ΕΞΑΡΤΗΣΙΟΓΟΝΕΣ ΟΥΣΙΕΣ ΟΠΙΟΕΙΔΗ ΚΟΚΑΙΝΗ ΑΜΦΕΤΑΜΙΝΕΣ LSD …

ΟΠΙΟΕΔΗ Είναι φυσικές ή συνθετικές ενώσεις που προκαλούν αποτελέσματα όμοια με αυτά της μορφίνης. Όλα τα φάρμακα αυτής της κατηγορίας δρουν συνδεόμενα με ειδικούς υποδοχείς οπιοειδών στο κεντρικό νευρικό σύστημα (ΚΝΣ) και προκαλούν αποτελέσματα που μιμούνται τη δράση ενδογενών πεπτιδικών νευροδιαβιβαστών, των οπιοπεπτιδίων (όπως για παράδειγμα οι ενδορφίνες και οι εγκεφαλίνες). Η κύρια χρήση τους είναι για την ανακούφιση του έντονου πόνου και του άγχους που τον συνοδεύει, ανεξάρτητα αν αυτά οφείλονται σε χειρουργική επέμβαση, τραυματισμό ή νόσο. Ωστόσο, η ευρεία διάδοσή τους οδήγησε σε κατάχρηση των οπιοειδών που έχουν ευφορικές ιδιότητες.

ΥΠΟΔΟΧΕΙΣ ΟΠΙΟΕΙΔΩΝ Οι κύριες ενέργειες των οπιοειδών διαμεσολαβουνται από 4 οικογένειες υποδοχέων οι οποίες χαρακτηρίζονται με τα ελληνικά γράμματα μ, κ, σ και δ, και η κάθε μία από αυτές παρουσιάζει διαφορετική ειδικότητα για τα φάρμακα που προσδένει. Κυρίως δράση αγωνιστική στους υποδοχείς μ, αλλά και κάποιες δράσεις σε άλλους υποδοχείς: Μορφίνη, Ηρωίνη, Κωδεϊνη, Φαιντανύλη. Δράση αγωνιστική στους υποδοχείς κ και δράση μερικού αγωνιστή στους υποδοχείς μ. Πενταζοκίνη. Ανταγωνιστές δρουν στους υποδοχείς μ, κ, σ: Ναλοξόνη, Ναλτρεξόνη,

Τα οπιοειδή δρουν μέσω ενδογενών οπιοειδών - ενδορφινών, εγκεφαλινών και δυνορφινών, τα οποία ρυθμίζουν την αντιδραστικότητα του κεντρικού νευρικού συστήματος. Η ηρωίνη και η μορφίνη δεσμεύονται από τους ίδιους υποδοχείς όπως αυτοί των ενδογενών οπιοειδών που οδηγούν σε μειωμένη διεγερσιμότητα των νευρώνων. Οι ενδορφίνες συνδέονται με τους μ-υποδοχείς που ασκούν αναλγητική δράση, ευφορία. Η εκδήλωση ευφορίας μπορεί να αυξηθεί με τη συμμετοχή των GABA-ανασταλτικών νευρώνων επηρεάζοντας την απελευθέρωση της ντοπαμίνης. Η αυξημένη ποσότητα ντοπαμίνης παρέχει αισθήματα ικανοποίησης και ευφορίας συνιστά πιθανώς τον υπεύθυνο μηχανισμό για τη λήψη των φαρμάκων και τον εθισμό. Το γ-αμινοβουτυρικό οξύ, γνωστό στη βιβλιογραφία σαν GABA, είναι ένα αμινοξύ που αποτελεί τον κύριο ανασταλτικό νευροδιαβιβαστή στον εγκέφαλο. Είναι από τους σημαντικότερους και σε μεγαλύτερη συγκέντρωση βρισκόμενους ανασταλτικούς νευροδιαβιβαστές στον εγκέφαλο. Παράγεται ενδογενώς από γλυκόζη και το αμινοξύ γλουταμίνη. Η έρευνα έχει καταδείξει ότι έχει θετική επίδραση στο νευρικό σύστημα και στη σταθεροποίηση της πίεσης του αίματος.Οταν βιώνουμε έντονο στρες, σωματικό ή και εγκεφαλικό, ο εγκέφαλος αντιδρά  αυξάνοντας την ενδογενή  παραγωγή του αμινοξέος GABA (γ-αμινοβουτυρικό οξύ).

GABA & Glycine

Διαβιβαστής είναι μια ουσία που απελευθερώνεται σε μια σύναψη από ένα νευρώνα και επηρεάζει ένα άλλο κύτταρο (νευρώνα ή τελεστή) με εξειδικευμένο τρόπο.

Ρύθμιση :έκκριση του νευροδιαβιβαστή σε στάδια

Οι νευροδιαβιβαστές είναι ουσίες (αμίνες, αμινοξέα, πεπτίδια κα) που παράγονται και αποθηκεύονται, συνήθως σε ειδικά κυστίδια, στο προσυναπτικό τμήμα της σύναψης. Κατά τη διάρκεια της μετάδοσης του ερεθίσματος το δυναμικό ενέργειας προκαλεί την έκκρισή τους στην συναπτική σχισμή. Από εκεί προσλαμβάνονται από τους ειδικούς υποδοχείς τους στο μετασυναπτικό τμήμα της σύναψης. Ο ρόλος των νευροδιαβιβαστών είναι η μετάδοση του ερεθίσματος, για το οποίο είναι υπεύθυνοι, από τον έναν νευρώνα στον επόμενο ή τους επόμενους. Οι νευροδιαβιβαστές είναι αμινοξέα, μονοαμίνες, ιόντα, αέρια και άλλες ουσίες. Ο νευροδιαβιβαστής που απαντάται στο 90% των συνάψεων του εγκεφάλου είναι το γλουταμικό αμινοξύ (glutamate), ενώ στο 90% των υπολοίπων κυριαρχεί το GABA (γ-aminobutyric acid). Το μεν γλουταμικό είναι παρόν στις διεγερτικές συνάψεις, ενώ αντίθετα το GABA στις κατασταλτικές συνάψεις του εγκεφάλου. Aνάλογη δράση με το GABA έχει το αμινοξύ γλυκίνη στον νωτιαίο μυελό (ΝΜ).

