ΞΩΚΛΗΣΙΑ

Δεν γνωρίζω αν άλλη χριστιανική χώρα, όπως η Ελλάδα μας, έχη τόσα εξωκλήσια. Εξωκλήσια είναι τα εκκλησιδάκια που βρίσκονται έξω από πόλεις και χωριά. Αυτά τα εκκλησάκια ήταν σημεία ευλαβικής αναφοράς και παρηγοριάς για τον άνθρωπου της υπαίθρου. Είχαν αγιάσματα με ιαματικά ύδατα. Είχαν άγιες εικόνες, που δάκρυζαν, χτυπούσαν, μιλούσαν, θαύματα ενεργούσαν. Ήταν αποκούμπια του πονεμένου και κουρασμένου ανθρώπου. Αυτά ήταν γι’ αυτούς τα νοσοκομεία, τα καταφύγια στον πόνο και τις στενοχώριες της πικρής ζωής. Ήταν κτισμένα έπειτα από κάποιο όνειρο, κάποια οπτασία ή κάποιο τάμα. Οικοδομήθηκαν από φτωχούς χειρώνακτες, τις περισσότερες φορές με τους δικούς τους κόπους. Αρχιτέκτων ήταν η βαθιά τους ευλάβεια, γι’ αυτό και ήσαν όμορφα, γουστόζικα. Η κάθε γωνιά και η κάθε πέτρα έχει τοποθετηθή με μεράκι. Και οι άνθρωποι που τα συντηρούν και ανάβουν τα κανδηλάκια και τα ευτρεπίζουνε στο διάβα του χρόνου είναι όμορφοι, ευλαβείς, προσηνείς. ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΞΩΚΛΗΣΙ;

ΞΩΚΛΗΣΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

ΞΩΚΛΗΣΙ ΣΤΗΝ ΤΗΝΟ

ΞΩΚΛΗΣΙ ΣΤΟ ΛΕΧΟΒΟ

Δίπλα στον Αχελώο στο δρόμο προς το χωριό Παλιομάνινα, δυό τρία χιλιόμετρα έξω απ' το χωριό, βρίσκεται το ξωκλήσι Παναγία η Φανερωμένη. Φτωχό και ταπεινό ξωκλήσι, χωρίς κανένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον εξωτερικώς και εσωτερικώς και χωρίς καμιά ιστορία έξω από κείνη, που κρατεί δεμένο τον πληθυσμό του χωριού μ' αυτό. Σ' αυτό γίνεται λειτουργία μια φορά το χρόνο, τη Δευτέρα του Πάσχα.. Όλο το χωριό μαζευότανε εκεί, ακόμα και πολλοί απ' την Παλιομάνινα και κτηνοτρόφοι Ευρυτάνες που παραχείμαζαν στην περιοχή. ΤΟ ΞΩΚΛΗΣΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΦΑΝΕΡΩΜΕΝΗΣ

Εικοσιτέσσερα ξωκλήσια, εικοσιτέσσερα ευλαβικά σεβάσματα στεφανώνουν και προστατεύουν την Τρίπολη. Καθένα με την ιστορία του, τα θαύματά του και τους θρύλους του. Στο ξωκλήσι των Αγίων Θεοδώρων στάθηκε να πάρει δύναμη ο Κολοκοτρώνης πριν την Άλωση της Τριπολιτσάς. Υπάρχει ένα χαρακτηριστικό μάλιστα σημείο στο βράχο που το λένε «κάθισμα του Κολοκοτρώνη ». ΤΑ ΞΩΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΤΡΙΠΟΛΗΣ

«Η Παναγιά τo πέλαγo κρατούσε στην ποδιά της τη Σίκινο, την Αμοργό και τ' άλλα τα παιδιά της» Έτσι περιγράφει ο ποιητής του Αιγαίου τη σχέση της Παναγίας με τα νησιά του Αιγαίου στα ''Ρω του Έρωτα''. Κι όμως τη Σίκινο δεν την επισκέφθηκε ποτέ ο Οδυσσέας Ελύτης παρά το γεγονός οτι για εκείνον το νησί αυτό ''συμβόλιζε την καθαρή, την παρθένα Ελλάδα''. Έτσι λοιπόν, μια προσωπική επιθυμία του ποιητή, να ανεγερθεί ένα ξωκλήσι στο νησί της Σίκινου, έγινε πραγματικότητα. Η τοποθεσία που επιλέχθηκε για την ανέγερση του ξωκλησιού, είναι ένας χώρος αιγαιοπελαγίτικος, λιτός, με την ομορφιά και την αθωότητα ενός ποιήματος του Ελύτη. «Παρθένω Σικινίω Οδυσσέας Ελύτης ανέθηκε» διαβάζει ο προσκυνητής σε επιγραφή επάνω από την είσοδο του νεότευκτου ξωκλησιού της Παναγίας της Παντοχαράς στη Σίκινο. ΤΟ ΞΩΚΛΗΣΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΠΑΝΤΑΧΑΡΑΣ

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΥ ΠΡΟΣΕΧΑΤΕ