KINHMATOΓΡΑΦΟΣ ΚΑΙ ΕΠΙΡΡΟΕΣ Ο κινηματογράφος ή αλλιώς σινεμά αποτελεί σήμερα την αποκαλούμενη και έβδομη τέχνη, δίπλα στη γλυπτική, τη ζωγραφική, το χορό, την αρχιτεκτονική, τη μουσική και τη λογοτεχνία. Αρχικά εμφανίστηκε περισσότερο ως μια νέα τεχνική καταγραφής της κίνησης και οπτικοποίησης της, όπως δηλώνει και ο ίδιος ο όρος (κινηματογράφος = κίνηση + γραφή).

Ο κινηματογράφος και η επιρροή του στο κάπνισμα Το κάπνισμα στις ταινίες είναι ένα τεράστιο, διφορούμενο και αμφιλεγόμενο θέμα. Έχει απασχολήσει άπειρες αντικαπνιστικές οργανώσεις, παραγωγούς, σκηνοθέτες, τις ίδιες τις εταιρείες τσιγάρων. Το ερώτημα παραμένει. Μπορεί ο James Dean με το τσιγάρο στο στόμα και τη σκανταλιάρικη ματιά να σε πείσει να αρχίσεις το κάπνισμα;

Ήταν τόσο cool να ανάβεις ένα τσιγάρο πριν να εξολοθρεύσεις τους κακούς ή κατά τη διάρκεια αποπλάνησης της πανέμορφης συμπρωταγωνίστριας.

Πριν να ενοχοποιηθεί το τσιγάρο για άπειρες σοβαρές ασθένειες, όλοι κάπνιζαν. Έφταιγαν οι ταινίες για αυτό; ίσως. Ίσως απλά οι ταινίες να προέβαλλαν την όμορφη πλευρά του καπνίσματος.

Και οι γυναικες βεβαια δεν πηγαν πισω Και οι γυναικες βεβαια δεν πηγαν πισω.Καθιερωσαν και την μακρια λεπτη πιπα συμβολο κομψοτητας,θυληκοτητας,και γοητειας.

Όμως οι έφηβοι, ακόμα και τα παιδιά, δεν έχουν άλλες επιρροές παρά μόνο τον κινηματογράφο; Δεν είναι εύκολο να έρθουν σε επαφή με το κάπνισμα, να επηρεαστούν από τους ανθρώπους γύρω τους που καπνίζουν; Και αν απαγορεύσουμε σε ανηλίκους να βλέπουν ταινίες με κάπνισμα τότε δεν θα πρέπει 8χρονα να μην παρακολουθήσουν τα "101 Σκυλιά της Δαλματίας" για παράδειγμα;

         Επιρροές στα παιδιά

Οι επιδράσεις βίας των ταινιών και της τηλεόρασης στα παιδιά Η φτώχεια, η ενδοοικογενειακή βία, η συναισθηματική στέρηση, η επίδραση των ταινίων και άλλοι παράγοντες θεωρούνται ότι συντελούν στην εμφάνιση βίαιων συμπεριφορών στα παιδιά και στους εφήβους. Μεγάλος αριθμός μελετών έχει δείξει ότι υπάρχει σημαντική σχέση μεταξύ έκθεσης στην τηλεόραση και αντικοινωνικής συμπεριφοράς. Αυτή η έκθεση συσχετίζεται με μακροχρόνια επίδειξη επιθετικότητας. Τα παιδιά προσχολικής ηλικίας επηρεάζονται περισσότερο, όπως επίσης τα αγόρια ανεξαρτήτως ηλικίας. Ιδιαίτερη επίδραση έχει και η τηλεόραση σε ευπαθείς ομάδες όπως επιθετικούς εφήβους ή κακοποιημένα παιδιά.