Η διάρκεια δράσης των νευροδιαβιβαστών στη σύναψη  ελέγχεται με δύο τρόπους: α) με την εξουδετέρωσή τους από τα αντίστοιχα ένζυμα της συναπτικής σχισμής και β) με την επαναπρόσληψή τους στα ειδικά κυστίδια του προσυναπτικού τμήματος. Εάν κάποια ουσία ή φάρμακο αναστείλει κάποιον από τους δύο τρόπους τότε η δράση τους είναι διαρκής και έντονη. Η ντοπαμίνη πχ είναι ένας νευροδιαβιβαστής που ελέγχει μεταξύ άλλων και την ευχάριστη διάθεση του ανθρώπου. Εάν χορηγήσουμε κοκαίνη, μια ουσία που παρεμποδίζει την επαναπρόσληψή της, τότε η αύξηση της ντοπαμίνης στην συναπτική σχισμή και η συνεχής σύνδεσή της με τους υποδοχείς, θα έχει σαν αποτέλεσμα την έντονη και διαρκή ευχάριστη διάθεση που προκαλεί το ναρκωτικό.

Η ντοπαμίνη ακόμη ελέγχει την κινητικότητα και τον συντονισμό του μυϊκού συστήματος του ανθρώπου. Μείωση της παραγωγής της στα υπεύθυνα για την κινητικότητα του μυικού συστήματος κέντρα του εγκεφάλου (μέλαινα ουσία) έχει σαν αποτέλεσμα τον αποσυντονισμό τους και την εμφάνιση της νόσου του Parkinson που εκδηλώνεται με τρόμο και βραδυκινησία. Μια από τις θεραπείες που χορηγούνται στη νόσο είναι και οι αναστολείς της ΜΑΟ (μονοαμινοοξειδάση). Η ΜΑΟ είναι το υπεύθυνο ένζυμο για την αποδόμηση της ντοπαμίνης στη συναπτική σχισμή. Η αναστολή της αποδόμησης της ντοπαμίνης από το φάρμακο έχει σαν αποτέλεσμα την αύξηση της στις συνάψεις και τη βελτίωση των συμπτωμάτων της νόσου.

Άλλοι σημαντικοί νευροδιαβιβαστές είναι: α) Η ακετυλχολίνη Άλλοι σημαντικοί νευροδιαβιβαστές είναι: α) Η ακετυλχολίνη. Η βασική ουσία του παρασυμπαθητικού συστήματος αλλά και αυτή που χρησιμοποιείται για την μετάδοση της κίνησης στο μυικό σύστημα. Η εξουδετέρωσή της από το δηλητήριο κουράριο οδηγεί σε πλήρη παράλυση. β) Η σεροτονίνη (5-υδροξυτρυπταμίνη). Το 90% της σεροτονίνης του οργανισμού ευρίσκεται αποθηκευμένο στα κύτταρα του εντέρου και όταν εκλυθεί αυξάνει τις περισταλτικές κινήσεις του εντέρου που οδηγούν σε αφόδευση. Το υπόλοιπο εκκρίνεται από διάφορα κέντρα του εγκεφάλου (υποθάλαμος) και ρυθμίζει μαζί με άλλους νευροδιαβιβαστές την διάθεση, την όρεξη, τον ύπνο, την μνήμη και την μάθηση. Εκλύεται ακόμη και διαμορφώνει μια ευχάριστη διάθεση όταν εκτεθούμε στον ήλιο, όταν τρώμε σοκολάτα ή όταν λαμβάνουμε το ναρκωτικό «έκσταση».

Η συμμετοχή της στην αναστολή του πόνου περιγράφεται στο κεφάλαιο   «Μηχανισμοί του πόνου». Η σεροτονίνη που κυκλοφορεί στο αίμα προσλαμβάνεται και αποθηκεύεται στα αιμοπετάλια. γ) Η ουσία Ρ. Πρόκειται για πεπτίδιο που εκλύεται στις συνάψεις του ΝΜ και του εγκέφαλου  και είναι υπεύθυνο για την μετάδοση του πόνου. Είναι αυξημένο στις αρθρίτιδες και τις ημικρανίες. δ) Η νοραδρεναλίνη. Είναι ο νευροδιαβιβαστής που εκλύεται σε καταστάσεις stress του ατόμου. Στόχος της είναι η αύξηση της παροχής οξυγόνου και σακχάρου (τροφής) στα κύτταρα που θα αντιμετωπίσουν το ερέθισμα. Είναι ο βασικός νευροδιαβιβαστής ου συμπαθητικού συστήματος. Άλλοι νευροδιαβιβαστές είναι: η ισταμίνη, η μελατονίνη, η οξυτοκίνη, η νευροκινίνη, το μονοξείδιο του αζώτου (ΝΟ), η γαστρίνη και πολλές άλλες και καθημερινά ανακαλύπτονται περισσότερες.

Νευροδιαβιβαστές ---σύνοψη Οι Νευροδιαβιβαστές μπορούν να επηρεάσουν: τη διάθεση (ευφορία) τη μνήμη την  ευδαιμονία το άγχος τον ύπνο τον καρδιακό ρυθμό τη θερμοκρασία την επιθετικότητα το φόβο την ενέργεια

ΦΥΤΟ ΟΠΙΟ Όπιο, κοινώς αφιόνι, ονομάζεται ο αποξηραμένος γαλακτώδης χυμός που προέρχεται από ένα είδος παπαρούνας που ονομάζεται μήκων η υπνοφόρος (Papaver Somniferum). Το όπιο περιέχει περίπου 25% αλκαλοειδή, ενώ μεταξύ αυτών έχει περιεκτικότητα περίπου 10~12% σε μορφίνη, από την οποία εξαρτάται η φαρμακολογική επενέργεια του. Η χημική επεξεργασία της μορφίνης παράγει την ηρωίνη που διακινείται στο παράνομο εμπόριο ναρκωτικών. Περιέχει επίσης κωδεΐνη και άλλα μη ναρκωτικά αλκαλοειδή όπως παπαβερίνη, θηβαΐνη και νοσκαπίνη. Το όπιο και τα παράγωγά του αποτελούν ναρκωτικές ουσίες που πάντα προκαλούν σωματική και ψυχολογική εξάρτηση. Σκευάσματα από όπιο (αφέψημα, σκόνη, εκχύλισμα) χρησιμοποιούνται ως αντιδιαρροϊκά και παυσίπονα φάρμακα. Η παραγωγή του οπίου καθορίζεται ποσοτικά σύμφωνα με διεθνές σχέδιο.

