Η επανάσταση του Bebop Στις αρχές του 1940 ένας άνεμος αλλαγής έπνεε στη Jazz. Τη στιγμή που η εποχή του Swing ήταν σε πλήρη άνθιση, μια μουσική επανάσταση πρωτοεμφανιζόταν στο Χάρλεμ. Ο όρος Μπι-Μποπ δεν έχει κανένα νόημα και απλά αναφέρεται στους τονισμούς των μουσικών φράσεων. Ο όρος αυτός δημιουργήθηκε λίγο αργότερα και οι μουσικοί την εποχή εκείνη θεωρούσαν απλά ότι έπαιζαν σύγχρονη Jazz. Η έλευση του Bop ήταν για πολλούς μια αντανάκλαση των κοινωνικών αλλαγών που είχαν ξεκινήσει στην Αμερική. Βραδυνά Jam Sessions Πειραματισμός και αλληλεγγύη μεταξύ των νέων μουσικών. Γρήγορες ταχύτητες, ρυθμική πολυπλοκότητα Έφερε αντιδράσεις ακόμη και μέσα στην μαύρη Jazz κοινότητα. Το Bop δεν χορευόταν και ήταν πολύ δύσκολο στο άκουσμα. Άλλαξε τη Jazz από χορευτική σε ακουστική μουσική δωματίου. Το Bop δημιούργησε ένα εντελώς νέο μουσικό λεξιλόγιο αφήνoντας πίσω τα κλισέ του Swing. Η επιρροή του Bop είναι εμφανής ακόμη και σήμερα. Δεν υπάρχει μουσικός της Jazz που να μην ασχολείται σε κάποιο βαθμό μαζί του, ενώ για πολλούς η ικανότητα εκτέλεσης κομματιών στο στιλ του Be Bop αποτελεί δείγμα αυξημένης δεξιοτεχνίας αλλά και μουσικής ωριμότητας. To Bop εκτός από μουσικο-κοινωνική επανάσταση θεωρείται και η απαρχή της σύγχρονης Jazz. Η αντίδραση των νέων ταλαντούχων μαύρων μουσικών ενάντια στο λευκό κατεστημένο του Swing, δημιούργησε μια νέα αντι- κουλτούρα. Το ντύσιμο, η διάλεκτος και ο τρόπος ζωής ήταν τα κύρια χαρακτηριστικά της.

Minton’s, Clark Monroe’s, και η “52 nd Street” Τα πιο διάσημα Jam Sessions γίνονταν στο Minton’s Playhouse, το οποίο άνοιξε στο Χάρλεμ Η house band περιελάμβανε τον πιανίστα Thelonious Monk και τον ντάμμερ Kenny Clarke. Άλλα διάσημα clubs στο Χάρλεμ για να ακούσει κάποιος bebop ήταν τα Clark Monroe’s Uptown House και το The Heatwave όπου επίσης γίνονταν jam sessions πολύ συχνά. Η ρατσιστική ένταση στο Χάρλεμ είχε αρχίσει να χειροτερεύει και όταν πλέον το Savoy Ballroom ένας από τους πιο εμβληματικούς χώρους διασκέδασης έκλεισε από την αστυνομία, η Bop σκηνή άρχισε σιγά σιγά να μετακομίζει προς το κέντρο του Manhattan και συγκεκριμένα στην 52 nd Street.

“The Street”– μια λίστα με μερικά από τα clubs The Onyx – όπου ο Dizzy Gillespie και ο Oscar Pettiford έφεραν το πρώτο bebop group να παίξει μακριά από το Harlem το Νοέμβρη του The Downbeat – όπου ο Coleman Hawkins έπαιξε για πολλά βράδια το1944. The Famous Door – όπου ο Count Basie εμφανίστηκε το καλοκαίρι του Jimmy Ryan's – γνωστό για το Dixieland πρόγραμμα του. The Yacht Club, Τhe Spotlight, το Three Deuces και το Flamingo Club.

Διαφορές μεταξύ BeBop και Swing Μια από τις πιο εμφανείς διαφορές είναι το μέγεθος της ορχήστρας. Αντί για πολυμελή σχήματα τα γκρουπ της Bop περιελάμβαναν συνήθως πέντε μουσικούς – Τρομπέτα, Σαξόφωνο, Πιάνο, Μπάσο και Ντραμς. Μια άλλη σημαντική διαφορά ήταν η μη χρησιμοποίηση γραπτών ενορχηστρώσεων. Μια απλή μελωδία ακολουθούνταν από εκτενή σόλος. Τα Tempos ήταν επίτηδες πολύ γρήγορα ή πάρα πολύ αργά και απέτρεπαν το χορό. Οι μελωδίες ήταν πολύπλοκες, απρόβλεπτες και ηχούσαν περίεργα στους μη μυημένους. Ο ρυθμός ήταν επίσης πολύπλοκος και γεμάτος συγκοπές. Η αρμονία άλλαζε πολύ συχνά σε «πραγματικό χρόνο» από τους αυτοσχεδιαστές και διακρινόταν από την τάση για «διαφωνία». Οι μουσικοί έδιναν μεγαλύτερη σημασία στους αυτοσχεδιασμούς παρά στην εκτέλεση των κυρίως θεμάτων. Το ρεπερτόριο της Bop αποτελούσαν κυρίως πρωτότυπες μελωδίες οι οποίες υποκαθιστούσαν τις μελωδίες γνωστών τραγουδιών. Έτσι μπορούσαν οι μουσικοί να έχουν τον έλεγχο των καλλιτεχνικών δικαιωμάτων.