Το πολιτιστικό γίγνεσθαι της Ισπανίας

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ ΤΗΣ ΙΣΠΑΝΙΑΣ Οι πέντε περίοδοι με χρονολογική σειρά ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΜΑΝΙΕΡΙΣΜΟΣ ΜΠΑΡΟΚ ΡΟΜΑΝΤΙΣΜΟΣ 20ος ΑΙΩΝΑΣ ( κυβισμός υπερρεαλισμός )

ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ Σ αυτή τη περίοδο λόγω ισχυρών οικονομικών δεσμών μεταξύ Ισπανίας και Σκανδιναβίας η Ισπανική τέχνη αναμιγνύεται με την σκανδιναβική και δημιουργείται μια σχολή η Ισπανο-σκανδιναβική.Τα θέματα που απεικονίζονται είναι σχεδόν εξ ολοκλήρου θρησκευτικά κυρίως εικόνες και παραστάσεις με εκκλησίες με μόνη εξαίρεση τους ζωγράφους που έκαναν πορτραίτα .Γνωστοί ζωγράφοι :ο Μοράγκο και ο Γκαγιέγκο Εκείνη την εποχή εργάζονται στην Ισπανία πολλοί ξένοι καλλιτέχνες όπως ο Τισιάνος και ο Φλάντες

ΜΑΝΙΕΡΙΣΜΟΣ Πρόκειται για μία μορφή αντίδραση στην αισθητική της Αναγέννησης και ένα πέρασμα στο Μπαρόκ.Στα χαρακτηριστικά του συγκαταλέγεται η πολυπλοκότητα στη σύνθεση η επιτήδευση στην απόδοση της ανθρώπινης έκφρασης καθώς και η καλλιέργεια της συναισθηματικής έντασης μέσα από τη διαφυγή από το στενό ρεαλισμό. Οι κύριοι εκπρόσωποί του έδρασαν στην Ιταλία αλλά ο μεγάλος Ελ Γκρέκο ήταν ο Ισπανός εκπρόσωπος αν και Έλληνας

Μπαρόκ Με τον όρο Μπαρόκ αναφερόμαστε είτε στην ιστορική περίοδο 1600 - 1750 που ακολούθησε την Αναγέννηση (ειδικότερα τον Μανιερισμό), είτε στο συγκεκριμένο καλλιτεχνικό ύφος που διαμορφώθηκε την περίοδο αυτή. Το ύφος του Μπαρόκ αποτέλεσε ένα νέο τρόπο έκφρασης που γεννήθηκε στη Ρώμη της Ιταλίας, απ' όπου εξαπλώθηκε σχεδόν σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Χαρακτηριστικά γνωρίσματα Χαρακτηρίστηκε από ένα έντονο δραματικό και συναισθηματικό στοιχείο, ενώ εφαρμόστηκε κυρίως στην αρχιτεκτονική, τη γλυπτική και τη μουσική, αλλά συναντάται παράλληλα και στη λογοτεχνία ή τη ζωγραφική. Σε αντίθεση με το αναγεννησιακό ύφος που βασίστηκε κυρίως στη λογική, το ύφος του μπαρόκ απευθύνεται περισσότερο στο συναίσθημα. Χαρακτηρίζεται σχεδόν σε όλες τις καλλιτεχνικές εκφάνσεις του από ένα αίσθημα δέους και μεγαλείου καθώς και μια υπερβολή στη διακόσμηση και την πολυτέλεια που αναδεικνύουν ένα επιβλητικό και πομπώδες ύφος.

Τα κυριότερα μέσα που χρησιμοποίησε στις εικαστικές τέχνες είναι οι καμπύλες γραμμές, οι πολύπλοκοι διαπλεκόμενοι όγκοι, η αυστηρή ιεράρχηση των χώρων, η απόδοση της κίνησης, η εκμετάλλευση του φωτός και η δημιουργία έντονων αντιθέσεων είτε με τη μορφή εσοχών στην αρχιτεκτονική, είτε μέσω έντονων φωτοσκιάσεων στη ζωγραφική.