Η παπαρούνα που παράγει το όπιο ευδοκιμεί σε αρκετές χώρες Η παπαρούνα που παράγει το όπιο ευδοκιμεί σε αρκετές χώρες. Στη Νότιο Αμερική έχει απαγορευθεί η καλλιέργειά του και μόνο για συγκεκριμένους λόγους υπάρχει σε μεμονωμένα ιδρύματα. Οι μεγαλύτερες οπιοκαλλιέργειες βρίσκονται σε χώρες της Μέσης Ανατολής, της νοτιοανατολικής Ασίας και της Τουρκίας καθώς και σε πολλές χώρες της αμερικανικής ηπείρου. Οι χώρες αυτές προμηθεύουν όπιο σε φαρμακευτικά εργαστήρια αλλά πολύ συχνά πωλείται και στη μαύρη αγορά. Περί τα μέσα του 20ού αιώνα η Ινδία παρήγαγε 750 τόνους φαρμακευτικού οπίου, η Ιαπωνία 500 τόνους και η Τουρκία 365 τόνους. Από τις Ευρωπαϊκές χώρες η Βουλγαρία παράγει τη μεγαλύτερη ποσότητα (500 τόνους) με δεύτερη την πρώην Γιουγκοσλαβία (10 τόνους). Για την παρασκευή ναρκωτικών φαρμάκων, τις μεγαλύτερες ποσότητες οπίου καταναλώνουν η Ρωσία, η Γερμανία, οι Η.Π.Α. και η Ιαπωνία. Το όπιο της φαρμακοβιομηχανίας προέρχεται αποκλειστικά από την Εγγύς Ανατολή και κυρίως από τη Σμύρνη, ενώ τα προϊόντα της Άπω Ανατολής (όπιο των καπνιστών) έχουν ποικίλη σύνθεση, ανάλογα με την προέλευσή τους. Το όπιο της φαρμακοποιίας είναι το όπιο περιεκτικότητας 10% σε μορφίνη το οποίο έχει ληφθεί με κατάλληλη αραίωση. Συνήθως το καθαρό όπιο δεν φτάνει μακριά από την πηγή προέλευσής του πριν γίνει βάση μορφίνης. Αυτό συμβαίνει γιατί το καθαρό όπιο είναι πιο ογκώδες δεν είναι στερεό και είναι δύσκολο στη μεταφορά του.

Αυτό που είναι ίσως λιγότερο γνωστό, είναι το πώς μετατρέπεται ένα απλό λουλούδι σε ένα από τα ισχυρότερα ναρκωτικά που έχει γνωρίσει ο άνθρωπος. Θεραπευτικές ιδιότητες και ενδείξεις Η Παπαρούνα είναι καταπραϋντική, μαλακτική, κατευναστική, ελαφρά ναρκωτική και εφιδρωτική. Χρησιμοποιείται με επιτυχία σε ασθενείς που ο οργανισμός τους δεν ανέχεται το όπιο (είναι ασφαλής ακόμη και για παιδιά). Οι σπερματοθήκες του φυτού, έχουν τις ίδιες αρετές με το όπιο, αλλά είναι απαλλαγμένες από τους κινδύνους του. Το σιρόπι των ανθέων της χρησιμοποιούταν άλλοτε ως φαρμακευτικό. Σήμερα χρησιμοποιείται ως μαλακτικό και καταπραϋντικό του βήχα. Τα πέταλα του άνθους χρησιμοποιούνται κατά της βρογχίτιδας, ιδιαίτερα της οξείας και κατά των πνευμονικών κατάρρων, του κοκίτη και των εξανθηματικών πυρετών. Δρα θετικά σε εντερικούς κολικούς των παιδιών.

Η κοινή παπαρούνα (Papaver rhoeas) δεν παρουσιάζει κινδύνους στη χρήση της. Αντίθετα παρουσιάζει πολλούς κινδύνους η συγγενής της, Papaver somniferum μήκων η υπνοφόρος- το αφιόνι με τα κροσσωτά, λευκά ή ρόδινα πέταλα, από την οποία παράγεται το όπιο και η ηρωίνη. Όλα τα μέρη της οπιούχου παπαρούνας, εκτός από τους ώριμους σπόρους, είναι επικίνδυνα. Όλοι μας γνωρίζουμε ότι η κατάχρηση του οπίου και των συστατικών του μπορούν να οδηγήσουν σε εξάρτηση (τοξικομανία).

ΙΣΧΥΡΟΙ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ Η μορφίνη είναι το κυριότερο αναλγητικό φάρμακο που περιέχεται στο ακατέργαστο όπιο και είναι το πρότυπο του αγωνιστή οπιοειδών. Η κωδεϊνη περιέχεται σε χαμηλότερες συγκεντρώσεις και είναι λιγότερο δραστική. Τα φάρμακα αυτά εμφανίζουν μεγάλη συγγένεια προς τους υποδοχείς μ, ποικίλου βαθμού συγγένεια προς τους υποδοχείς δ και κ και μικρή συγγένεια προς τους υποδοχείς σ.

Μορφίνη Θεραπευτικές χρήσεις: Αναλγησία: Τα οπιοειδή φέρνουν ύπνο και, σε κλινικές καταστάσεις όπου υπάρχει πόνος και ο ύπνος είναι απαραίτητος, τα αλκαλοειδή του οπίου μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να συμπληρώσουν τις υπνωτικές ιδιότητες των βενζοδιαζεπινών, όπως της φλουραζεπάμης. Θεραπεία της διάρροιας: Η μορφίνη μειώνει την κινητικότητα των λείων μυών και αυξάνει τον τόνο τους. Ανακούφιση από το βήχα: Η μορφίνη καταστέλλει το αντανακλαστικό του βήχα, αλλά η κωδεϊνη και η δεξτρομεθορφάνη χρησιμοποιούνται σε ευρύτερη κλίμακα. Η κωδεϊνη έχει ισχυρότερη αντιβηχική δράση από τη μορφίνη.

Ο χρόνος υποδιπλασιαμού της μορφίνης είναι περίπου 3 ώρες Ο χρόνος υποδιπλασιαμού της μορφίνης είναι περίπου 3 ώρες. Γιαυτό οι βαριά εξαρτημένοι από ηρωίνη ασθενείς, πρέπει να παίρνουν ουσία αρκετές φορές ημερησίως για να επιτύχουν μια επαρκή δόση, και να επέλθει η αίσθηση ευφορίας που αναζητούν.

Μεπεριδίνη Είναι ένα συνθετικό οπιοειδές, του οποίου η δομή δεν έχει σχέση με τη μορφίνη. Χρησιμοποιείται για τον οξύ πόνο. Μηχανισμός δράσης: Προσδένεται στους υποδοχείς των οπιοειδών και ιδιαίτερα στους υποδοχείς κ. Θεραπευτικές χρήσεις: Παρέχει αναλγησία σε κάθε τύπου ισχυρό πόνο. Αντίθετα με τη μορφίνη, δεν είναι κλινικά χρήσιμη για τη θεραπεία της διάρροιας ή του βήχα. Προκαλεί κατακράτηση ούρων σε μικρότερο βαθμό απ' ό,τι η μορφίνη.

