Αποικιοκρατικοί ανταγωνισμοί Από τους μαθητές της Β’ τάξης των ευρωπαϊκών χωρών Από τους μαθητές της Β’ τάξης

Ορισμός: Ως αποικιοκρατία νοείται η δημιουργία και διατήρηση δικτύου αποικιών σε περιοχές όπου παραδοσιακά δεν κατοικούνται από πληθυσμούς της μητροπολιτικής αρχής που τις δημιουργεί. Ιμπεριαλισμός: η τάση για επέκταση της πολιτικής και οικονομικής επιρροής ενός κράτους σε άλλες χώρες, κυρίως με τη χρησιμοποίηση της στρατιωτικής του δύναμης (λατινική λέξη imperium: ισχύς, εξουσία).

Τα κύρια αίτια του φαινομένου εντοπίζονται στην ανάγκη των εκβιομηχανισμένων κρατών της Ευρώπης να βρουν νέες αγορές για τα βιομηχανικά προϊόντα τους νέες πηγές πρώτων υλών (μεταλλεύματα, μαλλί, βαμβάκι) και καυσίμων (πετρέλαιο). νέες περιοχές επένδυσης των κεφαλαίων τους.

Η κοινωνική βάση της αποικιοκρατίας Σε όλες τις αποικιοκρατικές χώρες, οι πολιτικοί άνδρες και οι ομάδες πίεσης ιμπεριαλιστικού προσανατολισμού βρήκαν στήριξη σε ισχυρά ρεύματα της κοινής γνώμης, που απέρρεαν από το μεγάλο εθνικιστικό κύμα του τέλους του 19ου αιώνα. Η κοινωνική βάση της αποικιοκρατίας περιλάμβανε τόσο την αστική τάξη όσο και ευρύτερα κοινωνικά στρώματα. Η αποικιακή πολιτική υπαγορευόταν, σε μεγάλο βαθμό, από τους αστούς, που ωφελούνταν περισσότερο από αυτήν.

Πρωτοπόροι της αποικιοκρατίας υπήρξαν οι εξερευνητές, οι χριστιανοί ιεραπόστολοι και οι έμποροι. Οι εξερευνητές, αναζητώντας νέες γνώσεις, ανακάλυπταν, συχνά, νέες περιοχές τις οποίες καταλάμβαναν στο όνομα της χώρας τους, επεκτείνοντας έτσι την κυριαρχία της. Οι ιεραπόστολοι, διαδίδοντας τον χριστιανισμό, προετοίμαζαν το έδαφος για μια μονιμότερη ευρωπαϊκή παρουσία. Επιπλέον, οι έμποροι, αναζητώντας νέες αγορές, λειτουργούσαν ως η εμπροσθοφυλακή των αποικιοκρατών.

Αποικίες στην Αφρική Οι μέθοδοι αποικιοκρατικής πολιτικής ήταν δύο: η κατάκτηση εδαφών και η καθυπόταξη των κατοίκων τους, πρακτική που εφαρμόστηκε στις περισσότερες περιπτώσεις αλλά και η οικονομική διείσδυση σε ανεξάρτητα κράτη και η μετατροπή τους σε ημιαποικίες.

Η Μ. Βρετανία ήταν, αναμφισβήτητα, η ισχυρότερη αποικιακή δύναμη, μια τεράστια αποικιακή αυτοκρατορία. Κατείχε αποικίες με πληθυσμούς κυρίως λευκών (Καναδάς, Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία), αποικίες με πληθυσμούς κυρίως ντόπιων (Ινδία, Πακιστάν, Αφγανιστάν, Νότια Αφρική κ.ά.), ενώ έλεγχε και διάφορα στρατηγικά σημεία (Γιβραλτάρ, Μάλτα, Κύπρος κ.ά.). Η Γαλλία διέθετε αποικίες στην Αφρική (Τυνησία, Αλγερία, Μαρόκο, Σενεγάλη, Μαυριτανία κ.ά.) και στην Άπω Ανατολή (Ινδοκίνα: Βιετνάμ, Λάος, Καμπότζη). Άλλα ευρωπαϊκά κράτη, όπως το Βέλγιο, η Πορτογαλία, η Ισπανία, η Ιταλία, η Ολλανδία και η Γερμανία, διέθεταν μικρό αριθμό αποικιών.

Αποικιακές Δυνάμεις Στη νεότερη εποχή αποικιακές δυνάμεις εξελίχθηκαν αρχικά η Πορτογαλία (1557) με τη κατοχή εδαφών της Κίνας, η Ισπανία, η Ολλανδία από το 1667, και στη συνέχεια οι λεγόμενες Μεγάλες Δυνάμεις, σπουδαιότερη των οποίων ήταν η Αγγλία, της οποίας η αποικιακή πολιτική της άρχισε από το 1593, όταν εγκαταστάθηκε οριστικά στη Νέα Γη. Ακολούθησε η Γαλλία, της οποίας η πολιτική άρχισε με την κατοχή του Αλγερίου, η Γερμανία, από το 1884, η Ιταλία η οποία, μετά το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, αναπτύχθηκε στην Αφρική και το Βέλγιο.

