Κωστής Παλαμάς 1859-1943

Κωστής Παλαμάς Πάτρα >Μεσολόγγι Ηγέτης της Νέας Αθηναϊκής Σχολής Τα τραγούδια της πατρίδος μου (1886) «Ο ύμνος της Αθηνάς» - 1889 (βραβείο στο Α’ Φιλαδέλφειο Ποιητικό Διαγωνισμό) «Είναι για μας σαν να το είπε ποιητής αρχαίος και όχι ο Κωστής ο Παλαμάς» (Δ. Βικέλας) Τα μάτια της ψυχής μου (1890) - παραπέμπει στο Σολωμό

Κωστής Παλαμάς Ίαμβοι και ανάπαιστοι (1897) Ένας αντρειωμένος – άκου – Ποταμός μια μέρα στη χαριτωμένη Καλαμιά μιλάει: «Οπότε και αν στρίψω σε θωρώ εδώ πέρα Στο δικό μου πλάι…» («Η καλαμιά») Ίαμβοι και ανάπαιστοι (1897) τρεις τετράστιχες στροφές, στις οποίες εναλλάσσονται οκτασύλλαβοι και εφτασύλλαβοι στίχοι ιαμβικού και αναπαιστικού μέτρου (από τις πρώτες εμφανίσεις του συμβολισμού)

Κωστής Παλαμάς Η ασάλευτη ζωή (1904) – φανερή επίδραση του συμβολισμού «Θάνατος παλικαριού» (1891) – ηθογραφικό διήγημα μετάφραση στα σέρβικα – 1896 «Στρυφνό και σκληρό ύφος, σε κάθε του σχεδόν περίοδο, σε κάθε του σχεδόν φράση βάζει τις λέξεις σε άλλη θέση από τη φυσική τους» (Γ. Ξενόπουλος)

«Η Φοινικιά» Ώ Φοινικιά, μας έρριξεν εδώ ένα χέρι· το χέρι τό 'βαλε καταραμένη Mοίρα; το πήγε νους καλοπροαίρετος; Ποιος ξέρει! Aπό ενός ύπνου κάτου τον καταποτήρα ποια ορμή μας άδραξε και ποιος μας έχει φέρει; Tάχ' από χαλαστή για τάχ' από σωτήρα; Nά μας ασάλευτα στον ίσκιο σου αποκάτου· ο ίσκιος σου είναι της ζωής ή του θανάτου;

Κωστής Παλαμάς «Λυρισμός του εγώ και του εμείς» (Λ. Πολίτης) Ο Δωδεκάλογος του Γύφτου (1899-1907) αποφασιστική επίδραση του Φ. Νίτσε «Πιστεύω εις μιαν Ελλάδα, μεγάλη και αδιαίρετον, τρισένδοξον και αθάνατην, πατρίδα του πνεύματος, του φωτός, της σοφίας, της επιστήμης, παντός του τελείου· δημιουργόν της καλιτεχνίας, του ωραίου, του πολιτισμού και πάσης προόδου» (Μ. Χαιρέτης, 1905)

Κωστής Παλαμάς Η Φλογέρα του Βασιλιά (1886-1910) - αδιάσπαστη συνέχεια του ελληνισμού Ποιητής προφήτης – Μεγάλη Ιδέα Κατεξοχήν κριτικός – ανέδειξε τη σημασία της Επτανησιακής Σχολής (Σολωμός, Κάλβος) Η Εθνική Γλώσσα (1905), Εκπαιδευτικός Όμιλος (1910), Φοιτητική συντροφιά (1910) / Περιοδικό Νουμάς

Δωδεκάλογος του γύφτου [...]Και μην έχοντας πιο κάτου άλλο σκαλί να κατρακυλήσης πιο βαθιά στου Κακού τη σκάλα, για τ’ ανέβασμα ξανά που σε καλεί Θα αιστανθής να σου φυτρώσουν, ω χαρά! Τα φτερά, Τα φτερά τα πρωτινά σου τα μεγάλα!

Ολυμπιακός ύμνος - 1895 Αρχαίο πνεύμα αθάνατο, αγνέ πατέρα του ωραίου, του μεγάλου  και τ’ αληθινού κατέβα, φανερώσου κι άστραψε ‘δω πέρα τη δόξα της δικής σου γης και τ’ ουρανού. Στο δρόμο και στο πάλεμα και στο λιθάρι, στων ευγενών αγώνων λάμψε την ορμή και με τ’ αμάραντο στεφάνωσε κλωνάρι και σιδερένιο πλάσε κι άξιο το κορμί. Κάμποι, βουνά και πέλαγα φέγγουνε μαζί σου σαν ένας λευκοπόρφυρος μέγας ναός και τρέχει στο ναό εδώ προσκυνητής σου αρχαίο πνεύμα αθάνατο, κάθε λαός... 

Η φλογέρα του βασιλιά Γίνομαι σάλπιγγα, σαλπίζω απάνου από τους τάφους, Τους πεθαμένους ξαγρυπνώ, το δρόμο τους ρυθμίζω, Και το κορμί του τωρινού στο περασμένο δίνω, Και φέρνω σας και τ’ αυριανά με πρώιμη γέννα ομπρός σας...

Κωστής Παλαμάς Διδάχτηκε απ’όλα τα λογοτεχνικά κινήματα της εποχής, χωρίς ποτέ να είναι οπαδός μιας συγκεκριμένης σχολής