ΑΑ024 - ΔΙΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΥΓΕΙΑΣ

Slides:



Advertisements
Παρόμοιες παρουσιάσεις
Ενημέρωση και αγωγή υγείας για τη νέα γρίπη στα σχολεία Α. Ξεκαλάκη Παιδίατρος Δ/νση Κοινωνικής και Αναπτυξιακής Παιδιατρικής Ινστιτούτο Υγείας του Παιδιού.
Advertisements

Καλώς ήρθατε στην ενίσχυση της υγείας και της κοινωνικής φροντίδας μέσω Διεπαγγελματικής εκπαίδευσης.
FPP Evidence Informed Practice.  Η ενσωμάτωση των καλύτερων ερευνητικών αποδείξεων με κλινική εμπειρία και τις αξίες του ασθενούς  Η Κλινική Πρακτική.
Διεπαγγελματική μάθηση στόχοι?
ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΩΝ ΜΕΛΩΝ ΤΟΥ ΔΙΚΤΥΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΕΚΕΠΥ Α.Ε., 72 ο χλμ. Εθνικής Οδού Αθηνών – Λαμίας ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ, 30 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2004 Νικόλαος Π.
Εκτίμηση εκπαιδευτικών αναγκών και εφαρμογή εκπαιδευτικού προγράμματος
Καλησπέρα σας! Ως συνέχεια της ενότητας που αφορά στα συστήματα διασφάλισης της ποιότητας σε ΑΕΙ, θα σας παρουσιάσω την εμπειρία της ΒΚΠ του ΠαΜακ να κατανοήσει.
Μετάφραση: Μαρία Ευαγγέλου «Ισότητα, Ποιότητα και Ασφάλεια στη φροντίδα Υγείας» Νοέμβριος 2007 Λευκωσία, Κύπρος Paul de Raeve Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Νοσηλευτών.
Σχεδιασμός και Οργάνωση Εκπαιδευτικών Προγραμμάτων
Πανεπιστήμιο Στερεάς Ελλάδος ΔΑΣΤΑ Δημήτριος Π. Παναγιωτόπουλος Αν Καθηγητής, Πανεπιστημίου Αθηνών Αντιπρόεδρος Πανεπιστημίου Στερεάς Ελλάδος.
3η Ημερίδα Τομέα Kοινοτικής Νοσηλευτικής& Π.Φ.Υ. ΕΣΝΕ 5 Νοέμβρη 2005 Η Ομοσπονδία Νοσηλευτών Επαγγελματικής Υγείας στην Ευρωπαϊκή Ένωση - FOHNEU- Ο ρόλος.
ΘΕΜΑΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ: ΣΤΟΧΟΙ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ ΣΧΟΛΕΙΩΝ
Πρακτικές Οδηγίες Εκπαίδευσης στην Κοινωνικοποίηση… Το τρίπτυχο της συνεργασίας: οι ομάδες που πλαισιώνουν τα παιδιά με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες ΕΙΡΗΝΗ.
Μοντέλο Kaiser Το μοντέλο στηρίζεται στην αρχή της προληπτικής δράσης.
Στρατηγικοί στόχοι του Δικτύου Μακροχρόνιας Φροντίδας. Tο κεντρικό ζητούμενο ενός συστήματος διοίκησης και διαχείρισης των υπηρεσιών Μακροχρόνιας Φροντίδας.
ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΗΣ ΛΙΤΗΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΣΤΗΝ ΠΑΡΟΧΗ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΥΓΕΙΑΣ
ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΗ ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ
ΚΟΙΝΟΤΙΚΗ ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΗ Ι
Διεπιστημονική Προσέγγιση στη Φροντίδα Υγείας
Εισαγωγή στη Νοσηλευτική Επιστήμη Ενότητα 12: Η Εκπαίδευση του Ασθενή. Κοτρώτσιου Ευαγγελία, Καθηγητής, Τμήμα Νοσηλευτικής, T.E.I. Θεσσαλίας.
Μάθημα: Διοίκηση Επιχειρήσεων Εναλλακτικού Τουρισμού Πάρις Τσάρτας Καθηγητής Τουριστικής Ανάπτυξης Σαραντάκου Έφη Διδάκτορας Χωροταξίας – Τουριστικής Ανάπτυξης.
Εισαγωγή στη Νοσηλευτική Επιστήμη Ενότητα 3: Νοσηλευτική Διεργασία. Κοτρώτσιου Ευαγγελία, Καθηγητής, Τμήμα Νοσηλευτικής, T.E.I. Θεσσαλίας.