Μεγάλες Δυνάμεις Με την είσοδο του προηγούμενου αιώνα, στο τέλος του έτους 1900, οι Μεγάλες Δυνάμεις που είχαν διαμορφωθεί τότε ήταν οι ακόλουθες οκτώ: η Μεγάλη Βρετανία, η Ρωσία, η Γαλλία, οι ΗΠΑ, η Γερμανία, η Αυστροουγγαρία, η Ιαπωνία και η Ιταλία.

Βρετανική Αποικιακή Αυτοκρατορία ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΑΠΟΙΚΙΟΚΡΑΤΙΩΝ Βρετανική Αποικιακή Αυτοκρατορία Την Βρετανική Αυτοκρατορία αποτέλεσαν οι κτήσεις, αποικίες, προτεκτοράτα, εντολές, και άλλα εδάφη που κυβερνήθηκαν ή διοικήθηκαν από το Ηνωμένο Βασίλειο, τα οποία προήλθαν από υπερπόντιες αποικίες και εμπορικούς σταθμούς ιδρυμένους από την Αγγλία στον ύστερο 16ο και πρώιμο 17ο αιώνα. Στην ακμή της ήταν η μεγαλύτερη αυτοκρατορία στην ιστορία και, για πάνω από ένα αιώνα, ήταν η μεγαλύτερη παγκόσμια δύναμη. Η ανάπτυξη της Γερμανίας και των ΗΠΑ άμβλυναν την οικονομική κυριαρχία της Βρετανίας στο τέλος του 19ου αιώνα. Οι επακόλουθες στρατιωτικές και οικονομικές εντάσεις ανάμεσα στη Βρετανία και τη Γερμανία ήταν τα κύρια αίτια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, κατά τη διάρκεια του οποίου η Βρετανία στηρίχθηκε σε μεγάλο βαθμό στην αυτοκρατορία της.

Αρχές (1497–1583) Οι βάσεις για την Βρετανική Αυτοκρατορία τέθηκαν όταν η Αγγλία και η Σκωτία ήταν ξεχωριστά βασίλεια. Το 1496 ο Ερρίκος Ζ' της Αγγλίας, μετά τις επιτυχίες της Πορτογαλίας και της Ισπανίας στις υπερπόντιες εξερευνήσεις, ανέθεσε στον Τζον Κάμποτ να ηγηθεί ενός ταξιδιού για να ανακαλύψει μια διαδρομή για την Ασία μέσω του Βορείου Ατλαντικού. Δεν υπήρξαν άλλες προσπάθειες για ίδρυση αγγλικών αποικιών στην Αμερική μέχρι την βασιλεία της Ελισάβετ Α', τις τελευταίες δεκαετίες του 16ου αιώνα. Η Αγγλική Μεταρρύθμιση έκανε εχθρούς την Αγγλία και την Καθολική Ισπανία.

Εξερεύνηση του Ειρηνικού Οι ανακαλύψεις του Τζέιμς Κουκ στον Ειρηνικό Ωκεανό οδήγησαν στην ίδρυση αρκετών βρετανικών αποικιών, συμπεριλαμβανομένης της Αυστραλίας και της Νέας Ζηλανδίας. Το 1770 ο Τζέιμς Κουκ ανακάλυψε την ανατολική ακτή της κατά της διάρκεια επιστημονικού ταξιδιού στο Νότιο Ειρηνικό, διεκδίκησε την ήπειρο για τη Βρετανία ονομάζοντας την Νέα Νότια Ουαλία. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του ο Κουκ επισκέφτηκε και τη Νέα Ζηλανδία, που ανακαλύφτηκε από τον Ολλανδό Άμπελ Τάσμαν το 1642, και διεκδίκησε το Βόρειο και το Νότιο Νησί για το Βρετανικό στέμμα το 1769 και 1770 αντίστοιχα.

Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος Η κήρυξη πολέμου της Βρετανίας εναντίον της ναζιστικής Γερμανίας το Σεπτέμβριο του 1939 περιλάμβανε τις αποικίες του Στέμματος και την Ινδία, αλλά δεν υποχρέωνε αυτόματα τις Κτήσεις. Αυστραλία, Καναδάς, Νέα Ζηλανδία και Νότιος Αφρική σύντομα κήρυξαν τον πόλεμο στη Γερμανία, αλλά το Ιρλανδικό Ελεύθερο Κράτος επέλεξε να παραμείνει νόμιμα ουδέτερο σε όλο τον πόλεμο. Τον Δεκέμβριο του 1941, η Ιαπωνία ξεκίνησε, σε γρήγορη διαδοχή, επιθέσεις στην βρετανική Μαλαισία, την ναυτική βάση των ΗΠΑ στο Περλ Χάρμπορ, και το Χονγκ Κονγκ. Η Ιαπωνία είχε σταθερά αναπτυσσόταν ως μια αυτοκρατορική δύναμη στην Άπω Ανατολή από την ήττα της από την Κίνα στον πρώτο Σινο-ιαπωνικό πόλεμο το 1895, οραματιζόμενη μια Ευρύτερη Σφαίρα Ευημερίας στην Άπω Ανατολή υπό την ηγεσία της.

