Alciphr. Mer. 13 (IV 13,12-13)  ἔχαιρον αἱ ἐπὶ τῆς πίδακος Νύμφαι. ἡνίκα δὲ ἀναστᾶσα κατωρχήσατο καὶ τὴν ὀσφῦν ἀνεκίνησεν ἡ Πλαγγών, ὀλίγου ὁ Πὰν ἐδέησεν.

Slides:



Advertisements
Παρόμοιες παρουσιάσεις
Octavio Ocampo è famoso per i suoi molti quadri nei quali intreccia delle dettagliate e intricate immagini che contribuiscono a dar vita ad una figura.
Advertisements

Achilles Tatius Leucippé et Clitophon Dominique Augé.
Αρχαία Ελληνική Γλώσσα Β΄ Γυμνασίου «Ένα στοργικός ηγέτης»
Κλίση ουσιαστικών Β΄ κλίσης.
Κλίση ουσιαστικών Γ΄ κλίσης.
Déclinaisons grecques De la première à la troisième! D.Augé.
Platon, Le Timée Aide à la traduction Dominique Augé.
Φύγαμε για αρχαία Αθήνα! Έχει διάλεξη ο Ισοκράτης... Θα μιλήσει:
Αντώνης Ι. Παππού Σχολικός Σύμβουλος 7ης Περιφέρειας Δ. Ε. Σερρών
ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ Κορυφαία εκκλησιαστική μορφή της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Γεννήθηκε το 354 μ.Χ. και πέθανε το 507 μ.Χ. Το έργο του ανεκτίμητο και διαχρονικό,
Exercise 5.8, p Matthew 9:2 καὶ ἰδὼν ὁ Ἰησοῦς τὴν ______ αὐτῶν εἶπεν τῷ παραλυτικῷ· θάρσει, τέκνον, ἀφίενταί σου αἱ ἁμαρτίαι. Matthew 9:22 ὁ δὲ Ἰησοῦς.
Voices – The Bigger Picture (EXPECT THE FOG!) Present Indicative ACTIVE Present Indicative PASSIVE λυωλυομαι λυειςλυῃ λυειλυεται λυομενλυομεθα λυετελυεσθε.
Ιωάννης Χρυσόστομος Επίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως Οικουμενικός διδάσκαλος Άγιος της Εκκλησίας Ικανός ρήτορας, γι’ αυτό Χρυσόστομος Προσπάθησε να καταπολεμήσει.
φα ὁ δεινός ἡ δεινή τό δεινόν ὁ ὀλίγος ἡ ὀλίγη τό ὀλίγον ὁ ἅγιος
«Εἰς ἀπολογίαν τοῦ Εὐαγγελίου» (Φιλιππησίους 1, 17). Ἀπαντήσεις σὲ σύγχρονες προκλήσεις.
Η Β’ ΚΛΙΣΗ ΤΩΝ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΩΝ
Επανάληψη για το διαγώνισμα του β΄ τρίμηνου
Ευίνα Τσιχρηντζή Φανή Παπαχρήστου.  Στην Αγία Γραφή και συγκεκριμένα στο 3 ο κεφάλαιο του βιβλίου Βασιλειών Γ ' (3, 16-28) πρωτοαναφέρεται η ιστορία.
Vers οἶσθ ´ οὖν ἃ λέξαι σοί τε καὶ παισὶν θέλω ;
Πλέομεν ὅσον τριακοσίους σταδίους
Plutarco e historia (Nicia) 1.1 Nicia 1.5: κα ὶ τελέως ἀ ναίσθητον. ἃ ς γο ῦ ν Θουκυδίδης ἐ ξήνεγκε πράξεις κα ὶ Φίλιστος, ἐ πε ὶ παρελθε ῖ ν ο ὐ κ ἔ στι,
ΑΙΓΟΣ ΠΟΤΑΜΟΙ Οι κινήσεις Αθηναίων και Λακεδαιμονίων Ξενοφώντος Ελληνικά Βιβλίο 2, κεφάλαιο 1, §16 και εξής Παρουσίαση Δοϊρανλή Άννα, φιλόλογος.
11. Ιγνάτιος ο Θεοφόρος Αποστολικός πατέρας Αποστολική παράδοση Φρόνημα, διδασκαλία, τρόπος ζωής των αποστόλων Αποστολικοί Πατέρες Εκκλησιαστικές προσωπικότητες.
Προσεγγίσεις εκπαιδευτικής τεχνολογίας: 1. η προσέγγιση AI (2)
MIMNERMO Μίμνερμος.
ΤΑ ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ
Κείμενα Ελληνιστικής – Ρωμαϊκής περιόδου
Ἱστορία ἀρχαία καὶ μεσαιωνικὴ
