Εξελίξεις στον ελληνικό χώρο

Ποιες ήταν οι συνέπειες της προσάρτησης της Θεσσαλίας και μέρους της Ηπείρου στην Ελλάδα; Με την προσάρτηση της Θεσσαλίας και μέρους της Ηπείρου, ο πληθυσμός αυξήθηκε και οι καλλιεργήσιμες εκτάσεις πολλαπλασιάστηκαν.

Ποιος ήταν πρωθυπουργός της Ελλάδας την περίοδο αυτή και τι κατάφερε να πετύχει; Ο Χαρίλαος Τρικούπης, ως πρωθυπουργός, έκανε μεγάλα έργα για τον εκσυγχρονισμό της χώρας όπως: ● η διάνοιξη της διώρυγας της Κορίνθου ● η αποξήρανση της λίμνης Κωπαΐδας ● η ανάπτυξη του σιδηροδρομικού δικτύου της χώρας.

Ποιες ήταν οι συνέπειες του εξωτερικού δανεισμού; Λόγω των δανείων όμως που πήρε για τα έργα, το εξωτερικό χρέος μεγάλωσε, και η Ελλάδα κήρυξε πτώχευση το 1893 ( αδυναμία του κράτους να πληρώσει τις δόσεις των δανείων.)

Νέα επανάσταση στην Κρήτη Η Κρήτη το 1896 επαναστάτησε ξανά και η Ελλάδα έστειλε στρατό και στόλο για βοήθεια.

Ποιες συνέπειες είχε ο πόλεμος για την Ελλάδα; Ποιες συνέπειες είχε ο πόλεμος για την Ελλάδα; Τότε η Οθωμανική αυτοκρατορία επιτέθηκε στην Ελλάδα και: α) κατέλαβε τη Θεσσαλία (1897) β) νίκησε τον ανοργάνωτο ελληνικό στρατό και γ) υποχρέωσε την Ελλάδα να πληρώσει πολεμική αποζημίωση. Επειδή χρήματα δεν υπήρχαν ζήτησε δάνειο από τις Μεγάλες Δυνάμεις, οι οποίες, για να της το δώσουν, ζήτησαν να διαχειρίζονται ορισμένα από τα έσοδα του κράτους.

Το γλωσσικό ζήτημα Την εποχή αυτή κυριάρχησε το γλωσσικό ζήτημα, η διαμάχη για το είδος της γλώσσας που έπρεπε να χρησιμοποιείται επίσημα από το κράτος (δημοτική ή καθαρεύουσα). Ο Γιάννης Ψυχάρης αγωνίστηκε με επιμονή για την καθιέρωση της δημοτικής σε επίσημη γλώσσα του ελληνικού κράτους. Ο Εμμανουήλ Ροΐδης, υπερασπιστής της δημοτικής γλώσσας.

Σημαντικοί λογοτέχνες στην ποίηση Μετά το 1880, στη λογοτεχνία χρησιμοποιήθηκε η δημοτική γλώσσα και παρουσιάζονταν συχνότερα τα θέματα της καθημερινής ζωής. Σημαντικοί λογοτέχνες του 19ου αιώνα ήταν: ο Κωστής Παλαμάς και ο Κωνσταντίνος Καβάφης στην ποίηση

Σημαντικοί λογοτέχνες στην πεζογραφία ο Γεώργιος Βιζυηνός και ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης στην πεζογραφία.

Ποιοι διακρίθηκαν στη ζωγραφική; Στη ζωγραφική διακρίθηκαν ο Νικηφόρος Λύτρας και ο Νικόλαος Γύζης.

Κάλαντα 1872

Η πυρπόληση της ναυαρχίδας

Επιστροφή από το πανηγύρι

Τα ορφανά 1871 Νικόλαος Γύζης Τα ορφανά 1871 Νικόλαος Γύζης

Πολεμιστής της ανατολής 1842

Σημειώνω Θ και Α στα τετραγωνάκια για να δηλώσω, αντίστοιχα, ποια γεγονότα ήταν θετικά και ποια αρνητικά για την ελληνική οικονομία. Κήρυξη πτώχευσης Αποξήρανση Κωπαΐδας Πόλεμος 1897 Διάνοιξη διώρυγας Κορίνθου Επέκταση σιδηροδρομικού δικτύου Α Θ Α Θ Θ

πληροφορίες για τους εξής λογοτέχνες του 19ου αιώνα: Αφού χωριστείτε σε ομάδες, αναζητήστε σε εγκυκλοπαίδειες και στο διαδίκτυο στις ιστοσελίδες: http://el.wikipedia.org/, http://www.kavafis.gr/, http://www.e-alexandria.gr/writerdesc.asp?ID=12, http://www.papadiamantis.org/, πληροφορίες για τους εξής λογοτέχνες του 19ου αιώνα: Κωστή Παλαμά, Κωνσταντίνο Καβάφη, Γεώργιο Βιζυηνό και Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη.