Μεθαδόνη Είναι ένα συνθετικό οπιοειδές, που είναι δραστικό όταν χορηγείται από το στόμα και το οποίο έχει την ίδια περίπου ισχύ με τη μορφίνη, αλλά προκαλεί μικρότερου βαθμού ευφορία και έχει μεγαλύτερη διάρκεια δράσης. Μηχανισμός δράσης: Η μέγιστη δράση της μεθαδόνης ασκείται στους υποδοχείς μ. Θεραπευτικές χρήσεις: Έχει χρησιμοποιηθεί για την ελεγχόμενη απεξάρτηση τοξικομανών από ηρωίνη και μορφίνη. Με χορήγηση από το στόμα, η μεθαδόνη υποκαθιστά τα ενέσιμα οπιοειδή. Στη συνέχεια μειώνεται με βραδύ ρυθμό η δόση μεθαδόνης που παίρνει ο ασθενής. Η μεθαδόνη προκαλεί πιο ήπιο σύνδρομο στέρησης, του οποίου η πορεία είναι βραδύτερη σε σύγκριση με το σύνδρομο που παρατηρείται κατά τη διακοπή της μορφίνης.

Ηρωίνη Δεν είναι φυσικό προϊόν, αλλά παράγεται με ακετυλιώση της μορφίνης, που προκαλεί τριπλασιασμό της ισχύος της. Επειδή είναι πολύ περισσότερο λιποδιαλυτή, μπορεί να περνά τον αιματοεγκεφαλικό φραγμό πιο γρήγορα από τη μορφίνη, προκαλώντας ένα πιο έντονο αίσθημα ευφορίας όταν το φάρμακο χορηγείται με ένεση. Η ηρωίνη μετατρέπεται σε μορφίνη μέσα στο σώμα, αλλά η διάρκεια δράσης της είναι περίπου η μισή της μορφίνης. Στις Ηνωμένες Πολιτείες δεν επιτρέπεται η χρήση της για ιατρικούς σκοπούς.

Κατανέμεται ραγδαία στον εγκέφαλο, στους νεφρούς, στο ήπαρ και στον πνεύμονα. Προσλαμβάνεται από τους χρήστες κυρίως εισπνεόμενη πάνω σε μια θερμή μεταλλική επιφάνεια (φύλλο), ή με ενδοφλέβια ένεση. Είναι δραστική ακόμη κι όταν λαμβάνεται από το στόμα, μέσω του γαστρεντερικού συστήματος, γιαυτό και οι bodypacker (λαθρέμποροι που μεταφέρουν στο σώμα τους ηρωίνη, στο πεπτικό, συσκευασμένη σε προφυλακτικά) διατρέχουν μεγάλο κίνδυνο. Ο χρόνος υποδιπλασιασμού της ηρωίνης στον ορό του αίματος είναι μικρότερος των 20 min ενώ της 6-μονοακετυλ-μορφίνης είναι λίγο μεγαλύτερος. Με την ανίχνευση αυτού του μεταβολίτη αποδεικνύεται η δηλητηρίαση με ηρωίνη, Δηλητηρίαση με ηρωίνη…εικόνα

Η ηρωίνη ή διακετυλομορφίνη (diacetylmorphine (INN)) είναι οπιοειδές ναρκωτικό, που ανήκει στην κατηγορία των σκληρών ναρκωτικών λόγω του εξαιρετικά υψηλού σημείου εθισμού που προκαλεί ενώ είναι και κατασταλτικό. Χρήση/Χορήγηση Λήψη της ηρωίνης γίνεται με διάφορους τρόπους: ενδοφλέβια, ρινικά και εισπνέοντας τους καπνούς της θερμαίνοντας ποσότητα σε φύλλο αλουμινίου. Η ηρωίνη είναι γνωστή στους δρόμους και σημεία διακίνησης ως και πρέζα, ζα,ζαπρέ,ζαμπόν, ζου, ζουζου, ρούχλα, "παραμύθα", "άσπρη". Η ενδοφλέβια χρήση αναφέρεται ως σουτ ή "σούτι", ή "σέο" ή "γκάνι" (από το αγγλικό )και η ρινική ως "μυτιά" ή "μύτος" ή "σνιφάρισμα" (από το αγγλικό "sniff") το κάπνισμα με αλουμινόχαρτο κυρίως λέγεται τσουλήθρα ή "τσούλα" ή "καραμέλα" (λόγω της μορφής που παίρνει η ηρωίνη όταν καίγεται) και πίτσκα ή "κιόρα".

ΘΕΡΑΠΕΙΑ Η θεραπεία της οξείας δηλητηρίασης με ηρωίνη έγκειται στη διασωλήνωση και τεχνητή αναπνοή του ασθενούς. Η χορήγηση υγρών και κατεχολαμινών είναι συνήθως απαραίτητη για τη σταθεροποίηση της κυκλοφορίας. Το αντίδοτο είναι η χορήγηση ναλοξόνης με αργό ρυθμό. Χρησιμοποιείται για να ανατάξει το κώμα και την καταστολή του αναπνευστικού που προκαλούνται από υπερβολική δόση οπιοειδών. Μέσα σε 30 δευτερόλεπτα από ενδοφλέβια ένεση ναλοξόνης, η καταστολή της αναπνευστικής λειτουργίας και το κώμα ανατάσσονται με αποτέλεσμα ο ασθενής να συνέρχεται και να βρίσκεται σε εγρήγορση. Η ναλοξόνη έχει χρόνο ημίσειας ζωής 60 με 100 λεπτά.

Ναλτρεξόνη Έχει παρόμοιες δράσεις με τη ναλοξόνη. Το φάρμακο αυτό έχει μεγαλύτερη διάρκεια δράσης από τη ναλοξόνη και με μία μόνο δόση ναλτρεξόνης από το στόμα, αποκλείεται μέχρι και για 48 ώρες η δράση της ηρωίνης που έχει χορηγηθεί με ένεση.

Κωδεϊνη Είναι ένα αναλγητικό πολύ λιγότερο ισχυρό από τη μορφίνη, αλλά έχει σχετικά μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα όταν χορηγείται από το στόμα. Παρουσιάζει καλή αντιβηχική δράση σε δόσεις που δεν προκαλούν αναλγησία. Το φάρμακο προσφέρει μικρότερη δυνατότητα κατάχρησης από τη μορφίνη και σπάνια δημιουργεί εξάρτηση. Προκαλεί λιγότερη ευφορία από τη μορφίνη. Χρησιμοποιείται συχνά σε συνδυασμό με ασπιρίνη ή ακεταμινοφαίνη.

