Μια μικρη παρουσιαση για την Σύμη στα πλαισια του μαθήματος των Κειμενων Γιώργος Μυτιληναίος

ΣΥΜΗ Η Σύμη είναι το όγδοο σε μέγεθος ελληνικό νησί του συμπλέγματος των Δωδεκανήσων.Το φυσικό της λιμάνι είναι ο Γιαλός, (εκ του Αιγιαλός), πέριξ του οποίου είναι κτισμένη η πόλη αμφιθεατρικά. Η Σύμη είναι τουριστικός προορισμός παγκοσμίου βεληνεκούς λόγω της αρχιτεκτονικής της. Αρχαιολογικός χώρος κηρύχθηκε ολόκληρο το νησί της Σύμης αλλά και τα νησάκια που βρίσκονται γύρω από αυτήν από το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο.

Η ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΤΗΣ ΣΥΜΗΣ Τα πολύχρωμα σπιτάκια της πόλης, του Χωριού, με τις φουντωτές αυλές και τα βοτσαλωτά δάπεδα, χτισμένα αμφιθεατρικά στους γύρω λόφους, δημιουργούν μία εικόνα καρτ-ποστάλ. Θες να τρέξεις να χτυπήσεις τις πόρτες τους, να βεβαιωθείς ότι αυτή η ζωγραφιά πραγματικά κατοικείται από ανθρώπους, να τους συγχαρείς και να τους θαυμάσεις για την τύχη τους. Δεν είναι τυχαίο ότι η Σύμη ανακηρύχθηκε νωρίς διατηρητέος οικισμός.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΣΥΜΗΣ Η Σύμη κατοικείται από τα προϊστορικά ακόμα χρόνια. Μερικά ονόματα που αναφέρονται είναι, Καρίκη, Μεταποντίς, Αίγλη, και Σύμη από το όνομα της συζύγου του Γλαύκου που θεωρείται ο πρώτος κάτοικος στη γη αυτή. Εικάζεται ότι οι αρχικοί κάτοικοι της ήσαν οι Κάρες και οι Φοίνικες. Μετά ήρθαν οι Δωριείς.

ΤΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΠΟΥ ΕΠΑΙΖΑΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΤΗΝ ΣΥΜΗ Ο Φεσάς Τ’ αν-νιά Τα τσουν-νιά Η Τάλια Πινακωτή- πινακωτή

ΠΑΡΑΛΙΕΣ Μαραθούντα Σεσκλιά Άγιος Αιμιλιανός

ΠΑΡΑΛΙΕΣ Νος Νανού Άγιος Γεώργιος Δυσάλωνας Άγιος Νικόλαος

ΠΑΝΟΡΜΙΤΗΣ Αρχάγγελος Μιχαήλ Πανορμίτης Σύμη. Ένα από τα μεγαλύτερα προσκύνηματα της Ορθοδοξίας. Το μοναστήρι έχει εξελιχθεί σε ένα μεγάλο κτιριακό συγκρότημα, μέσα από αρκετό πράσινο. Η ύπαρξη της ιστορικής μονής στο 15ο αιώνα επιβεβαιώνεται από ένα χειρόγραφο του 1460, που σωζόταν έως το 1862. Την ίδρυση της μονής Πανορμίτη η λαϊκή παράδοση την συνδέει με την ευλάβεια του συμιακού λαού.

ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΤΗΣ ΓΙΑΓΙΑΣ ΜΟΥ Το 1957 ειχε γεννηθεί ο θείος μου ο Σωτήρης (ο μικρος αδερφός της γιαγιάς μου) και του είχαν κάνει τάμα να βαπτιστεί στον Πανορμίτη. Με καΐκι από την Ρόδο έφτασαν στο Γιαλό. Ένας βαρκάρης μετέφερε την οικογένεια σε ένα κοντινό σημείο στον Πανορμίτη. Στη συνέχεια με ποδαρόδρομο προσέγγισαν το μοναστήρι, όπου και φιλοξενήθηκαν από τον ηγούμενο. Κατα την διάρκεια του μυστηρίου της βαπτίσεως εκτός από την νονά συμμετείχε και η εικόνα του Πανορμίτη. Με μια κορδέλα που η μια άκρη της ήταν δεμένη στην εικόνα και άλλη άκρη της ήταν δεμένη στην κολυμπήθρα με σκοπό να δηλώσει την συμμετοχή του Αγίου στο μυστήριο.

ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΤΗΣ ΓΙΑΓΙΑΣ ΜΟΥ Ο προ-πάππους μου είχε ένα καΐκι (γκακάβα), ειδικό για ψάρεμα σφουγγαριών. Οι συνθήκες ψαρέματος σφουγγαριών τα χρόνια εκείνα ήταν πρωτόγονες και ο εξοπλισμός αυτοσχέδιος. Οι “βουτηχτάδες” με τη βοήθεια μιας πέτρας, που ήταν δεμένη επάνω τους χρησίμευε σαν βαρίδι για να φτάσουν στον βυθό και μετά τους ανεβάζαν με σκοινί πάνω στο καΐκι αφου είχαν μαζέψει τα σφουγγάρια. Αυτό το επάγγελμα ήταν εξαιρετικά επικίνδυνο, διότι η απότομη επαναφορά στην επιφάνεια προκαλούσε στους “βουτηχτάδες” την νόσο των σφουγγαράδων και εξαιτίας της έμεναν, οι σφουγγαράδες, ανάπηροι έχαναν την ζωή τους