Π.Μ.Σ. Εμπορικού Δικαίου Κατεύθυνση Ναυτικού Δικαίου Μάθημα: Δίκαιο Θαλάσσιας Ασφάλειας Θέμα εργασίας: «Οι αλλαγές που επέφερε η ΙΑ 2015 στο καθεστώς των warranties» Διδασκοντεσ : Επίκουρος Καθηγητής κύριος Δημήτριος Χριστοδούλου Επίκουρη Καθηγήτρια κυρία Έφη Κινινή Φοιτητρια : Ντέεβα Ελιζαβέτα Κατερίνα Αθήνα 18.3.2019

Περιεχόμενα Διευκρινήσεις- αποσαφηνίσεις για τις έννοιες της ΜΙΑ 1906 και της ΙΑ 2015 Προβλέψεις για τις warranties στην ΜΙΑ 1906 Προβλέψεις για τις warranties στην IA 2015 Όροι που δεν σχετίζονται με την πραγματική ζημία (terms not relevant to the actual loss) Προβλέψεις της ΜΙΑ 1906 που καταργούνται με την ΙΑ 2015 Διαφορές της ΜΙΑ 1906 και της ΙΑ 2015 (1) και (2) Η τύχη της ασφαλιστικής κάλυψης κατά την διάρκεια της αθέτησης υπόσχεσης κατά την ΙΑ 2015 Όροι του S. 11 της ΙΑ 2015 Σιωπηρές υποσχέσεις και ΙΑ 2015 Σιωπηρή υπόσχεση περί νομιμότητας θαλάσσιας αποστολής και ΙΑ 2015 Βιβλιογραφία

Διευκρινήσεις – αποσαφηνίσεις για τις έννοιες της ΜΙΑ 1906 και της ΙΑ 2015 Στην ΜΙΑ 1906 χρησιμοποιούνται οι όροι insurer (ασφαλιστής) και assured (ασφαλισμένος). Οι όροι αυτοί αντικαθίστανται στην ΙΑ 2015 με insurer (ασφαλιστής) και insured (ασφαλισμένος) αντίστοιχα. Ο όρος warranty (εγγύηση) συναντάται μαζί με τον όρο condition (προϋπόθεση) και σε ναυλοσύμφωνα. Στην περίπτωση αθέτησης της condition το μέρος που βλάπτεται μπορεί να ζητήσει αποζημίωση και να υπαναχωρήσει ενώ σε περίπτωση αθέτησης της warranty δικαιούται μόνο να ζητήσει αποζημίωση και δεν ελευθερώνεται από την εκπλήρωση της δικής του υποχρέωσης από την σύμβαση. Δεν πρέπει όμως να συγχέεται με τον όρο warranty του ΜΙΑ 1906 και ήδη ΙΑ 2015. Στην περίπτωσης αθέτησης της warranty εδώ το αποτέλεσμα εξομοιώνεται με την αθέτηση της condition. Δηλαδή, ο ασφαλιστής μπορεί να αποφύγει να πληρώσει το ασφάλισμα εκτός αν υπάρχει όρος που προβλέπει το αντίθετο ή (μετά την ΙΑ 2015) αν ο ασφαλιστής παραιτείται από την αθέτηση της υπόσχεσης (warranty).

Προβλέψεις για τις warranties στο ΜΙΑ 1906 Στο κείμενο της Θαλάσσιας Πράξης Ασφάλισης (ΜΙΑ) του 1906 υπάρχει ολόκληρο κεφάλαιο με άρθρα (sections) που αναφέρονται στις υποσχέσεις (warranties). Οι υποσχέσεις αναφέρονται στα άρθρα 33-41 του ΜΙΑ 1906. Αναλυτικότερα: S. 33 αναφέρεται στην φύση της υπόσχεσης και στα είδη των υποσχέσεων (ρητή ή σιωπηρή υπόσχεση). Αδιάφορα από το αν είναι ουσιώδης ή όχι για τον κίνδυνο, η υπόσχεση είναι προϋπόθεση η οποία πρέπει να τηρείται επακριβώς.

