Η ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΠΟΝΤΙΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΝΕΕ Σ ΠΑΤΡΙΔΕ Σ Ερευνητική εργασία Β΄τετραμήνου Σχολικό έτος Υπεύθυνη καθηγήτρια : Αμπεριάδου Δέσποινα

Μ ΑΘΗΤΕ Σ Ντιμιτροβ Ντανιέλ Ξουλόγης Γιάννης Παναγιωτίδης Βασίλης Πάρτογλου Νίκος Πολίσι Κατερίνα Πούλης Μιχάλης Ριζικάρης Χρήστος Ρούμπας Κώστας Σαββουλίδης Σπύρος Σαλβαρίδης Γιώργος Σκούρα Ρότζερ Στεφανίδου Χρύσα Τζεϊρανίδης Γιάννης Τσιαμήτρος Χρήστος Τσιτσεκίδου Μελίνα

ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ Ο όρος γενοκτονία καθιερώθηκε στη δίκη της Νυρεμβέργης, όταν καταδικάστηκε η ναζιστική ηγεσία για τα εγκλήματα πολέμου κατά των Εβραίων. Ως νομική έννοια διατυπώθηκε στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών και καθιερώθηκε στις 9/12/1948, με τη σύμβαση της Ρώμης για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Ως γενοκτονία ορίζεται η ηθελημένη και συστηματική εξόντωση μιας συγκεκριμένης ανθρώπινης ομάδας, η οποία ορίζεται με βάση την εθνικότητα ή την ιθαγένεια, τη θρησκεία ή τη φυλή της. (Πηγή: 6/Τι-είναι-Γενοκτονία/#ixzz31bo05MsF)

Η ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΠΟΝΤΙΩΝ Είναι σαφές το γεγονός ότι η ανείπωτη θηριωδία που έλαβε χώρα από το 1916 έως και το 1924 στην ευρύτερη περιοχή του Πόντου συνιστά ξεκάθαρα γενοκτονία των ελληνικών πληθυσμών καθώς στην εν λόγω περιοχή δεν έγινε ποτέ πόλεμος μεταξύ Ελλάδας και Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Πρόκειται για ένα σταθερό πρόγραμμα εξόντωσης της χριστιανοσύνης, που βασίζεται σε οργανωμένο σχέδιο και προβλέπει την εξολόθρευση του αρχαίου - ελληνικού - χριστιανικού πολιτισμού που σημείωνε θαυμαστή πνευματική και οικονομική άνθιση.

Τ Ο ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗ Σ ΘΗΡΙΩΔΙΑ Σ Με την έναρξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου (1914), στην Τουρκία κηρύσσεται γενική επιστράτευση μουσουλμάνων και αλλόθρησκων. Οι Πόντιοι αρνούνται να καταταχτούν στον τουρκικό στρατό, λιποτακτούν και βγαίνουν στα βουνά.

Τ ΑΓΜΑΤΑ ΕΡΓΑ Σ ΙΑ Σ = ΤΑΓΜΑΤΑ ΕΞΟΝΤΩ Σ Η Σ Στο ρωσοτουρκικό πόλεμο αφοπλίζονται και στέλνονται στα περιβόητα τάγματα εργασίας (αμελέτ ταμπουρού) που όμως δεν είναι τίποτε άλλο παρά τάγματα εξόντωσης.

Ο Ι ΑΝΤΑΡΤΕ Σ Για να αποφύγουν το θάνατο οι Πόντιοι αγωνιστές άρχισαν να λιποτακτούν και να συσπειρώνονται στα πρώτα αντάρτικα σώματα. Οι Τούρκοι απαντούν με τα σκληρότερα και τα πλέον απάνθρωπα μέσα, ιδιαίτερα ενάντια στους συγγενείς των ανταρτών.

Σ ΦΑΓΕ Σ- ΒΙΑ Σ ΜΟΙ - ΕΚΤΟΠΙ Σ ΜΟΙ Σχηματίζουν καταδιωκτικά τάγματα που λεηλατούν πυρπολούν και σφαγιάζουν σε δεκάδες χωριά αμάχων. Δημεύσεις περιουσιών, δολοφονίες, βιασμοί, εξορίες και εκτοπισμοί συμβαίνουν πλέον σε καθημερινή κλίμακα.

Ε ΞΟΝΤΩ Σ Η ΑΜΑΧΩΝ Το Δεκέμβριο του 1916 εκπονείται σχέδιο εξόντωσης του άμαχου Ελληνικού πληθυσμού του Πόντου που εφαρμόστηκε κλιμακωτά. Το σχέδιο προέβλεπε άμεση εξόντωση των ανδρών των πόλεων από και εξορία του υπόλοιπου πληθυσμού στα ενδότερα της Ανατολής με πρόγραμμα σφαγής.