Κύριοι μηχανισμοί επίδρασης της τηλεοπτικής βίας θεωρούνται η μίμηση της συμπεριφοράς, η ταύτιση με βίαιους ήρωες και η απευαισθητοποίηση στη βία. Η έλλειψη γονεϊκής εποπτείας σε συνδυασμό με έκθεση στην επιθετικότητα συσχετίζονται με επιθετική συμπεριφορά από το παιδί ή τον έφηβο. Έχει βρεθεί ότι στην Ελλάδα τα παιδιά παρακολουθούν ταινίες χωρίς τον έλεγχο της γονεϊκής εποπτείας, και ότι επίσης στο 90% των αστικών περιοχών και στο 70% των αγροτικών υπάρχουν δύο συσκευές τηλεόρασης. Είναι ευνόητο λοιπόν ότι η πρώτη οδηγία που πρέπει να δίδεται προς τους γονείς είναι να παρακολουθούν την ποιότητα των προγραμμάτων που βλέπουν τα παιδιά τους όπως επίσης να μην υπάρχει συσκευή στο δωμάτιο του παιδιού, να μη βλέπουν τηλεόραση παιδιά κάτω των δύο χρόνων και γενικά τα παιδιά να μη βλέπουν ταινίες πάνω από δύο ώρες την ημέρα.

Επίσης φαίνεται ότι η τηλεοπτική βία και η βία των ταινίων τροφοδοτεί την υψηλού βαθμού εγκληματικότητα. Η ψυχίατρος S. Bailey (1993) σε κλινική εξέταση 40 εφήβων που είχαν διαπράξει δολοφονίες και 200 άλλων νέων που είχαν καταδικασθεί για εγκλήματα σεξουαλικής βίας, βρήκε ότι όλοι αυτοί είχαν μεγάλη έκθεση σε βίαιες και πορνογραφικές ταινίες. Άλλη μελέτη έδειξε (Surette R, 2002) ότι πολλές φορές οι νέοι μιμούνται ακριβώς το έγκλημα που υπάρχει στην ταινία. Οι ταινίες μπορεί να έχουν θετικές επιδράσεις στην ψυχοκοινωνική και νοητική εξέλιξη του παιδιού όταν τα παιδιά παρακολουθούν προγράμματα που κατευθύνονται από τη γονεϊκή ή γενικότερα από την εκπαιδευτική εποπτεία (Λιακοπούλου Μ., 1996). Η έλλειψη γονεϊκής εποπτείας και η πρόσφατη έκθεση σε επιθετικότητα (Singer M et al, 1999) είναι οι κυριότεροι παράγοντες που συσχετίζονται με την επιθετικότητα του παιδιού ή του εφήβου. Η θέαση ταινίων επιθετικού περιεχομένου είχε στατιστικά σημαντική σχέση με την επίδειξη επιθετικότητας αλλά δεν ήταν αρκετή για την ερμηνεία αυτής της συμπεριφοράς. Η παραπάνω μελέτη που έδειξε πόσο σημαντική είναι γενικά η γονεϊκή εποπτεία αφορούσε ένα δείγμα 2.245 παιδιών και εφήβων.

Eπιρροές στην εφηβεία

Η συμπεριφορά των εφήβων στο σεξ και η επιρροή από κινηματογραφικές ταινίες Οι έφηβοι που παρακολουθούν κινηματογραφικές ταινίες, με περισσότερο περιεχόμενο σεξουαλικού τύπου έχουν μεγαλύτερη τάση να εμπλέκονται, σε ενεργότερη σεξουαλική δράση και να αρχίζουν τις σεξουαλικές τους δραστηριότητες σε πιο νεαρή ηλικία. Η αναζήτηση εντυπωσιακών εμπειριών και η τάση για επιδίωξη περισσοτέρων, νέων και έντονων σεξουαλικών ερεθισμών, φαίνεται πράγματι ότι αυξάνονται σε νέους ανθρώπους, που κοιτάζουν πιο πολλές κινηματογραφικές ταινίες με σαφές, πλούσιο, σεξουαλικού τύπου περιεχόμενο. Δεν μπορεί να τεκμηριωθεί ότι η παρακολούθηση σεξουαλικού τύπου περιερχόμενου από κινηματογραφικές ταινίες είναι η αιτία για την εν λόγω σεξουαλική συμπεριφορά των εφήβων. Ωστόσο υπάρχει σημαντικός συσχετισμός μεταξύ των δύο.