Προποξυφαίνη Είναι παράγωγο της μεθαδόνης. Χρησιμοποιείται ως αναλγητικό για τον ήπιο πόνο και έχει αντιβηχική δράση. Είναι ασθενέστερο αναλγητικό από την κωδεϊνη και απαιτείται περίπου διπλάσια δόση από το φάρμακο αυτό για να επιτευχθεί αναλγητική δράση ισοδύναμη αυτής της κωδεϊνης. Χρησιμοποιείται συχνά σε συνδυασμό με την ασπιρίνη ή την ακεταμινοφαίνη για να προκληθεί μεγαλύτερου βαθμού αναλγησία απ’ ότι κάθε φάρμακο ξεχωριστά.

Κοκαΐνη: Η κοκαΐνη παράγεται από τα φύλλα του φυτού κόκα Κοκαΐνη: Η κοκαΐνη παράγεται από τα φύλλα του φυτού κόκα. Είναι διεγερτικό και δημιουργεί μεγάλη ευφορία, ακόμη και παραισθήσεις. Στις επιδράσεις περιλαμβάνονται διαστολή των ματιών, τρεμούλα και αϋπνία. Η συχνή εισπνοή από τη μύτη μπορεί να τη βλάψει.

Η κοκαΐνη (βενζοϋλομεθυλεκγονίνη) είναι ένα κρυσταλλικό τροπανιοειδές αλκαλοειδές που λαμβάνεται από τα φύλλα του φυτού κόκα. Το όνομα της προέρχεται από το όνομα του φυτού μαζί με την αλκαλοειδή κατάληξη -ίνη, σχηματίζοντας την κοκαΐνη. Είναι ένα τονωτικό του κεντρικού νευρικού συστήματος και καταπιεστικό όρεξης. Συγκεκριμένα, πρόκειται για ένα αναστολέα επαναπρόσληψης σεροτονίνης-νορεπινεφρίνης-ντοπαμίνης. Είναι εθιστική. Η κατοχή της, η καλλιέργεια της και η διανομή της είναι παράνομες για μη φαρμακευτικούς και μη κυβερνητικά κυρωμένους σκοπούς σε όλα σχεδόν τα μέρη του κόσμου. Αν και η ελεύθερη εμπορευματοποίηση της είναι παράνομη και τιμωρείται σοβαρά σε όλες σχεδόν τις χώρες, σε όλο τον κόσμο η χρήση της εξακολουθεί να είναι διαδεδομένη σε πολλά κοινωνικά, πολιτιστικά, και προσωπικά περιβάλλοντα. ΕΙΚΟΝΑ….

Αμφεταμίνες: Από τις πιο επικίνδυνες κατηγορίες χημικών ουσιών που κυκλοφορούν. Διεγείρουν το κεντρικό νευρικό σύστημα, δημιουργούν περιορισμό της πνευματικής και μυϊκής κόπωσης και βελτίωση της διάθεσης του ανθρώπου και διάθεση για εργασία. Ακόμη προκαλούν αύξηση των μυϊκών δυνάμεων. Χρησιμοποιούνται ευρύτατα από άτομα που θέλουν να μην κοιμηθούν τη νύχτα για να εργαστούν, από αθλητές για να αυξήσουν τις δυνάμεις και τις επιδόσεις τους (ντοπάρισμα), από γυναίκες για να μειώσουν την όρεξη του φαγητού και να μην παχαίνουν, από κακοποιούς για να έχουν θάρρος και ψυχραιμία κατά τη διάπραξη εγκλημάτων?. Βαρβιτουρικά: Επιδρούν ως καταπραϋντικά και υπνωτικά. Χρησιμοποιούνται για την καταστολή του κεντρικού νευρικού συστήματος. Γίνονται εύκολα συνήθεια και απαιτούν όλο και μεγαλύτερες δόσεις. Έτσι μετατρέπονται σε ναρκωτικά και γίνονται επικίνδυνα. Υπάρχει μεγάλος κίνδυνος όταν η λήψη τους συνδυάζεται με οινοπνευματώδη ποτά ή άλλα ναρκωτικά. Χορηγούνται κατόπιν οδηγίας γιατρού και κυκλοφορούν σε ταμπλέτες, κάψουλες και ενέσεις. Από τη χρήση τους έχουν προκληθεί πολλοί θάνατοι

ΠΑΡΑΙΣΘΗΣΙΟΓΟΝΑ LSD, ΚΑΘΑΜΙΝΕΣ,ΚΑΝΝΑΒΙΣ To διαιθυλαμίδιο του λυσεργικού οξέος (Lysergic acid diethylamide), γνωστό περισσότερο με το ακρωνύμιο LSD, ή LSD-25, ή λυσεργίδη, είναι συνθετική, δραστική, παραισθησιογόνος ουσία που παράγεται από το λυσεργικό οξύ, το οποίο με τη σειρά του εξάγεται από το μύκητα ερυσίβη (Claviceps purpurea) που αναπτύσσεται συνήθως στη σίκαλη. Παρασκευάζεται χημικά και η βασική χημική δομή του είναι παρόμοια με αυτή των αλκαλοειδών της ερυσίβης, ενώ εμφανίζει επίσης ομοιότητες με άλλες ουσίες, όπως η ψιλοκυβίνη, με δυνατότητα δέσμευσης της δράσης της σεροτονίνης. Το πιο γνωστό παραισθησιογόνο. Το ναρκωτικό που διαστέλλει τη συνείδηση. Ένας μεγάλος κίνδυνος για τους νέους, που δεν είναι έτοιμοι να αντιμετωπίσουν τις επιδράσεις του. Η λήψη του προκαλεί τροποποίηση στην αντίληψη της πραγματικότητας.

