ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΘΩΝΑ ΩΣ ΤΙΣ ΑΡΧΕΣ ΤΟΥ 20ου ΑΙΩΝΑ

ΟΘΩΝΑΣ Ο ΠΡΩΤΟΣ ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ (1832-1862)

Ξέσπασμα εμφυλίου πολέμου μετά τη δολοφονία του Καποδίστρια.

Μ. Δυνάμεων οδήγησε στην Ανεξαρτησία της Ελλάδας Η επέμβαση των Μ. Δυνάμεων οδήγησε στην Ανεξαρτησία της Ελλάδας αλλά άνοιξε και το δρόμο προς την κηδεμονία… Δίπλα: ο τσάρος της Ρωσίας Νικόλαος, η βασίλισσα της Μ. Βρετανίας Βικτορία και ο βασιλιάς της Γαλλίας Λουδοβίκος-Φίλιππος

ΣΥΝΘΗΚΗ ΤΟΥ ΛΟΝΔΙΝΟΥ ΜΑΙΟΣ 1832 ΣΥΝΘΗΚΗ ΤΟΥ ΛΟΝΔΙΝΟΥ ΜΑΙΟΣ 1832 Επέμβαση των Μεγάλων Δυνάμεων και ορισμός του 17χρονου γιού του βασιλιά της Βαυαρίας Λουδοβίκου Α΄, του Όθωνα, ως βασιλιά της Ελλάδας.

Άφιξη του Όθωνα στο Ναύπλιο (25 Ιαν. 1833)

Καθιέρωση του πολιτεύματος της Απόλυτης Μοναρχίας.

Α. ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΦΙΞΗ ΤΟΥ ΟΘΩΝΑ (1833) ΕΩΣ ΤΗΝ 3η ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1843

ΔΙΑΙΡΕΣΗ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ ΤΟΥ ΟΘΩΝΑ (1832-1862) Α . Περίοδος Αντιβασιλείας (ι832-1835) Β . Περίοδος Απόλυτης Μοναρχίας (1835-1843) Γ . Περίοδος Συνταγματικής Μοναρχίας (1844-1862)

Επειδή ο Όθωνας ήταν ανήλικος, σχηματίστηκε επιτροπή αντιβασιλείας από τους Βαυαρούς Άρμανσμπεργκ (πρόεδρο), Μάουρερ, Έιντεκ. Η περίοδος της Αντιβασιλείας κράτησε από το 1832 μέχρι το 1835 και υπήρξε εξαιρετικά σκληρή.

Συγκεντρωτικό σύστημα Παραγκωνισμός ηγετών Επανάστασης Περίοδος Αντιβασιλείας 1833-1835 Μέσα: Στόχοι: Διοίκηση και θεσμοί δυτικού τύπου Αποτέλεσμα: Δυσφορία-αντίδραση του λαού («Βαυαροκρατία») που αντιμετωπίστηκε με διώξεις και ένοπλη επέμβαση

Το έργο της Αντιβασιλείας Διοίκηση: 10 νομοί 42 επαρχίες Δήμοι (καταλύεται η κοινοτική αυτοτέλεια)

Μεταφορά της πρωτεύουσας από το Ναύπλιο στην Αθήνα (1834)

ΣΤΡΑΤΟΣ 8.000 Βαυαροί Αποκλεισμός Αγωνιστών Δυσαρέσκεια Στροφή στη ληστεία

Εκπαιδευση ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ Αλληλοδιδακτικά Δημοτικά Επταετούς διάρκειας Τριτάξια Ελληνικά Τετρατάξια Γυμνάσια 1837 στην Αθήνα 1837 Πολυτεχνικό Σχολείο

Η οικία Σ. Κλεάνθη στις υπώρειες της Ακροπόλεως, όπου στεγάσθηκε το πρώτο ελληνικό Πανεπιστήμιο (Μάιος 1837)

