Νικόλαος Σκουφάς Παυλίνα

Σχεδιάγραμμα τέλος Τα πρώτα του χρόνια Εικόνες(2) Εικόνες( 1) Η μετάβαση του στη Ρωσία Η γένεση της «Φιλικής Εταιρίας» Τα τελευταία του χρόνια Τα τελευταία του λόγια Ο όρκος των Φιλικών Εικόνες( 1) τέλος

Εκεί μεγάλωσε και έμαθε τα πρώτα του γράμματα. Τα πρώτα του χρόνια Ο Νικόλαος Σκουφάς γεννήθηκε το1779 σε ένα χωριό έξω από την Άρτα ,το Κομπότι. Εκεί μεγάλωσε και έμαθε τα πρώτα του γράμματα. Η οικογένειά του επειδή ήταν πολύ φτωχή αναγκάστηκε να δουλέψει σε μικρή ηλικία μακριά από το σπίτι του. Η πρώτη του δουλειά ήταν σε ένα μαγαζί που άνοιξε στην Άρτα, όπου έφτιαχνε και πουλούσε σκούφους. Επειδή έφτιαχνε σκούφους του έβγαλε ο κόσμος το γνωστό ως σήμερα παρατσούκλι «Σκουφάς».

Η μετάβαση του στη Ρωσία Κυνηγημένος από τον Αλή Πασά έκλεισε το μαγαζί του και μετανάστευσε στην Ρωσία το 1812. Άρχισε πάλι να φτιάχνει σκούφιες, αλλά συνειδητοποίησε ότι δεν είχε μεγάλη επιτυχία όπως στην Άρτα γι’ αυτό δούλεψε ως υπάλληλος Ελλήνων μεγαλέμπορων. Στη Μόσχα άκουσε για πρώτη φορά τον Κωνσταντίνο Ρόδο να μιλάει για εθνικό αγώνα και επαναστατικές ιδέες.

Η γένεση της «Φιλικής Εταιρίας» Εμπνευσμένος από αυτές τις επαναστατικές ιδέες συνάντησε στην Οδησσό τούς Ξάνθο και Τσακάλωφ όπου δημιούργησαν το 1814 τη «Φιλική Εταιρία». Ο Σκουφάς προσπάθησε να πείσει προσωπικότητες της εποχής και γνωστούς εμπόρους να μυηθούν στη «Φιλική Εταιρία» ,αλλά ο Κοραής και ο Καποδίστριας αρνήθηκαν και οι έμποροι τον χλεύασαν. Ο Άνθιμος Γαζής το 1815 αρνήθηκε την πρόταση του Σκουφά για την αρχηγία της «Φιλικής Εταιρίας» και επέλεξε να γίνει απλά μέλος της. Το 1817 προσπάθησε να οργανώσει κοινή εξέγερση με τους Σέρβους η οποία απέτυχε παταγωδώς. Εκείνη την περίοδο πρότεινε την μεταφορά της «Φιλικής Εταιρίας» στην Ελλάδα.

Τα τελευταία του χρόνια Απελπισμένος από τις πολλές αποτυχίες έπαθε καρδιακή προσβολή. Νοσηλεύτηκε στο σπίτι του Ξάνθου, απ’ όπου συνέχισε τον αγώνα του φτιάχνοντας κατάλογο με τους 12 αποστόλους της «Φιλικής Εταιρίας». Η υγεία του όμως τον πρόδωσε και πέθανε στις 31 Ιουλίου 1819 σε ηλικία 39 ετών.

Τα τελευταία του λόγια «’Αδελφοί, μάρτυρες τῶν αἰσθημάτων καί τῆς καρδιάς μου, ὀμολογήσατε ἂν δέν ὀδήγησε τάς πράξεις μοῦ πάντοτε, ὄχι τό ἲδιον, ἀλλά τό κοινόν συμφέρον»

Ο όρκος των Φιλικών «Ορκιζόμεθα ως τίμιοι άνθρωποι, ως άνθρωποι οι οποίοι δεν κινούμεθα από κανένα άλλο αίσθημα, ειμή από το προς την ελευθερίαν της ταλαιπώρου Πατρίδος μας ίνα συντρέξωμεν με το νουν, με την καρδίαν και με το σώμα μας εις την ελευθερίαν της, μη πτοούμενοι μήτε πυρ, μήτε σίδερον, μητ’ οποιονδήποτε βάσανον ως από μέρους ουτινοσδήποτε, ος τις ήθελε τολμήσει να μας αποκόψει από την ιερότητα του σκοπού μας. Οι κόποι και οι αγώνες θέλουν λογίζεσθαι ως μηδέν ως προς την απόφασίν μας. Ότι δεν ήθελεν είναι μυστικόν μεταξύ ημών, τούτο επ’ ουδεμιά περιστάσει δεν μπορεί να κοινοποιηθεί εις άλλον, αν εκ συμφώνου δεν εγκριθεί η κοινοποίησίς του.Ορκιζόμεθα δε προ πάντων, ότι μεταξύ ημών και των τυράννων της Πατρίδος μας το πυρ και ο σίδηρος είναι τα μόνα μέσα της διαλλαγής και τίποτ’ άλλο.Εκ του εναντίον δε και ήθελεν αναιρέσωμεν την ιερότητα των χρεών μας, κινούμενοι από αισχροκέρδειαν τινά, ή δειλίαν ή άλλην οποιανδήποτε αιτίαν, το όνομά μας να παραδίδεται εις το αιώνιον ανάθεμα και εις την κατάραν των Ομογενών μας΄ το αίμα να χυθεί ως χύνεται αυτήν την στιγμήν ο οίνος τούτος, το δε σώμα μας, μη αξιούμενον ταφής, να γίνει βορά των θηρίων και των ορνέων. Αμήν. »

Εικόνες 1

Εικόνες 2

ΤΕΛΟΣ