ΟΙ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΟΞΙΝΗΣ ΒΡΟΧΗΣ… ΟΞΙΝΗ ΒΡΟΧΗ ΟΙ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΟΞΙΝΗΣ ΒΡΟΧΗΣ…

Ο κυκλος της οξινης βροχης…

Η ΟΞΙΝΗ ΒΡΟΧΗ ΕΧΕΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΑΡΝΗΤΙΚΕΣ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ… ΣΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΥΓΕΙΑ. ΣΤΑ ΥΛΙΚΑ. ΣΤΗΝ ΟΡΑΤΟΤΗΤΑ. ΣΤΑ ΔΑΣΗ ΚΑΙ ΣΤΟ ΕΔΑΦΟΣ. ΣΤΟΥΣ ΥΔΡΟΒΙΟΥΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥΣ.

ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΥΓΕΙΑ Έχει παρατηρηθεί πως οι ρύποι που προκαλούν την όξινη βροχή μπορούν να βλάψουν την υγεία του ανθρώπου. Συγκεκριμένα δημιουργούνται σοβαρά δερματικά, οφθαλμολογικά και αναπνευστικά προβλήματα. Το διοξείδιο του θείου και τα οξείδια του αζώτου, τα οποία είναι οι ρύποι, αντιδρούν στην ατμόσφαιρα σχηματίζοντας κάποια μόρια από ενώσεις θείου και αζώτου τα οποία μπορούν να ταξιδέψουν σε μεγάλες αποστάσεις από ανέμους σε κατοικημένες περιοχές όπου ο καθένας μπορεί να τα εισπνεύσει. Έρευνες έχουν αναγνωρίσει μια σχέση υψηλού επιπέδου ενώσεων και αυξημένες παρουσιάσεις ασθενειών και πρόωρων θανάτων από καρδιακές και πνευμονικές δυσλειτουργίες, όπως το άσθμα και η βρογχίτιδα. Το 1952 στο Λονδίνο πέθαναν 4000 άνθρωποι μέσα σε τέσσερις μέρες από τον τοξικό συνδυασμό της καπνομίχλης και του διοξείδιο του θείου.

ΥΛΙΚΑ Η όξινη βροχή μπορεί επίσης να προκαλέσει τη ζημία σε ορισμένα οικοδομικά υλικά και ιδιαίτερα σε ιστορικά μνημεία. Αυτό συμβαίνει όταν αντιδρά χημικά το θειικό οξύ της όξινης βροχής με τις ενώσεις ασβεστίου στις πέτρες (ασβεστόλιθος, ψαμμίτης, μάρμαρο και γρανίτης) για να δημιουργήσει ευδιάλυτο και εύθρυπτο γύψο.

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ Ένα γλυπτό στον πύργο Χέρτεν στη Βεστφαλία της Γερμανίας μοιάζει μ’ ένα κομμάτι πέτρα χωρίς σχήμα. Μια του φωτογραφία από το 1908 δείχνει ένα περίτεχνο άγαλμα κοριτσιού.

ΟΡΑΤΟΤΗΤΑ Επίσης οι ρύποι της όξινης βροχής , δηλαδή το διοξείδιο του θείου και τα οξείδια του αζώτου, μαζί με άλλα οξείδια και χημικές ενώσεις προκαλούν το νέφος που παρατηρείται κυρίως στις μεγάλες πόλεις. Ιδιαίτερα τους καλοκαιρινούς μήνες η ορατότητα μειώνεται αισθητά.

ΔΑΣΗ ΚΑΙ ΕΔΑΦΟΣ Η όξινη βροχή προκαλεί την καταστροφή δέντρων σε μεγάλα ύψη (π.χ. κόκκινα έλατα, πάνω τα 650 μέτρα) και πολλών ευαίσθητων εδαφών στα δάση.    Μέσα σε πολλά χρόνια, επιστήμονες, δασολόγοι και άλλοι έχουν παρατηρήσει ότι η ανάπτυξη κάποιων δασών γίνεται με μειωμένο ρυθμό, χωρίς να γνωρίζουν την αιτία. Τα δέντρα σ` αυτά τα δάση δεν μεγαλώνουν τόσο γρήγορα όσο στην υγιή τους κατάσταση. Τα φύλλα και τα αγκάθια γίνονται καφέ και πέφτουν, ενώ θα έπρεπε να είναι πράσινα και υγιή. Σε μερικές εξαιρετικές περιπτώσεις, συγκεκριμένα δέντρα μέσα σε ολόκληρες περιοχές του δάσους, απλά πεθαίνουν χωρίς καμία άλλη προφανή αιτία. Οι ερευνητές τώρα, ξέρουν ότι η όξινη βροχή προκαλεί μείωση της ταχύτητας της ανάπτυξης, τραυματισμό και θάνατο των δασών.