Αντιβασιλεία - Βαυαροκρατία: Συγκεντρωτικό σύστημα, παραγκωνισμός αγωνιστών Δυσφορία αντιδράσεις Δίκη – καταδίκη του Κολοκοτρώνη και Πλαπούτα «εις θάνατον»! Οι Βαυαροί, που ήρθαν με τον Όθωνα και κυβέρνησαν την Ελλάδα απολυταρχικά θα περιφρονήσουν και θα αγνοήσουν και τους φτωχούς λαϊκούς αγωνιστές του '21, που είχαν ποτίσει με ποταμούς αιμάτων το δέντρο της λευτεριάς και που τώρα ζητούσαν αποκατάσταση. Ορισμένες φορές η περιφρόνηση αυτή θα λάβει τη μορφή ωμής καταδίωξης και φυσικής εξόντωσης. Κραυγαλέες περιπτώσεις οι θανατικές καταδίκες των πατριωτών στρατηγών Θεοδώρου Κολοκοτρώνη (25 Μαΐου 1834) και Γιάννη Μακρυγιάννη (16 Μαρτίου 1853), του Νικολάου Πλαπούτα κ.α.π.

Περίοδος Απόλυτης Μοναρχίας του Όθωνα (1835-1843)

Μάιος 1835 Ενηλικίωση Όθωνα Προσδοκίες ελληνικού λαού για απομάκρυνση Βαυαρών Απολυταρχική άσκηση εξουσίας Πρωθυπουργός ο Άρμανσμπεργκ Απομάκρυνση ηγετών ρωσικού και γαλλικού κόμματος (Μεταξάς-Κωλέττης) Μάιος 1835 Ενηλικίωση Όθωνα Ο Τύπος κατά της «καμαρίλας» Νέος πρωθυπουργός ο Ρούντχαρτ (1837)-νέες αντιδράσεις Η Πρωθυπουργία σε Έλληνες (Ζωγράφος-Μαυροκορδάτος-Χρηστίδης)

ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ (3 Σεπτεμβρίου 1843) 1835 ενηλικίωση του Όθωνα – χάρη στον Κολοκοτρώνη και Δημ. Πλαπούτα Απολυταρχία του Όθωνα – «ελέω Θεού Βασιλεύς της Ελλάδος» 1835 γάμος Όθωνα-Αμαλίας Αντιδράσεις Άρθρα αντιπολιτευτικά (εφημερίδες) Ληστοκρατία Μυστικές οργανώσεις Συνωμοσίες των «πρoστάτιδων δυνάμεων» Και τελικά: ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ (3 Σεπτεμβρίου 1843)

Η Αμαλία, ο μυστικός γάμος της οποίας με τον Όθωνα (10/11/1836) δυσαρέστησε τους Έλληνες. Η ίδια η βασίλισσα κατάφερε γρήγορα να διαλύσει τις αρνητικές εντυπώσεις και να γίνει συμπαθής στο λαό. Εδώ, με τη φορεσιά που καθιερώθηκε έκτοτε ως εθνική.

Αθηναϊκό καφενείο των πρώτων μετεπαναστατικών χρόνων Αθηναϊκό καφενείο των πρώτων μετεπαναστατικών χρόνων. Από την ίδρυση του ελληνικού κράτους η πολιτική απασχολούσε τους περισσότερους Έλληνες, και τα καφενεία της πρωτεύουσας αποτελούσαν χώρο διεξαγωγής έντονων πολιτικών συζητήσεων. Εθνικό Ιστορικό Μουσείο, Αθήνα.

Η 3η ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1843 ΟΙ ΑΙΤΙΕΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΑΝΕΧΕΙΑ ΑΓΡΟΤΩΝ ΛΗΣΤΕΙΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΩΝ ΛΟΓΩ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΑΠΟΠΛΗΡΩΜΗΣ ΔΑΝΕΙΩΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΚΡΑΤΙΚΩΝ ΔΑΠΑΝΩΝ

Μπροστά από τα ανάκτορα στρατός και λαός απαίτησαν ΕΘΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ και «ΣΥΝΤΑΓΜΑ» Ηγέτες: Γιάννης Μακρυγιάννης Δημήτριος Καλλέργης Ανδρέας Μεταξάς

ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ Μαυροκορδάτος, Κωλέττης, Μεταξάς και Λόντος απαιτούν παραχώρηση Συντάγματος Ο συνταγματάρχης Καλλέργης με τον Μακρυγιάννη συγκεντρώθηκαν έξω από τα ανάκτορα απαιτώντας Σύνταγμα. Ο βασιλιάς τελικά παραχώρησε Σύνταγμα.

