Ουρανός Γη

Άτομα και αδιαίρετα σωματίδια Όγκοι Πόροι

 Οφείλεται στη ισχυρή συμπλοκή ατόμων των διαρκέστερων μαζών. («Η ισχυροτέρα συμπλοκή ατόμων τν διαρκεστέρων μαζών γίνεται η αιτία της διατηρήσεως του κόσμου»)

…έχει αρχή και τέλος και παρόλο που διαφεύγει από την αντίληψή μας, αρχίζει από ένα σημείο όπως όλα τα σώματα σε αυτόν τον κόσμο.

Αόρατη φύση/ άυλος κόσμος

 Η επιστήμη (υλικός κόσμος) δεν αποδέχεται τη διαφοροποίηση ανάμεσα στον πεπερασμένο υλικό κόσμο και στην αόρατη φύση. Δεν μπορούν να νοήσουν ότι η φθορά των μερών δε μπορεί να ισοδυναμεί με τη φθορά του όλου.  Η κοσμική σοφία των επιστημόνων δεν αρκεί για την κατανόηση της αλήθειας του κόσμου και παρόλα τα επιτεύγματα τους δεν κατάφεραν να προσδιορίσουν το ρόλο του θεού στη δημιουργία του κόσμου.

Το περιεχόμενο της έννοιας του ''χρόνου'' στις παραγράφους Διάρκεια του χρόνου 2.Προύπαρξη του χρόνου 3.Σημασία του χρόνου 4.Μέρη του χρόνου

Σε αυτή την φράση αποτυπώνεται η ύπαρξη των πλανητών και οι διαδικασίες που αυτοί επιτελούν στη συμπαντική διάσταση. Ήταν σημαντική η διερεύνηση του πόσο χρειάζεται ένας πλανήτης να ολοκληρώσει τον κύκλο, γύρω από τον εαυτόν του. Διάρκεια του χρόνου ''διὰ πόσου χρόνου τῶν πλανωμένων ἕκαστος τὴν ἑαυτοῦ περίοδον ἐκπληροῖ·'' § 16

Η δημιουργική φάση όλων των όντων πραγματοποιήθηκε, αφού, ωστόσο προυπήρχε ο χρόνος. Κάτι υπήρχε πριν την ύπαρξη του κόσμου… Μία κατάσταση πρεσβυτέρα της δημιουργίας του κόσμου, η οποία κατατάσσεται στις ανώτερες δυνάμεις, εκείνες που την χαρακτηρίζουν ως παλαιότατη(ὑπέρχρονος), παντοτινή(αἰωνία) και σεβασμιοτάτη(ἀΐδιος). Προύπαρξη του χρόνου '' Ἦν γάρ τι, ὡς ἔοικεν, καὶ πρὸ τοῦ κόσμου τούτου. Ἦν τις πρεσβυτέρα τῆς τοῦ κόσμου γενέσεως κατάστασις ταῖς ὑπερκοσμίοις δυνάμεσι πρέπουσα, ἡ ὑπέρχρονος, ἡ αἰωνία, ἡ ἀΐδιος.'' § 17-18

Τελικά ο χρόνος δεν είναι κάτι που εξαφανίστηκε με το παρελθόν, και του οποίου το μέλλον δεν έχει εμφανιστεί ακόμη, αλλά σε καμία περίπτωση δεν χαρακτηρίζεται και στις δύο περιπτώσεις από σταθερότητα και μονιμότητα. Ο χρόνος συγγενεύει με τα μεταβλητά πράγματα, αυτά της φύσης. Αυτή είναι και η ιδιαιτερότητά του. Σημασία του χρόνου ''Τοιοῦτος ὁ χρόνος, οὗ τὸ μὲν παρελθὸν ἠφανίσθη, τὸ δὲ μέλλον οὔπω πάρεστι, τὸ δὲ παρὸν πρὶν γνωσθῆναι διαδιδράσκει τὴν αἴσθησιν; ὑπὸ τῆς τοῦ χρόνου φύσεως περιέχεσθαι, συγγενῆ τοῖς ἀλλοιουμένοις κεκτημένου τὴν ἰδιότητα.'' § 20

§ 22 Ο χρόνος ωστόσο δεν προυπάρχει όλων των άλλων όντων, αλλά αποσκοπεί να διηγηθεί μετά από τα αόρατα (ἀόρατα) και τα νοητά (νοούμενα), την αρχή της ύπαρξης των ορατών( ὁρατῶν) καὶ αισθητών (αἰσθήσει ληπτῶν).

§ 23 Όποιος επιθυμεί να ανακαλύψει την ημέρα γενέσεως του κόσμου θα πρέπει να ακολουθήσει μία πορεία ανάποδη από το παρόν στο περελθόν…Γιατί με αυτό τον τρόπο θα βρει την πρώτη κίνηση του χρόνου. ''ἐκ τοῦ παρόντος εἰς τὸ κατόπιν ἀναποδίζων, φιλονεικήσῃς εὑρεῖν τὴν πρώτην ἡμέραν τῆς τοῦ κόσμου γενέσεως.'' § 23 Όποιος επιθυμεί να ανακαλύψει την ημέρα γενέσεως του κόσμου θα πρέπει να ακολουθήσει μία πορεία ανάποδη από το παρόν στο περελθόν…Γιατί με αυτό τον τρόπο θα βρει την πρώτη κίνηση του χρόνου. ''ἐκ τοῦ παρόντος εἰς τὸ κατόπιν ἀναποδίζων, φιλονεικήσῃς εὑρεῖν τὴν πρώτην ἡμέραν τῆς τοῦ κόσμου γενέσεως.''

