ΙΕΡΟΓΛΥΦΙΚΑ Οι κάτοικοι της Αιγύπτου επινόησαν την ιερογλυφική γραφή. Η λέξη ιερογλυφικό προέρχεται από την αρχαία ελληνική λέξη γλύφω, που σημαίνει χαράσσω.

Οι Αιγύπτιοι έγραφαν σε οριζόντιες ή σε κάθετες γραμμές Οι Αιγύπτιοι έγραφαν σε οριζόντιες ή σε κάθετες γραμμές. Στα ιερογλυφικά δεν υπάρχει αλφάβητο αλλά μόνο εικόνες . Τα σημεία τα σχεδίαζαν σε προφίλ σύμφωνα με το αιγυπτιακό σχέδιο κρατούσαν μόνο τα βασικά χαρακτηριστικά. Μόνο το ανθρώπινο πρόσωπο και ο σκαραβαίος σχεδιάζονταν κατά μέτωπο.

Τα ιερογλυφικά χρησιμοποιούνταν: Α) Στο στρατό σε περίοδο πολέμου από τους στρατιωτικούς, οι οποίοι έπρεπε να επικοινωνούν μεταξύ τους. Γι΄ αυτό το λόγο οι στρατιωτικοί εκπαιδεύονταν πρώτα ως γραφείς. Β) Στη διοίκηση. Η διοίκηση διατηρούσε αρχεία σχετικά με την χώρα αυτό τους βοηθούσε να επεξεργάζονται τα δεδομένα σχετικά με το πώς λειτουργούσε η χώρα. Λόγου χάρη κοίταζαν τα αρχεία προηγούμενων χρόνων και έλεγχαν πόσα ζώα είχαν συλλέξει από τους φόρους.  Γ) Η γραφή ήταν επίσης βασικό διακοσμητικό στοιχείο στους τάφους. Οι Αιγύπτιοι πίστευαν ότι βοηθούσαν τους Φαραώ να μεταβούν στη μετά θάνατο ζωή. Μάλιστα στους τείχους γράφονταν ξόρκια. Δ) Οι ναοί ήταν ο οίκος των θεών και οι τοίχοι τους ήταν διακοσμημένοι με γράμματα αλλά και με εικόνες.

ΓΡΑΦΕΙΣ Οι γραφείς είχαν πολύ υψηλή κοινωνική θέση στην Αίγυπτο. Ως μαθητές οι γραφείς είχαν πολύ δύσκολη δουλεία . Μάθαιναν να καταγράφουν πληροφορίες και να διαβάζουν. Πέρναγαν ατελείωτες ώρες γράφοντας σύμβολα μέχρι να τα τελειοποιήσουν. Πρέπει να σημειωθεί ότι οι γραφείς στην αντιγραφή παλιών κειμένων μάθαιναν να αναγνωρίζουν και να γράφουν σύμβολα λέξεις και φράσεις αλλά και τη σημασία του κειμένου που έγραφαν. Αλλά δεν μάθαιναν την έννοια των λέξεων που έγραφαν τη σύνταξη και το λεξιλόγιο. Οι γραφείς αποτελούσαν τον κοινωνικό περίγυρο του Φαραώ επειδή κατέγραφαν τη ζωή τους τα κατορθώματα τους αλλά και γενικά την καθημερινότητα τους. Επίσης έγραφαν στις τοιχογραφίες των τάφων. ΦΑΡΑΩ ΓΡΑΦΕΙΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΔΟΥΛΟΙ

Ένας γραφέας μιλάει για τα πλεονεκτήματα του επαγγέλματος του (βιβλίο ιστορίας Α’ Λυκείου Α. Gardiner «Η Αίγυπτος του Φαραώ) Μου λένε ότι εγκατέλειψες το γράψιμο και άρχισες τις διασκεδάσεις , ότι προτιμάς να δουλεύεις στα χωράφια και γύρισες την πλάτη σου στα γράμματα. Δεν θυμάσαι την κατάσταση του καλλιεργητή που αντιμετωπίζει την καταγραφή του φόρου της σοδειάς , όταν το φίδι έχει πάρει το μισό σιτάρι και ο ιπποπόταμος έχει καταβροχθίσει το υπόλοιπο; Τα ποντίκια είναι αρκετά στα χωράφια . Οι ακρίδες έρχονται… Τα βόδια καταβροχθίζουν. Τα σπουργίτια φέρνουν καταστροφή στον καλλιεργητή. Ό,τι μένει τελικά στο αλώνι τα παίρνουν οι κλέφτες. Το ζευγάρι τα βόδια πέθαναν , ενώ όργωναν και αλώνιζαν. Και τώρα έρχεται ο γραφέας στην όχθη του ποταμού για να καθορίσει το φόρο τη σοδειάς. Οι επιστάτες κρατάνε ξύλα και οι Νούβιοι ραβδιά από φοίνικα και λένε ‘’ Φέρτε το σιτάρι’’ αν και δεν υπάρχει καθόλου… Δέρνουν τον καλλιεργητή , τον δένουν και τον πετάνε στο πηγάδι με το κεφάλι προς τα κάτω. Έδεσαν την γυναίκα του μπροστά του και τα παιδιά του είναι στα δεσμά. Οι γείτονες του τους παρατάνε και φεύγουν. Έτσι το σιτάρι τους χάνεται. Όμως ο γραφέας είναι πάνω απ’ όλους. Αυτός που δουλεύει στο γράψιμο δε φορολογείται, δεν έχει να πληρώσει χρέη. Πρόσεξέ το καλά

ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ Βέβαια ας μην ξεχνάμε ότι και τα μαθηματικά είναι ένα είδος στο οποίο οι μαθητές να σπουδάσουν μαθηματικά αλλά γνωρίζουν πρακτικά μαθηματικά που συναντούσαν στη καθημερινότητα τους. Τα μαθηματικά των Αιγυπτίων βασίζονταν στο 10 όπως τα σύγχρονα μαθηματικά . Η μόνη διαφορά βρισκόταν στο μηδέν (0) αφού δεν είχαν κάποιο σύμβολο για να το συμβολίζουν γιατί πίστευαν ότι αφού το μηδέν δηλώνει το τίποτα δεν χρειαζόταν σύμβολο! Γι αυτό και οι Αιγύπτιοι δημιούργησαν διάφορα σύμβολα για να δείχνουν τις δυνάμεις του 10 παραδείγματος χάρη με ένα δάχτυλο συμβόλιζαν το 10.000 Στη αρχιτεκτονική χρησιμοποιούνταν τα μαθηματικά δηλαδή στους επιβλητικούς ναούς , τάφους αλλά και των ανακτόρων/