4ο Γυμνάσιο Ρεθύμνου

Β. ΑΠΟ ΤΗΝ 3η ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1843 έως ΤΗΝ ΕΞΩΣΗ ΤΟΥ ΌΘΩΝΑ (1862) Το Σύνταγμα του 1844 Καθιέρωσε το πολίτευμα της συνταγματικής μοναρχίας Τη νομοθετική εξουσία ασκούσαν από κοινού βασιλιάς, Γερουσία (τα μέλη της διορίζονταν από τον βασιλιά και ήταν ισόβια) και Βουλή. Τη δικαστική εξουσία άσκουσαν οι δικαστές οι οποίοι διορίζονταν και παύονταν από τον βασιλιά. Την εκτελεστική εξουσία ασκούσε ο βασιλιάς μέσω υπουργών τους οποίους διόριζε και έπαυε ο ίδιος χωρίς την έγκριση της Βουλής.

Το Σύνταγμα (1844) Εκτελεστική εξουσία Νομοθετική εξουσία Εκτελεστική εξουσία Νομοθετική εξουσία ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΒΟΥΛΗ ΓΕΡΟΥΣΙΑ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΕΚΛΟΓΙΚΟ ΣΩΜΑ (:άνδρες άνω των 25 ετών με ιδιοκτησία ή επάγγελμα)

Καθιέρωσε επίσημη θρησκεία του κράτους την Ορθοδοξία. Καθιέρωσε την ισότητα των πολιτών απέναντι στο νόμο, την ελευθερία του τύπου, την κατάργηση της δουλείας και των βασανιστηρίων. Ο εκλογικός νόμος που ψηφίστηκε την ίδια μέρα έδωσε δικαίωμα ψήφου μόνο σε όσους άντρες είχαν συμπληρώσει το 25ο έτος της ηλικίας τους και είχαν κάποια ιδιοκτησία ή ασκούσαν κάποιο επάγγελμα

Περίοδος Συνταγματικής Μοναρχίας του Όθωνα (1844-1862) ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΟΘΩΝΑ Οι υπερεξουσίες του βασιλιά νόθευαν το δημοκρατικό χαρακτήρα του πολιτεύματος. Αθέμιτες παρεμβάσεις του Όθωνα στα πολιτικά πράγματα και παραβίαση του συντάγματος. Μη αναγνώριση των κομμάτων

Νόθος Κοινοβουλευτισμός Εκλογές 1844 Διαρκούν τρεις μήνες! Καλπονοθεία Κόμματα – ληστές, επεμβάσεις των πρέσβεων των μεγάλων Δυνάμεων και η παρέμβαση του βασιλιά νοθεύουν τη λαϊκή βούληση Ο Ιωάννης Κωλέττης Πρωθυπουργός

Ο Ιωάννης Κωλέττης, νικητής των εκλογών του 1844, συνεργάστηκε με τον Όθωνα, παραβίασε κατ’ επανάληψη το σύνταγμα, αγνόησε τη Βουλή και χρησιμοποίησε κρατικούς πόρους για την εξυπηρέτηση των ψηφοφόρων του.

ΜΕΓΑΛΗ ΙΔΕΑ Χρησιμοποίηση του όρου για πρώτη φορά από τον Ιωάννη Κωλέττη σε ομιλία του στην Εθνοσυνέλευση του 1844. Με τον όρο αυτό εκφράζεται η ιδέα ότι: «για να αναπτυχθεί η Ελλάδα έπρεπε να ενσωματωθούν όσο το δυνατόν περισσότερα εδάφη από την Οθωμανική αυτοκρατορία , στα οποία ζούσαν ελληνικοί πληθυσμοί». «Αλύτρωτοι Έλληνες»: οι Έλληνες που ζούσαν στην Οθωμανική αυτοκρατορία «Αλυτρωτισμός»: η πολιτική που αποσκοπούσε στην ένταξη των «Αλύτρωτων Ελλήνων» και των εδαφών που κατοικούσαν στο ελληνικό κράτος.

ΚΡΙΜΑΪΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ (1854-1856) Σύγκρουση Τούρκων με Ρώσους στην Κριμαία Οργάνωση εξεγέρσεων στη Θεσσαλία, την Ήπειρο και την Μακεδονία Αποβίβαση Αγγλογαλλικών στρατευμάτων στον Πειραιά και εξαναγκασμός της ελληνικής κυβέρνησης να καταδικάσει την επανάσταση. Παραχώρηση μεταρρυθμίσεων από το Σουλτάνο με τη λήξη του πολέμου το 1856, γνωστών ως «Χάττι-Χουμαγιούν», με τις οποίες εξασφαλίζεται η ισότητα όλων των κατοίκων της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Διάλυση των παλιών κομμάτων στην Ελλάδα (Αγγλικού, Γαλλικού, Ρωσικού) λόγω έλλειψης εμπιστοσύνης των Ελλήνων στις Μεγάλες Δυνάμεις.

ΕΞΩΣΗ ΤΟΥ OΘΩΝΑ Εμφάνιση νέας γενιάς πολιτικών με φιλελεύθερες ιδέες που εκτιμούσαν ότι o Όθωνας δεν είχε τίποτε πλέον να προσφέρει στη χώρα. Ενίσχυση του κοινωνικού ρεύματος εναντίον του Όθωνα (1859-1862) Ξέσπασμα επανάστασης εναντίον του στο Ναύπλιο (Φεβρουάριος 1862) Εξέγερση της φρουράς της Αθήνας (Οκτώβρης 1862) και έξωση του Όθωνα. Αναχώρηση του Όθωνα για Μόναχο και θάνατος του το 1867.

Οι διαφορετικές εκτιμήσεις για τη Μεγάλη Ιδέα «Μολονότι κατά την περίοδο της απολυταρχίας εμφανίστηκαν αμυδρότατα μόνο σημάδια κάποιας θεμελιακής διαφοράς γύρω από την εφαρμογή της Μεγάλης Ιδέας, το 1848 πλέον ο χαρακτήρας των κομμάτων καθοριζόταν από μια διευρυνόμενη διάσταση πάνω στο ζήτημα της Μεγάλης Ιδέας. Το ένα στρατόπεδο ήταν υπέρ της φιλικής συνύπαρξης με την Οθωμανική Αυτοκρατορία, της διοικητικής εδραίωσης του ελληνικού κράτους και της εσωτερικής ανάπτυξης των πλουτοπαραγωγικών πηγών, στοιχείων τα οποία θεωρούσε ασφαλείς προϋποθέσεις για την πραγματοποίηση της Μεγάλης Ιδέας στο μέλλον. Κατά τη γνώμη τους, οι σποραδικές προσπάθειες για υποκίνηση εξεγέρσεων στην Τουρκία προκαλούσαν απλώς την εχθρότητα της οθωμανικής κυβέρνησης, συνεπάγονταν σκληρά αντίποινα για τους Έλληνες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και κρατούσαν την Ελλάδα σε αναταραχή. Το άλλο στρατόπεδο πίστευε ότι η μικρή εδαφική έκταση της Ελλάδας ήταν η αιτία της διοικητικής ανεπάρκειας και της μη βιωσιμότητας της οικονομίας. Συνηγορούσε για τη χρησιμοποίηση όλων των πόρων για τη συγκαλυμμένη υποστήριξη ένοπλων εξεγέρσεων, όπου και όποτε ήταν δυνατό. Με λίγα λόγια, επιθυμούσε να εκπληρώσει την εθνική αποστολή και ταυτόχρονα να επιλύσει τα εσωτερικά προβλήματα. Το να διατηρήσει κανείς φιλικές σχέσεις με την Τουρκία ήταν αδύνατο, έλεγαν, και το να περιμένει μια σαφώς ευνοϊκή διεθνή κατάσταση για να επιτεθεί εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ήταν τόσο ηττοπαθές όσο θα ήταν το 1821» John. Α. Petropoulos, Πολιτική και συγκρότηση κράτους στο ελληνικό βασίλειο (1833- 1843), ΜΙΕΤ, Αθήνα 1997, σ. 632-633.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ Α’ ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΓΕΩΡΓΙΟΣ Α’ ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

