Ερευνητική Εργασία 2ου τετραμήνου του μαθητή : Μάνου Πασσά Ερευνητική Εργασία 2ου τετραμήνου του μαθητή : Μάνου Πασσά

Μάχη στα Δερβενάκια Η μάχη στα Δερβενάκια ήταν μία από τις σημαντικότερες μάχες του Αγώνα των Ελλήνων. Έγινε στις 26 Ιουλίου του 1822 στα στενά των Δερβενακίων. Οι Έλληνες αγωνιστές με αρχηγό τον Θ.Κολοκοτρώνη, νίκησαν τον στρατό του Δράμαλη σώζοντας έτσι την Πελοπόννησο όπως και την Επανάσταση από βέβαιη καταστροφή. Αγωνιστές που διακρίθηκαν ήταν ο Θ.Κολοκοτρώνης, ο Νικηταράς, ο Παπαφλέσσας και ο Δημήτριος Υψηλάντης.

Η καταστροφή στο Πέτα Όταν ο Χιουσίτ ανέθεσε στον Ομέρ Βρυώνη να καταλάβει το Σούλι, οι Σουλιώτες ζήτησαν τη βοήθεια της Ελληνικής κυβερνήσεως που είχε μόλις σχηματιστεί. Ο Μαυροκορδάτος, που είχε αρχίσει να επιβάλλεται σαν πρώτη πολιτική φυσιογνωμία, αποφάσισε να στείλει ένα εκστρατευτικό σώμα που αποτελείτο από 4.000 άνδρες. Τα δύο σοβαρά λάθη που έκανε ήταν ότι επικεφαλής της εκστρατείας ήταν αυτός χωρίς να έχει στρατιωτικά προσόντα και ότι διέσπασε τις δυνάμεις του. Στις 4 Ιουλίου του 1822 ο Κιουταχής με 8.000 ιππείς και πεζούς συνέτριψε τις δυνάμεις του Μαυροκορδάτου.

Α’ Πολιορκία του Μεσολογγίου Μετά την καταστροφική μάχη του Πέτα για τους Έλληνες επαναστάτες στις 4 Ιουλίου 1822, ο τουρκικός στρατός κατευθύνονταν από την Ήπειρο προς το Μεσολόγγι με επικεφαλής τον Κιουταχή, χωρίς να συναντήσει αξιόλογη αντίσταση. Στις 10 Οκτωβρίου ο Ομέρ Βρυώνης συναντήθηκε με τις δυνάμεις του Κιουταχή και στις 25 Οκτωβρίου δύναμη επτά χιλιάδων ανδρών έφτασε έξω από το Μεσολόγγι, όπου βρισκόταν ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος, ο Μάρκος Μπότσαρης και ο Κίτσος Τζαβέλλας αποφασισμένοι να κρατήσουν την πόλη με οποιαδήποτε θυσία. Ο Ομέρ Βρυώνης αποφάσισε έφοδο λίγο πριν τα ξημερώματα της 25ης Δεκεμβρίου 1822 με την ελπίδα να βρίσκονται οι Έλληνες στις εκκλησίες και όχι στα τείχη. Αλλά η φρουρά είχε ειδοποιηθεί. Ο Μαυροκορδάτος ανακάλεσε ένα τμήμα έτοιμο να φύγει σε αποστολή και διέταξε να μην ανοίξουν οι εκκλησίες. Η έφοδος απέτυχε ολοσχερώς. Οι Τούρκοι είχαν πεντακόσιους νεκρούς, οι Έλληνες τέσσερις και δύο τραυματίες!

Νικηταράς Ο Νικήτας Σταματελόπουλος ή Νικηταράς ή Τουρκογάγος (1782-1849) γεννήθηκε στην Νέδουσα, ένα μικρό χωριό στους πρόποδες του Ταϋγέτου. Ήταν ανιψιός του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη. Υπόγραφε και με το όνομα Τουρκολέκας ή Τουρκολακιώτης και μ΄ αυτό αναφέρεται σε μερικά δημοτικά τραγούδια. Ήταν ένας από τους σημαντικότερους αγωνιστές της Επανάστασης του 1821. Συντηρούσε δικό του σώμα ενόπλων με άνδρες που προέρχονταν από διάφορα μέρη της Ελλάδας. Με την έκρηξη της Επανάστασης , στην πρώτη μάχη που δόθηκε στο Βαλτέτσι της Αρκαδίας στις 12 - 13 Μαΐου 1821 ο Νικηταράς που κρατούσε με 200 άντρες τα Άνω Δολιανά, κατάφερε να αποκρούσει 6.000 Τούρκους που επιτίθεντο με πυροβολικό. Επειδή έπεσαν πολλοί Τούρκοι από το χέρι του σ' εκείνη τη μάχη, οι άντρες του τον ονόμασαν Τουρκοφάγο. Διακρίθηκε και στις μάχες που ακολούθησαν, όπου συνεργάστηκε με το θείο του, κυρίως δε στην πολιορκία και την άλωση της Τρίπολης.