Εν τέλει, καταλήγουμε ότι η αρχή του χρόνου, δεν είναι χρόνος, αλλά ούτε καν το ελάχιστο μόριο αυτού! Όποιος υποστηρίζει ότι η δημιουργία του κόσμου είναι χρόνος, θα πρέπει να διαιρέσει αυτή σε ορισμένα μέρη, τα οποία είναι η αρχή, το μέσον και το τέλος. Μέρη του χρόνου ''Εἰ δὲ φιλονεικῶν τις χρόνον εἶναι λέγοι τὴν ἀρχήν, γινωσκέτω ὅτι διαιρήσει αὐτὴν εἰς τὰ τοῦ χρόνου μέρη. Ταῦτα δέ ἐστιν, ἀρχή, καὶ μέσα, καὶ τελευτή.'' § 24

Ποιος είναι ο σκοπός της δημιουργίας του κόσμου;

Πολλά είναι τα ερωτήματα που διχάζουν τον άνθρωπο > Ένα ερώτημα δίχως απάντηση,περίπλοκο που δεν συμβαδίζει με την ανθρώπινη λογική καθώς η ύπαρξη της γης και ο τρόπος με τον οποίο βρίσκεται μετέωρη στο σύμπαν αναζητείται συνεχώς από τους επιστήμονες της συγχρονης εποχής.

Η πιο κοινά αποδεκτή άποψη είναι ότι η δημιουργία του κόσμου προέρχεται από την δύναμη του θεού,την αγάπη του προς τα όντα και την πίστη του σε αυτά. …..Η πίστη είναι ο μόνος τρόπος για να δικαιολογήσει κανείς την υλική υπόσταση της γης και συνεπώς της ανθρώπινης ζωής.

Χωρίς τη γνώση του σκοπού της ζωής, η ανθρώπινη ύπαρξη χάνει όλο της το νόημα και χαραμίζεται και η επιβράβευση της αιώνιας ζωής καταστρέφεται εντελώς. Σκοπός επομένως της υλικής δημιουργίας είναι ο άνθρωπος!

Οι Άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας διδάσκουν ότι όλα δημιουργούνται για τον άνθρωπο. Τη διδασκαλία αυτή επιβεβαιώνουν σήμερα ειδικοί κοσμολόγοι με τη διατύπωση της περίφημης «ανθρωπικής αρχής». Ο άνθρωπος είναι η κορωνίδα της δημιουργίας, ο βασιλιάς μέσα στην ορατή κτίση. Η εξουσία του όμως δεν είναι ανεξέλεγκτη και μπορεί να συνοψισθεί στη φράση της Εκκλησίας «Ο κόσμος δια τον άνθρωπον, άνθρωπος δε δια Θεόν». Η λυτρωτική συνάντηση του ανθρώπου με τον Θεό είναι ο σκοπός της δημιουργίας και η συνάντηση αυτή επιτυγχάνεται στον τέλειο βαθμό στο πρόσωπο του θεανθρώπου Χριστού, ο οποίος αποτελεί και τον τελικό σκοπό της δημιουργίας. Με το έργο του θεανθρώπου ο μικρός και αδύναμος άνθρωπος πετυχαίνει την αληθινή δόξα και ζωή και κερδίζει την αφθαρσία, την αθανασία, την αιωνιότητα, δηλαδή τη θέωσή του.

Μερικοί αρχαίοι φιλόσοφοι, που δε μπορούσαν να καταλάβουν πως ο Θεός μπόρεσε να δημιουργήσει από το τίποτα, ισχυρίστηκαν πως ο κόσμος και όλα τα περιεχόμενα του είναι κομμάτι του Θεού. Δηλαδή σύμφωνα με αυτούς ο Θεός, πήρε ένα κομμάτι του εαυτού του και έκανε το σύμπαν.Ωστόσο, ο θεός ως δημιουργός πρέπει να επεμβαίνει και να καθοδηγεί τα δημιουργήματα του προς την αιώνια ζωή και την σωτηρία.

Ο θεός,γεμάτος αγάπη, σοφία και δύναμη, κι ακόμη, γεμάτος μακαριότητα και ευδαιμονία, θέλησε από αυτή την ευδαιμονία και μακαριότητά του να μεταδώσει και σε άλλα όντα, πλάσματά του αυτά και δημιουργήματά του, τους Αγγέλους και τους ανθρώπους. Με τον τρόπο αυτό θα εκδήλωνε και θα έδειχνε και έξω από τον εαυτό του τις θείες αυτές και υπερτέλειες ιδιότητές του. Έτσι ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο. Τον δημιούργησε « ὁ Πατήρ δι’ Υ ἱ ο ῦ ἐ ν Πνεύματι Ἁ γί ῳ ».

Τον δημιούργησε για να διαλαλείται διαμέσου του κόσμου η θεία του δύναμη και εξουσία. Πρώτον αυτό. Αλλά, δεύτερον, τον δημιούργησε κυρίως εξ απείρου αγάπης κινούμενος, για να δείξει την αγάπη του αυτή και εκδηλώσει τη στοργική του αγαθότητα, για να καταστήσει μετόχους της δικής του χαράς και δόξης και μακαριότητας και τα πλάσματά του.

Στο ανεξήγητο αυτό φαινόμενο η ανθρωπότητα μένει έκθαμβη μπροστά στο μεγαλειώδες έργο της δημιουργίας, θαυμάζει τις ικανότητες του θεού, σέβεται και η καρδιά του ανθρώπου πλημμυρίζει από αισθήματα ευγνωμοσύνης και δοξολογίας για τον Δημιουργό.

Κωνσταντίνα Γκούμα. Διαμαντής Καράι. Μαριάννα Λυρή. Ντιάνα Μπάρλου.