Η ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥ 19ΟΥ ΑΙΩΝΑ

Γραμμή Αχελώου-Σπερχειού 1830 Το Πρωτόκολλο του Λονδίνου (1830) που έμεινε γνωστό ως Πρωτόκολλο της Ανεξαρτησίας ήταν η πρώτη διπλωματική πράξη που υπογράφτηκε από τις Μεγάλες Δυνάμεις και την Οθωμανική αυτοκρατορία και αναγνώριζε την ύπαρξη ελληνικού κράτους. Σύμφωνα με αυτό η ελληνική επικράτεια θα περιλάμβανε τα εδάφη που βρίσκονταν νότια της γραμμής που ενώνει τους ποταμούς Αχελώο και Σπερχειό (συνοριακή γραμμή Αχελώου-Σπερχειού).

Γραμμή Παγασητικού-Αμβρακικού 1832 Πράγματι, με τη Σύμβαση του Λονδίνου (1832), που έγινε αποδεκτή και από τον Σουλτάνο με τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης (1832), αποφασίστηκε η διεύρυνση των συνόρων. Η Ελλάδα θα περιλάμβανε τα εδάφη που βρίσκονταν νότια της γραμμής που ενώνει τον Αμβρακικό κόλπο με τον Παγασητικό κόλπο (συνοριακή γραμμή Αμβρακικού-Παγασητικού), την Εύβοια, τις Σποράδες και τις Κυκλάδες.

Η ενσωμάτωση των Επτανήσων στην Ελλάδα 1864 Η ενσωμάτωση των Επτανήσων στην Ελλάδα 1864 Η εδαφική μορφή που έλαβε το ελληνικό κράτος το 1832 διατηρήθηκε για τριάντα, περίπου, χρόνια. Η πρώτη επέκταση της Ελλάδας σημειώθηκε το 1864 με την ενσωμάτωση των Επτανήσων, που μέχρι τότε ήταν βρετανική κτήση

Ενσωμάτωση Θεσσαλίας 1881 Μετά από μακρόχρονες συζητήσεις, υπογράφτηκε, στις 20 Ιουνίου 1881, ελληνοτουρκική συνθήκη. Σύμφωνα με αυτήν, η Ελλάδα αποκτούσε τη Θεσσαλία, εκτός από την περιοχή της Ελασσόνας, καθώς και την επαρχία της Άρτας. Η υπόλοιπη Ήπειρος παρέμεινε στην Οθωμανική αυτοκρατορία.

Πληθυσμιακά στοιχεία Συνολικός πληθυσμός (1907): 2.632.000 κάτοικοι Αθήνα: 250.000 κάτοικοι Πληθυσμός αστικών κέντρων (άνω 5.000 κάτοικων): 25% του συνολικού πληθυσμού

Γεωργία Μεταρρύθμιση του 1871 Κυριαρχία της μικροϊδιοκτησίας (μέχρι την ενσωμάτωση της Θεσσαλίας) Οικονομία αυτοκατανάλωσης Η σταφίδα το βασικό εξαγωγικό προϊόν (172.000 στρέμματα το 1851, φτάνει τα 300.000 στρέμματα το 1871)

Πολιτικοί Σταθμοί Βασιλιάς Όθωνας (1832-1862) Σύνταγμα 1844 Το πρόσωπό του ανώτατου άρχοντα χαρακτηριζόταν ιερό και απαραβίαστο. Ο ανώτατος άρχων ασκούσε την εκτελεστική εξουσία «δια των υπουργών του», τη νομοθετική από κοινού με την εκλεγμένη Βουλή και τη διορισμένη Γερουσία και, τέλος, τη δικαστική, η οποία πήγαζε από εκείνον, «δια των δικαστηρίων». Επίσης, το Σύνταγμα καθιέρωνε την αρχή της διάκρισης των εξουσιών, την ευθύνη των υπουργών για τις πράξεις του μονάρχη, ο οποίος τους διόριζε και τους έπαυε, αναγνώριζε θεμελιώδη ατομικά δικαιώματα, μεταξύ των οποίων, για πρώτη φορά, το απόρρητο των επιστολών και το άσυλο της κατοικίας, και προέβλεπε στο ακροτελεύτιο άρθρο 107 ότι «η τήρησις του παρόντος Συντάγματος αφιερούται εις τον πατριωτισμόν των Ελλήνων». Τέλος, ο εκλογικός νόμος, που ψηφίσθηκε το Μάρτιο του 1844, καθιέρωσε την εκλογή των βουλευτών με πλειοψηφικό σύστημα δύο γύρων, που θα διεξαγόταν με άμεση, σχεδόν καθολική και μυστική ψηφοφορία.

Πολιτικοί σταθμοί Βασιλιάς Γεώργιος Α΄ (1863-1913) Σύνταγμα 1864. Βασιζόταν στη δημοκρατική και όχι τη μοναρχική αρχή, δηλαδή αναγνωριζόταν πλέον το έθνος, ο ελληνικός λαός, και όχι ο μονάρχης, ως πηγή και φορέας της κρατικής εξουσίας. Καθιέρωσε την αρχή της άμεσης, καθολικής και μυστικής ψηφοφορίας, το σύστημα της μιας (μονήρους) Βουλής τετραετούς θητείας, τα δικαιώματα του συνέρχεσθαι και του συνεταιρίζεσθαι. Επίσης, ο βασιλιάς διατήρησε το δικαίωμα να συγκαλεί τακτικώς και εκτάκτως τη Βουλή όπως και να τη διαλύει κατά την κρίση του 1875: καθιέρωση της Αρχής της Δεδηλωμένης

Χαρίλαος Τρικούπης Κυριαρχεί στη δεκαετία του 1880 – πρωθυπουργός: 1882-1885, 1886-1890, 1892-1893, 1893-1895 Εκσυγχρονισμός της χώρας: δημιουργία σύγχρονου στρατού – έργα υποδομής Υπέρογκος εξωτερικός δανεισμός – σταφιδική κρίση Χρεοκοπία 1893

Μεγάλη Ιδέα Το Ανατολικό Ζήτημα: η κρίση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και οι Μεγάλες Δυνάμεις «Ατυχής πόλεμος» του 1897 Μακεδονικός Αγώνας Κρητικό Ζήτημα

Ελευθέριος Βενιζέλος (1864-1936)

Πολιτικές εξελίξεις 1909-1910 15 Αυγούστου 1909: «Κίνημα στο Γουδί» υπό την αρχηγία του συνταγματάρχη Ζορμπά 28 Δεκεμβρίου 1909: άφιξη Βενιζέλου στον Πειραιά 8 Αυγούστου 1910: εκλογές για Αναθεωρητική Βουλή 28 Νοεμβρίου 1910: εκλογές και κυριαρχία του Κόμματος των Φιλελευθέρων

Σύνταγμα του 1911 επανιδρύθηκε το Συμβούλιο της Επικρατείας κατοχυρώθηκε η μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων απαγορεύθηκε η ανάμειξη στην πολιτική των εν ενεργεία στρατιωτικών καθιερώθηκε η δωρεάν και υποχρεωτική κατώτερη εκπαίδευση κατάργηση της προϋπόθεσης καταγωγής του βουλευτή στην περιφέρεια που ήταν υποψήφιος εξασφάλιση του δικαιώματος της ελευθεροτυπίας και του συνεταιρίζεσθαι ο βασιλιάς διατήρησε τα προνόμιά του (δικαίωμα κήρυξης πολέμου και σύναψης ειρήνης, διορισμού και παύσης κυβέρνησης, και διάλυσης της βουλής)