Ερευνητική εργασία 2ου τετραμήνου του μαθητή : Θάνου Ροτζιώκου

Η καταστροφή της Χίου Η έκρηξη της Επανάστασης βρήκε το πολυπληθές ελληνικό στοιχείο της Χίου να ευημερεί (117.000 έναντι 3.000 Οθωμανών Τούρκων και 100 Εβραίων). Με τον στόλο τους, το εμπορικό τους δαιμόνιο και τη διπλωματία τους, οι Χιώτες κυριαρχούσαν στη Μαύρη Θάλασσα, το Αιγαίο και τη Μεσόγειο. . Το γεγονός αυτό ώθησε τον Σουλτάνο να παραχωρήσει στο νησί πολλά προνόμια, που άγγιζαν το καθεστώς αυτονομίας. Στις 10 Μαρτίου 1822 ο Σάμιος Λυκούργος Λογοθέτης, με την προτροπή του Χιώτη Αντωνίου Μπουρνιά, αποβιβάστηκε στο νησί με 1.500 άνδρες και πέτυχε να συνεγείρει τους ντόπιους, κυρίως τους κατοίκους της υπαίθρου. Οι 3.000 Τούρκοι του νησιού πρόλαβαν να κλειστούν στο Κάστρο και η ολιγοήμερη πολιορκία τους δεν έφερε κάποιο σημαντικό αποτέλεσμα, καθώς οι άνδρες του Λογοθέτη ήταν ανεπαρκώς εξοπλισμένοι.

Η καταστροφή της Χίου Μόλις έφθασε το μαντάτο της εξέγερσης στην Υψηλή Πύλη, ο Σουλτάνος Μαχμούτ Β' την εξέλαβε ως αχαριστία των Χίων, αλλά και ως προσωπική προσβολή, επειδή η αδελφή του καρπούταν από το νησί τον φόρο από τα μαστιχόδεντρα. Έμπλεος οργής διέταξε αμέσως να φυλακιστούν όλοι οι Χιώτες της Κωνσταντινούπολης και εξήντα από αυτούς να αποκεφαλιστούν. Στη συνέχεια έδωσε την εντολή στον αντιναύαρχο Καρά-Αλή πασά να καταπλεύσει στον νησί και να τιμωρήσει παραδειγματικά τους εξεγερθέντες. Στις 30 Μαρτίου 1822 και μετά από έντονο κανονιοβολισμό, ο Καρα-Αλής αποβίβασε στην ακτή 7.000 άνδρες και με τη συνδρομή της τουρκικής φρουράς κατέστειλε εύκολα και σύντομα την εξέγερση. . Στη συνέχεια πυρπόλησε όλα τα περίχωρα και την πρωτεύουσα του νησιού και επιδόθηκε σε ανήκουστες σφαγές. Υπολογίζεται ότι από τους 117.000 χριστιανούς κατοίκους του νησιού, 42.000 σφαγιάστηκαν, 50.000 πιάστηκαν αιχμάλωτοι και 23.000 διέφυγαν προς τις επαναστατημένες περιοχές της Ελλάδας και τη Δυτική Ευρώπη.

Η καταστροφή της Χίου Συνέπειες Τα αιματηρά γεγονότα της Χίου προκάλεσαν αλγεινή εντύπωση στην Ευρώπη. Η κοινή γνώμη ξεσηκώθηκε και οι τάξεις των φιλελλήνων πύκνωσαν. Αυτόπτες μάρτυρες περιέγραψαν τις φρικιαστικές σκηνές στις εφημερίδες, ζωγράφοι (Ντελακρουά) τις απεικόνισαν και ποιητές (Ουγκώ, Χέμανς, Πιέρποντ, Χιλ, Σιγκούρνεϊ) έψαλλαν τη θλιβερά καταστροφή.