Προσοχή. Μετά την θέση σε ισχύ της ΙΑ 2015 το S Μια υπόσχεση, στα ακόλουθα εδάφια (άρθρα) που αφορούν τις υποσχέσεις, σημαίνει μια υπόσχεση που δίνεται υποσχετικά, με άλλα λόγια, μια υπόσχεση με την οποία ο ασφαλισμένος αναλαμβάνει ότι κάποιο συγκεκριμένο πράγμα θα γίνει ή δεν θα γίνει, ή ότι κάποια προϋπόθεση θα πληρωθεί, ή με την οποία επιβεβαιώνει ή αρνείται την ύπαρξη συγκεκριμένης κατάστασης των πραγμάτων. Μια υπόσχεση μπορεί να είναι ρητή ή σιωπηρή. Μια υπόσχεση, όπως ορίζεται ανωτέρω, είναι προϋπόθεση με την οποία πρέπει να συμμορφώνεται επακριβώς, είτε είναι ουσιώδης για τον κίνδυνο είτε όχι. [Εάν δεν υπάρχει συμμόρφωση, τότε, υποκείμενο σε κάθε ρητή πρόβλεψη της ασφαλιστικής σύμβασης, ο ασφαλιστής απαλλάσσεται από την ευθύνη από την ημέρα της αθέτησης της υπόσχεσης, αλλά χωρίς να παραγνωρίζεται καμία ευθύνη που ανέλαβε πριν από εκείνη την ημέρα ] Το εδάφιο αυτό απαλείφθηκε από την ΙΑ 2015, σύμφωνα με την πρόβλεψη του s. 10 (7) (α).

S. 34 όπως αντικαταστάθηκε από το S. 10 της ΙΑ 2015 Προσοχή! Μετά την θέση σε ισχύ της ΙΑ 2015 το κείμενο του άρθρου απαλείφτηκε στο σύνολό του σύμφωνα με το s. 10 (7) (b). S. 10 ΙΑ 2015 Αθέτηση υπόσχεσης Κάθε κανόνας δικαίου που ορίζει ότι η αθέτηση μιας υπόσχεσης (ρητής ή σιωπηρής) σε μια ασφαλιστική σύμβαση οδηγεί σε απαλλαγή του ασφαλιστή από την ευθύνη απορρέουσα από την σύμβαση καταργείται

S. 10 της ΙΑ 2015, (2)-(3) Ο ασφαλιστής δεν έχει καμία ευθύνη από τη σύμβαση ασφάλισης όσων αφορά κάθε ζημία που προκύπτει, ή αποδίδεται σε κάτι που συμβαίνει, μετά την αθέτηση της υπόσχεσης (ρητής ή σιωπηρής) της σύμβασης αλλά πριν η αθέτηση αποκατασταθεί. Το υποεδάφιο (2) δεν εφαρμόζεται αν : Εξαιτίας της αλλαγής των περιστάσεων, η υπόσχεση παύει να είναι εφαρμόσιμη στις περιστάσεις της σύμβασης, Η συμμόρφωση με την υπόσχεση θεωρείται παράνομη από τον υποκείμενο νόμο, ή Ο ασφαλιστής αίρει την αθέτηση της υπόσχεσης.

S. 10 της ΙΑ 2015, (4)-(5) Το υποεδάφιο (2) δεν επηρεάζει την ευθύνη του ασφαλιστή αναφορικά με τις ζημίες που εμφανίζονται, ή αποδίδονται σε κάτι που συμβαίνει: Πριν την αθέτηση της υπόσχεσης, ή Εάν η αθέτηση μπορεί να αποκατασταθεί, αφού αυτή έχει αποκατασταθεί. Για τους σκοπούς του παρόντος section, η αθέτηση της υπόσχεσης θα εκλαμβάνεται ως αποκατασταθείσα: Στην περίπτωση που εμπίπτει στο υποεδάφιο (6), αν ο κίνδυνος με τον οποίο σχετίζεται η υπόσχεση γίνεται αργότερα ουσιωδώς ίδιος με τον αρχικά προβλεφθέντα από τα μέρη Σε κάθε άλλη περίπτωση, αν ο ασφαλισμένος παύει να αθετεί την υπόσχεση.