ΕΞΟΡΙΑ Τις πενήντα χιλιάδες φτάνουν οι εκτοπισμένοι Έλληνες των περιοχών Τριπόλεως, Κερασούντος, Κοτυώρων και Αμισού, οι περισσότεροι από τους οποίους πέθαναν από τις κακουχίες στο σκληρό δρόμο της εξορίας. Όσοι απ΄ αυτούς επέζησαν, γύρισαν ξανά στις εστίες τους μετά το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου ( Οκτώβριος '18) για να κυνηγηθούν και πάλι από την αρχή από το καθεστώς του Κεμάλ.

19 ΜΑΪΟΥ Η ΑΠΟΒΙΒΑ Σ Η ΤΟΥ ΚΕΜΑΛ Σ ΤΗ Σ ΑΜΨΟΥΝΤΑ Στις 19 Μαίου του 1919 ο Κεμάλ Ατατούρκ αποβιβάζεται στη Σαμψούντα. Ξεκινά η δεύτερη φάση της γενοκτονίας με αρχηγό τον αιμοσταγή Τοπάλ Οσμάν. Με πρωτοφανή αγριότητα επιδίδονταν στις αλλεπάλληλες σφαγές.

Μ ΕΘΟΔΟΙ ΕΞΟΝΤΩ Σ Η Σ Οι τρόποι, οι μέθοδοι και τα μέσα που χρησιμοποίησαν οι τουρκικές κυβερνήσεις για να εξοντώσουν τον ποντιακό ελληνισμό είναι απίστευτα: επιστράτευση και εξόντωση των νέων, τάγματα εργασίας/ τάγματα θανάτου, στρατόπεδα συγκέντρωσης και εξόντωσης. Δουλειά 18ωρη και αγγαρείες κάτω από άθλιες συνθήκες. Οι στρατευμένοι και οι συλληφθέντες ήταν υποχρεωμένοι να σπάζουν πέτρες, να κόβουν ξύλα, να καθαρίζουν χιόνια, να πεζοπορούν χιλιάδες χιλιόμετρα. Τους έβγαζαν από θερμόλουτρό και τους υποχρέωναν να πεζοπορούν γυμνοί μέσα σε δριμύ χειμωνιάτικο ψύχος. Βέβαια ας μην ξεχνάμε και τα δικαστήρια ανεξαρτησίας, που χρησιμοποιήθηκαν από τα όργανα του Κεμάλ για να προσδώσουν μια επίφαση δικαιοσύνης στα γενοκτονικά τους σχέδια και στα βάρβαρα εγκλήματα που διαπράττονταν με τις ευλογίες της ανώτατης ηγεσίας.

Οι θάνατοι ήταν πλέον καθημερινό φαινόμενο.

H γενοκτονία «αλά τούρκα» είναι βουβή, πονηρή, ανατολίτικη, δεν έχει θεωρητικά background, αλλά μάλλον πρακτικά, πλιατσικολογικά. Oι καλούμενες εκτοπίσεις, εξορίες των κατοίκων ολόκληρων χωριών οι εξοντωτικές εκείνες οδοιπορίες μέσα στο χιόνι των γυναικόπαιδων και των γερόντων - οι άνδρες βρίσκονται ήδη στα τάγματα εργασίας ή στον στρατό - δεν οδηγούν φυσικά σε κανένα Ausschwitz, με τους διαβολικά οργανωμένους μηχανισμούς της φυσικής εξόντωσης του ανθρώπου - όχι! ήταν όμως ένα Ausschwitz εν ροή, οι άνθρωποι πέθαναν καθ' οδόν, δεν περπατούσαν για να φτάσουν κάπου, όχι, περπατούσαν για να πεθάνουν από τις κακουχίες, την παγωνιά, την πείνα, τον εξευτελισμό του ανθρώπινου.Aυτό ήταν το διαβολικό σύστημα, πονηρά οργανωμένο. Δεν υπήρχε στο τέρμα κανένα Ausschwitz γιατί για τους περισσοτέρους δεν υπήρχε τέρμα. Tο ταξίδι προς τον θάνατο ήταν ο θάνατος, όχι το τέρμα του ταξιδιού.

Ο Ι ΑΠΟΔΕΙΞΕΙ Σ Οι αποδείξεις για τα γεγονότα των θηριωδιών και των σφαγών είναι πολυάριθμες και συγκλίνουσες. Προκύπτουν ακόμη και από τα ίδια τα τουρκικά αρχεία, εκδόσεις, κυβερνητικές αποφάσεις και νομοσχέδια, από αρχεία και αναφορές διπλωματικών υπαλλήλων ευρωπαϊκών χωρών και αρχεία των Η.Π.Α.