Πυρπόληση της τουρκικής ναυαρχίδας Στην Χίο στις 6 με 7 Ιουνίου του 1822 ο Κωνσταντίνος Κανάρης συνεργαζόμενος με τον Ανδρέα Πιπίνο κατάφεραν να πυρπολήσουν και να καταστρέψουν ολοσχερώς την τουρκική ναυαρχίδα του καπετάν Καρά Αλή ενέργεια που ως αποτέλεσμα εκτός από την καταστροφή της ναυαρχίδας είχε και τον θάνατο 2.000 Οθωμανών. Ο Κωνσταντίνος Κανάρης κατάφερε να πυρπολήσει το πρώτο δίκροτο, ο δε Πιπίνος να προσκολλήσει το πυρπολικό του σε ένα δεύτερο πλοίο. Το εχθρικό πλοίο αποσπάστηκε από τον στόλο, καταστράφηκε όμως και έχασε όλο του το πλήρωμα. Η επιτυχία αυτή ήταν ιστορική και προκάλεσε τρόμο στον εχθρικό στόλο, ο οποίος αναχώρησε για την Κωνσταντινούπολη.

Κωνσταντίνος Κανάρης Ο Κωνσταντίνος Κανάρης ήταν μια ηγετική μορφή του ’21 με πλούσιο στρατιωτικό και πολιτικό έργο . Γεννήθηκε το 1793 ή το 1795 στα Ψαρά . Ο Κανάρης δεν φαίνεται να είχε μυηθεί στη Φιλική Εταιρεία , αλλά όταν ξέσπασε η Επανάσταση , ήταν από τους πρώτους που έλαβαν μέρος στον αγώνα .Κατατάχθηκε ως απλός ναύτης στον ψαριανό στόλο , που δημιούργησε και οργάνωσε ο φίλος του Νικολής Αποστόλης .Είδη από τις πρώτες καταδρομικές επιχειρήσεις ξεκίνησε να εξειδικεύεται στα πυρπολικά και να εμπνέει τον φόβο του τουρκικού και αιγυπτιακού στόλου . Για τις δεινές πολεμικές του ικανότητες έγραψαν σπουδαίοι φιλέλληνες όπως ο λόρδος Βύρων , ο Βίκτωρ Ουγκώ , ενώ ο άγγλος ιστορικός Γκόρντον σημείωνε «είναι ο πιο έξοχος εκπρόσωπος του ηρωισμού , που η Ελλάδα όλων των εποχών μπορεί να υπερηφανεύεται»

Οι κυριότερες πολεμικές ενέργειες του Κωνσταντίνου Κανάρη Στις 28 Οκτωβρίου του 1822 ανατινάζει την υποναυαρχίδα του νέου αρχιναυάρχου Κακλαμάν Μεχμέτ Πασά , που είχε διαδεχθεί τον Καρά Αλή . Η ενέργεια αυτή πραγματοποιήθηκε στο στενό μεταξύ Τενέδου και Τρωάδας . Η ανατίναξη αυτού του τουρκικού δικρότου είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο 800 Οθωμανών. Στις 5 Αυγούστου του 1824 πυρπολεί τουρκική φρεγάτα κοντά στην Σάμο , μια πράξη εκδίκησης προς την καταστροφή της Κάσου πράξη που στέρησε την ζωή 600 Οθωμανών. Στις 23 με 24 Σεπτεμβρίου στα ανοιχτά της Μυτιλήνης πυρπολεί τουρκική κορβέτα. Τέλος η τολμηρότερη και η πιο αξιοθαύμαστη ενέργειά του : αποπειράται να πυρπολήσει τον αιγυπτιακό στόλο όσο αυτός ήταν αγκυροβολημένος στο λιμάνι της Αλεξάνδρειας ενέργεια που παρά την πολύ καλή της οργάνωση απέτυχε λόγο των δυσμενών καιρικών συνθηκών όταν απρόοπτά μεταβλήθηκε ο άνεμος.

Η επανάσταση στη δυτική Μακεδονία Το ολοκαύτωμα της Νάουσας Παρ' όλη την ευημερία της, το Φεβρουάριο του 1822, η Νάουσα και η περιοχή της βρίσκονται στο επίκεντρο μιας μεγάλης εξέγερσης στα πλαίσια της Ελληνικής Επανάστασης, που ήδη είχε ξεσπάσει σ' άλλες περιοχές της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Μετά από μια ολόκληρη σειρά πολεμικών επιχειρήσεων των Ναουσαίων, με αρχηγούς τους Ζαφειράκη Θεοδοσίου και Τάσο Καρατάσιο, που είχαν στόχο τη δημιουργία ελεύθερου επαναστατικού καθεστώτος στην περιοχή, η πόλη η ίδια πολιορκείται από τα στρατεύματα του Διοικητή της Θεσσαλονίκης Εμπού Λουμπούτ και πέφτει τελικά μπροστά στις πολυπληθέστερες δυνάμεις του εχθρού στις 22 Απριλίου, την Κυριακή του Θωμά, του ίδιου έτους. Λεηλασίες, σφαγές και εξανδραποδισμοί του πληθυσμού, αλλά και απερίγραπτες σκηνές αυτοθυσίας και ηρωισμού από πλευράς Ναουσαίων, ακολούθησαν την πτώση αυτή. Αρκετές γυναίκες προτιμούν να σκοτωθούν πέφτοντας με τα παιδιά τους στ΄ αφρισμένα νερά του καταρράκτη της Αράπιτσας στους «Στουμπάνους», παρά να πέσουν στα χέρια των Τούρκων. Η πόλη καταστράφηκε και τα προνόμιά της αναιρέθηκαν.