Πρώτη γαλλική αποικιακή αυτοκρατορία Η ιστορία της αποικιακής αυτοκρατορίας της Γαλλίας πραγματικά άρχισε στις 27 Ιουλίου 1605, με την ίδρυση του Port Royal στην αποικία της Acadia στη Βόρεια Αμερική, σε ό,τι είναι τώρα Nova Scotia , Canada. Λίγα χρόνια αργότερα, το 1608, ο Samuel de Champlain ίδρυσε Κεμπέκ , το οποίο έμελλε να γίνει η πρωτεύουσα του τεράστιου, αλλά αραιά εγκαταστάθηκαν, γούνα-εμπορικών συναλλαγών αποικία της Νέας Γαλλίας.

Δεύτερη γαλλική αποικιακή αυτοκρατορία (1830-1960) Οι αληθινές αρχές του δεύτερου γαλλική αποικιακή αυτοκρατορία, όμως, ήταν που το 1830 με τη γαλλική εισβολή της Αλγερίας , η οποία κατακτήθηκε μέσα στα επόμενα 17 χρόνια. Κατά τη διάρκεια της Δεύτερης Αυτοκρατορίας , με επικεφαλής τον Ναπολέοντα ΙΙΙ , έγινε μια προσπάθεια για τη δημιουργία ενός αποικιακού τύπου προτεκτοράτου στο Μεξικό, αλλά αυτό ήρθε λίγο, και οι Γάλλοι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν το πείραμα. Η γαλλική παρέμβαση στο Μεξικό διήρκεσε 1861 με 1867.

Ισπανική Αποικιακή Αυτοκρατορία Η Ισπανική Αποικιακή Αυτοκρατορία ήταν μια από τις πρώτες παγκόσμιες αποικιακές αυτοκρατορίες και μεταξύ των μεγαλύτερων σε έκταση. Κατά τον 16ο αιώνα, όντας μαζί με την Πορτογαλία στην κεφαλή των ευρωπαϊκών εξερευνητικών αποστολών, Ισπανικές αποστολές ανακάλυψαν και διεκδίκησαν για λογαριασμό του ισπανικού στέμματος τεράστιες εκτάσεις στην Νότια και Κεντρική Αμερική, την Αφρική και τον Ινδικό Ωκεανό. Για ένα μεγάλο τμήμα του 16ου αιώνα η κυριαρχία της στον Ατλαντικό, τον Ειρηνικό και τον Ινδικό Ωκεανό ήταν απόλυτη και αδιαμφισβήτητη, ελέγχοντας τις εμπορικές αρτηρίες και τη ροή πολυτίμων μέταλλων στην Ευρώπη.

Ιταλική Αποικιακή Αυτοκρατορία Η Ιταλική αποικιακή αυτοκρατορία δημιουργήθηκε αφότου το Βασίλειο της Ιταλίας ακολούθησε τις άλλες Ευρωπαϊκές δυνάμεις στην ίδρυση υπερπόντιων αποικιών κατά τον "αγώνα για την Αφρική". Η σύγχρονη Ιταλία ως ένα ενοποιημένο κράτος υπήρχε μόνο από το 1861. Αυτήν την εποχή η Γαλλία, η Ισπανία, η Πορτογαλία, η Βρετανία, και οι Κάτω Χώρες, είχαν ήδη δημιουργήσει μεγάλες αυτοκρατορίες για αρκετές εκατοντάδες χρόνια. Μια από τις τελευταίες απομένουσες περιοχές ανοικτές για αποικιοποίηση βρίσκονταν στην Αφρικανική ήπειρο.

Πορτογαλική Αποικιακή Αυτοκρατορία Η Πορτογαλική Αυτοκρατορία (Πορτογαλικά: Império Português) ήταν η πρώτη παγκόσμια αυτοκρατορία στην ιστορία, με εδάφη στην Νότια Αμερική, την Αφρική, την Ινδία και την Νοτιοανατολική Ασία υποτελή στην κυριότητα της Πορτογαλίας Ο Αγώνας για την Αφρική ο οποίος ξεκίνησε στον ύστερο 19ο αιώνα άφησε την Πορτογαλία με πέντε αποικίες στην ήπειρο. Τα περισσότερα από αυτά τα Αφρικανικά εδάφη ήταν υπό Πορτογαλική διοίκηση και επιρροή για αιώνες. Πόλεις όπως η Λουάντα και η Μπενγκουέλα, και ντουζίνες άλλων οικισμών, λιμένες και φρούρια, είχαν ιδρυθεί και διοικηθεί από την Πορτογαλία από τον 16ο αιώνα.

Ευχαριστούμε για την προσοχή σας!  ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΑ PROJECTS  ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΑ PROJECTS