Ο ανατρεπτικός Ευριπίδης
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ Ο Ευριπίδης ήταν γιος του Μνησάρχου και είχε καταγωγή από τη Φλύα Έζησε την περίοδο του πελοποννησιακού πολέμου,μία εποχή ,η ποια χαρακτηρίζεται από το έργο των σοφιστών και γενικότερα νέες ιδέες Ενώ σε όλη του τη ζωή συμμετείχε σε δραματικούς αγώνες μόνο 4 φορές αναδείχτηκε νικητής Συνδέθηκε με άφθονη ανεκδοτολογία και μάλιστα του αποδώθηκε ο χαρακτηρισμός μισογύνης κάτι που δεν ισχύει αφού φάνηκε ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένος προς αυτό το θέμα.
Απολεσθέντα έργα Δίκτυς Επειός Ερεχθεύς Κάδμος Κερκυών Κρεσφόντης
ΥΠΟΘΕΣΗ Πραγματεύεται την ιστορία του έρωτα της Φαίδρας, κόρης του Μίνωα και δεύτερης γυναίκας του Θησέα, για τον πρόγονό της, τον Ιππόλυτο, γιο του άνδρα της με την αμαζόνα Αντιόπη . , ‘
H ίδια η Φαίδρα εκμυστηρευόταν τον έρωτά της στον Ιππόλυτο, που κάλυπτε το πρόσωπο του από ντροπή και αποτροπιασμό.
ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ ΚΑΙ ΓΥΝΑΙΚΑ Κατά τη διάρκεια της ζωής του και ειδικότερα κατά την περίοδο συγγραφής των έργων του, τού αποδώθηκε ο χαρακτηρισμός του μισογύνη. Αδιαμφισβήτητα όμως μέσα από τις τραγωδίες του προσπαθούσε να αποδείξει το αντίθετο.
ΕΣΤΙΑΣΗ ΣΤΗΝ ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΗ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΦΑΙΔΡΑ ΕΣΤΙΑΣΗ ΣΤΗΝ ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΗ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ
Αρχικά, η πρωτοβουλία του να δώσει σε πολλές τραγωδίες του τίτλο γυναικείου ονόματος αποδεικνύει την αβασιμότητα του χαρακτηρισμού του ως μισογύνη. Επίσης , το ίδιο αποδεικνύει η παραχώρηση του πρωταγωνιστικού ρόλου σε γυναικείο χαρακτήρα
Και το σημαντικότερο : η ανάδειξη του γεγονότος ότι η γυναίκα προβληματίζεται, ερωτεύεται και σκέφτεται , σε μια εποχή που όλα αυτά αμφισβητούνται.
Μάλιστα η Φαίδρα από το βαθύ πόνο αρρωσταίνει μέχρι αυτοκαταστροφής και η παραμάνα της , το μόνο άτομο που γνωρίζει το ένοχο μυστικό της, αποκαλύπτει τελικά την αλήθεια στον Ιππόλυτο.
Η Φαίδρα είναι γυναίκα με καλό όνομα, ενάρετη, που παλεύει απεγνωσμένα για να καταπνίξει το άνομο πάθος της, όμως η εξόντωσή της έχει λίγη σημασία για τη θεά, για την οποία μετράει μόνο η ανάγκη της να εκδικηθεί.
Στη Φαίδρα πάλι, που αγωνίζεται να διαμορφώσει τη ζωή της με βάση τις αρχές της σωφροσύνης και της ευκλείας, αλλά σκοντάφτει στους διαβρωτικούς παράγοντες του περιβάλλοντος της και στις αρνητικές καταβολές της κρητικής της καταγωγής, που τις επισημαίνει η ίδια με οδυνηρές σκέψεις, δηλώνονται οι αντίπαλες δυνάμεις που γεννιούνται από τη σύγκρουση περιβάλλοντος και καταγωγής με την αγαθή έμφυτη προδιάθεση, με αποτέλεσμα την υποταγή της άμοιρης γυναίκας στην καταλυτική τους δύναμη, που με τόση δεξιοτεχνία πραγματεύεται ο μεγάλος ανατόμος των ανθρωπίνων Ευριπίδης.