Ζαφειράκης Θεοδοσίου Λογοθέτης (1772-1822) Έλληνας πρόκριτος από τη Νάουσα. Τον κυνήγησε και τον φυλάκισε, στα Γιάννενα, ο Αλή πασάς, αλλά ο Ζαφειράκης δραπέτευσε και πήγε στη Νάουσα. Μόλις κηρύχτηκε η Επανάσταση του 1821, οι Τούρκοι σκότωσαν το εικοσάχρονο παιδί του. Τον επόμενο χρόνο ο Ζαφειράκης μαζί με τον Καρατάσο και το Γάτσο ξεσήκωσε τη Νάουσα σε επανάσταση και διέθεσε όλη την περιουσία του, για να φτιάξει στρατιωτικό σώμα. Μετά την καταστροφή της γενέτειράς του από τον τουρκικό στρατό, έφυγε στα βουνά, όπου και σκοτώθηκε μαζί με πολλούς στρατιώτες του, ενώ η γυναίκα του και πολλοί συγγενής του υποβλήθηκαν σε φριχτά βασανιστήρια από τους Τούρκους.

Καρατάσος Περίφημος οπλαρχηγός της δυτικής Μακεδονίας που αγωνίσθηκε εναντίων των Τούρκων και του οποίου τα κατορθώματα εξυμνούν πολλά δημοτικά τραγούδια. Γεννήθηκε το 1764 στη Δόβρα της Βέροιας. Μετά την καταστροφή του χωριού του εγκαταστάθηκε στο Διχαλεύρι της Νάουσας. Μόλις δεκαοχτώ ετών, εγκατέλειψε το Διχαλεύρι και βγήκε κλέφτης στο Βέρμιο. Γρήγορα έγινε πρωτοπαλίκαρο του καπετάν Ρομφαία και σε δύο χρόνια έγινε καπετάνιος και τέλος οπλαρχηγός. Ύστερα από την αναγνώρισή του από την Πύλη, ανέλαβε την υπεράσπιση των Χριστιανών και των φιλήσυχων Τούρκων, που υπέφεραν τα πάνδεινα από τους Κονιάρους. Το 1822 με την έκρηξη της επαναστάσεως στη Μακεδονία, ο Καρατάσος έγινε αρχιστράτηγος, γιατί εκτιμήθηκε ιδιαίτερα, όχι μόνο για τη γενναιότητα του, αλλά και για τη φρόνηση αλλά και στρατηγική  του ικανότητα.

Μάρκος Μπότσαρης Ο Μάρκος Μπότσαρης γεννήθηκε το 1790 , ήταν γιος του Κίτσου Μπότσαρη και προερχόταν από ονομαστή φάρα του Σουλίου . Ο Μάρκος ως παιδί διδάχτηκε ορισμένες βασικές γνώσεις από τον καλόγερο Σαμουήλ . Μεγάλο μέρος της παιδικής ηλικίας του το πέρασε στο παλάτι του Αλή Πασά όπου ο δεύτερος έλεγε χαρακτηριστικά για τον Μάρκο « αυτός εδώ ο ήσυχος θα φάει πολύ τουρκιά». Πρώτη στρατιωτική κίνηση στην οποία πρωτοστάτησε ήταν η κατάληψη του φρουρίου των Βαριάδων με τέχνασμα όπου εκεί οχυρώθηκαν. Ο Μπότσαρης γνωρίζοντας ότι οι Τούρκοι που βρίσκονταν κοντά στα Ιωάννινα τροφοδοτούνταν από την Άρτα επιτέθηκε με 200 Σουλιώτες ιππείς στην συνοδεία στις Κομψάδες. Στη συνέχεια οι νίκες του Μάρκου Μπότσαρη ακολούθησαν η μία την άλλη : Βαριάδες , Δραμασούς , Κοσμηρά , Ραψίστα , Πλάκα , Κομιτσάδες , Κεφαλόβρυσο Καρπενησίου οπού έδωσε και την τελευταία του μάχη .