S. 10 της ΙΑ 2015, (6) Μια περίπτωση εμπίπτει σε αυτό το section αν: Η εξεταζόμενη υπόσχεση απαιτεί σε συγκεκριμένο χρόνο κάτι να γίνει ( ή να μην γίνει), ή μια προϋπόθεση να πληρωθεί ή κάτι είναι ( ή δεν είναι) η περίπτωση, και Δεν υπάρχει συμμόρφωση με αυτή την απαίτηση.

Προβλέψεις για τις warranties στο ΜΙΑ 1906 (που δεν τροποποιηθήκαν από την ΙΑ 2015)

Προβλέψεις για τις warranties στο ΙΑ 2015 Η ΙΑ 2015 ρυθμίζει τις υποσχέσεις στο Μέρος 3 (Part) που τιτλοφορείται «Υποσχέσεις και άλλοι όροι», στα άρθρα (sections) 9-11. S. 9 αναφέρεται στις παραστάσεις (representations): Παραστάσεις (representations) ο ασφαλισμένος παρουσιάζει τις παραστάσεις (representations) αναφορικά με την προταθείσα εμπορική ασφαλιστική σύμβαση ή προταθείσα διαφοροποίηση μιας εμπορικής ασφαλιστικής σύμβασης (s. 9 (1) (a)-(b)). Μια τέτοια παράσταση δεν μπορεί να μετατραπεί σε υπόσχεση με καμία πρόβλεψη της εμπορικής ασφαλιστικής σύμβασης ή άλλης σύμβασης (s. 9 (2)). Επειδή οι παραστάσεις δεν εμπίπτουν στην θεματική της παρούσας παρουσίασης, δεν θα αναλυθούν περαιτέρω. S. 10 ρυθμίζει την αθέτηση της υπόσχεσης και τις περιπτώσεις στις οποίες ο ασφαλιστής δεν απαλλάσσεται και ορίζει στην παρ. (7) ποιά άρθρα του ΜΙΑ 1906 απαλείφονται.

Όροι που δεν σχετίζονται με την πραγματική ζημία (terms not relevant to the actual loss) Ο όρος (ρητός ή σιωπηρός) είναι διαφορετικός από τον όρο που ορίζει τον κίνδυνο στο σύνολό του και θα πρέπει η συμμόρφωση με αυτόν τον όρο να έτεινε να ελαττώσει τον κίνδυνο για μία ή περισσότερες από τις ακόλουθες ζημίες: την ζημία συγκεκριμένου είδους ή σε συγκεκριμένο τόπο ή συγκεκριμένο χρόνο (s. 11 (1), (a)-(c)). Αν ο ασφαλισμένος αποδείξει σε περίπτωση ζημίας ότι η μη συμμόρφωση με τον ως άνω όρο δεν μπορούσε να αυξήσει τον ρίσκο της ζημίας η οποία τελικά προκλήθηκε στις περιστάσεις που αυτή εμφανίστηκε, ο ασφαλιστής δεν μπορεί να επικαλεστεί την μη συμμόρφωση (s. 11 (3)). Σε αντίθετη περίπτωση, ο ασφαλιστής μπορεί να βασιστεί στην μη συμμόρφωση για να εξαιρέσει, μειώσει ή εξαλείψει την ευθύνη του από την σύμβαση (ερμηνεία εξ αντιδιαστολής από συνδυασμό s. 11 (2) και (3)). Το s. 11 (4) αναφέρει ότι μπορεί να τύχει εφαρμογής συνδυαστικά με το s. 10 το οποίο αναφέρεται στην αθέτηση της υπόσχεσης.