Παρασκευάστηκε για πρώτη φορά στις 16 Νοεμβρίου 1938 από τον Ελβετό χημικό Άλμπερτ Χόφμαν, στα εργαστήρια της φαρμακευτικής εταιρείας Sandoz, στη Βασιλεία, στα πλαίσια ενός γενικού ερευνητικού προγράμματος για τη μελέτη της ιατρικής χρήσης θεραπευτικών βοτάνων. Η παραισθησιογόνος δράση του διαπιστώθηκε πέντε χρόνια αργότερα, στις 16 Απριλίου 1943. Χρησιμοποιήθηκε πειραματικά στην ιατρική ως ένας ψυχωσιομιμητικός παράγοντας, προκειμένου να επιφέρει ψυχικές καταστάσεις παρόμοιες με αυτές που συνοδεύουν ψυχικές ασθένειες, όπως η σχιζοφρένεια, με σκοπό τη μελέτη τους. Στη δεκαετία του 1960, η χρήση του προτάθηκε για τη θεραπεία νευρώσεων, ειδικά σε ασθενείς που αρνούνταν να ακολουθήσουν άλλες θεραπευτικές μεθόδους, καθώς και για την αντιμετώπιση του αλκοολισμού.

Μελετήθηκε ακόμα η αποτελεσματικότητά της στην αντιμετώπιση του αυτισμού ή της εξάρτησης από άλλες ψυχοτρόπες ουσίες, ωστόσο μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1990 δεν αποδείχθηκε πως διέθετε κλινική αξία. Στις αρχές του 21ου αιώνα, αναβίωσε η έρευνα της χρήσης του για τη θεραπεία του αλκοολισμού και ορισμένοι ερευνητές έχουν υποστηρίξει πως ενδέχεται να έχει θετικά οφέλη. Ορισμένοι οργανισμοί συνεχίζουν να υποστηρίζουν και να χρηματοδοτούν την έρευνα για τις πιθανές ιατρικές χρήσεις του LSD, ωστόσο η θεραπευτική χρήση του παραμένει σε πειραματικό επίπεδο, με δεδομένο πως αποτελεί απαγορευμένη ουσία. Κατά τη δεκαετία του 1960, η χρήση του LSD υπήρξε ιδιαίτερα διαδεδομένη και συνδέθηκε κυρίως με το κίνημα των χίπις στις Ηνωμένες Πολιτείες και στη δυτική Ευρώπη, αποτελώντας σύμβολο της ψυχεδελικής κουλτούρας της εποχής.

Όπως όλες οι παραισθησιογόνες ουσίες, το LSD προκαλεί αποκλίσεις από τη συνήθη συμπεριφορά του χρήστη, αλλοιώνοντας την αντίληψη της πραγματικότητας, προκαλώντας οπτικές και ακουστικές αντιληπτικές διαταραχές. Εμφανίζει διαφορές σε σχέση με άλλες ψυχοτρόπες ουσίες, μεταξύ αυτών το γεγονός πως δεν προκαλεί εθισμό και το ενδεχόμενο αναβίωσης της εμπειρίας της χρήσης μετά τη διακοπή της. Αξιοσημείωτη είναι η υψηλή δραστικότητα της ουσίας, καθώς δόσεις της τάξης των 25 μικρογραμμαρίων είναι σε θέση να επενεργήσουν. Το LSD απορροφάται από το ανθρώπινο σώμα σε διάστημα περίπου μίας ώρας και η επίδρασή του διαρκεί περίπου οκτώ έως δώδεκα ώρες. Λαμβάνεται συνήθως από το στόμα, τυπικά σε χάπια, κάψουλες, κύβους ζάχαρης, στυπόχαρτο ή ειδικά αυτοκόλλητα. Σε υγρή μορφή χορηγείται με ενδομυϊκή ή ενδοφλέβια ένεση.

Η κάνναβη, γνωστή και ως μαριχουάνα και γκάντζα (από το Σανσκριτικό gañjā, που σημαίνει «κάνναβη»), μεταξύ πολλών άλλων ονομάτων, αναφέρεται σε οποιοδήποτε αριθμό παρασκευασμάτων του φυτού Κάνναβη που προορίζονται για χρήση ως ψυχοδραστικό φάρμακο. Η πιο κοινή μορφή της κάνναβης που χρησιμοποιείται ως φάρμακο είναι η αποξηραμένη φυτική μορφή. Η τυπική μορφή της φυτικής κάνναβης αποτελείται από τα λουλούδια και τα υποκείμενα φύλλα και μίσχους ώριμων έχοντα ύπερο ή θηλυκών φυτών. Το φάρμακο σε μορφή ρητίνης είναι γνωστό ως χασίς.

Τρόπος χρήσης και μορφές κάνναβης Η κάνναβη χρησιμοποιείται σε διάφορες μορφές: Ολόκληρο το λουλούδι και φύλλο Οι όροι χόρτο ή μαριχουάνα ή μαύρο ή (λανθασμένα) χασίς αναφέρονται στο εξατμισμένο μείγμα των φύλλων, των λουλουδιών και των κλαδιών, και στο κακής ποιότητας χόρτο και των σπόρων. Οι τύποι μαριχουάνας που χρησιμοποιούνται συνήθως περιέχουν από 3 ως 22% THC, ενώ οι τύποι μαριχουάνας (hemp) που χρησιμοποιούνται για παραγωγή υφασμάτων, σχοινιών, χαρτιού κλπ περιέχουν λιγότερο από 1% THC, οπότε δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως ναρκωτικό. Μικρή περιεκτικότητα σε THC. Κιφ Το κιφ είναι μια σκόνη, από τα φύλλα και τα άνθη της Κάνναβης και είτε καπνίζονται, είτε χρησιμοποιούνται ως συστατικό σε τρόφιμα. Μεσαία περιεκτικότητα σε THC.

Χασίς είναι είτε συμπιεσμένη ρητίνη του φυτού της κάνναβης είτε συμπιεσμένο κιφ. Μεγάλη περιεκτικότητα σε THC. Βάμμα Τα κανναβινοειδή μπορούν να αποσταχθούν σε ένα βάμμα από το φυτό της κάνναβης χρησιμοποιώντας αλκοόλες, όπως το Green dragon. Νόμιμα βάμματα για ιατρική χρήση είναι οι ναβιξιμολες. Αιθέριο έλαιο Το αιθέριο έλαιο κάνναβης είναι η απόσταξη των ελαίων από τα λουλούδια ή τα φύλλα της κάνναβης. Είναι πλούσιο σε κανναβινοειδή.

Σπόροι κάνναβης Οι σπόροι κάνναβης έχουν παρόμοια περιεκτικότητα σε πρωτεΐνη, με όλα τα αμινοξέα, σχεδόν όσο το κρέας ,το γάλα, τα αυγά και η σόγια.. Είναι επίσης πλούσια σε ωμέγα 3,βιταμίνες και μέταλλα. Κυκλοφορούν στην Αμερική, στην Ευρώπη και στην Ιαπωνία ως νόμιμο συστατικό σε τρόφιμα και ως superfood. Δεν είναι ψυχοδραστικοί, αλλά έχουν κάποια ιατρική αξία. Έλαιο σπόρων κάνναβης τύπου hemp Το έλαιο αυτό είναι κατάλληλο για τηγάνισμα με μεγαλύτερο σημείο τήξης από το ελαιόλαδο,με την ιδανική ισορροπία ωμέγα 6 προς ωμέγα 3 λιπαρών οξέων που χρειάζεται ο οργανισμός. Δεν είναι ψυχοδραστικό.