Κεφαλόβρυσο Καρπενησίου 8/9 Αυγούστου Η Μάχη του Κεφαλόβρυσου (ή Μάχη του Καρπενησίου) έλαβε χώρα κοντά στο Καρπενήσι, το πιθανότερο το βράδυ της 8ης Αυγούστου προς 9η Αυγούστου 1823, μεταξύ δύναμης επαναστατημένων άτακτων και των Οθωμανικών στρατευμάτων. Οι Έλληνες πολέμησαν υπό την καθοδήγηση του Σουλιώτη Μάρκου Μπότσαρη. Ο Μπότσαρης μαθαίνοντας πως η προφυλακή της στρατιάς του Μουσταή πασά της Σκόρδας, από 5000 Αλβανούς υπό τον Τσελαδιμπέη, κατέβαινε από την κοιλάδα του Αχελώου και βρισκόταν κοντά στο Καρπενήσι ανάλαβε με ενθουσιασμό την εναντίον τους επιχείρηση με 350 εμπειροπόλεμους Σουλιώτες αφού συνεννοήθηκε πρώτα με άλλους οπλαρχηγούς να ενισχύσουν την επίθεσή του τη νύχτα της 9η Αυγούστου 1823. Επειδή όμως ήταν παρών μόνο ο Κίτσος Τζαβέλας, ο Μάρκος Μπότσαρης επιτέθηκε μόνος του .Οι Τούρκοι βρέθηκαν απροετοίμαστοι, πανικοβλήθηκαν και μερικοί κλείστηκαν στο περιτοιχισμένο τμήμα του στρατοπέδου τους, όπου ήταν και η σκηνή του πασά. Ο Μ. Μπότσαρης αν και τραυματισμένος, προσπάθησε να ανεβεί στο μαντρότοιχο αλλά μια σφαίρα τον βρήκε στο μέτωπο και έπεσε νεκρός. Κηδεύτηκε στο Μεσολόγγι και ο θάνατος του θρηνήθηκε ως εθνική απώλεια .

Δημοτικό τραγούδι για τον θάνατο του Μάρκου Μπότσαρη Μεγάλος θρήνος έγινε μέσα στο Μεσολόγγι. Το Μάρκο παν' στην εκκλησιά, το Μάρκο παν' στον τάφο. Εξήντα παπάδες παν' μπροστά και δέκα δεσποτάδες. Κι από κοντά Σουλιώτισσες πάνε μοιρολογώντας. Σηκώσου απάνω, Μάρκο μου, και μη βαριά κοιμάσαι. Πώς να σ’κωθώ, μωρέ παιδιά, και πως να αναβλέψω; Έχω μολύβι στην καρδιά, και βόλια στο κορμί μου. Κι ανάμεσα στο στήθος μου είμαι μαχαιρωμένος

Ερευνητική εργασία 2ου τετραμήνου του μαθητή: Θοδωρή Κατσαφάνα

Οι εθνοσυνελεύσεις της εθνεγερσίας Συντάγματα του αγώνα: Πρωτοπορία αντάξια του ‘21

Προεπαναστατική περίοδος Το 1797 ο Ρήγας Βελεστινλής – Φεραίος κυκλοφόρησε σχέδιο Συντάγματος με τίτλο « Ρήγα του φιλοπάτριδος , Νέα Πολιτική Διοίκησις των κατοίκων της Ρούμελης , της Μ. Ασίας , των Μεσογείων Νήσων και της Βλαχομπογδανίας . Υπέρ των νόμων – ελευθερία , ισοτιμία – αδελφότης και της Πατρίδος » Η πολιτεία του Ρήγα θεμελιώνεται στην κυριαρχία του λαού « Η αυτοκρατορία είναι θεμελιωμένη εις τον λαόν . Ήγουν ο λαός μόνον μπορεί να προστάζη ….δι΄όλα χωρίς κανένα Εμπόδιον ». Τέλος στην πολιτεία του Ρήγα θεσπίζεται η υποχρεωτική εκπαίδευση « Όλοι χωρίς εξαίρεση έχουν χρέος να ξέρουν γράμματα και η πατρίς έχει να καταστήσει σχολεία είς όλα τα χωριά για τα αρσενικά και τα θηλυκά παιδιά ».

Ελληνική Νομαρχία Το 1806 δημοσιεύτηκε στην Ιταλία «η Ελληνική Νομαρχία» γραμμένη από άγνωστο συγγραφέα. Το ουσιώδες για τον συντάκτη της Ελληνικής Νομαρχίας είναι να μένει κανείς Ελεύθερος. « Η ζωή του αληθούς πολίτη πρέπει να τελειώνει ή για την ελευθερία του ή με την ελευθερία του ».