Προβλέψεις της ΜΙΑ 1906 που καταργούνται με την ΙΑ 2015 Το s. 10 (7) απαλείφει ρητά από την ΜΙΑ 1906: Το δεύτερο χωρίο του υποεδαφίου (3) του s. 33 που αναφέρεται στην απαλλαγή του ασφαλιστή από την ημέρα της αθέτησης της υπόσχεσης, εκτός και αν υπάρχει ρητή πρόβλεψη στην σύμβαση ασφάλισης και χωρίς να επηρεάζεται καμία ευθύνη που έχει αναλάβει πριν από εκείνη την ημερομηνία (s. 10 (7) (a)). Το s. 34 που αναφέρεται στις περιπτώσεις που συγχωρείται η αθέτηση της υπόσχεσης (s. 34 (1)), στην απαγόρευση της παραίτησης εκ μέρους του ασφαλισμένου από την άμυνα ότι η αθέτηση έχει αποζημιωθεί και η υπόσχεση είχε τηρηθεί πριν την εμφάνιση της ζημίας, και στην δυνατότητα του ασφαλιστή να άρει την αθέτηση της υπόσχεσης (s. 10(7) (b)). Διατηρούνται σε ισχύ τα υπόλοιπα sections του ΜΙΑ 1906 (33, 35-41) τα οποία εμπλουτίζονται με το section 10 κυρίως και δευτερευόντως το section 11 της ΙΑ 2015.

Διαφορές της ΜΙΑ 1906 και της ΙΑ 2015 (1) Η «υπόσχεση πλεύσης» ή «υπόσχεση τοπικότητας», η οποία απαιτεί ο ασφαλισμένος να μην πλεύσει σε συγκεκριμένες περιοχές κατά την διάρκεια της ισχύος της ασφαλιστικής σύμβασης αποτελεί παράδειγμα υπόσχεσης για μελλοντικά γεγονότα. Πρόκειται για ναυτική υπόσχεση ως προς τα γεωγραφικά όρια της πλεύσης. Με την ΜΙΑ 1906 η αθέτηση μιας υπόσχεσης για μελλοντικά γεγονότα θα επέφερε την απαλλαγή του ασφαλιστή από την ευθύνη του από την σύμβαση. Με την ΙΑ 2015 η ευθύνη του ασφαλιστή θα διακοπεί προσωρινά αλλά είναι δυνατόν η κάλυψη να επανέλθει στην περίπτωση που η αθέτηση αποκατασταθεί σε μετέπειτα στάδιο, αρκεί δηλαδή η αθέτηση να μην έχει μόνιμο αποτέλεσμα. Παρόμοια αντιμετώπιση, σύμφωνα με την ΙΑ 2015 (προσωρινής διακοπής της κάλυψης) θα έχει και η περίπτωση κατά την οποία ο ασφαλισμένος επιβεβαιώνει ή αρνείται την ύπαρξη κάποιου γεγονότος με μια υπόσχεση και η επιβεβαίωση ή άρνησή του είναι ανακριβής. Υπό το παλαιότερο καθεστώς ο ασφαλιστής απαλλασσόταν από την ευθύνη για τον κίνδυνο.

Διαφορές της ΜΙΑ 1906 και ΙΑ 2015 (2) Η ΙΑ 2015 καταργεί την χρήση του όρου «βάση της σύμβασης» με την χρήση του οποίου οι ασφαλιστές συνήθιζαν να μετατρέπουν τις απαντήσεις και τις δηλώσεις του λήπτη της ασφάλισης σε συμβατικές υποσχέσεις. Κάτ΄αυτόν τον τρόπο οι ασφαλιστές μπορούσαν να αρνηθούν την ασφαλιστική κάλυψη στην περίπτωση που ο λήπτης της ασφάλισης έκανε λάθος (χωρίς να παίζει ρόλο το πόσο ασήμαντο και μη ουσιώδες και να ήταν το λάθος) όταν απαντούσε στις ερωτήσεις γιατί η αλήθεια θεωρούταν συνθήκη για την ενεργοποίηση της κάλυψης. Πλέον, σύμφωνα με το s. 9 απαγορεύθηκε η χρήση όρου στην φόρμα πρότασης σύναψης σύμβασης, στην σύμβαση ή σε συνοδευτικό έγγραφο όπου να δηλώνεται ότι ο λήπτης της ασφάλισης υπόσχεται την ακρίβεια των δηλώσεών του ή ότι οι απαντήσεις αποτελούν την «βάση της σύμβασης». Έτσι αποφεύγεται η μετατροπή των παραστάσεων στο προσυμβατικό στάδιο σε υποσχέσεις μέσω των γενικών δηλώσεων στις φόρμες προτάσεων σύναψης της σύμβασης ασφάλισης.

