ρυθμός Χαρακτηριστικά: Οι κίονες δεν έχουν βάση. Στηρίζονται απευθείας στην κρηπίδα. Ο κίονας είναι πιο κοντός, βαρύς και αυστηρός και στενεύει στην κορυφή. Το κιονόκρανο είναι λαξευμένο σε ενιαίο λίθο μαζί με το άνω μέρος του κίονα. Το διάζωμα αποτελείται από τα τρίγλυφα και τις μετόπες.

Ιωνικός ρυθμός Χαρακτηριστικά: Οι κίονες στηρίζονται σε μία κυκλική βάση, τη σπείρα. Οι κίονες είναι λεπτότεροι και έχουν περισσότερες και βαθύτερες αύλακες Το κιονόκρανο καταλήγει σε δύο έλικες. Πάνω από το επιστύλιο, υπάρχει η ζωφόρος με ανάγλυφες παραστάσεις ανθρώπων, ζώων και μυθικών πλασμάτων

Σύγκριση ιωνικού και δωρικού ρυθμού

Κορινθιακός ρυθμός Οι κίονες χαρακτηρίζονται από κιονόκρανο που περιβάλλεται από σειρές φύλλων ακάνθης και έλικες στις τέσσερις γωνίες. Μπορεί κάλλιστα να θεωρηθεί ως εξέλιξη του Ιωνικού λόγω αυτών των ελίκων. Ο ρυθμός αυτός αποτελεί τον πιο διακοσμητικό από τους τρεις και χρησιμοποιήθηκε κυρίως στους ρωμαϊκούς χρόνους με ποικιλία μορφών.

Ο ναός του Ποσειδώνα στο Σούνιο Ο ναός του Απόλλωνα στην Κόρινθο

Ο ναός της Αθηνάς στη Μίλητο

Ο ναός του Απόλλωνα στην Πομπηία

Πλαστική Από τον 7ο αιώνα π.Χ. δημιουργούνται αγάλματα μεγάλου μεγέθους (μνημειακή πλαστική) που φτάνουν ακόμη και τα 11 μέτρα, στοιχείο που δείχνει ότι οι Έλληνες επηρεάστηκαν από τους Αιγύπτιους. Χρησιμοποιείται ο ασβεστόλιθος στην Κρήτη και το μάρμαρο στην Πάρο. Χαρακτηριστικά των αγαλμάτων είναι το στερεό στήσιμο των μορφών, η σαφήνεια με την οποία αποδίδονται τα επιμέρους τμήματα και η έντονη εκφραστικότητα. Ο πλούτος των πόλεων και των αριστοκρατών συντέλεσε στην δημιουργία των μεγάλων γλυπτών.

Δύο είναι οι κύριοι τύποι αγαλμάτων: οι κούροι και οι κόρες.

ΚΟΥΡΟΣ Πρόκειται για αναπαράσταση του νέου, που στην καλύτερη στιγμή της ζωής, τη γεμάτη ζωντάνια και σφρίγος μπορεί να τοποθετηθεί είτε ως ανάθημα στα ιερά ή τους τάφους είτε ως εικόνα του ίδιου του θεού. Ως το 570 π.Χ. ο κούρος εικονίζει ένα γυμνό νέο που στέκεται κατενώπιον (δηλαδή στέκεται προς τα εμπρός). Προβάλλει το αριστερό του πόδι, ενώ τα χέρια ακουμπούν στους μηρούς με τα δάχτυλα σφιγμένα σε γροθιές. Το σώμα είναι γυμνασμένο και τα μαλλιά είναι μακριά σχηματίζοντας πλεξούδες που πέφτουν δεξιά και αριστερά στο λαιμό. Το πρόσωπο είναι μεγάλο και τριγωνικό. Το πιο σημαντικό χαρακτηριστικό είναι το ελαφρύ χαμόγελο, γνωστό ως «αρχαϊκό μειδίαμα».

ΚΟΥΡΟΙ

Υπάρχουν και ντυμένοι κούροι ή με προσφορές προς τους θεούς, ιππείς, πολεμιστές, κούροι καθιστοί, θεοί κτλ. .

Υπάρχει μια ελαφρά κίνηση που με το χρόνο γίνεται πιο έντονη

ΚΟΡΗ Η κόρη είναι ντυμένη, με βαθμιαία την απογύμνωση όσο περνούν τα χρόνια. Το ένδυμα μπορεί να προσθέτει περισσότερες δυσκολίες, ταυτόχρονα όμως προσφέρει νέες δυνατότητες στην επεξεργασία. Τα πόδια είναι κολλητά το ένα με το άλλο. Το ένα χέρι ακουμπά στο μηρό ενώ το άλλο διαγώνια στο στήθος. Το πρόσωπο είναι τριγωνικό και τα μαλλιά σε πλεξούδες πέφτουν δεξιά και αριστερά από το κεφάλι.

ΚΟΡΕΣ

Τα αρχαία αγάλματα είχαν χρώματα! Μουσείο Ακρόπολης

Πολλά αγγεία κατασκευάζονται στην Κόρινθο. Κεραμική Έχει επηρεαστεί σε μεγαλύτερο βαθμό από τις άλλες μορφές τέχνης από στοιχεία της Ανατολής. Λιοντάρια, γρύπες (τέρατα με κεφάλι και φτερά αετού και σώμα λιονταριού), σφίγγες, φυτά. Μυθολογικές παραστάσεις. Πολλά αγγεία κατασκευάζονται στην Κόρινθο.

Τον ανακάλυψαν Κορίνθιοι κεραμείς. Μελανόμορφος ρυθμός Τον ανακάλυψαν Κορίνθιοι κεραμείς. Οι μορφές αποδίδονται σε μαύρο χρώμα πάνω στην κοκκινωπή επιφάνεια των αγγείων. Οι λεπτομέρειες χαράζονται. Εκτός από το μαύρο χρώμα, χρησιμοποιούνται ακόμη το βυσσινί και το άσπρο.

Ερυθρόμορφος ρυθμός Τον ανακάλυψαν Αθηναίοι κεραμείς στα μέσα του 6ου αιώνα π.Χ. Οι μορφές έχουν το πορτοκαλί χρώμα του πηλού, πάνω στη μαύρη γυαλιστερή επιφάνεια του αγγείου, ενώ οι λεπτομέρειες αποδίδονται ζωγραφιστά.