Από την Επίδαυρο στην Τροιζήνα Τα Συντάγματα που ψηφίστηκαν στις εθνοσυνελεύσεις της Επιδαύρου (1822) και του Άστρους (1823) και της Τροιζήνας (1827 ) εξέφραζαν το πνεύμα της Ελληνικής Επανάστασης και καθιέρωσαν νέες δημοκρατικές αρχές και πολίτικες ελευθερίες και το σημαντικότερο, δεν προέβλεπαν εγκαθίδρυση βασιλικού πολιτεύματος.

Πρώτη Εθνοσυνέλευση Επιδαύρου Το Σύνταγμα της Επιδαύρου (1822) Την 1η Ιανουαρίου 1822 η Α’ Εθνική Συνέλευση ψήφισε: (α) Τη Διακήρυξη της Εθνικής Ανεξαρτησίας (β) Το Σύνταγμα της Επιδαύρου, το «Προσωρινόν Πολίτευμα της Ελλάδος»   Το όραμα του έθνους – κράτους «Το Ελληνικόν Έθνος, το υπό φρικώδη οθωμανικήν δυναστείαν μη δυνάμενον να φέρη τον βαρύτατον και απαραδειγμάτιστον ζυγόν της τυραννίας και αποσείσαν αυτόν με μεγάλας θυσίας, κηρύττει σήμερα δια των νομίμων παραστατών του εις Εθνικήν συνηγμένων Συνέλευσιν, ενώπιον Θεού και ανθρώπων, την πολιτικήν αυτού ύπαρξιν και ανεξαρτησίαν.»

Η Εθνοσυνέλευση του Άστρους(1823) Καθιερώθηκε η ελευθεροτυπία (§η΄ Σ. Άστρ.) και ξεκίνησε η κυκλοφορία εφημερίδων στην Επαναστατημένη Ελλάδα Η Β Εθνοσυνέλευση που έγινε σε βαρύ πολιτικό κλίμα αναθεώρησε ορισμένες διατάξεις του Προσωρινού Πολιτεύματος της Ελλάδας, που είχε ψηφιστεί στην Εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου το 1822 . απαγόρευε ρητά τη δουλεία, σε αντίθετα από πολλά ευρωπαϊκά κράτη, ορίζοντας ότι «εις την Ελληνικήν Επικράτειαν ούτε πωλείται ούτε αγοράζεται άνθρωπος [...]» (§θ΄ Σ. Άστρ.

Η ΕΘΝΟΣΥΝΈΛΕΥΣΗ ΚΑΙ ΤΟ Σύνταγμα της Τροιζήνας(1827) Αποφασίζει « να παραδοθή η νομοτελεστική ( εκτελεστική) εξουσία εις ένα και μόνον και θα εκλέξει ομόφωνα Κυβερνήτη της Ελλάδος τον Ιωάννη Καποδίστρια. «...Η Εθνική Συνέλευσις, θεωρεί ότι η υψηλή επιστήμη του κυβερνάν την πολιτείαν και φέρειν προς ευδαιμονίαν τα έθνη, η εξωτερική και εσωτερική πολιτική, απαιτεί πολλήν πείραν και πολλά φώτα, τα οποία ο βάρβαρος Οθωμανός δεν επέτρεψε ποτέ εις τους Έλληνες. Θεωρεί ότι απαιτείται επικεφαλής της Ελληνικής Πολιτείας ο κατά πράξιν και θεωρίαν πολιτικός Έλλην, διά να κυβερνήση κατά τον σκοπόν της πολιτικής κοινωνίας...».

Η Εθνοσυνέλευση και το Σύνταγμα της Τροιζήνας(1827) Την 1η Μαΐου 1927 η Εθνοσυνέλευση ψήφισε το Πολιτικόν Σύνταγμα της Ελλάδος. Το άρθρο 5 καθιέρωσε την Αρχή της Εθνικής – Λαϊκής Κυριαρχίας με τρόπο τόσο ολοκληρωμένο που η διατύπωση του θεωρείται κλασσική και απαντάται σχεδόν αυτούσια και στο Σύνταγμα που ισχύει σήμερα. « …Η κυριαρχία ενυπάρχει στο Έθνος . Πάσα εξουσία πηγάζει εξ αυτού και υπάρχει υπέρ αυτού ».