Καποιες εικονες που μας φανερωνουν την καταςτροφη της οξινης βροχης….

ΥΔΡΟΒΙΟΙ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΙ Η όξινη βροχή μπορεί να προκαλέσει μεγάλα προβλήματα και στους υδροβιότοπους . Η ανίχνευση μιας όξινης λίμνης είναι συχνά αρκετά δύσκολη. Μια λίμνη μπορεί αν καταλήξει να γίνει όξινη μέσα σε πολλά χρόνια ή ακόμα και δεκαετίες. Το οξύ, της βροχής, εισέρχεται στα βράγχια των ψαριών και τα δηλητηριάζει έτσι ώστε να γίνουν ανίκανα στο να αποβάλουν το αλάτι από το νερό για να διατηρήσουν στον οργανισμό τους τα επίπεδα νατρίου. Η όξινη βροχή προκαλεί επίσης δυσκολίες στο αναπαραγωγικό σύστημα των ψαριών. Συχνά τα ψάρια που γεννιούνται σε όξινες λίμνες, δεν επιζούν γιατί εμφανίζουν ελαττώματα όπως παραμορφωμένες σπονδυλικές στήλες. Αυτό αποτελεί σημάδι ότι αδυνατούν να απορροφήσουν αρκετό ασβέστιο από το νερό για να αναπτύξουν πλήρως τα οστά τους. Επίσης, στα υδάτινα οικοσυστήματα δημιουργείται πρόβλημα στις τροφικές αλυσίδες. Γενικά τα μικρά ψάρια είναι πιο ευαίσθητα στις όξινες περιβαλλοντικές συνθήκες από τα ενήλικα. Σε ΡΗ 5, τα περισσότερα αυγά δεν μπορούν να εκωλλαφθούν. Σε χαμηλά επίπεδα μερικά ενήλικα ψάρια πεθαίνουν. Ενώ σε κάποιες όξινες λίμνες δεν υπάρχει ούτε ένα ψάρι.

Πειραμα επιςτημονων Καναδοί επιστήμονες επί 8 χρόνια έριχναν θειικό οξύ σε μια λίμνη, για να δουν τα αποτελέσματα της μείωσης του ΡΗ.  Σε ΡΗ 5.9 άρχισαν να εξαφανίζονται οι πρώτοι οργανισμοί… οι γαρίδες. Σε λίγο καιρό πέθαναν όλες. Σε ΡΗ 5.8 επηρεάστηκε η αναπαραγωγή στις πέστροφες επειδή μικρότεροι οργανισμοί ,που αποτελούσαν τροφή για αυτές, είχαν εξαφανιστεί. Έτσι, χωρίς να τρέφονται, δεν είχαν ενέργεια για να αναπαραχθούν. Σε ΡΗ 5.1 διαπιστώθηκε ότι η πέστροφα έγινε κανίβαλος. Σε ΡΗ 5.6 οι εξωτερικοί σκελετοί των αστακών, μαλάκωσαν και μολύνθηκαν σύντομα από παράσιτα, ενώ τα αυγά τους καταστράφηκαν από μύκητες. Όταν το ΡΗ έφτασε σε οξύτητα 5.1 δεν είχε επιζήσει σχεδόν κανένας.  Μέχρι το τέλος του πειράματος με το θειικό οξύ, κανένας σχεδόν οργανισμός από τα σημαντικά είδη δεν είχε επιζήσει.  

παραδειγμα Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η λίμνη Barkevatn στη Νορβηγία, όπου άλλοτε ζούσαν μεγάλοι πληθυσμοί από πέστροφες και πέρκες. Η αύξηση της οξύτητας είχε ως αποτέλεσμα την πλήρη εξαφάνιση των πληθυσμών αυτών στα τέλη της δεκαετίας του ’70.

ΟΙ ΜΑΘΗΤΡΙΕΣ ΤΗΣ Γ΄ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΚΟΥΡΤΙΔΟΥ ΜΑΓΔΑ ΧΑΤΖΗΣΑΒΒΑ ΕΥΗ ΚΟΝΤΟΣΤΑΘΗ ΕΛΕΝΗ ΟΥΖΟΥΝΙΔΟΥ ΚΑΤΕΡΙΝΑ