Επίσης πίνεται και σε τσάι, άλλα χρειάζεται μεγάλη ποσότητα (1-1,5 γραμμάρια) και κάτι λιπαρό όπως γάλα ή βούτυρο για να αποστάξει τα κανναβινοειδή, ώστε να έχει σημαντική ιατρική ή ευφορική δράση. Η δια της πεπτική οδού προτιμάται από τους ασθενείς με αναπνευστικά προβλήματα ή καρκίνο, λόγω της απουσίας των καρκινογόνων ουσιών που δημιουργούνται κατά την καύση. Για ποικιλίες που προορίζονται για ευφορική χρήση, η δια της πεπτικής οδού κατανάλωση προκαλεί πολύ περισσότερη χαλάρωση και διαρκεί περισσότερη ώρα, ενώ οι επιδράσεις είναι λίγο διαφορετικές. Στις ευρωπαϊκές χώρες συνήθως η κάνναβη καπνίζεται αναμεμειγμένη με καπνό, ενώ στις ΗΠΑ και στον Καναδά συνήθως σκέτη, αλλά μπορεί επίσης να φαγωθεί, να γίνει ρόφημα, ή να εξατμιστεί σε vaporizer, μειώνοντας έτσι το ποσοστό των καρκινογόνων που δημιουργούνται λόγω της καύσης.

ΚΑΘΑΜΙΝΕΣ Το ΚΗΑΤ πρόκειται για ένα ναρκωτικό, παράγωγο ενός θαμνώδους φυτού με το όνομα «Catha Edulis» ή «Τσάι της Αβησσυνίας», που ευδοκιμεί κυρίως στις περιοχές της Ανατολικής Αφρική και της Αραβικής χερσονήσου, φυτρώνοντας συνήθως ανάμεσα στις φυτείες καπνού. Τα φύλλα του είναι λεπτά και υαλιστερά, χρώματος κόκκινο-καφέ και μυρίζουν έντονα. Αυτό που καθιστά το KΗΑΤ ως ναρκωτικό είναι οι ουσίες καθινόνη και καθίνη, αλκαλοειδή που διεγείρουν το νευρικό σύστημα και έχουν όμοια σύνθεση και επιδράσεις με τις αμφεταμίνες. Το μάσημα των φύλλων του προκαλεί διέγερση, ανορεξία, αποπροσανατολισμό, ευφορία, ευερεθιστικότητα, παραισθήσεις, αϋπνία και εκρήξεις βίας. Συχνότερη χρήση του ή κάπνισμα μπορεί να προκαλέσει τοξική ψύχωση, σοβαρές παραισθήσεις, ταχυκαρδία, ανωμαλίες στο καρδιαγγειακό σύστημα, μανία καταδίωξης, φοβία και σε υπερβολική ποσότητα θάνατο.

Με τον όρο Χασίς (χασίσι, μαύρο/μαύρη, νταμίρα, σοκολάτα) εννοείται το συμπυκνωμένο στερεό παρασκεύασμα που προέρχεται από το φυτό Ινδική Κάνναβις (cannabis indica). Πολλές φορές με το ίδιο όνομα χαρακτηρίζονται και τα προϊόντα του φυτού αυτού που είναι τριών ειδών: ο ανθός (κορυφές) μαζί με φύλλα του φυτού (κοινώς Φούντα), η ρητίνη του φυτού καθώς και διάφορα σύνθετα μίγματα των προηγουμένων, αν και συνήθως το φυτό αναφέρεται ως Χασισόδεντρο ή Χασισιά. Η χρήση των παρασκευασμάτων αυτών ονομάζεται χασισοποτία, ο δε χρήστης ή εξαρτημένος στη συνήθεια της μέθης με χασίσι ονομάζεται χασισοπότης, κοινώς χασικλης.

Παρασκευάζεται με διάφορους τρόπους, που σε γενικές γραμμές περιλαμβάνουν την αποξήρανση των ανθών, το τρίψιμο και κοσκίνισμά τους, και στη συνέχεια τη συμπύκνωσή τους σε "πλάκες". Το τελικό προϊόν έχει χρώμα που ποικίλλει από σκούρο πράσινο σε καφέ ή μαύρο, ανάλογα με τη συγκεκριμένη τεχνική παρασκευής του, τον τόπο προέλευσης και την ποιότητά του. Η σκληρότητά του κυμαίνεται μεταξύ πλαστελίνης και ξύλου, ενώ με ελαφρά θέρμανση, μαλακώνει και θρυμματίζεται εύκολα στο κονίαμα από το οποία προήλθε. Από τα παρασκευάσματα της ινδικής κάνναβης, το χασίς είναι το πιο εύκολο στη μεταφορά, καθώς δεν απαιτείται κάποιο στεγανό δοχείο (όπως για το Χασισέλαιο) ή κάποια χάρτινη ή νάυλον συσκευασία (όπως για τη Φούντα), ενώ η περιεκτικότητά του στη δραστική ουσία THC είναι αρκετά μεγαλύτερη από τον ακατέργαστο ανθό (Φούντα). Χρήση Η χρήση του χασίς γίνεται καπνίζοντάς το σε ναργιλέ, τσιγάρο ή διάφορα είδη πίπας αλλά και με θέρμανσή του σε κάποιο κλειστό δοχείο (σπιρτόκουτο, ποτήρι κλπ.) και εισπνοή των ατμών. Επίσης το χασίς μπορεί να παρασκευαστεί και σε τσάι καθώς και να χρησιμοποιηθεί ως συστατικό σε διάφορα φαγητά και γλυκά

Πώς να διαπιστώσεις τι είδους ναρκωτικά παίρνει κάποιος; – Αλκοόλ: η αναπνοή μυρίζει αλκοόλ, διασταλμένες κόρες οφθαλμού, ευθυμία, φασαρία, περισσότερο θάρρος, εξάλειψη της μελαγχολίας. – Χασίς/φούντα: κόκκινα μάτια, διασταλμένες κόρες, ευθυμία, νύστα, επιβράδυνση, νευρικά γέλια, πείνα, αίσθημα βάρους στα πόδια και τα χέρια. – XTC: διεσταλμένες κόρες οφθαλμού, ευθυμία, ενεργητικότητα και ομιλητικότητα. Τις επόμενες ημέρες: νιώθει εξασθενημένος, πεσμένος και αίσθημα κενού. – Αμφεταμίνες: διασταλμένες κόρες, ενεργητικός, ομιλητικός, χλωμός, και νευρικός. Τις επόμενες ημέρες: νιώθει εξασθενημένος, πεσμένος, οξύθυμος και αίσθημα κενού.