Μετά τη φυγή του Όθωνα(1862), τα προβλήματα στην Ελλάδα ήταν ουσιαστικά τρία: οικονομικά, εθνικά, πολιτικά. Το 1863 οι Μεγάλες Δυνάμεις πρότειναν ως βασιλιά της Ελλάδας τον Δανό πρίγκιπα, Χριστιανό - Γουλιέλμο - Φερδινάνδο - Αδόλφο - Γεώργιο, του βασιλικού οίκου των Γλύξμπουργκ.

Η άφιξη του πλοίου "Ελλάς« που έφερε το βασιλιά Γεώργιο στην Ελλάδα, στο λιμάνι του Πειραιά Πραγματικά, στις 18 Μαρτίου του 1863 εκλέχτηκε με το όνομα Γεώργιος Α΄βασιλεύς των Ελλήνων, ο Δανός πρίγκιπας. ο οποίος κατέφθασε στην Ελλάδα στις 17 Οκτωβρίου 1863.

η Ελλάδα μετά την προσάρτηση των Επτανήσων Ο νέος βασιλιάς ήταν ιδιαίτερα αρεστός στην Αγγλία και η οποία μάλιστα έδωσε ως δώρο προς το βασιλιά τα Επτάνησα, έχοντας έτσι την πεποίθηση να κερδίσει την εύνοιά του.

Ένα μήνα μετά (Νοέμβριος 1863), ψηφίστηκε και το νέο σύνταγμα που περιόριζε τη δύναμη του βασιλιά και αναγνώριζε την ελευθερία του Τύπου. Το σύνταγμα αυτό θεωρήθηκε από τα πιο δημοκρατικά της εποχής του και η Ελλάδα ανακηρύχθηκε βασιλευόμενη δημοκρατία, πολίτευμα δηλαδή όπου ο ανώτατος άρχοντας είναι ο βασιλιάς αλλά η εξουσία πηγάζει από το λαό, το εκλογικό σώμα. Με το σύνταγμα δηλαδή ενισχύεται η θέση του πρωθυπουργού.

                                                                                                                                                                                             Η ελληνική αντιπροσωπεία στο Συνέδριο του Βερολίνου, όπου υπογράφηκε η ομώνυμη Συνθήκη (1/13 Ιουλίου 1878).

Ο Αλεξ. Κουμουνδούρος, πέτυχε το Μάρτιο του 1871 την ψήφιση νόμου για την διανομή 2.650.000 στρεμμάτων "εθνικών γαιών", με αποτέλεσμα να αποκατασταθούν στην πλειοψηφία τους οι Έλληνες χωρικοί, ως ιδιοκτήτες στη γη που καλλιεργούσαν Αυτή την περίοδο έχουμε και την παραχώρηση των εθνικών κτημάτων σε ακτήμονες γεωργούς και τη δραστηριοποίηση Ελλήνων επιχειρηματιών του εξωτερικού αλλά και του εσωτερικού, οι οποίοι διέθεσαν χρήματα κυρίως για το εμπόριο.

Η βιομηχανία δεν αναπτύχθηκε και οι ανάγκες καλύπτονταν με εισαγωγή προϊόντων. Έτσι τα έσοδα ήταν πάντα λιγότερα από τα έξοδα, πράγμα που μας ανάγκαζε να παίρνουμε δάνεια από το εξωτερικό.

Αυτό όμως μεγάλωνε την εξάρτηση της χώρας μας από τις ξένες δυνάμεις και αρκετές φορές η χώρα μας αναγκάστηκε να δεχτεί όρους τόσο σε οικονομικά όσο και σε εθνικά θέματα από τις ξένες αυτές χώρες...