► ► Βιβλιογραφική ανασκόπηση ► ► Διαδικασία βιβλιογραφικής ανασκόπησης ► ► Έκταση και πηγές μιας βιβλιογραφικής ανασκόπησης ► ► Βιβλιογραφικές παραπομπές.
Εισαγωγή στη Νοσηλευτική Επιστήμη Ενότητα 4: Στρες και Στρατηγικές Αντιμετώπισης – Νοσηλευτική Φροντίδα. Κοτρώτσιου Ευαγγελία, Καθηγητής, Τμήμα Νοσηλευτικής,
Πέτρος Ροδακινιάς, Σύμβουλος Επιχειρηματικότητας, ΜΟΚΕ ΠΘ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ, ΜΟΝΑΔΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑΣ (ΜΟΚΕ) Συμβουλευτική Επιχειρηματικότητας.
Πέτρος Κολοβός ΕΕΔΙΠ Κλινικής Νοσηλευτικής ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΟΙ ΡΟΛΟΙ & ΠΡΟΤΥΠΑ Η Περίπτωση της Νοσηλευτικής.
ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΕΜΦΑΝΙΣΗΣ ΥΠΟΓΟΝΙΜΟΤΗΤΑΣ
Αξιολογηση εκπαιδευτικου εργου
Οργανώνοντας την Φροντίδα των Ασθενών
ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ ΑΝΟΙΚΤΑ ΑΚΑΔΗΜΑΪΚΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ
Άρθρο Συγγραφείς: Marcus Plescia, MD, MPH, Martha Groblewski, PhD, RD, LDN. Τίτλος: A Community Oriented Primary care Demonstration Project Refining.
Διεπιστημονική Προσέγγιση στη Φροντίδα Υγείας
Διαπολιτισμική Νοσηλευτική Το Μοντέλο της Πολιτισμικής Ικανότητας
Οργάνωση και Διοίκηση Πρωτοβάθμιας (Θ)
Ανάλυση Συστημάτων Μακροχρόνιας Φροντίδας (Θ)
Χαρακτηριστικά εκπαιδευτικής έρευνας δράσης
Διεπιστημονική Προσέγγιση στη Φροντίδα Υγείας
Διεπιστημονική Προσέγγιση στη Φροντίδα Υγείας
ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ ΤΜΗΜΑ ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΗΣ «ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗ ΥΓΕΙΑΣ»
Νοσηλευτική Δεοντολογία
ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΕΜΦΑΝΙΣΗΣ ΥΠΟΓΟΝΙΜΟΤΗΤΑΣ
ΑΑ 061 ΠΡΟΛΗΨΗ ΛΟΙΜΩΞΕΩΝ ΣΕ ΟΥΔΕΤΕΡΟΠΕΝΙΚΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ
Τσιγκάρη Κυριακή1, Τζιαφέρη Στυλιανή2 , Καλατζή Παναγιώτα3
ΑΓΩΓΗ ΚΑΙ ΠΡΟΑΓΩΓΗ ΥΓΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ
ΚΑΤΑΡΡΑΚΤΗΣ ΜΑΤΙΩΝ – ΕΙΔΗ (ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ)
ΝΟ ΔΙΑΤΡΟΦΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΠΑΙΔΙΩΝ
ΑΠΟΤΥΠΩΣΗ ΤΗΣ ΣΧΕΣΗΣ ΠΑΙΔΙΟΥ-ΜΗΤΕΡΑΣ ΧΡΗΣΤΗ ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ Ουζουνάκης Πέτρος1, Φραντζανά Αικατερίνη2, Κουρκούτα Λαμπρινή3 1. Νοσηλευτής ΤΕ Πανεπιστημιακό.
ΝΕΦΡΟΛΙΘΙΑΣΗ KAI ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑΚΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ Ουζουνάκης Πέτρος1, Κουρκούτα Βασιλική2, Κουρκούτα Λαμπρινή3 1Νοσηλευτής ΤΕ Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Αλεξανδρούπολης.
ΧΗΜΙΚΑ ΕΓΚΑΥΜΑΤΑ & ΠΡΩΤΕΣ ΒΟΗΘΕΙΕΣ Ηλιάδης Χρήστος1, Καραβοκύρη Μαρία2, Κουρκούτα Λαμπρινή3 1. Νοσηλευτής ΤΕ, Ιδιωτικό Θεραπευτήριο Θεσσαλονίκης 2. Απόφοιτος.
ΑΦΥΔΑΤΩΜΕΝΟ ΔΕΡΜΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΛΗΨΗ ΝΕΡΟΥ
ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟΣ: ΜΙΑ ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΗ ΠΡΑΞΗ Mπιάγκης Νικόλαος¹, Μουστάκας Δημήτριος¹, Μπάνη Αλεξία¹ 1.Φοιτητές Νοσηλευτικής Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής Εισαγωγή: Παρά.