Κοκαΐνη: ευθυμία, διασταλμένες κόρες (όχι πάντα), συχνές επισκέψεις στην τουαλέτα, είναι ενεργητικός, ομιλητικός, χλωμός, οξύθυμος, παράτολμος, ευέξαπτος. Τις επόμενες ημέρες: πεσμένος, εξασθενημένος, αίσθημα κενού. – LSD: διασταλμένες κόρες, αλλόκοτες ιδέες, παραισθήσεις. – Ηρωίνη: οι κόρες των ματιών είναι πολύ μικρές, σχεδόν κλειστά βλέφαρα, απλανές βλέμμα, επιβράδυνση, παθητικότητα, αργή αναπνοή. –

Η θεραπεία από κοκαΐνη είναι συμπτωματική Η θεραπεία από κοκαΐνη είναι συμπτωματική. Η πίεση μπορεί να μειωθεί με α – αναστολείς. Επίσης μπορούν να χρησιμοποιηθούν άλλες αντιυπερτασικές ουσίες που προστατεύουν ταυτόχρονα τα στεφανιαία αγγεία, όπως η νιτρογλυκερίνη. Πρέπει να αποφεύγεται η χρήση των β – αναστολέων, επειδή….. Οι σπασμοί διακόπτονται με υψηλή δόση διαζεπάμης. Ενίοτε είναι αναγκαία και η χαλάρωση με πανκουρόνιο. Το πανκουρόνιο (pancuronium) είναι ένα τυπικό μυοχαλαρωτικό. Δρα ως ανταγωνιστής της ακετυλοχολίνης στις νευρομυϊκές συνάψεις, εκτοπίζοντας την ακετυλοχολίνη από τους μετασυναπτικούς νικοτινικούς υποδοχείς της ακετυλοχολίνης.

Δράση κοκαΐνης

Ενίσχυση της απόδοσής σας … … με παράνομες δραστηριότητες είναι ντόπινγκ. Δεν έχει σημασία εάν συμβαίνει στον αθλητισμό, στην εργασία ή στην καθημερινή ζωή, αποτελεί κατάχρηση φαρμάκων και συνεπώς πάντα είναι ένα είδος ντόπινγκ και είναι αθέμιτο.  Δεδομένου ότι η χρήση των ουσιών ή των μεθόδων ξεκινά από τους αρχαίους χρόνους, οι αρμόδιες αρχές έχουν αναγκαστεί πλέον να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα.  Με λίγα λόγια:   για να διατηρηθεί ο αθλητισμός καθαρός εκδόθηκε ο απαγορευμένος κατάλογος και προκειμένου να οργανωθούν οι αντί-ντόπινγκ προσπάθειες διατυπώθηκε ο WADA-Κώδικας. 

Αρχαία Ιστορία Στην Αρχαία Ελλάδα, ειδικοί περιγράφεται να προσφέρουν στους αθλητές διατροφικά συστατικά προκειμένου να βελτιώσουν τη φυσική τους απόδοση. Αυτό θεωρούνταν απολύτως απαραίτητο και οι τότε προμηθευτές μπορούν να συγκριθούν με τους σημερινούς εξειδικευμένους αθλητίατρους. Επιπλέον, αναφέρεται πως οι αθλητές προσπαθούσαν να αυξήσουν τη φυσική τους δύναμη καταναλώνοντας διαφόρων ειδών κρέας ή ζωμό αίματος πριν από τους αγώνες. Κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων τον Τρίτο Αιώνα Π.Χ. οι αθλητές προσπαθούσαν να αυξήσουν την απόδοσή τους χρησιμοποιώντας μανιτάρια. Ο Φιλόστρατος αναφέρει ότι οι ιατροί ήταν σημαντικά χρήσιμοι στην προετοιμασία των αθλητών για τους αγώνες και οι μάγειρες ετοίμαζαν ψωμί με αναλγητικές ιδιότητες.

Τον 1ο αιώνα Μ. Χ., αναφέρεται επίσης ότι οι Έλληνες δρομείς έπιναν ένα αφέψημα βοτάνων για να αυξήσουν τη δύναμή τους και να είναι ικανοί να αποδώσουν σε αθλήματα μεγάλης διάρκειας. Περισσότερες αναφορές σχετικά με αυτήν την περίοδο είναι δύσκολο να βρεθούν καθώς «η γνώση για το ντόπινγκ» ήταν καλά κρυμμένη από τους ιερείς. Η χρήση ουσιών στη Ρωμαϊκή ιστορία έχει, επίσης, καταγραφεί. Οι αρματοδρομείς έτρεφαν τα άλογά τους με διάφορα μείγματα προκειμένου να τα κάνουν να τρέχουν γρηγορότερα. Περιγράφεται, επίσης, ότι οι μονομάχοι χρησιμοποιούσαν παράγοντες ντόπινγκ για την αύξηση της δύναμης.

Αλκοόλ ή χημικά οριζόμενα αιθανόλη είναι μια εξωγενής ουσία που περιλαμβάνεται στον Απαγορευμένο Κατάλογο του Παγκόσμιου Οργανισμού Αντι-Ντόπινγκ (WADA) από το 2008. Απαγορεύεται σε ορισμένα αθλήματα και επί του παρόντος μόνο εντός αγώνων.   Το αλκοόλ είναι ένα κατασταλτικό του κεντρικού νευρικού συστήματος που επιβραδύνει τις λειτουργίες του εγκεφάλου και του σώματος. Σκοπός της χρήσης του αλκοόλ είναι η μείωση της νευρικότητας, η μείωση της υπερκινητικότητας και η χαλάρωση. Συνεπώς, η χρήση του αλκοόλ προτιμάται σε αθλήματα που χρειάζονται αυξημένη συγκέντρωση. Το αλκοόλ δεν οδηγεί σε βελτίωση της φυσικής απόδοσης. Ο συνδυασμός του αλκοόλ με άλλες ουσίες μπορεί να μεγενθύνει την επίδραση του αλκοόλ ή των άλλων ταυτόχρονα χορηγούμενων ουσιών.