Μύθοι –Θρύλοι Παραμύθια της Λέσβου

Μύθοι Ο μύθος του Φάωνα και της Σαπφούς Σύμφωνα με τον ιστορικό Αιλιανό στο βιβλίο του «Ποικίλη Ιστορία»  τόμος 12 παράγραφος 18 στη Λέσβο υπήρχε ένας γέρος καλόκαρδος βαρκάρης ο Φάωνας ο οποίος μετέφερε με την βάρκα του ανθρώπους από τη Λέσβο στη Μικρά Ασία. Η θεά Αφροδίτη θέλοντας να  δοκιμάσει την καλοσύνη και την ανθρωπιά του Φάωνα παρουσιάστηκε  σ’ αυτόν με τη μορφή γριάς και του ζήτησε να τη μεταφέρει με τη βάρκα του. Ο Φάωνας πρόθυμος όπως πάντα τη μετέφερε με κάθε φροντίδα και χωρίς να δεχτεί  καμία αμοιβή. Τότε η Αφροδίτη τιμώντας το Φάωνα για την καλοσύνη  και την ανθρωπιά του, του χάρισε ένα αλάβαστρο με μύρο και πως ο Φάωνας, όταν άλειψε το σώμα του με αυτό, έγινε νέος και πάρα πολύ όμορφος. Άρχισαν τότε να τον αγαπούν όλες οι γυναίκες της Λέσβου συμπεριλαμβανομένης και της Σαπφώς. Έγιναν εραστές, αλλά ο Φάων δυσαρεστήθηκε μαζί της και την υποτίμησε. Σύμφωνα με τον Αιλιανό, ο Φάων δολοφονήθηκε από έναν απατημένο σύζυγο. Η Σαπφώ σύμφωνα με τον μύθο απογοητευμένη από τον άτυχο έρωτα της για το Φάωνα, αυτοκτόνησε πέφτοντας στη θάλασσα από το ακρωτήριο Λευκάτας, που βρίσκεται στη Λευκάδα. Ο μύθος αυτός αποτελεί μία από τις χαρακτηριστικές λαϊκές μυθοπλασίες, που απαντώνται από τους πανάρχαιους χρόνους στην αναζήτηση της "αιώνιας νεότητας και του κάλλους", που αργότερα οι αλχημιστές το αποκάλεσαν "ελιξίριο της ζωής". Στο μύθο αυτό φέρεται να ικανοποιεί η Αφροδίτη τον καημό του Φάωνα, αλλά και το τέλος της Σαπφούς για να μη δει το γήρας της. Η Σαπφώ ύμνησε στις ωδές της τον Φάωνα που ως θαλάσσιος δαίμων φαίνεται ουσιαστικά να τον ακολούθησε.

Ο μύθος του Φάωνα και της Σαπφούς

Νέο Αρχαιολογικό Μουσείο Μυτιλήνης

Ο μύθος του Τήλεφου

Ο μύθος του Ορφέα

Επίσκεψη στο Αρχαιολογικό Μουσείο Μυτιλήνης

Θρησκευτικοι θρυλοι Σαρρη Μπαμπα –Μυτιληνη Αγιος Θεραπων –Τζαλιαλιαρης-Θερμα Αγια Μαρινα-Ναος Αγιος Βρθολομαιος –Λουτρα Ταξιαρχης- Μανταμαδος Αγιος Χαραλαμπος Πανηγυρι Ταυρου Παναγια Αγιασου-Δεκαπεντισμα Τρεις Αγιοι-Πηγη Πατια Χριστου –Παμφιλα Παναγια Γοργονα –Σκαμια Παναγια της Πετρας-Πετρα Παναγια Στυψιανη-Στυψη Παναγια Λιωτα Παναγια Πορπατηχτρα-Πετρι Αγιος Παντελεημονας-Ναπη Παναγι αΚρυφτη Πλωμαρι Αγιος Παυλος-Ξεπατωμα-Βασιλικα

ΤΟΠΟΣ-ΘΡΥΛΟΣ Αχειλιοπηγαδα-Βρισα Γεφυρι Κρεμαστης-Αγια Παρασκευη Αχειλιοπηγαδα –Αναξος Κοκκαλα-Μεγαλοχωρι Μακελειος Σκυλοπνιχτης Μαγαρισμενη Βρυση-Ακλειδιου Μπαρμαροσα Παλιοκαστρο-Στοα διαφυγης-Κορακας Κοψε-Ριξε Πηγη Λο-Γλαν Δρακου Πηδημα

Μυθοι Μακαρας Λεσβαδος Ορφεας-Λυρα Σαπφω και Φαων Η θυσια της Λευκοθεας Ορφυκια Δαφνις και Χλοη

Βρίσα Το «Αχιλλοπήγαδο» Η Βρίσα προϊστορικά και μέχρι τη Βυζαντινή περίοδο ήταν κτισμένη στην περιοχή που εκτείνεται απ’ το δυτικό άκρο της παραλίας των Βατερών προς το ακρωτήρι του Αγίου Φωκά, όπου και υπήρχε το μοναδικό σχεδόν φυσικό λιμανάκι του νότιου τμήματος του νησιού. Το όνομα της λέγεται ότι το πήρε απ’ τή Βρισηίδα, κόρη ιερέως κατά την εποχή του Τρωικού πολέμου. Σε απόσταση 800 περίπου μέτρων βρίσκετε ένα πηγάδι, που οι χωριανοί το ονομάζουν μέχρι σήμερα «Αχιλλοπήγαδο», δηλαδή πηγάδι του Αχιλλέα, γιατί, όπως λέγεται, ο Αχιλλέας εκεί πότιζε τα άλογα του.