Στην αρχική φάση της έρευνας, οι συμμετέχοντες δήλωσαν ποια έργα είχαν δει, από μια λίστα 50, εμπορικά επιτυχημένων, κινηματογραφικών ταινιών. Οι ταινίες είχαν αξιολογηθεί αναφορικά με το πόσο περιεχόμενο σεξουαλικού τύπου περιείχαν. Στην επόμενη φάση της έρευνας, που έλαβε χώρα 6 χρόνια μετά, διερευνήθηκαν οι συμμετέχοντες για να διαπιστωθεί σε ποια ηλικία είχαν αρχίσει τη σεξουαλική τους δραστηριότητα και και πόσο ριψοκίνδυνη ήταν η σεξουαλική τους συμπεριφορά.

Μεταξύ άλλων απάντησαν σε ερωτήσεις όπως: 1. Χρησιμοποιούσαν με συνέπεια, σταθερά και συνεχώς, προφυλακτικό; 2. Είχαν μονογαμική συμπεριφορά ή είχαν πολλαπλούς ερωτικούς συντρόφους; 3. Πόσους σεξουαλικούς συντρόφους είχαν; Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι έφηβοι που εκτίθονταν, σε περισσότερο σεξουαλικού τύπου περιεχόμενο από κινηματογραφικές ταινίες, άρχιζαν τη σεξουαλική τους δραστηριότητα σε νεαρότερη ηλικία, είχαν περισσότερους σεξουαλικούς συντρόφους και ήταν λιγότερο πιθανό να χρησιμοποιούν προφυλακτικά, με ευκαιριακούς σεξουαλικούς συντρόφους.

Οι ερευνητές επισημαίνουν ότι μόνο λίγες ταινίες αναδείκνυαν τη σημασία της χρήσης αντισυλληπτικών μεθόδων και την ασφαλή σεξουαλική συμπεριφορά. Στις περιπτώσεις που οι ταινίες άγγιζαν το ζήτημα της συμπεριφοράς για ασφαλές σεξ, επρόκειτο για κωμωδίες και το παρουσίαζαν περισσότερο σαν ενόχληση ή πρόκληση αμηχανίας ή ντροπής.

ΑΡΝΗΤΙΚΕΣ ΕΠΙΔΡΑΣΕΙΣ: Α)Άμα το άτομο δεν έχει την κρίση να ακολουθήσει ή να μιμηθεί ένα σωστό πρότυπο τότε αυτό μπορεί να οδηγήσει σε ψυχολογικά, προβλήματα συμπεριφοράς αλλά και σοβαρά σωματικά προβλήματα π.χ. νευρική ανορεξία που μπορεί να οδηγηθούν στον θάνατο . Β) με την μίμηση ενός προτύπου που ακολουθεί βίαιες συμπεριφορές που κυρίως αντλούνται μέσα από ταινίες με ψεύτικα πρότυπα επηρεάζουν κακώς τους νέους και ίσως φτάσουν σε σημείο να τις πράξουν στην πραγματικότητα. Γ) από κάποια είδη μουσικής πλασάρονται κάποιες κακές συνήθειες των τραγουδιστών όπως είναι η χρήση ναρκωτικών κ.ά. που οι θαυμαστές τους μπορεί να θελήσουν να τους ακολουθήσουν στην προσπάθειά τους να ταυτιστούν μαζί τους. Δ)δεν προβάλλει μέσα από τις εκπομπές της καθόλου ρεαλιστικά παραδείγματα της απλής καθημερινής ζωής ενός ανθρώπου καθώς τα πάντα είναι μονταρισμένα και η κάθε λεπτομέρεια προσχεδιασμένη για να φαίνονται όλα τέλεια αλλά στην πραγματικότητα είναι στημένα από την πιο μηδαμινή λεπτομέρεια ως την πιο καλοσχεδιασμένη ταινία ή εκπομπή.

