Ο Ιουδαϊσμός Σελ. 234 - 241

Α) Βασικές διδασκαλίες του Ιουδαϊσμού 1. Ο Θεός είναι ένας. Η πίστη στον έναν και μοναδικό Θεό είναι ο πυρήνας της ιουδαϊκής θρησκείας, σε αντίθεση με τις πολυθεϊστικές θρησκείες του περιβάλλοντος που διαμορφώθηκε. 2. Ο Θεός είναι δημιουργός του Σύμπαντος. Ο Θεός δημιούργησε το Σύμπαν «εκ του μηδενός», γι’ αυτό ο κόσμος έχει μια αρχή.

3. Ο κόσμος είναι πολύ καλός. Όλα τα δημιουργήματα του Θεού είναι καλά 3. Ο κόσμος είναι πολύ καλός. Όλα τα δημιουργήματα του Θεού είναι καλά. Το κακό που υπάρχει στον κόσμο οφείλεται στις επιλογές του ανθρώπου. 4. Η δημιουργία του ανθρώπου και η πτώση. Ο άνθρωπος δημιουργήθηκε «κατ’ εικόνα» και «καθ’ ομοίωσιν» του Θεού ως μία ψυχοσωματική ενότητα. Προικίστηκε με ελευθερία και προσπάθησε να αυτοθεοποιηθεί, με συνέπεια να απομακρυνθεί από το δημιουργό του και να οδηγηθεί στο θάνατο.

5. Ο Θεός σώζει. Μετά τη δημιουργία του ανθρώπου, ο Θεός ενδιαφέρθηκε για τη σωτηρία του. Γι’ αυτό επέλεξε τον ισραηλιτικό λαό και σύναψε συμφωνία (διαθήκη) μαζί του, που προέβλεπε να τηρεί τις εντολές του και να έχει Θεό μόνο τον ίδιο. 6. Η σωτηρία συμβαίνει στο τέλος της ιστορίας. Στο τέλος της ιστορίας ο λαός του Ισραήλ θα αναδειχθεί ηγέτης της ανθρωπότητας.

Η ιδέα αυτή στους προφήτες ονομάστηκε «μέρα του Γιαχβέ (Θεού)», οπότε οι εχθροί του Ισραήλ θα συντριβούν από ένα βασιλιά προερχόμενο από τον οίκο του Δαβίδ, ο οποίος θα εγκαταστήσει μια καινούρια βασιλεία. Η ιδέα αυτή αργότερα αντικαταστάθηκε από εκείνην της παγκόσμιας σωτηρίας των δικαίων, που θα προερχόταν από το Μεσσία (=χρισμένος). Στη σωτηρία αυτή συμπεριλαμβάνεται η προσδοκία της ανάστασης των νεκρών.

Β) Τα ιερά κείμενα 1. Η Εβραϊκή Βίβλος, που αποτελείται από 24 βιβλία, τα οποία χωρίζονται σε τρεις ομάδες: - Η Πεντάτευχος (ο νόμος του Θεού στο Μωυσή). - Οι Προφήτες. - Τα Αγιόγραφα. 2. Το Βαβυλωνιακό Ταλμούδ, που περιέχει οδηγίες για τη λατρεία, τις γιορτές, το δίκαιο κ.ά.

Η Τορά περιέχει τα βιβλία του Μωυσή, τα πέντε πρώτα της Εβραϊκής Βίβλου. δηλαδή αραμαϊκή μετάφραση Η επτάφωτος λυχνία ή Μενορά και η Κιππά (κάλυμμα του κεφαλιού) Σκηνές από το βιβλίο της Εσθήρ, που ανήκει στο τμήμα Αγιόγραφα

Γ) Η εξέλιξη του Ιουδαϊσμού στη μετά Χριστόν εποχή μέχρι σήμερα Μετά την καταστροφή της Ιερουσαλήμ από τον Τίτο το 70 μ. Χ. και την κατάπνιξη της επανάστασης του Μπαρ Κοχμπά από τον Αδριανό το 132 μ. Χ., πολλοί Ιουδαίοι κατέφυγαν στις χώρες της Μεσογείου. Τους επόμενους αιώνες μεγάλο μέρος των Ιουδαίων που ζούσαν στις χώρες της Δυτικής Ευρώπης εκδιώχθηκε και βρήκε καταφύγιο στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, όπου ζούσε σε περιορισμένους χώρους που ονομάστηκαν γκέτο.