Η Διώρυγα της Κορίνθου είναι διώρυγα η οποία ενώνει τον Σαρωνικό με τον Κορινθιακό κόλπο, στη θέση του Ισθμού της Κορίνθου, λίγο ανατολικότερα από την πόλη της Κορίνθου. Κατασκευάστηκε μεταξύ των ετών 1880-1893. Στα αρχαία χρόνια μεταξύ του τείχους του Ισθμού και του περιβόλου του υπήρχε η δίολκος, οδός μέσω της οποίας μεταφέρονταν εμπορεύματα και μικρά πλοία για να αποφευχθεί ο περίπλους της Πελοποννήσου. Η ιδέα της διώρυγας υπήρχε ήδη από την εποχή του Περίανδρου, το 602 π.Χ. Ο πρώτος που προσπάθησε την υλοποίησή του ήταν ο Νέρων, το 66 μ.Χ., σε σχέδια του Ιούλιου Καίσαρα και του Καλιγούλα. Μετά το θάνατο του Νέρωνα, συνέχισε την προσπάθεια ο Ηρώδης ο Αττικός, ο οποίος όμως την εγκατέλειψε. Οι εργασίες για τη διώρυγα άρχισαν το 1880, από την Διεθνή Εταιρεία της Θαλασσίου Διώρυγος της Κορίνθου. Λόγω έλλειψης κεφαλαίων το έργο ολοκληρώθηκε από εταιρεία του Ανδρέα Συγγρού το 1893. Η διώρυγα έχει μήκος 6.346 m, πλάτος στην επιφάνεια της θάλασσας 24,6 m, στο βυθό της 21,3 m, ενώ το βάθος της κυμαίνεται από 7,50 έως 8 m.

Τα έργα για την αποξήρανση της Κωπαΐδας άρχισαν την δεκαετία του 1880, ενώ το έργο ολοκληρώθηκε τελικά το 1931. Στην πρώτη φάση πραγματοποιήθηκαν αποστραγγιστικά έργα από γαλλική εταιρία κατά την περίοδο 1882-1886. Η Κωπαΐδα αποξηράνθηκε προσωρινά αλλά εξαιτίας μείωσης της επιφάνειας του εδάφους της, που σημειώθηκε αμέσως μετά την αποξήρανση, η περιοχή πλημμύρισε ξανά τα επόμενα χρόνια. Τότε πραγματοποιήθηκαν νέα έργα από Αγγλίκη εταιρία τα οποία ολοκληρώθηκαν το 1931 και η λίμνη αποξηράνθηκε οριστικά. Με την αποξήρανση της λίμνης δημιουργήθηκαν 241.000 στρέμματα καλλιεργήσιμης γης[2]. Το 1953 η περιοχή της Κωπαΐδας απαλλοτριώθηκε και ταυτόχρονα δημιουργήθηκε ο Οργανισμός Κωπαΐδας ο οποίος αντικατέστησε την αγγλική εταιρία και εφάρμοσε πρόγραμμα εναλλασσόμενων καλλιεργειών.

Η Κωπαΐδα είναι πεδιάδα της Βοιωτίας η οποία δημιουργήθηκε ύστερα από την αποξήρανση της ομώνυμης λίμνης κατά το διάστημα 1880-1930.