Μ ΑΡΤΥΡΙΑ ΑΓΓΛΟΥ ΥΠΑΤΟΥ ΑΡΜΟ Σ ΤΗ Ο Άγγλος ύπατος αρμοστής στην Κωνσταντινούπολη σερ Ραμπολντ σ' ένα σημείο της αναφοράς του προς την κυβέρνηση του, με ημερομηνία 10 Μαΐου 1922 επισημαίνει: « Νέες αποτρόπαιες εξορίες άρχισαν σ' όλα τα μέρη της Μικρασίας τα 2/3 των εξόριστων είναι γυναίκες και παιδιά Ένας συνεργάτης του είδε και μέτρησε 1500 πτώματα στο δρόμο προς Χαρπούτ. Στην Αμερικανική Επιτροπή Περίθαλψης Εγγύς Ανατολής δεν επέτρεψαν να περιμαζέψει τα παιδιά, των οποίων οι γονείς πέθαναν πάνω στο δρόμο »

Μ ΑΡΤΥΡΙΑ ΓΑΛΛΟΥ Σ ΥΝΤΑΓΜΑΤΑΡΧΗ Ο Γάλλος συνταγματάρχης Μουζέν, ο οποίος παρακολούθησε τις εργασίες της Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης στις 13 Αυγούστου 1923, ανέφερε στο Γαλλικό Γενικό Επιτελείο ότι ο Κεμάλ έλαμπε από χαρά όταν ξεφώνησε την εξής φράση: «Επιτέλους τους ξεριζώσαμε τους Έλληνες από τον Πόντο».

ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΘΑΝΑΤΩΘΗΚΑΝ Η βίαιη εξαφάνιση των Ελλήνων από τα προγονικά εδάφη πληρώθηκε με ψυχές την περίοδο Το ζοφερό πλάνο των τούρκων εθνικιστών πέτυχε τον αποτρόπαιο σκοπό του: με τη γενοκτονία του πληθυσμού, τους εκτοπισμούς, τις λεηλασίες και τις πυρπολήσεις, κατάφεραν την πολυπόθητη αλλοίωση του εθνολογικού χαρακτήρα των ελληνικών περιοχών.

Ο ΔΡΟΜΟ Σ ΤΗ Σ ΠΡΟ Σ ΦΥΓΙΑ Σ Το πρώτο καράβι με πρόσφυγες ξεκίνησε από τη Σαμψούντα τον Νοέμβριο του 1922 για την Ελλάδα μέσω Κωνσταντινούπολης. Το προσφυγικό ρεύμα θα συνεχιστεί και σε όλη τη διάρκεια του Το 1924 οι χριστιανικοί πληθυσμοί του Πόντου περιελήφθηκαν στη ελληνοτουρκική σύμβαση για την ανταλλαγή των πληθυσμών.

Ν ΕΕ Σ ΠΑΤΡΙΔΕ Σ Οι Πόντιοι θα αναγκαστούν λοιπόν να αναζητήσουν νέες πατρίδες, με το κύριο σώμα του ελληνισμού του Ευξείνου να καταφεύγει στη μητέρα Ελλάδα, αλλά και μια μερίδα να εγκαθίσταται στις νότιες περιοχές της Ρωσίας.

Η ΕΓΚΑΤΑ Σ ΤΑ Σ Η Σ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ Τα ποντιακά σωματεία υπολογίζουν ότι περίπου Πόντιοι εγκαταστάθηκαν στην Ελλάδα, κυρίως στους νομούς Δράμας, Κιλκίς, Καβάλας, Ξάνθης, Κοζάνης, Πρέβεζας και στα αστικά κέντρα Αθήνα, Πειραιά και Θεσσαλονίκη, εντασσόμενοι στην ελληνική κοινωνία, μπολιάζοντας τον τοπικό πληθυσμό με τον πολιτισμό και το πνεύμα που έφεραν στις αποσκευές τους.

Η ΕΓΚΑΤΑ Σ ΤΑ Σ Η ΤΩΝ ΠΡΟ Σ ΦΥΓΩΝ Η άφιξη των Ποντίων στις Νέες Πατρίδες ήταν η απαρχή μιας δύσκολης, αλλά και συνάμα δημιουργικής πορείας για τον ποντιακό ελληνισμό.

Π ΡΟ Σ ΦΥΓΙΚΟΙ Σ ΥΝΟΙΚΙ Σ ΜΟΙ Αρχικά δημιουργήθηκαν γύρω από τις μεγάλες πόλεις προσφυγικοί συνοικισμοί από χαμόσπιτα, όπου οι συνθήκες διαβίωσης ήταν κυριολεκτικά άθλιες.

Α ΓΡΟΤΙΚΗ ΑΠΟΚΑΤΑ Σ ΤΑ Σ Η ΠΡΟ Σ ΦΥΓΩΝ Η εγκατάσταση των προσφύγων προχώρησε προς δύο βασικές κατευθύνσεις, α)την αγροτική και β)την αστική εγκατάσταση. Η αγροτική εγκατάσταση αποδείχθηκε σαφώς πιο εύκολη από την αστική, γιατί η διαθέσιμη γη που υπήρχε ήταν αρκετή, ιδίως στη Μακεδονία και τη Θράκη.