Αποτίμηση ελληνικών Συνταγμάτων 1822-1827 Θεμέλια του ελληνικού κράτους Τα Συντάγματα της Επαναστατικής περιόδου διακρίνονται για τον δημοκρατικό τρόπο που συντάχτηκαν και ψηφίστηκαν από τις αντίστοιχες Εθνοσυνελεύσεις , τις επιρροές από τις ιδέες του Διαφωτισμού , τον δημοκρατικό περιεχόμενο και τον φιλελεύθερο χαρακτήρα τους . Παρά το γεγονός δεν εφαρμόστηκαν όλες οι διατάξεις τους όταν και όπως θεσπίστηκαν είτε γιατί άλλαξαν , είτε γιατί παραβιάστηκαν κυρίως εξαιτίας των σκληρών περιστάσεων του αγώνα , τα Συντάγματα του Αγώνα καλλιέργησαν τις δημοκρατικές ιδέες μεταξύ των Ελλήνων και αποτέλεσαν τη βάση για τα Συντάγματα της ελεύθερης Ελλάδα.

Ερευνητική εργασία 2ου τετραμήνου του μαθητή: Ίωνα Παπαδόπουλου Ερευνητική εργασία 2ου τετραμήνου του μαθητή: Ίωνα Παπαδόπουλου

Τουρκοαιγυπτιακή Συμφωνία Οι όροι Συμφωνίας μεταξύ του Σουλτάνου Μαχμούτ και Μεχμέτ Αλί: Η Κρήτη και η Κύπρος παραχωρήθηκαν στην Αίγυπτο. Διοικητής της Πελοποννήσου ορίστηκε ο Ιμπραήμ Πασάς. Οι Αιγύπτιοι ανάλαβαν να καταπνίξουν την επανάσταση στην Κρήτη , Κάσο και Πελοπόννησο. Οι Τούρκοι ανέλαβαν να υποτάξουν τη Στερεά , τα Ψαρά , τη Σάμο και μαζί με τον Αιγυπτιακό στόλο την Ύδρα και τα άλλα νησιά.

Καταστροφή της Κρήτης Οι αγώνες των Κρητών εναντίον του Χουσεΐν διήρκησαν από τον Μάρτιο μέχρι το Μάιο του 1824. Kορωνίδα του αγώνα η ηρωική αντίσταση των κατοίκων του Νησιού στο σπήλαιο Μελιδόνι όπου 370 γυναικόπαιδα και 30 αγωνιστές βρήκαν φρικτό θάνατο από καπνό. Αν και η Κρήτη υποτάχθηκε δεν σταμάτησε ολοσχερώς ο αγώνας . Όσοι παρέμειναν στο νησί συνέχισαν το κλεφτοπόλεμο με όσα μέσα τους ήταν διαθέσιμα.

Καταστροφή της Κάσου Σημαντικός υπήρξε ο ρόλος των πλοίων της Κάσου για την ελληνική αντίσταση. Στις 28 Απριλίου 1824 υπό τις διαταγές του Ισμαήλ Γιβραλτάρ τρεις φρεγάτες και δέκα κορβέτες ειδικά επιλεγμένες , απέπλευσαν από την Αλεξάνδρεια για να υποτάξουν την Κάσο. Η οργανωμένη αντίσταση των Κασιωτών απέτρεψε την αποβίβαση των εχθρικών στρατευμάτων στο νησί . Ζήτησαν τη συνδρομή της «Σεβαστής Διοίκησης» για αποστολή πολεμοφοδίων. Ενίσχυση και αναδιάταξη αιγυπτιακών δυνάμεων , νέο στρατηγικό σχέδιο για την κατάληψη του νησιού . Σφαγή πληθυσμού , καταστροφή στόλου και ολοκληρωτικός αφανισμός νησιού.

Καταστροφή των Ψαρών Τα Ψαρά, ένα μικρό νησί στα βορειοδυτικά της Χίου, είχε σπουδαία θαλασσινή παράδοση και ήταν η τρίτη ναυτική δύναμη της Ελλάδας, μετά την Ύδρα και τις Σπέτσες, με ονομαστούς πυρπολητές. Την 20η Ιουνίου ο τουρκικός στόλος απέπλευσε από το Σίγρι Μυτιλήνης με προορισμό τα Ψαρά. Λανθασμένη απόφαση μαχητών των Ψαρών να περιοριστούν στην από ξηράς μόνο άμυνα του νησιού. Κατάληψη εντός δύο ημερών και ολοσχερή καταστροφή του νησιού από τους Τούρκους του Χοσρέφ. Η καταστροφή αποτέλεσε πηγή έμπνευσης καλλιτεχνών , ποιητών και συντέλεσε στην δημιουργία του φιλελληνικού κινήματος.