Η τύχη της ασφαλιστικής κάλυψης κατά την διάρκεια της αθέτησης υπόσχεσης κατά την ΙΑ 2015 Σύμφωνα με την πρόβλεψη του s. 10 της ΙΑ 2015 η αθέτηση μιας υπόσχεσης δεν συνεπάγεται αυτομάτως την απαλλαγή του ασφαλιστή από την ευθύνη (όπως γινόταν με την ΜΙΑ 1906) αλλά μόνο την έλλειψη ευθύνης του ασφαλιστή για ζημίες που συμβαίνουν όσο διαρκεί η αθέτηση της υπόσχεσης. Για παράδειγμα, στην αθέτηση της υπόσχεσης ως προς την ρυμούλκηση και την διάσωση, όπου το ασφαλισμένο πλοίο ρυμουλκείται ή αναλαμβάνει ρυμούλκηση ή διάσωση κάτω από προηγουμένως συναφθείσα σύμβαση ή και χωρίς αυτή. Ο ασφαλιστής δεν θα φέρει ευθύνη μόνο για ζημίες, ευθύνες ή έξοδα που θα γεννηθούν από αυτήν την ενέργεια του πλοίου. Σε όλες τις εν γένει τις περιπτώσεις αθέτησης της υπόσχεσης, η ασφαλιστική κάλυψη αναστέλλεται για όσο διαρκεί η αθέτηση και επανέρχεται μόλις σταματήσει η αθέτηση. Τα μέρη είναι ελεύθερα να συμφωνήσουν ρητά την εξαίρεσή τους από την αυτήν την πρόβλεψη του ΙΑ 2015 , οπότε και δεν θα επέρχεται η συνέπεια που προβλέπει το s. 10.

Όροι του S. 11 της ΙΑ 2015 Το s. 11 δεν εφαρμόζεται σε περιπτώσεις που υπάρχει αθέτηση των προϋποθέσεων που προηγούνται της ανάληψης ενός κινδύνου. Έτσι αν ο ασφαλισμένος αποτυγχάνει να συμμορφωθεί προς κάποια προϋπόθεση (π.χ. νηολόγιο, σημαία του πλοίου) δεν μπορεί να εξαναγκάσει τον ασφαλιστή να αναλάβει τον κίνδυνο και τυχόν καταβληθέν ασφάλιστρο πρέπει να επιστραφεί. [Σχετική απόφαση Blackburn Low& Co v Vigors (1866) 17 QBD 553, Lord Esher MR , at 562. ] Αν υπάρχει ως όρος στην σύμβαση ότι το πλοίο που έμεινε εκτός νερού για συνεχόμενες 180 μέρες θα επιθεωρηθεί από νηογνώμονα ή επιθεωρητή που θα ορίσει ο ασφαλισμένος μετά από συμφωνία με τον ασφαλιστή και θα γίνουν οι επισκευές ή απαιτούμενες ενέργειες από τον επιθεωρήσαντα και δεν τηρηθεί, τότε εμπίπτει ως όρος στην έννοια του s. 11. Πρόκειται για όρο που ελέγχει τον κίνδυνο και αν δεν πληρωθεί δεν θα υπάρχει σύμβαση μεταξύ των μερών. Στην πράξη όμως, τέτοιοι όροι προβλέπονται ρητά ως υποσχέσεις γιατί αποτελούν ουσιώδη στοιχεία στα οποία αποβλέπουν τα μέρη της σύμβασης.