Χαῖρε, σύ γάρ ἀνεγέννησας τούς συλληφθέντας αἰσχρῶς˙
Mάθημα 7 Εργαλεία Web 2.0 Inserire, solo in questa slide, un’immagine di sfondo che sarà utilizzata per tutte le lezioni del corso. Possibilmente scegliere.
Ἱστορία ἀρχαία καὶ μεσαιωνικὴ
Ἱστορία ἀρχαία καὶ μεσαιωνικὴ
1 Ἐν Λέσϐῳ θηρῶν, ἐν ἄλσει Νυμφῶν θέαμα εἶδον κάλλιστον ὧν εἶδον· εἰκόνα γραπτήν, ἱστορίαν ἔρωτος. Καλὸν μὲν καὶ τὸ ἄλσος, πολύδενδρον, ἀνθηρόν, κατάρρυτον·
Γλωσσική επαφή στην Αρχαιότητα
John 3:16 οὕτως γὰρ ἠγάπησεν ὁ θεὸς τὸν κόσμον, this is how for loved God the world ὥστε τὸν υἱὸν τὸν μονογενῆ ἔδωκεν, so that the Son the only he.
Texte 1 : Aristophane - Les Nuées - v
Texte 1 : Aristophane - Les Nuées - v
Αρχαίες Ελληνικές Επιγραφές
Ἱστορία ἀρχαία καὶ μεσαιωνικὴ
Γραμματική της αρχαίας ελληνικής Γλώσσης
Αναστάσιμη Προσευχή ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!.
Η συνταξη τησ αε.
Il Greco antico: una introduzione
Vert = nominatif Vocatif Bleu = acc Gris = génitif Orange = datif
Ἱστορία ἀρχαία καὶ μεσαιωνικὴ
Texte 1 : Platon - Hippias majeur - 290d-291a
La prima declinazione dei nomi
Ενότητα 3 η Τα επαγγέλματα των αρχαίων Αθηναίων. Tα επαγγέλματα των αρχαίων Αθηναίων Ἀθηναῖοι, ὡς καὶ οἱ ἑτέρας πόλεις κατοικοῦντες, πολλὰ ἐν τῷ βίῳ ἐπιτηδεύουσι,
Prestiti linguistici e parole straniere nella lingua neogreca
ΑΡΧΕΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ Β΄ ΛΥΚΕΙΟΥ
ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΗ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ
Croy 15 - Exercises 1. ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις ἦν ὁ υἱὸς αὐτῆς μικρός, νῦν δὲ γέγονεν ἄνθρωπος καὶ ἔχει αὐτὸς υἱόν.
Verso la formazione del canone
LINEE GUIDA PER COLLABORAZIONE CON OTS
Le DYSCOLOS (Ménandre)
Storia della Lingua Greca
Croy 7 - Exercises 1. λέγετε λόγον κατὰ τοῦ κυρίου τοῦ οὐρανοῦ;
Condizionale Semplice- Composto
Croy 14 - Exercises 1. ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ ἡμεις ἐπίομεν οἶνον
Croy 11 - Exercises 1. Οἱ οφθαλμοὶ τοῦ τέκνου ἐθεραπεύοντο
Doggy-style epigrammatico: De gustibus non est disputandum
Croy 5 - Exercises 1. δίκαιος καὶ ἅγιος ὁ κύριος τοῦ οὐρανοῦ.
Συμπεράσματα για δύο διαφορετικά αναλυτικά προγράμματα
Συμπεριφορισμός Inserire, solo in questa slide, un’immagine di sfondo che sarà utilizzata per tutte le lezioni del corso. Possibilmente scegliere un’immagine.
ΑΝΑΛΥΣΗ ΛΑΘΩΝ ΑΙΤΙΕΣ ΛΑΘΟΥΣ
Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς ·
DAL LAPBOOK ALL’IPERTESTO
Paus ἔστι δὲ τῆς στοᾶς τῆς μακρᾶς, ἔνθα καθέστηκεν ἀγορὰ τοῖς ἐπὶ θαλάσσης —καὶ γὰρ τοῖς ἀπωτέρω τοῦ λιμένος ἐστὶν ἑτέρα—τῆς δὲ ἐπὶ θαλάσσης στοᾶς ὄπισθεν ἑστᾶσι Ζεὺς καὶ Δῆμος, Λεωχάρους ἔργον.
Η ΔΥΝΑΣΤΕΙΑ ΤΩΝ ΣΕΛΕΥΚΙΔΩΝ
ΟΙ ΠΤΟΛΕΜΑΙΟΙ.
Μεταγράφημα παρουσίασης:

