ΧΡΥΣΟΥ, ΑΡΓΥΡΟΥ, ΧΑΛΚΟΥ ΤΗΞΕΙΣ ΜΙΑ ΠΕΡΙΔΙΑΒΑΣΗ ΣΤΑ ΝΟΜΙΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ Ειρήνη, Αναστασία και Φιλοθέη Αρμενάκη

Οι προδρομοι του νομισματος ΟΙ ΠΡΟΔΡΟΜΟΙ ΤΟΥ ΝΟΜΙΣΜΑΤΟΣ Από την εποχή της νομαδικής ζωής έως την εγκατάστασή του σε οργανωμένες κοινότητες, ο άνθρωπος βρέθηκε αντιμέτωπος με το πρόβλημα της εξευρέσεως των απαραιτήτων για την επιβίωσή του. Στην αρχή χρησιμοποίησε ως μέσο συναλλαγής διάφορα πλεονάζοντα αγαθά. Όμως έτσι έπρεπε να υπάρχουν πάντοτε πράγματα απαραίτητα για τον άλλο. Καθιερώθηκε λοιπόν αρχικά, ως κοινό μέσο συναλλαγής, κάτι που όλοι είχαν, τα βοσκήματα. 

Με την πάροδο όμως του χρόνου ο άνθρωπος συνειδητοποίησε την ανάγκη για ένα εύχρηστο, διαιρετό και αποθηκεύσιμο μέσο συναλλαγής. Αυτό που αναζητούσε το βρήκε στο μέταλλο, ενώ παράλληλα διαδόθηκε η χρήση του ζυγού, που έδιδε στο μέταλλο καθορισμένη αξία. Έτσι λοιπόν άρχισε να χρησιμοποιεί στις συναλλαγές του το τάλαντο, μία χάλκινη πλάκα σε σχήμα δοράς βοοειδούς.

Στο επόμενο βήμα, χρησιμοποιήθηκε ως μέσο συναλλαγής ο οβελός(οβολός), ράβδος από σίδηρο, όμοιος με τους μαγειρικούς οβελούς, τις σούβλες. 

Η εφευρεση του νομισματοσ Στα τέλη του 7ου με αρχές του 6ου αιώνα π.Χ. εφευρέθηκε το νόμισμα, στη δυτική Μικρά Ασία. Τα πρώτα νομίσματα ήταν από ήλεκτρο, φυσικό κράμα χρυσού και αργύρου, που βρισκόταν σε αφθονία στον ποταμό Πακτωλό. Εξαιτίας μάλιστα του χρώματός του, το ήλεκτρο ονομαζόταν και λευκός χρυσός. Τα πρώτα νομίσματα ήταν άτυπα, δεν έφεραν δηλαδή κανένα εικονογραφικό τύπο στην εμπρόσθια όψη, ενώ στο επόμενο στάδιο ως εμπροσθότυπος χαράχτηκε ένα γεωμετρικό σχέδιο. Η οπίσθια όψη έφερε το χτύπημα της σφύρας, σαφή απόδειξη ότι το νόμισμα είχε ζυγιστεί και είχε σφραγιστεί, επιβεβαιώνοντας τη νόμιμη κυκλοφορία του.

ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΝΟΜΙΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΕΛΛΑΔΙΚΟΥ ΧΩΡΟΥ Χρειάστηκε πολύ λίγος χρόνος, για να περάσει από τη δυτική Μικρά Ασία στον κυρίως ελλαδικό χώρο η χρήση του νέου μέσου συναλλαγής, του νομίσματος. Η πρώτη πόλη-κράτος, που υιοθέτησε το νέο μέσο συναλλαγών και έκοψε τα δικά της νομίσματα, ήταν η Αίγινα, γύρω στο 560 π.Χ.

ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΑΡΧΑΙΩΝ ΝΟΜΙΣΜΑΤΩΝ Στην Αρχαιότητα τα νομίσματα κατασκευάζονταν συνήθως διά κτυπήματος και ονομάζονταν παιστά (από το ρήμα παίω που σημαίνει κτυπώ). Αρχικά κατασκευάζονταν τα πέταλα, τα δισκόμορφα μεταλλικά αντικείμενα, τα οποία με τη σφράγιση μετατρέπονταν σε νομίσματα. Τα πέταλα έπρεπε να έχουν την ίδια διάμετρο και το ίδιο βάρος, καθοριστικό για την αξία του νομίσματος. Η κατασκευή τους γινόταν με τη χύτευση λιωμένου μετάλλου σε μήτρες και αργότερα με την κοπή από ράβδους μετάλλου. 

Θρησκευτικη Παραδοση Οι αρχαίοι Έλληνες, πιστοί στη θρησκεία τους, απεικόνιζαν στα νομίσματά τους το προστάτη θεό της πόλεώς τους. Οι δώδεκα θεοί του Ολύμπου απεικονίζονται πολύ συχνά σε νομίσματα και αρκετές φορές μάλιστα συνοδεύονται από το ιερό σύμβολό τους. Στην Ολυμπία λατρεύονταν ο Δίας και η Ήρα, οι οποίοι απεικονίζονται και στα νομίσματα της περιοχής. Οι Αθηναίοι επιλέγουν τη θεά Αθηνά, που έδωσε και το όνομά της στην πόλη, μαζί με το σύμβολό της, την κουκουβάγια (τη γλαύκα). Στη Χαλκιδική, όπου υπήρχε η λατρεία του Απόλλωνα, οι πόλεις απεικονίζουν τον θεό με το σύμβολό του, τη λύρα.

Μυθολογια –ζωα Πήγασος και Βελερεφόντης (Κόρινθος) Πήγασος και Βελερεφόντης (Κόρινθος) Δαίδαλος - Λαβύρινθος (Κνωσός) Στη Θεσσαλία, περιοχή γνωστή για την ιπποτροφία της, οι πόλεις πολύ συχνά επιλέγουν την απεικόνιση του ίππου για τα νομίσματά τους. Η Εύβοια, γνωστή για τα βοοειδή της, όπως δηλώνει και το όνομα της (Εύβοια = ευ+βους), απεικόνισε στα νομίσματά της μία αγελάδα

φυτα Ο γνωστός «Μαρωνίτικος οίνος» της Θράκης ενέπνευσε τους χαράκτες των νομισμάτων που διάλεξαν την απεικόνιση της αμπέλου Το Μεταπόντιο στην Κάτω Ιταλία, με μεγάλη παραγωγή δημητριακών, απεικόνισε επάνω στο νόμισμά του ένα στάχυ Η Κάμειρος, η σημαντικότερη πριν την ίδρυση της Ρόδου πόλη του νησιού, επιλέγει για τις εκδόσεις της το φύλλο συκιάς. Οι ροδίτικες συκιές ήταν φημισμένες στην αρχαιότητα.

αγωνισματα Δίσκος Αρματοδρομία Πάλη Ιπποδρομία Δρόμος Οπλίτη

ΑΘΗΝΑϊΚΕΣ ΓΛΑΥΚΕΣ

ΑΘΗΝΑϊΚΕΣ ΓΛΑΥΚΕΣ

ΣΠΑΡΤΙΑΤΙΚΑ ΝΟΜΙΣΜΑΤΑ

ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΑ ΝΟΜΙΣΜΑΤΑ