Σιωπηρές υποσχέσεις και ΙΑ 2015 Στην περίπτωση αθέτησης της σιωπηρής υπόσχεσης περί της νομιμότητας της θαλάσσιας αποστολής (s. 41 MIA 1906 η οποία διατηρήθηκε σε ισχύ από την ΙΑ 2015) που ασφαλίζεται δεν χωρεί εφαρμογή του s. 10 της ΙΑ 2015. Αυτό βασίζεται στο γεγονός ότι η αθέτηση συμβαίνει πριν την ανάληψη του κινδύνου και κανένα από τα μέρη σε αυτό το στάδιο δεν έχει αναλάβει εκατέρωθεν δικαιώματα και υποχρεώσεις. Στην περίπτωση όμως που η θαλάσσια αποστολή γίνει παράνομη στην έναρξη της ασφάλισης του κινδύνου ο ασφαλισμένος δεν θα μπορέσει να αναλάβει το προκαταβληθέν ασφάλιστρο. Η μόνη περίπτωση να το επιστρέψει είναι να υπαναχωρήσει από την σύμβαση πρωτού αρχίσει ο κίνδυνος [Σχετική νομολογία Lowry v Bourdieu (1780) 2 Dougl. 468].

Σιωπηρή υπόσχεση περί νομιμότητας θαλάσσιας αποστολής και ΙΑ 2015 Όσων αφορά την εφαρμογή του s. 11 της ΙΑ 2015 για την αθέτηση της νομιμότητας της θαλάσσιας αποστολής υπάρχει η άποψη του Baris Soyer, με την οποία συμφωνεί η γράφουσα, ότι δεν θα έπρεπε να εφαρμόζεται καθώς πρόκειται για όρο που αφορά το σύνολο του κινδύνου. Στην περίπτωση εφαρμογής του s. 11 IA 2015 ο ασφαλισμένος θα ήταν καλυμμένος παρά την παρανομία της θαλάσσιας αποστολής για την ζημία που θα διέτρεχε κατά την διάρκεια του ταξιδιού. Όμως ο σκοπός της ύπαρξης του s. 41 κατατείνει στην συνδρομή προς τον ασφαλιστή, ο οποίος πρέπει να μπορεί να εκτιμήσει τον κίνδυνο που αναλαμβάνει. Έτσι η σιωπηρή υπόσχεση του ασφαλισμένου περί νομιμότητας της θαλάσσιας αποστολής είναι προαπαιτούμενο για να προβεί εξ αρχής σε ασφάλιση του κινδύνου που διατρέχει από τους θαλάσσιους κινδύνους.

Συμβατική πρόβλεψη εξαίρεσης από τις προβλέψεις της ΙΑ 2015 και υπαγωγής στην ΜΙΑ 1906 Η ΙΑ 2015 προβλέπει στο Μέρος 5, και συγκεκριμένα στα εδάφια 15-18 την δυνατότητα της συμβατικής πρόβλεψης, κατόπιν συμφωνίας μεταξύ του ασφαλιστή και του ασφαλισμένου, για εξαίρεση από τα Μέρη 2 (Υποχρέωση ακριβοδίκαιης παρουσίασης, εδάφια 2-8), 3 (Υποσχέσεις και άλλοι όροι, εδάφια 9-11) και 4 (Ψευδείς αξιώσεις, εδάφια 12-13) της ΙΑ 2015. Οι μη-καταναλωτικές συμβάσεις ασφάλισης, όπως η θαλάσσια ασφάλιση, εμπίπτουν στις προβλέψεις των εδαφίων 16 και 17 της ΙΑ 2015. Σύμφωνα με την πρόβλεψη των εδαφίων 16 (2) και 17 (1) ένας μειονεκτικός όρος (disadvantageous term) που θα έθετε τον ασφαλισμένο σε δυσμενέστερη θέση από αυτήν που θα βρισκόταν αν εφαρμόζονταν τα Μέρη 2, 3 και 4 της ΙΑ 2015 θα ισχύσει ΜΟΝΟ αν έχουν τηρηθεί οι απαιτήσεις δημοσιότητας που προβλέπει το εδάφιο 17. Σύμφωνα με το υποεδάφιο 16 (3) σε αυτό το τμήμα οι αναφορές στην σύμβαση περιλαμβάνουν διαφοροποιήσεις, αλλά δεν εφαρμόζονται σε σχέση με σύμβαση που αφορά την διευθέτηση απαίτησης που γεννάται κάτω από μη- καταναλωτική σύμβαση.