Ερευνητική εργασία 2ου τετραμήνου του μαθητή: Νίκου Στέφη Ερευνητική εργασία 2ου τετραμήνου του μαθητή: Νίκου Στέφη

Η ναυμαχία της Σάμου Οι επιχειρήσεις για την κατάληψη της Σάμου ξεκίνησαν από τους Τούρκους τον Ιούλιο του 1824. Η συμβολή των πυρπολικών ήταν ιδιαίτερα σημαντική για την έκβαση της ναυμαχίας. Μάλιστα, βύθισαν μία τουρκική φρεγάτα που είχε το φιλόδοξo όνομα « Μπουρλότ Κορκμάζ», δηλαδή «Δε φοβάται το πυρπολικό». Ο Τούρκος Πασάς αντιλήφθηκε ότι δεν μπορούσε να νικήσει τους Έλληνες ολομόναχος. Έτσι, σταμάτησε τις προσπάθειες για απόβαση στη Σάμο και έπλευσε προς την Κω, αναμένοντας τον συμμαχικό αιγυπτιακό στόλο. Ο Σαχτούρης περιέγραψε περήφανα την ελληνική επικράτηση στους Υδραίους πρόκριτους.

Η ναυμαχία του Γέροντα Πραγματοποιήθηκε στις 28 Αυγούστου. Η μεγάλη ελληνική επίθεση άρχισε όταν ενώθηκαν τα δύο τμήματα του ελληνικού στόλου. Ο Παπαντώνης και ο Γεώργιος Βατικιώτης ανατίναξαν με τα πυρπολικά τους μία τυνησιακή φρεγάτα που είχε πλήρωμα 1.100 ανδρών και 44 κανόνια. Τις επόμενες ημέρες οι τούρκοι προσπάθησαν να επιτεθούν ξανά στη Σάμο, αλλά ο Μιαούλης τους εμπόδισε. Οι τούρκοι έπλευσαν προς τα Δαρδανέλια και οι Αιγύπτιοι προς την Κρήτη και την Κάσο. Τα αποτελέσματα αυτής της νίκης ήταν η σωτηρία της Σάμου και η καθυστέρηση της αιγυπτιακής απόβασης στην Πελοπόννησο. Επίσης, το γεγονός ότι οι αντιμαχόμενοι στόλοι ήταν άνισοι σε αριθμό σε συνδυασμό με την θετική έκβαση της ναυμαχίας για τους Έλληνες κίνησε το θαυμασμό και των ξένων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα τα λόγια γάλλου αντιναύαρχου «Η ναυτική ιστορία ίσως να μην έχει σελίδα περισσότερο ενδιαφέρουσα από αυτήν για έναν ναυτικό».

΄Β Εμφύλιος Πόλεμος Οι αντιμαχόμενες παρατάξεις ήταν η κυβερνητική και η αντικυβερνητική παράταξη. Το έναυσμα του πολέμου ήταν η άρνηση των κατοίκων της Τριφυλλίας να πληρώσουν φόρους στους κυβερνητικούς. Ακολούθησαν αιματηρές συγκρούσεις στη Τριφυλλία, στη Τρίπολη, στο Ναύπλιο, στoν Ακροκόρινθο, στα Τρίκαλα Κορινθίας, στον Αχλαδόκαμπο, στη Κερπίνη Αχαΐας και στη Γαστούνη της Ηλείας. Στις 6 Φεβρουαρίου του 1825 οι κυβερνητικοί έχουν επικρατήσει πλήρως. Ο Κολοκοτρώνης φυλακίζεται στην Ύδρα. Όμως, αποφυλακίζεται τον Μάιο του 1825 για να αναλάβει την καταπολέμηση των τουρκοαιγυπτιακών στρατευμάτων.

Ανδρέας Μιαούλης Το πραγματικό του όνομα ήταν Ανδρέας Βώκος. Μιλούσε την αρβανίτικη διάλεκτο. Δεν ήταν Υδραίος, καθώς ο πατέρας του γεννήθηκε στα φύλλα της Ευβοίας, αλλά εγκαταστάθηκε στη «Μικρή Αγγλία», όπως λεγόταν για την ναυτική της ανάπτυξη η Ύδρα. Άρχισε τη ναυτική του δράση σε ηλικία 15 ετών. Αγόρασε δικό του πλοίο που έφερε την ονομασία « Μιαούλ». Από εκεί και το παρωνύμιο που έγινε επίσημο όνομα του. Του δόθηκε η ονομασία « Κολοκοτρώνης της θάλασσας», διότι με το κύρος, τα αναμφισβήτητα ναυτικά του προσόντα και τη δύναμη επιβολής που διέθετε έδωσε συνοχή στις πιο κρίσιμες στιγμές των μαχών.