Στο μεταξύ, η γενιά του 1821 είχε δώσει τη θέση της σε μια νέα γενιά πολιτικών. Η πολιτική ζωή παρά τις δυσκολίες έγινε ομαλότερη και νέοι πολιτικοί έκαναν την εμφάνισή τους. Κάποιοι σπουδαίοι από αυτούς ήταν ο Χαρίλαος Τρικούπης, ο Αλέξανδρος Κουμουνδούρος, ο Επαμεινώνδας Δεληγιώργης κ. ά

Το 1875 με εισήγηση του Χαρίλαου Τρικούπη καθιερώθηκε η αρχή της δεδηλωμένης με την οποία ο βασιλιάς ανέθετε το σχηματισμό κυβέρνησης στον αρχηγό του κόμματος που είχε την πλειοψηφία στη Βουλή αφού ως τότε τον ανέθετε όπου αυτός ήθελε.

Το ιστορικό άρθρο του Χαρ. Τρικούπη «Τις πταίει;» (εφ. Καιροί, φ Το ιστορικό άρθρο του Χαρ. Τρικούπη «Τις πταίει;» (εφ. Καιροί, φ. 29-6-1874) «ΤΙΣ ΠΤΑΙΕΙ; Αφ'ότου κατά το 1868 εγκαθίδρύθη η αρχή των κυβερνήσεων της μειοψηφίας, παν νέον βήμα της εξουσίας μαρτυρεί περί του σκοπού εις ον αύτη αποβλέπει αψευδής δε απόδειξις του διενεργούμενου σχεδίου και αι άρτι διεξαχθείσαι βουλευτικοί εκλογαί. [...] Καλούνται εις την εξουσίαν κυβερνήσεις αποκρουσμένοι παρά της πλειοψηφίας του Έθνους, χορηγείται εις αυτάς η διάλυσις της Βουλής και συνάμα παν μέσον επηρεασμού των συνειδήσεων του λαού και νοθεύσεως των εκλογών, και λέγομεν ύστερον ότι πταίει ο λαός διά την τοιαύτην κατάστασιν. Τι δύναται ο λαός κατ' αυτής; Ουδέν άλλο ή να επαναστατήση αλλά τις ο δυνάμενος να κατακρίνη ευλόγως τον λαόν, διότι την επανάστασιν θεωρεί ως έσχατον καταφύγιον, και πριν ή προσέλθη εις αυτήν ζητεί να ίδη εξαντλούμενα όλα τα προληπτικά μέσα; Αν δεν πταίη ο λαός, πταίουν οι πολιτευόμενοι, λέγουσιν οι άλλοι, και η εξαχρείωσις αυτών ευθύνει το Έθνος, αφού ούτοι εις το Έθνος ανήκουσιν. Απαντώμεν ότι η διαγωγή των πολιτευομένων θα ηύθυνε το Έθνος, αν η Ελλάς αυτοδιοικείτο, αλλ' αφού διά της διαστροφής του Συντάγματος και της εικονικάτητος της Βουλής κυβερνάται πράγματι η Ελλάς ως μοναρχία απόλυτος, επόμενον ήτο να καταστώσι και οι πολιτευόμενοι οποίους διαπλάπει αυτούς το νόθον

καθεστώς. Όστις των πολιτευομένων δεν ασπάζεται τα γινόμενα ουδέν άλλο δύναται να πράξη ή να παύση πολιτευόμενος, αφού κατά το παρ' ημίν καθεστώς ουδέν υφίσταται δι' αυτού στάδιον εννόμου και εντίμου ενεργείας. Οι πολιτευόμενοι είνε πλάσματα του επικρατούντος εν τη πολιτεία στοιχείου, το δε Έθνος ου μόνον δεν είνε το επικρατούν στοιχείον εν τη πολιτική, αλλ' εικονικήν μόνον έχει μετοχήν εις αυτήν». «Περί Χ. Τρικούπη», Ανάλεκτα, τ. Α' (ΙΔ'), Αθήνα 1912, σ. 427-434.