Alciphr. Mer. 13 (IV 13,12-13)  ἔχαιρον αἱ ἐπὶ τῆς πίδακος Νύμφαι. ἡνίκα δὲ ἀναστᾶσα κατωρχήσατο καὶ τὴν ὀσφῦν ἀνεκίνησεν ἡ Πλαγγών, ὀλίγου ὁ Πὰν ἐδέησεν ἀπὸ τῆς πέτρας ἐπὶ τὴν πυγὴν αὐτῆς ἐξάλλεσθαι. αὐτίκα δὲ ἡµᾶς ἐδόνησεν ἡ µουσικὴ καὶ ὑποβεβρεγµέναι εἴχοµεν τὸν νοῦν— οἶδας ὅ τι λέγω.

Alciphr. Mer. 13 (IV 13,13) τὰς τῶν ἐραστῶν χεῖρας ἐµαλάττοµεν τοὺς δακτύλους ἐκ τῶν ἁρµῶν ἠρέµα πως χαλῶσαι, καὶ πρὸς ∆ιονύσῳ ἐπαίζοµεν· καί τις ἐφίλησεν ὑπτιάσασα καὶ µασταρίων ἐφῆκεν ἅψασθαι, καὶ οἷον ἀποστραφεῖσα ἀτεχνῶς τοῖς βουβῶσι τὸ κατόπιν τῆς ὀσφύος προσαπέθλιβε. 

Il lessico del corpo femminile (ὀσφῦν, πυγήν, µασταρίων). Alciphr. Mer. 13 (IV 13,12-13) Plangone è il nome di una etèra milesia, tipico anche della commedia (cf. Athen. XIII 594b). La danza erotica e la partecipazione delle statue delle Ninfe e di Pan. Il lessico del corpo femminile (ὀσφῦν, πυγήν, µασταρίων).  L'aposiopesi e l'introduzione allusiva alla sfera erotica. τὰς τῶν ἐραστῶν […] χαλῶσαι (cf. Aristaen. I, 16, 24s.): il tocco della mano come preludio alla realizzazione del desiderio sessuale.                                                   Il gioco erotico e la presenza di Dioniso.