ΑΣ ΤΙΚΗ ΑΠΟΚΑΤΑ Σ ΤΑ Σ Η ΠΡΟ Σ ΦΥΓΩΝ Η αστική αποκατάσταση περιλάμβανε μόνο στέγαση και όχι πρόνοια για εύρεση εργασίας.

Η ΠΡΟ Σ ΦΟΡΑ ΤΩΝ ΠΡΟ Σ ΦΥΓΩΝ Ξεριζωμένοι οι πρόσφυγες επούλωσαν πληθυσμιακά κενά και θωράκισαν αμυντικά τις περιοχές της Θράκης και Μακεδονίας. Η εργατικότητα, η έντονη επιχειρηματική δράση και η προκοπή που τους διέκρινε, συντέλεσαν στο μέγιστο βαθμό στην ανάπτυξη της οικονομίας της Ελλάδας. Προερχόμενοι από τόπους με μακραίωνη πολιτιστική παράδοση, οι πρόσφυγες μετέφεραν στις νέες τους πατρίδες και τον πολιτισμό τους. Η μουσική, οι χοροί, η διατροφή, η ενδυμασία των ποντίων εμπλούτισαν την παράδοση.

19 ΜΑΪΟΥ Η ΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗ Σ Το Φεβρουάριο του 1994 η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε ομόφωνα την ανακήρυξη της 19ης Μαΐου ως Ημέρας Μνήμης για τη Γενοκτονία των Ελλήνων στο μικρασιατικό Πόντο την περίοδο Η αναγνώριση αυτή, παρόλη την εβδομηκονταετή καθυστέρηση, δικαίωσε ηθικά τον ποντιακό ελληνισμό και συνέδεσε το σύγχρονο ελληνισμό με την ιστορική του μνήμη.

Α ΛΗ Σ ΜΟΝΗΤΕ Σ ΠΑΤΡΙΔΕ Σ Οι Πόντιοι άφησαν το μυρωμένο σώμα του Πόντου στην αγκαλιά της Μαύρης Θάλασσας και πήραν μαζί τους το πνεύμα του, τον πολιτισμό του, την παράδοσή του. Και έφτασαν στην Μητέρα Πατρίδα. Ξεχνώντας το μόχθο και τα δάκρυα, πιάνονταν στο χορό. Η λύρα άναβε φωτιές και τα τραγούδια έδιναν και έπαιρναν. Τραγούδια για τον ξεριζωμό, για την αγάπη, το θάνατο, τη ζωή.

«Η ΡΩΜΑΝΙΑ ΚΙ ΑΝ ΕΠΕΡΑΣΕΝ ΑΝΘΕΙ ΚΑΙ ΦΕΡΕΙ ΚΙ ΑΛΛΟ » Οι Ακρίτες του Πόντου δεν άφησαν την ελληνικότητα τους να χαθεί μαζί με τις αλησμόνητες πατρίδες που αναγκάστηκαν να αφήσουν. Γι’ αυτό μεταλαμπαδεύουν τον πολιτισμό τους και στις νεότερες γενιές.

Δ ΕΝ ΞΕΧΝΩ Και όπως αναφέρει ο καταξιωμένος θεατρικός συγγραφές Δημήτριος Ψαθάς, ο οποίος υπήρξε αυτόπτης μάρτυρας της θηριωδίας που διαπράχθηκε στον Πόντο: « Ούτε επιτρέπεται να θυσιάζουμε την Ιστορική Αλήθεια σε καμία σκοπιμότητα……. Η άστοχη τακτική της αποσιώπησης των γεγονότων της Ιστορίας, ήταν ίσως και ένας από τους λόγους που τόσο άσκημα πορεύτηκε η «φιλία» με τους Τούρκους. Να ρίξουμε το πέπλο της λήθης στο παρελθόν, αλλά να ξέρουμε όχι να κρύβουμε. Να ξέρουν και οι ίδιοι οι Τούρκοι το τι φτιάξαν οι πατεράδες τους, για να αποφύγουν τα όσα στιγμάτισαν εκείνους, εφόσον θέλουν να πάρουν τη θέση, που φιλοδοξούν, ανάμεσα στα πολιτισμένα έθνη. Μόνο έτσι, ξέροντας εμείς τους Τούρκους και ξέροντας εκείνοι εμάς και το στιγματισμένο παρελθόν τους, μπορεί κάποτε να χαράξουμε μια ελληνοτουρκική φιλία επάνω σε στέρεες βάσεις.»

Ευχαριστούμε για την προσοχή σας!