Η εδραίωση του δικομματισμού

Ο Χαρίλαος Τρικούπης εκμεταλλεύθηκε την ευρωπαϊκή συγκυρία της «εποχής του κεφαλαίου» για να προωθήσει εκσυγχρονιστικές μεταρρυθμίσεις. Δημιούργησε υποδομές, κατασκεύασε σιδηροδρόμους, βελτίωσε τις συνθήκες παραγωγής. Στην ανάπτυξη βοήθησε και η ενσωμάτωση της πλούσιας θεσσαλικής γης αλλά και το νέο δασμολόγιο. Κυρίως, όμως, βοήθησε ο ξένος δανεισμός.

Ο   Ισθμός της Κορίνθου

Η οικονομία της εποχής όμως δεν άντεξε το εκσυγχρονιστικό έργο του Χαρίλαου Τρικούπη. Έτσι, στις 10 Δεκεμβρίου το 1893, ο πρωθυπουργός αναφώνησε σε ομιλία του στην Βουλή το «Δυστυχώς επτωχεύσαμεν», κηρύσσοντας πτώχευση καθώς το κράτος στάθηκε αδύναμο να αποπληρώσει το δημόσιο χρέος του. Η πτώχευση αυτή επέφερε την επιβολή του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου .

ΤΟ ΚΡΗΤΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ

Ο Δηλιγιάννης πιεζόμενος από την κοινή γνώμη που εμπνεόταν από τη Μεγάλη Ιδέα έστειλε στρατό στην Κρήτη [Φεβρουάριος του 1897] γεγονός που οδήγησε σε ελληνοτουρκική σύγκρουση.

Ο Ελληνοτουρκικός Πόλεμος του 1897 ή, διαφορετικά, το Μαύρο '97 ήταν πόλεμος μεταξύ του Βασιλείου της Ελλάδας και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας κατά το έτος 1897, ως απόρροια της τότε έκβασης του Κρητικού προβλήματος. Ο πόλεμος κατέληξε σε ταπεινωτική ήττα της Ελλάδας και επιβολή διεθνούς οικονομικού ελέγχου.

Ο πόλεμος άρχισε στις 6 Απριλίου 1897 και έληξε με την παρέμβαση των Μεγάλων Δυνάμεων στις 7 Μαΐου, αφού οι Τούρκοι είχαν καταλάβει τη Θεσσαλία. Η ειρήνη υπογράφηκε στις 22 Νοεμβρίου 1897, μετά από πεντάμηνες διαπραγματεύσεις των Μεγάλων Δυνάμεων με το Οθωμανικό κράτος.

Η Ελλάδα αναγκάστηκε να πληρώσει ένα μεγάλο ποσό σαν πολεμικές αποζημιώσεις, καθώς και να δώσει ένα μικρό κομμάτι της Θεσσαλίας στην Τουρκία. Η ελληνική κυβέρνηση του Δ. Ράλλη για να πληρώσει το ποσό αυτό υποχρεώθηκε να παραχωρήσει στην Επιτροπή του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου τη διαχείριση όλων των δημόσιων εσόδων.

Μετά από παρέμβαση των Μεγάλων Δυνάμεων ο Σουλτάνος αναγνωρίζει τη δημιουργία ΑΥΤΟΝΟΜΗΣ ΚΡΗΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ [ 1897] με ύπατο αρμοστή τον Πρίγκιπα Γεώργιο.

Πέρασαν κάμποσα χρόνια εθνικής παρακμής και χρειάστηκε η Επανάσταση της Κρήτης και ο Μακεδονικός Αγώνας για να αναγεννηθεί το έθνος, να ξεσηκωθεί ο λαός και να αναδείξει νέα ηγεσία με όραμα και στόχους. Οι Κρητικοί υψώνουν την ελληνική σημαία, που τους παρέδωσε ο ύπαρχος του θωρηκτού «Ύδρα» Κωνσταντίνος Κανάρης, εγγονός του ναύαρχου Κανάρη

ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΑΠΌ ΤΟΝ ΟΘΩΝΑ ΩΣ ΤΙΣ ΑΡΧΕΣ ΤΟΥ 20ου ΑΙΩΝΑ