Alciphr. Mer. 13 (IV 13,14) διανίστατο δὲ ἤδη ἡµῶν µὲν τῶν γυναικῶν τὰ πάθη, τῶν ἀνδρῶν δὲ ἐκεῖνα· ὑπεκδυόµεναι δ᾽ οὖν µικρὸν ἄπωθεν συνηρεφῆ τινα λόχµην εὕροµεν, ἀρκοῦντα τῇ τότε κραιπάλῃ θάλαµον. ἐνταῦθα διανεπαυόµεθα τοῦ πότου καὶ τοῖς κοιτωνίσκοις ἀπιθάνως εἰσεπαίοµεν·

Alciphr. Mer. 13 (IV 13,15) κἄπειτα ἡ µὲν κλωνία µυρρίνης συνέδει ὥσπερ στέφανον ἑαυτῇ πλέκουσα καὶ “εἰ πρέπει µοι, φίλη, σκέψαι”, ἡ δ᾽ ἴων ἔχουσα κάλυκας ἐπανῄει “ὡς χρηστὸν ἀποπνεῖ” λέγουσα, ἡ δὲ µῆλα ἄωρα “ἰδοὺ ταυτί” ἐκ τοῦ κόλπου προφέρουσα ἐπεδείκνυτο, ἡ δὲ ἐµινύριζεν, ἡ δὲ φύλλα ἀπὸ τῶν κλωνίων ἀφαιροῦσα διέτρωγεν ὥσπερ ἀκκιζοµένη· καὶ τὸ δὴ γελοιότατον, πᾶσαι γὰρ ἐπὶ ταὐτὸν ἀνιστάµεναι ἀλλήλας λανθάνειν ἐβουλόµεθα· θατέρᾳ δὲ οἱ ἄνθρωποι ὑπὸ τὴν λόχµην περιήρχοντο. 

κοιτωνίσκοις Meineke : χιτωνίσκοις MSS. Alciphr. Mer. 13 (IV 13, 14-15) κοιτωνίσκοις Meineke : χιτωνίσκοις MSS. λόχμη: boschetto e tana dei piaceri; eco comico-allusiva del termine (cf. Ar., Lys. 800; Ec. 61). Compresenza costante di Dioniso ed Eros: occasione conviviale come momento del consumo. Quadretto di maniera e giardino di Afrodite: κλωνία μυρρίνης, ἴων κάλυκας, µῆλα ἄωρα, il buon odore. Per le piante della dea, cf. Sapph. frr. 1V; 30V; 64V. Per µῆλα come seni cf. Ar., Lys. 155; Ec. 903.

Erotismo lezioso più che licenzioso: i diminutivi κοιτωνίσκοι, κλωνία; i vezzeggiativi διατρώγω, ἀκκίζομαι; l’avverbio ἀπιθάνως. Περιήρχοντο MSS : παρήρχοντο Meineke. Si è scelto di seguire il testo tràdito, con l'accezione di "aggirarsi", di contro alla congettura, poiché esprime un'idea di moto a luogo che non si adatta alla passività del ruolo maschile, marginale e anonimo in tutta la lettera. 

Una datazione incerta: tra il 170/180 e il 235 d.C.  Genere epistolografico con uno spiccato atticismo di contenuto: l'influenza della Commedia Nuova e la nostalgica ricostruzione di un'Atene di IV sec. Le affinità con Luciano e il romanzo pastorale di Longo. La varietà della lingua di Alcifrone: tra innovazione (οἶδας, ἄνθρωποι in luogo dell'atteso ἄνδρες) e atticismo (ἐµαλάττοµεν, µυρρίνης, κἄπειτα, ταυτί, ταὐτόν, θατέρᾳ) .

Edizioni di riferimento: M. A Edizioni di riferimento: M.A. Schepers, Alciphronis rhetoris epistularum libri iv, Lipsiae 19052; A.R. Benner – F.H. Fobes, The Letters of Alciphron, Aelian and Philostratus, London 1949 (cf. pp. 3- 37 per un'introduzione generale sull'autore e l'opera). Per un commento al IV libro si veda O. Longo, Alcifrone: lo spazio del piacere, in E. Avvezzù - O. Longo, Lettere di parassiti e di cortigiane, Venezia 1985.