Ανάμεσα στους σημαντικούς αρχιτέκτονες της εποχής μπορούμε να αναφέρουμε τους: Francesco Borromini (1599-1667) Calo Maderno (1556-1629) Gian Lorenzo Bernini (1598-1680) Σημαντικοί συνθέτες της μπαρόκ μουσικής θεωρούνται οι: Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ (1685-1750) -- Ο θάνατος του σηματοδοτεί και το τέλος της μπαρόκ περιόδου Γκεόργκ Φρήντριχ Χέντελ (1685-1759) Αρκάντζελο Κορέλι (1653-1713) Αντόνιο Βιβάλντι (1678-1741)

Ντιέγκο Βελάσκεθ Ήταν ένας από τους σημαντικότερους Ισπανούς ζωγράφους  της περιόδου του μπαρόκ, γνωστός κυρίως για τις προσωπογραφίες που φιλοτέχνησε ως καλλιτέχνης της αυλής του βασιλιά της Ισπανίας Φίλιππου Δ'. Είναι μια από τις κορυφαίες φυσιογνωμίες της τέχνης, ειδικότερα στο κίνημα του ιμπρεσιονισμού. Αρκετοί καλλιτέχνες της μοντέρνας τέχνης, όπως ο Πάμπλο Πικάσο ή ο Σαλβαδόρ Νταλί, απέδωσαν επίσης φόρο τιμής στον Ισπανό ζωγράφο, αναπαράγοντας ορισμένους από τους διασημότερους πίνακές του.

Ροκοκό Με τον όρο Ροκοκό αναφερόμαστε στην τεχνοτροπία που διαδέχθηκε το μπαρόκ και αναπτύχθηκε στις αρχές του 18ου αιώνα, κυρίως στη Γαλλία. Ως καλλιτεχνικό ρεύμα, εκδηλώθηκε κατά κύριο λόγο στη ζωγραφική, τη διακόσμηση και την αρχιτεκτονική. Στη μουσική το αντίστοιχο καλλιτεχνικό ρεύμα ονομάζεται ως επί τω πλείστω «στυλ γκαλάν» (style galant), με κύριους εκπροσώπους τον Ζαν Φιλίπ Ραμώ, τον Γκέοργκ Φίλιπ Τέλεμανκαθώς και άλλους συνθέτες που συνήθως εντάσσονται στο προηγηθέν ύφος του μπαρόκ.

Το ροκοκό εμφανίστηκε πρώτα στην εσωτερική διακόσμηση Το ροκοκό εμφανίστηκε πρώτα στην εσωτερική διακόσμηση. Η διαδοχή στον γαλλικό θρόνο του Λουδοβίκου ΙΕ΄ έφερε ριζική αλλαγή στην καλλιτεχνική ζωή και την μόδα. Το μπαρόκ έδωσε την θέση του σε πιο ανάλαφρους σχηματισμούς και εκλεπτυσμένες γραμμές. Σε αντίθεση με το μπαρόκ το ροκοκό δεν έχει ως σκοπό να εντυπωσιάσει με μεγαλοπρέπεια και αίσθηση απεραντοσύνης, αλλά είναι πιο "ζεστό", πιο εκλεπτυσμένο και πιο ανάλαφρο.  Η αρχή του τέλους για το ροκοκό άρχισε γύρω 1760, όταν πρόσωπα όπως ο Βολταίρος άσκησαν κριτική πως το ροκοκό ήταν πολύ επιφανειακό. Μέχρι το 1780 το ροκοκό αποτελούσε πια παρελθόν στην Γαλλία και την θέση του την πήρε ο νεοκλασικισμός.

Το ροκοκό σε διάφορες μορφές της τέχνης Ζωγραφική Οι ζωγράφοι διακοσμούσαν τους πίνακες τους με μυθολογικά στοιχεία και αγγέλους. Η ζωγραφική πορτραίτων ήταν πολύ διαδεδομένη την εποχή του ροκοκό. Σε αντίθεση με το μπαρόκ η ζωγραφική του ροκοκό ξέφυγε από τα μέχρι τότε στενά περιθώρια που επέβαλλε η εκκλησία, απεικονίζοντας ευχάριστες καθημερινές σκηνές.Ο Αντουάν Βαττώ (1684-1721) θεωρείται ως ο πρώτος μεγάλος ζωγράφος του ροκοκό.

Έπιπλα και διακόσμηση Τα ανάλαφρα σχέδια και θέματα ήταν πιο ευπαρουσίαστα σε μικρότερη κλίμακα απ´ότι η επιβλητική μπαρόκ αρχιτεκτονική. Μεταλλικά αντικείμενα,πορσελάνινα είδη, και ειδικά τα έπιπλα γνώρισαν μια ιδιαίτερη απήχηση καθώς οι υψηλή κοινωνική τάξη της Γαλλίας διακοσμούσε τα σπίτια της σύμφωνα με τον νέο ρυθμό. Αρχιτεκτονική Το ροκοκό στην αρχιτεκτονική πρωτοεμφανίζεται στα τελευταία χρόνια της βασιλείας του Λουδοβίκου ΙΔ΄, αλλά αποκτά τα βασικά του χαρακτηριστικά στα πρώτα χρόνια της βασιλείας του Λουδοβίκου ΙΕ΄. Αυτός ο ρυθμός χρησιμοποιείται κυρίως για την εσωτερική διακόσμηση.