Το οικονομικό και κοινωνικό σύστημα του Μεσαίωνα Φεουδαρχία Το οικονομικό και κοινωνικό σύστημα του Μεσαίωνα
Γιατί καθιερώθηκε η φεουδαρχία; Ποιοι άρχουν; Ποιοι αποτελούν την ανώτερη κοινωνική τάξη; Ο Καρλομάγνος για να ελέγξει την μεγάλη επικράτεια που δημιούργησε, θεσμοθέτησε τη φεουδαρχία, σύμφωνα με την οποία : Ο βασιλιάς κατέχει όλη τη γη του κράτους. Ο βασιλιάς παραχωρεί εκτάσεις γης (φέουδα) στην ανώτερη αριστοκρατία (λόρδους, βαρόνους) και εκείνοι οφείλουν να προσφέρουν υπακοή, βοήθεια σε περίπτωση πολέμου και άλλες υπηρεσίες.
Ο βασιλιάς επίσης παραχωρεί μικρότερα τεμάχια γης ως ανταμοιβή για τη βοήθειά τους σε κάποιο πόλεμο σε ιππότες (επαγγελματίες στρατιωτικοί που αποτελούν την κατώτερη αριστοκρατία ). Και οι λόρδοι μπορούν να παραχωρήσουν τεμάχια γης σε ιππότες που βρίσκονται στην υπηρεσία τους. Η κτηματική περιουσία κληρονομείται κάθε φορά στον πρωτότοκο γιο, ο οποίος όμως έχει την υποχρέωση να φροντίζει για όλη την υπόλοιπη οικογένεια. Σε όποιον έχει παραχωρηθεί γη οφείλει να υπερασπιστεί τη γη αυτή απέναντι σε εχθρό, άρα οφείλει να συντηρεί κάποιο μικρότερο ή μεγαλύτερο στρατό. Αυτό το γεγονός δίνει ιδιαίτερη δύναμη στους αριστοκράτες (ή αλλιώς ευγενείς). Έτσι ήταν συχνοί οι εμφύλιοι πόλεμοι μεταξύ των ευγενών, που επιδίωκαν να προσεταιριστούν γειτονικά εδάφη ή και το βασιλικό αξίωμα.
Η συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού είναι αγρότες, οι οποίοι διακρίνονται σε δύο κατηγορίες: τους ελεύθερους γεωργούς, που είναι κάτοχοι ιδιαίτερης γνώσης πάνω σε κάποιες καλλιέργειες και νοικιάζουν τμήματα των εκτάσεων γης της ανώτερης και κατώτερης αριστοκρατίας, έχοντας το δικαίωμα να αποχωρήσουν όποτε το θελήσουν από το φέουδο τους εξαρτημένους γεωργούς, τους δουλοπάροικους, οι οποίοι είναι δεμένοι με συμβόλαιο υποταγής στον γαιοκτήμονα αριστοκράτη και ουσιαστικά αποτελούν ιδιοκτησία του, άρα δεν μπορούν να εγκαταλείψουν το φέουδο ούτε οι ίδιοι ούτε τα παιδιά τους (σε αντάλλαγμα ο φεουδάρχης παρέχει προστασία από επιδρομές και λεηλασίες).
Είναι προφανές ότι ο πλούτος της αριστοκρατίας προέκυπτε από την εργασία των δουλοπάροικων. Στον Μεσαίωνα θεωρούσαν ότι ο κόσμος χωρίζεται σε τέσσερα μέρη που τα έχει ορίσει ο Θεός, άρα δεν μπορούν να αμφισβητηθούν : τους αγρότες που δουλεύουν για όλους. τους ιερείς που προσεύχονται για όλους. τους αριστοκράτες-ιππότες που μάχονται για όλους . τους βασιλείς που διοικούν όλους.