ΕΙΡΗΝΗ ΠΑΥΛΑΚΟΥ E’2 16/19/15

ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΧΩΡΙΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΥΓΕΝΙΟΣ ΤΡΙΒΙΖΑΣ

ΛΙΓΑ ΛΙΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΣΑ Το 1980 ένα κορίτσι με το όνομα Μαρία, που ήταν ορφανή από 4 ετών, είχε γίνει 10 χρονών. Ζούσε με ένα γαϊδουράκι με το όνομα Αλισα και αυτή ήταν όλη της η οικογένεια. Η Μαρία κάθε πρωί πήγαινε στο χωράφι μαζί με την Αλίσα.Μια μέρα μόλις γύρισαν πίσω η κυρά Γεωργία τους έδωσε ένα χαρτί που έγραφε:Το μεταγραφόμενο χωράφι πρέπει να δοθεί στον Δήμο για προσωπικούς λογούς του δημάρχου. Η Μαρία τρομοκρατήθηκε πολύ, αλλά ήξερε πως θα ήταν δίπλα της η Αλίσα και τότε ηρέμησε.Την επομένη μέρα η Μαρία πήγε στην κυρά Γεωργία για να της δώσει το ελάχιστο φαγητό. Η Μαρία ξύπνησε την Αλίσα για να φάει άλλα εκείνη δεν ήθελε τίποτα, το πρόσωπο της ήταν θλιμμένο.

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΤΟΥ ΗΡΩΑ ΜΑΡΙΑ : Ήρεμη, όμορφη, ξέρει να χειρίζεται τα πράγματα, φροντίζει για όλους στην οικογένεια της, αγαπάει το περιβάλλον και την Αλίσα.

ΠΡΟΣΘΕΤΩ ΕΝΑΝ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΗΡΩΑ Ο Μιγάκης, ο αγγελιοφόρος της Μαρίας και της Αλισας. Επισης τρελά ερωτευμένος με την Αλίσα άλλα φαίνεται πως η Αλίσα δεν του δίνει σημασία.

ΓΡΑΦΩ ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ Η Μαρία έμαθε ότι στο χωριό ήρθε ένας γιατρός, τον κάλεσε αμέσως και της είπε πως η Αλισα δεν θα ζούσε για πολύ. Η Μαρία έχασε την γη κάτω από τα πόδια της, φοβήθηκε, ήξερε πως για όλη της την ζωή θα είναι μόνη. Ο γιατρός είδε την Μαρία και του θύμιζε την χαμένη του κόρη. Κι όμως έτσι ήταν. Η Μαρία ήταν η χαμένη του κόρη. Η Μαρία τον ρώτησε: Γιατί με κοιτάτε έτσι ; απόρησε. Γιατι εσύ είσαι η χαμένη μου κόρη, αγάπη μου!!!! Τότε η Μαρία τον αγκάλιασε σφιχτά και του είπε: «σε αγαπώ μπαμπά!!!!!!!!!!»

ΓΡΑΦΩ ΕΝΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΤΕΛΟΣ ΟΠΩΣ ΤΟ ΦΑΝΤΑΖΟΜΑΙ ΓΡΑΦΩ ΕΝΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΤΕΛΟΣ ΟΠΩΣ ΤΟ ΦΑΝΤΑΖΟΜΑΙ Εγώ δεν θα μπορούσα να το άλλαζα το τέλος διότι πιστεύω ότι είναι το ιδανικό τέλος για ένα βιβλίο!!!!!!! Και η γνώμη μου είναι πως τέτοια βιβλία πρέπει να τα διαβάζουν όλοι, για να καταλάβουν πως δεν υπάρχουμε μόνο εμείς σε αυτόν τον κόσμο άλλα υπάρχουν και χιλιάδες άνθρωποι που πεινάνε και εμείς αδιαφορούμε. Γι’ αυτό πρέπει να σκεπτόμαστε πριν δείξουμε τον άστεγο ή αυτόν που πεινάει και πρέπει εκείνη την στιγμή να πούμε: Μήπως με χρειάζεται;;;;;;

ΓΡΑΦΩ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ!! Νομίζω πως το βιβλίο είναι ιδιαίτερα συναισθηματικό και μιλάει για ένα κορίτσι που δεν έχει οικογένεια, άλλα προσπαθεί να επιβιώσει και πρέπει να το διαβάσετε γιατί νομίζω ότι αυτό το βιβλίο μπορεί να μας μάθει πως ζουν τα παιδιά χωρίς οικογένεια!!!

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ Ο Ευγένιος Τριβιζάς γεννήθηκε στην Αθήνα το 1946. Σπουδασε οικονομικά και νομικός και είναι καθηγητής εγκληματολογίας στην Αγγλία. Διδάσκει στο πανεπιστήμιο του Ρέντιγκ. Είναι γνωστός ως συγγραφέας και έχει γράψει 150 παιδικά βιβλία άνω των τεσσάρων ετών.