Το 18ο αιώνα οι Ιουδαίοι, επηρεασμένοι από τις ιδέες της Γαλλικής Επανάστασης, έκαναν πολλές αλλαγές στον τρόπο ζωής τους και σταδιακά αναπτύχθηκε ο Μεταρρυθμισμένος Ιουδαϊσμός, που διαίρεσε τον Ιουδαϊσμό σε δύο ομάδες, τον Ορθόδοξο και τον Μεταρρυθμισμένο. Το 19ο αιώνα στις ΗΠΑ αναπτύχθηκε ο Συντηρητικός Ιουδαϊσμός.

Παράλληλα στην Ευρώπη, εξαιτίας του αντισημιτισμού ( εχθρικά συναισθήματα και ενέργειες εναντίον των Εβραίων), ιδρύθηκε το κίνημα του Σιωνισμού, με κύριο αίτημα την ίδρυση ανεξάρτητου ισραηλιτικού κράτους. Το 1948, μετά το ολοκαύτωμα των Εβραίων στη ναζιστική Γερμανία, δημιουργήθηκε το κράτος του Ισραήλ.

Δ) Η λατρευτική πράξη Κέντρο της θρησκευτικής ζωής των Ιουδαίων είναι η συναγωγή, που εμφανίστηκε μετά την καταστροφή του πρώτου ναού (586 π. Χ). Η Ιουδαϊκή λατρεία αποτελείται από τρεις ακολουθίες που γίνονται καθημερινά (το πρωί, το μεσημέρι και το βράδυ) και προϊστανται οι ραβίνοι (θρησκευτικοί δάσκαλοι).

Υπάρχουν διαφορές στο τελετουργικό μεταξύ των Ορθοδόξων και Μεταρρυθμιστών Ιουδαίων, όπως για παράδειγμα, στο θέμα της συμμετοχής των γυναικών στη συναγωγή, οι οποίες στο Μεταρρυθμισμένο Ιουδαϊσμό έχουν ενεργητικό ρόλο και σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να είναι κα ραβίνοι. Άλλη διαφορά είναι η κάλυψη της κεφαλής των ανδρών με στρογγυλό σκούφο και των γυναικών με διάφορα καλύμματα.

Ε) Οι κυριότερες γιορτές 1. Η Ημέρα της Εξιλέωσης, αφιερωμένη στη μετάνοια. 2. Η Γιορτή της Σκηνοπηγίας, σε ανάμνηση της παραμονής των Ισραηλιτών στην έρημο. 3. Η γιορτή Χανουκά, σε ανάμνηση της νίκης κατά των Σελευκίδων το 2ο αιώνα π.Χ. 4. Η γιορτή Πουρίμ, όπου γιορτάζονται τα γεγονότα του Βιβλίου της Εσθήρ.

5. Το Πάσχα (πέρασμα), όπου γιορτάζεται η έξοδος από την έρημο. 6. Η Πεντηκοστή, σε ανάμνηση της παράδοσης του Δεκαλόγου από το Θεό στο Μωυσή στο όρος Σινά. 7. Πέντε εβδομάδες μετά την Πεντηκοστή τηρείται πένθος διάρκειας τριών εβδομάδων σε ανάμνηση της καταστροφής των δύο ναών.

Εργασία για το σπίτι: Την 1η ή την 4η σελίδα 241.