Γενική Εκτίμηση (άπαξ)
ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ: ΑΠΟΨΕΙΣ ΤΟΥ ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑΚΗ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ Κρέπια Βασιλική1, Κατσαραγάκης Στυλιανός2, Καϊτελίδου Δάφνη3, Πρεζεράκος.
Η ΔΙΑΧΥΣΗ ΤΩΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ ΜΕΣΩ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟΥ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΔΙΚΤΥΩΝ ΣΤΟΝ ΚΛΑΔΟ ΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ 1. Τσώνη Αλεξία, Μετ. Φοιτήτρια , Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, Τμήμα.
ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΨΥΧΙΚΗ ΥΓΕΙΑ ΠΑΙΔΙΩΝ ΚΑΙ ΕΦΗΒΩΝ
Εταιρεία Προαγωγής Ψυχικής Υγείας Ηπείρου
ΟΙ ΕΠΙΔΡΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΚΛΙΜΑΤΙΚΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ ΣΤΟ ΑΝΑΠΝΕΥΣΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ
ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΕΜΦΑΝΙΣΗΣ ΥΠΟΓΟΝΙΜΟΤΗΤΑΣ
ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟΥ ΤΣΙΓΑΡΟΥ ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ
EUPRON ΜΕΛΕΤΗ: Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΝΟΣΗΛΕΥΤΩΝ ΣΤΗ ΔΙ-ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗ-ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ. Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ.
Αποτελέσματα-Συζήτηση-Συμπέρασμα
Εισαγωγή Σκοπός Μεθοδολογία Αποτελέσματα
ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΦΟΒΙΩΝ ΣΤΟ ΧΩΡΟ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ – Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΓΟΝΕΑ Μόνιος Αλέξανδρος1, Αμπραχίμ Σάρα – Ελένη2, Κουρκούτα Λαμπρινή3 1. Καθηγητής,
ΑΙΤΙΑ ΕΜΦΑΝΙΣΗΣ ΑΓΧΟΥΣ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ Ηλιάδης Χρήστος1, Καρυώτη Αικατερίνη2, Κουρκούτα Λαμπρινή3 1. Νοσηλευτής ΤΕ, Ιδιωτικό Θεραπευτήριο Θεσσαλονίκης 2. Απόφοιτος.
ΜΟΡΦΕΣ ΑΚΜΗΣ ΣΤΟΥΣ ΕΝΗΛΙΚΕΣ Κουρκούτα Λαμπρινή1, Βαγενά Κωνσταντίνα2, Παπαεμμανουήλ Αγάπη2 1, Καθηγήτρια Τμήματος Νοσηλευτικής Α.Τ.Ε.Ι Θεσσαλονίκης 2,
ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΥΓΕΙΑΣ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ Πλατή Παναγιώτα1, Βακαλοπούλου Βασιλική2, Κουρκούτα Λαμπρινή3 1. Απόφοιτος Τμήματος Ιστορίας- Αρχαιολογίας,
ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΚΑΙ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ ΣΤΟΥΣ ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΟΥΣ
ΑΑ041-ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΙΚΗ ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΑΣΘΕΝΟΥΣ ΜΕ ΚΑΡΚΙΝΟ ΜΑΣΤΟΥ: ΜΙΑ ΣΥΝΕΧΗΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ Χατζηνικολάου Αικατερίνη1Χατζόπουλος Στυλιανός2Μπανιώτη Δέσποινα1 1.Φοιτήτρια.