Η επιθετικότητα στους ενήλικες λόγο της τηλεόρασης και του κινηματογράφου Το ανεπιθύμητο και δυσάρεστο αυτό αποτέλεσμα παρατηρείται σε άντρες και γυναίκες. Οι παρενέργειες της παρακολούθησης της βίας στην τηλεόραση εμφανίζονται στην ενήλικη ζωή, ανεξάρτητα από τα αρχικά χαρακτηριστικά του παιδιού.Oι ενήλικες που παρακολουθούν προγράμματα που περιέχουν σκηνές βίας στην τηλεόραση ή κινηματογραφικές ταινίες, συχνά συμπεριφέρονται με βίαιο τρόπο. Οι πολύ σοβαρές και ανησυχητικές αυτές διαπιστώσεις, έρχονται να προστεθούν σε μια σειρά από άλλα δεδομένα που προέκυψαν από καλά σχεδιασμένες ψυχολογικές και κοινωνικές έρευνες, που δείχνουν πόσο πολύ η τηλεόραση επηρεάζει τη δημιουργία των χαρακτήρων των ενηλίκων.

Δηλαδή η βία στην τηλεόραση από μόνη της αρκούσε για να δημιουργείται βίαιος χαρακτήρας στην ενήλικη ζωή. Σε μια από τις πολύ λίγες μακροχρόνιες έρευνες που εξέτασαν το τι συμβαίνει σε παιδιά που έβλεπαν βία στην τηλεόραση όταν γίνονται ενήλικες, επιστήμονες από το πανεπιστήμιο του Michingan, παρακολούθησαν από το 1977, 329 παιδιά. Τα παιδιά αυτά αξιολογήθηκαν αρχικά όσον αφορά το τι έβλεπαν στην τηλεόραση και πόσο συχνά. Η ηλικία των παιδιών κατά την έναρξη της έρευνας ήταν από 6 έως 9 χρονών. Οι ερευνητές αξιολόγησαν τις σειρές που έβλεπαν τα παιδιά. Ορισμένες από αυτές θεωρήθηκαν ιδιαίτερα βίαιες λόγω των σκηνών που κατ΄ επανάληψη προέβαλλαν. Τα παιδιά έτυχαν μιας διαχρονικής παρακολούθησης και όταν ήσαν πλέον ενήλικες, κατά τη δεκαετία του 1990. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα παιδιά που παρακολουθούσαν τα προγράμματα με τις περισσότερες σκηνές βίας, 15 χρόνια μετά, όταν γίνονταν ενήλικες, παρουσίαζαν τα περισσότερα χαρακτηριστικά επιθετικότητας. Για παράδειγμα τα παιδιά αυτά, όταν ήσαν πλέον άνδρες ή γυναίκες είχαν περισσότερα περιστατικά βίας εναντίον του συζύγου ή συντρόφου τους παρά τα άλλα παιδιά που κοίταζαν λιγότερη βία στην τηλεόραση. Εκτός από το χρόνο και την ποιότητα των προγραμμάτων που έβλεπαν στην τηλεόραση τα παιδιά, υπήρχαν ακόμη 2 παράγοντες που επηρέαζαν το βαθμό επιθετικότητας που εκφραζόταν στην ενήλικη ηλικία. Οι 2 αυτοί παράγοντες ήταν το πόσο ένα παιδί ταυτοποιούσε τον εαυτό του με ένα βίαιο χαρακτήρα που έβλεπε στην τηλεόραση και το πόσο το παιδί αντιλαμβανόταν εάν αυτά που έβλεπε ήσαν πραγματικά ή όχι.