Προϋποθέσεις του s. 17 για να ισχύσει η συμβατική εξαίρεση από την εφαρμογή των Μερών 2, 3 και 4 της ΙΑ 2015 Σύμφωνα με το υποεδάφιο 17 (2) ο ασφαλιστής πρέπει να κάνει ουσιώδη βήματα για να επιστήσει την προσοχή του ασφαλισμένου στον μειονεκτικό όρο πριν συναφθεί η σύμβαση ή συμφωνηθεί η διαφοροποίηση Το υποεδάφιο 17 (3) επιπρόσθετα απαιτεί ο μειονεκτικός όρος να είναι καθαρός και να μην είναι αμφίσημος ως προς το αποτέλεσμά του. Για να εξακριβωθεί αν έχουν τηρηθεί οι απαιτήσεις των υποεδαφίων (2) και (3), το υποεδάφιο 17 (4) ορίζει ότι θα ληφθούν υπόψη τα χαρακτηριστικά των συγκεκριμένων ασφαλισμένων προσώπων καθώς και τα περιστατικά κάτω από τα οποία πραγματοποιήθηκε η συναλλαγή. Στην περίπτωση που ο ασφαλισμένος ή ο πράκτοράς του είχαν πραγματική γνώση του μειονεκτικού όρου όταν σύνηψαν την σύμβαση ή συμφώνησαν στην διαφοροποίηση, ο ασφαλισμένος δεν μπορεί να επικαλεστεί την αδυναμία από τον ασφαλιστή να εκπληρώσει το υποεδάφιο 17 (2). Σε κάθε περίπτωση, το βάρος απόδειξης ότι ο ενημερώθηκε ο ασφαλισμένος το φέρει ο ασφαλιστής. Συνεπώς, αν τηρηθεί το s. 17 συμβατικά μπορεί να συμφωνηθεί η εφαρμογή της ΜΙΑ 1906 με τις ήδη γνωστές συνέπειες για warranty breach.

Παράδειγμα εφαρμογής της ΙΑ 2015 Αν αναφερθούμε στο παράδειγμα της υπόθεσης De Hahn v Hartley, θα διαπιστώσουμε ότι ενώ με την ΜΙΑ 1906 μόλις υπήρχε αθέτηση υπόσχεσης (warranty breach) η άμεση συνέπεια ήταν να μην καλύπτει την ζημία ο ασφαλιστής, στην ΙΑ 2015 αυτή η απόλυτη συνέπεια μετριάζεται. Έτσι, ενώ κατά την περίοδο που υπήρχε αθέτηση της υπόσχεσης για τον αριθμό πληρώματος 50 ατόμων ο ασφαλιστής δεν ήταν υποχρεωμένος να καλύψει τον ασφαλισμένο, μόλις υπήρχε αποκατάσταση της αθέτησης (δηλαδή το πλήρωμα απαρτιζόταν από 50 άτομα) θα επανερχόταν κανονικά η ασφαλιστική κάλυψη και θα κάλυπτε υποχρεωτικά τον ασφαλισμένο. Η μοναδική περίπτωση κατά την οποία δεν θα ήταν υποχρεωμένος ο ασφαλιστής να καλύψει τον ασφαλισμένο κάτω από την ΙΑ 2015 μετά την αποκατάσταση της αθετηθείσας υπόσχεσης από τον ασφαλισμένο, θα ήταν αν αποδείκνυε (ο ασφαλιστής) ότι παρά την αποκατάσταση της υπόσχεσης και άρα την έλλειψη πλέον του λόγου άρνησης κάλυψης λόγω αθέτησης υπόσχεσης, το πλοίο είναι αναξιόπλοο.

Βιβλιογραφία Malcolm Clarke, Policies and Perceptions of Insurance – An introduction to Insurance Law, Clarendon Press – Oxford 1997. Captain F.N. Hopkins M.I.N., Business and Law for the Shipmaster, Glasgow, Brown, Son & Ferguson, Ltd, Nautical Publishers, χ.χ. (1966). Robert Merkin, Colivaux’s Law of Insurance, London Sweet & Maxwell, 2006, eighth edition. Baris Soyer, Warranties in Marine Insurance, Routledge, 2017, Third edition.