ΑΑ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΖΩΩΝ ΣΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΙΚΗΣ ΝΟΣΟΥ Γεωργοπούλου Αθανασία1, Κουκουρίκος Κων/νος2 1. ΤΕ Νοσηλεύτρια, Απόφοιτος Τμήματος Νοσηλευτικής,
ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΕΜΦΑΝΙΣΗΣ ΥΠΟΓΟΝΙΜΟΤΗΤΑΣ
Μεταγράφημα παρουσίασης:

ΑΑ024 - ΔΙΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΥΓΕΙΑΣ Πατσιαλά Ανθούλα1, Καμαριώτου Ευφημία2, Κουκουρίκος Κων/νος3 1. Φοιτήτρια, Τμήμα Νοσηλευτικής, ΑΤΕΙ Θεσσαλονίκης 2. Απόφοιτος Ιατρικής Σχολής, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας 3. ΠΕ Νοσηλευτής, Καθηγητής Εφαρμογών, Msc,Τμήμα Νοσηλευτικής, ΑΤΕΙ Θεσσαλονίκης Εισαγωγή: Η Πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας (ΠΦΥ) στηρίζεται στην διεπιστημονική συνεργασία για την επίτευξη των στόχων της, που είναι η βελτιστοποίηση της παρεχόμενης φροντίδας1 και η εξοικονόμηση πόρων2. Αποτελέσματα: Τα προβλήματα που καλείται να διαχειριστεί η διεπιστημονική ομάδα διαχωρίζονται σε δύο τομείς: στον διοικητικό/οργανωτικό και στον διαπροσωπικό/ατομικό τομέα. Στον διοικητικό/οργανωτικό επικρατούν η ελλιπής χρηματοδότηση, τα ελλείμματα της νομοθεσίας, η ανεπαρκής εκπαίδευση1,3 και ιεράρχηση4 ενώ στον διαπροσωπικό/ατομικό αναφέρονται η ασάφεια στην οριοθέτηση του ρόλου5, η διάβρωση επαγγελματικής ταυτότητας, οι εξουσιαστικές τάσεις ορισμένων μελών3, οι συγκρούσεις που απορρέουν από τα παραπάνω καθώς και οι αξίες, σκέψεις και ικανότητες κάθε μέλους6. Προτεινόμενα μέτρα διαχείρισης τα οποία μπορεί να εφαρμόσει η ομάδα είναι η συνεχής και αποτελεσματική επικοινωνία6, η έμφαση στην αμοιβαία εμπιστοσύνη και τον αλληλοσεβασμό7, τα κοινά κίνητρα1 και η συνεργατική πρακτική3, ο διαχωρισμός και συντονισμός των ρόλων2 και τέλος η εξασφάλιση αυτονομίας των μελών5. Σκοπός: Η διερεύνηση των προβλημάτων που προκύπτουν κατά τη διεπιστημονική συνεργασία στην ΠΦΥ καθώς και των πιθανών στρατηγικών διαχείρισής τους. Μέθοδος Ανασκόπησης: Πραγματοποιήθηκε αναζήτηση άρθρων και ερευνητικών μελετών μέσω του “PubMed” και του “Google Scholar” με τις λέξεις κλειδιά: interprofessional team, interprofessional collaboration challenges, primary health care, για τα έτη 2011-2017. Συμπεριλήφθησαν τελικά 12 άρθρα. Ενδεικτική Βιβλιογραφία:  Mulvale G, Embrett M, Shaghayegh DR. ‘Gearing Up’ to improve interprofessional collaboration in primary care: a systematic review and conceptual framework. BMC Family Practice 2016; 17:83, DOI 10.1186/s12875-016-0492-1 Zheng RM, Sim YF, Choon-Huat Koh G. Attitudes towards interprofessional collaboration among primary care physicians and nurses in Singapore. Journal of Interprofessional Care 2016; 30(4): 505-511 Schadewaldt V, McInnes E, Hiller E.J, Gardner A. Views and experiences of nurse practitioners and medical practitioners with collaborative practice in primary health care – an integrative review. BMC Family Practice 2013; 14:132 Foronda C, MacWilliams B, McArthur E. Interprofessional communication in healthcare: An integrative review. Nurse Education in Practice 2016; 19: 36-40 Supper I, Catala O, Lustman M, Chemla C, Bourgueil Y, Letrillianrt L. Interprofessional collaboration in primary health care: a review of facilitators and barriers perceived by involved actors. Journal of Public Health 2014; 37(4): 716-727 Brown J, Lewis L, Ellis K, Stewart M, Freeman RT, Kasperski MJ. Conflict on interprofessional primary health care teams – can it be resolved?. Journal of Interprofessional Care 2011; 25(1): 4-10 van Dongen JJJ, Lenzen SA, van Bokhoven MA, Daniëls R, van der Weijden T, Beurskens A. Interprofessional collaboration regarding patients’ care plans in primary care: a focus group study into influential factors. BMC Family Practice 2016; 17(1), doi.org/10.1186/s12875-016-0456-5 Συμπεράσματα: Τα προβλήματα στη διεπιστημονική συνεργασία είναι υπαρκτά και σύνθετα. Η διαχείριση τους από τα μέλη της ομάδας οφείλει να είναι αποτελεσματική προς όφελος των πολιτών, των επαγγελματιών υγείας και του συστήματος υγείας γενικότερα. Προς αυτή την κατεύθυνση συμβάλλει σημαντικά και η πολιτεία, μέσω της χρηματοδότησης5, της διεπιστημονικής εκπαίδευσης4,5 και της συνεχούς αξιολόγησης5.