ΔΥΟ ΤΑΙΝΙΕΣ ΤΟΥ ΖΑΝ ΚΟΚΤΟ H έννοια του μετά-κινηματογράφου

Οι αρνητικές επιδράσεις των βίαιων προγραμμάτων της τηλεόρασης παρατηρούνταν ανεξάρτητα από το κοινωνικό ή οικονομικό επίπεδο μιας οικογένειας, ανεξάρτητα από το διανοητικό επίπεδο του παιδιού και ανεξάρτητα από διάφορους παράγοντες σε σχέση με τους γονείς των παιδιών. Δηλαδή η βία στην τηλεόραση από μόνη της αρκούσε για να δημιουργείται βίαιος χαρακτήρας στην ενήλικη ζωή. Οι διαπιστώσεις αυτές πρέπει να μας ανησυχήσουν ιδιαίτερα. Δεν είναι η πρώτη φορά που σοβαρές έρευνες μας κρούουν τον κώδωνα κινδύνου για τις σοβαρές επιπτώσεις που μπορούν να έχουν ορισμένα προγράμματα στην τηλεόραση πάνω στη δημιουργία του χαρακτήρα των παιδιών μας και αργότερα των ενηλίκων. Συμπερασματικά οι ερευνητές τονίζουν ότι και για τους 3 παράγοντες, δηλαδή μεγάλου βαθμού παρακολούθηση βίας στις ταινίες, ψηλού βαθμού ταυτοποίηση με ένα από τους βίαιους χαρακτήρες και αυξημένο ποσοστό αντίληψης ότι αυτά που έβλεπαν στην τηλεόραση αντιστοιχούν με πραγματικά γεγονότα, οδηγούσαν τα παιδιά στο να γίνονται βίαιοι ενήλικες.

Οι ταινίες, όμως, έχουν και ορισμένες ειδικές επιδράσεις στους ενήλικες: 1. Eπιθετικότητα: Eκατοντάδες μελέτες καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι η έκθεση σε μεγάλες «δόσεις βίας από την τηλεόραση» αυξάνει την πιθανότητα επιθετικής συμπεριφοράς. Kαι η συμπεριφορά αυτή μπορεί να εκδηλωθεί στην ενήλικη ζωή του ατόμου όπως αναφέραμε και παραπάνω. Συνήθως και οι ταινίες, κινηματογραφικές και μη επηρεάζουν τα άτομα που παρακολουθούν τηλεόραση. 2. Eμπορευματοποίηση και καταναλωτισμός: Eίναι γνωστό ότι η τηλεόραση, προσπαθεί να εκμεταλλευτεί εμπορικά και τον ενήλικο κόσμο, μέσω των διαφημιστικών μηνυμάτων στις ταινίες. Σήμερα ο υπερκαταναλωτισμός είναι καθημερινό φαινόμενο 3. Eνημέρωση και δημιουργία σωστών προτύπων: Eνώ με κατάλληλα έργα η τηλεόραση θα μπορούσε να εμπνεύσει ευγενική συμπεριφορά, να τονίσει τη σημασία της κοινωνικής αλληλεγγύης και της εύρυθμης συνεργασίας, τα πρότυπά της είναι δυστυχώς συνήθως άλλα: ναρκισσευόμενοι νέοι και νέες, ενήλικοι, αδιάφοροι για επιστήμες ή τέχνες, βίαιοι χαρακτήρες, επιχειρηματίες που ενδιαφέρονται μόνο για τον γρήγορο πλουτισμό, αδιαφορώντας για κάθε τι άλλο και άλλοι κοινωνικοί τύποι. Οι ταινίες έχουν κατά βάση τέτοιων ειδών πρότυπα. ...και αλλες επιδράσεις Στη συνέχεια μπορόυμε να πούμε ότι η τηλεόραση επηρεάζει αρνητικά τη συμπεριφορά των ενήλικων αναπτύσσοντάς τους πραγματική βία μέσα από : από Ταινίες βίας, τρόμου, πολέμου, θρίλερ. Από διάφορες εκπομπές. Από διαφημίσεις, οι οποίες προβάλλουν τον νεοπλουτισμό, τη βία. Από videoclips πχ. τραγουδιστές όπου δημιουργούν περίεργα πρότυπα μίμησης. Από δελτία ειδήσεων, που παρουσιάζονται με τρομακτικό τρόπο, δείχνοντας σκληρές, απάνθρωπες σκηνές, προσπαθώντας να ελκύσουν το ενδιαφέρον του εκάστοτε ενήλικα τηλεθεατή.

Επιρροές στην τρίτη ηλικία     Επιρροές στην τρίτη ηλικία

Πουπουνούνου Rocks Μετά από πολλές έρευνες,βγάλαμε το εξής συμπέρασμα: Οί ηλικιωμένοι δεν επιρεάζονται από κινηματογραφικές ταινίες. Πουπουνούνου Rocks