Η πτώχευση της Ελλάδας το 1893 H παρατεταμένη επιστράτευση που εφάρμοσε ο Δηλιγιάννης στα μέσα της δεκαετίας του 1880, διαχειριζόμενος με τον τρόπο αυτό την κρίση της Aνατολικής Pωμυλίας, αύξησε κατακόρυφα το δημόσιο έλλειμμα. Ως αποτέλεσμα η κατάσταση των δημόσιων οικονομικών πήρε διαστάσεις σοβαρού προβλήματος. O Χαρίλαος Tρικούπης που τον διαδέχθηκε στην πρωθυπουργία ενέτεινε τις φορολογικές επιβαρύνσεις και προχώρησε στη σύναψη μιας νέας σειράς δανείων τα έτη 1887, 1888 και 1889. Mε τα χρήματα των νέων δανείων επιδίωξε να αποπληρώσει παλαιότερες οφειλές, να καλύψει τα πάγια έξοδα του κράτους και να προχωρήσει στην υλοποίηση του προγράμματός του για τα δημόσια έργα. Όταν ανέλαβε και πάλι την εξουσία το 1892, το πρόβλημα του δημόσιου ελλείμματος ήταν ακόμη πιο οξυμένο. Παρά τις επανειλημμένες προσπάθειές του δεν κατάφερε να συνάψει νέο δάνειο με στοιχειωδώς αποδεκτούς όρους και παραιτήθηκε. Tότε ανέλαβε την εξουσία ο Σ. Σωτηρόπουλος στηριζόμενος στη βασιλική εύνοια και χωρίς τη στήριξη της βουλής. Aξίζει να σημειωθεί ότι την κυβερνητική μεταβολή στήριξε και ο Aνδρέας Συγγρός, ο οποίος εκπροσωπώντας γαλλικά και ομογενειακά συμφέροντα έκανε ότι μπορούσε στην προηγούμενη φάση για να μη λάβει η Eλλάδα νέο δάνειο και να παγειωθεί η εντύπωση ότι οδεύει για πτώχευση το ελληνικό κράτος. O σκοπός από τότε ήταν η επιβολή διεθνούς ελέγχου, ώστε να εξασφαλιστούν οι απολαβές των δανειστών. H κυβέρνηση Σωτηρόπουλου διαπραγματεύθηκε τη σύναψη δανείου με τον αγγλικό οίκο Χάμπρο το οποίο ονομάστηκε "δάνειο κεφαλαιοποιήσεως" και είχε εξαιρετικά τοκογλυφικούς όρους. Παρά ταύτα το συγκεκριμένο δάνειο έδινε τη δυνατότητα να μετατραπούν τα καθυστερημένα τοκοχρεολύσια των προηγουμένων δανείων σε τίτλους νέου δανείου.

Λίγο αργότερα ο Χαρίλαος Τρίκούπης ανέλαβε και πάλι την εξουσία, ακύρωσε το "δάνειο κεφαλαιοποιήσεως" και προσπάθησε να συνάψει νέο. Mάταια όμως! H δανειοληπτική αξιοπιστία της Ελλάδας είχε πλέον πληγεί ανεπανόρθωτα. Στις 10 Δεκεμβρίου 1893 ο Τρικούπης αναγνώρισε μέσα στην αίθουσα του κοινοβουλίου την πτώχευση του ελληνικού κράτους. Mε νόμο η κυβέρνηση περιόρισε την εξυπηρέτηση των τόκων κατά 30% και ανέστειλε την πληρωμή των τοκοχρεολυσίων. Aυτή η εξέλιξη είχε σημαντικές συνέπειες στη διεθνή οικονομική αλλά κυρίως πολιτική θέση της Eλλάδας στο εξωτερικό. Eπίσης, δημιούργησε αρνητικό κλίμα στο εσωτερικό. H αίσθηση ταπείνωσης που διαχύθηκε στον πληθυσμό για την οικονομική αδυναμία του κράτους συνέβαλε κατά ένα μέρος στην οργάνωση μυστικών εθνικιστικών εταιρειών και στην προώθηση αλυτρωτικών στόχων. Πολύ γρήγορα η οικονομική ολίσθηση συμπληρώθηκε από τη στρατιωτική ήττα στον πόλεμο του 1897, η οποία με τη σειρά της επέτρεψε την ολοκλήρωση του οικονομικού διασυρμού, με την επιβολή του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου το 1898.

Ποια είναι η συμβολή του Χ Ποια είναι η συμβολή του Χ. Τρικούπη στον εκσυγχρονισμό του ελληνικού κράτους 1841: ίδρυση Εθνικής Τράπεζας 1871: αγροτική μεταρρύθμιση 1878: ρύθμιση παλαιότερων δανείων 1880: έναρξη αποξήρανσης της Κωπαΐδας 1893: εγκαίνια της διώρυγας Κορίνθου 1893: πτώχευση ελληνικού κράτους 1869-1909: κατασκευή σιδηροδρομικού δικτύου 1882-1893: κατασκευή 1300 χλμ. οδικού δικτύου