ΓΡΑΦΙΚΗ ΥΛΗ Ο πάπυρος ήταν ένα φυτό το οποίο υπήρχε σε αφθονία στις όχθες του Νείλου. Ο πρώτος που δίδαξε την επεξεργασία του παπύρου παραμένει άγνωστος. Όπως αναφέρει και ο Πλίνιος υπήρχαν διάφορες ποιότητες παπύρου. Η πρώτη ονομαζόταν αυγούστειος και κάθε φύλλο της ποιότητας αυτής ήταν 24cm πλατύ. Οι άλλες ποιότητες ήταν γνωστές με τα ονόματα λιβιανός , ιερατικός , φανιανός , σαιτικός , ταινεωτικός και εμπορικός δηλαδή ο πάπυρος που χρησιμοποιούταν στο εμπόριο για περιτύλιγμα και το οποίο δεν ξεπερνούσε τα 11cm . Οι αρχαίοι τεχνίτες συγκολλούσαν τα φύλλα του παπύρου το ένα δίπλα στο άλλο κατά μέσο όρο είκοσι έτσι ώστε όταν τα τύλιγαν σχηματιζόταν ένας κύλινδρος. Οι διαστάσεις ενός παπύρινου κυλίνδρου ήταν συνήθως 43x43cm το δε μέσο μήκος του κυλίνδρου έφτανε τα 4,5m. Ήταν δυνατόν για τις ανάγκες του κειμένου που θα γραφόταν στο πάπυρο να κοπεί ένας κύλινδρος ή αντίθετα να προσθέσουν και άλλα φύλλα. Σύμφωνα με πληροφορίες που αντλούμε από επιγραφικά και παπύρινα κείμενα της αρχαιότητας υπήρξαν περίοδοι στις οποίες ο πάπυρος ήταν φτηνός αλλά πολλές φορές ήταν αρκετά ακριβός.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΓΡΑΦΙΚΗΣ ΥΛΗΣ Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι έκοβαν τους παπύρους από τις όχθες του Νείλου, αφαιρούσαν  τη φλούδα από το κλώνο του φυτού και έκοβαν καθέτως την ινώδη εσωτερική ύλη σε πολύ λεπτές λωρίδες Τις λωρίδες αυτές τις τοποθετούσαν τη μία κολλητά στην άλλη πάνω σε μια ξύλινη πλάκα βρεγμένη με νερό του Νείλου. Στη συνέχεια , τοποθετούσαν μια δεύτερη σειρά από λωρίδες εγκάρσια στη πρώτη Οι δύο στρώσεις συμπιέζονταν με τη βοήθεια ενός πλατυκέφαλου σφυριού και απλώνονται στον ήλιο για να στεγνώσουν. Όταν στέγνωναν τα παπύρινα φύλλα τα έτριβαν με ελαφρόπετρα και λεία , πια εύκαμπτα ήταν έτοιμα να δεχτούν τη γραφή. Κύριος λόγος έλξης αλλά και συνάμα καταστροφής των παπύρων ήταν το άρωμα που ανέδιναν όταν καιγόταν. .

ΑΠΟΚΡΥΠΤΟΓΡΑΦΙΣΗ Η στήλη της Ροζέτας Η στήλη της Ροζέτας αποτελείται από βασάλτη ( πέτρωμα μαύρο ή σκοτεινόχρωμο που έχει μεγάλη αντοχή στη πίεση) και τώρα βρίσκεται στο Βρετανικό μουσείο. Ανακαλύφθηκε το 1799 κοντά στο Δέλτα του Νείλου λίγο πιο πέρα από τη κωμόπολη της Ροζέτας , λένε μάλιστα ότι ήταν χτισμένη σε τοίχος. Αυτή η στήλη είχε 3 διαφορετικά κείμενα τα οποία ήταν γραμμένα σε 2 διαφορετικές γλώσσες, αλλά σε 3 διαφορετικά συστήματα γραφής. Το τρίτο κείμενο ήταν γραμμένο στα Ελληνικά και γι αυτό νόμιζαν ότι εύκολα θα μπορούσαν να αποκρυπτογραφήσουν και τα αλλά 2 κείμενα γιατί πίστευαν ότι έγραφαν τα ίδια πράγματα. Ο Ναπολέων ανέθεσε σε κάποιους ειδικός την αποκρυπτογράφηση της στήλες αλλά εκείνοι απέτυχαν αφού κατάλαβαν ότι το δεύτερο κείμενο ήταν μια ιερογλυφική παραλλαγή του πρώτου. Ο άνθρωπος ο οποίος κατάφερε ύστερα από πολλές έρευνες να αποκρυπτογραφήσει τη Στήλη ήταν ο Γάλλος λόγιος-φιλόλογος Champollion, ο οποίος διαπίστωσε ότι περιείχε σε ιερογλυφική , δημοτική και Ελληνική γραφή ψήφισμα των ιερέων της Μέμφιδας προς τιμήν του Πτολεμαίου του Επιφανούς (204-181 π.Χ) Ο Champollion βοηθήθηκε από τα χαραγμένα κύρια ονόματα αλλά και από την Κοπτική γλώσσα ( μεταγενέστερη γλώσσα των Αιγυπτίων)