ήταν ένα κοριτσάκι που το έλεγαν... μια φορά & ένα καιρό ήταν ένα κοριτσάκι που το έλεγαν...
...Αλίκη!!! Η Αλίκη, το γνωστό κορίτσι μας από το παραμύθι, αφού βγήκε από την χώρα των Θαυμάτων, ένοιωθε μόνη της, πολύ μόνη της.
Προσπαθούσε να ξεχάσει τις ατέλειωτες στιγμές που πέρασε με τους φίλους της, διαβάζοντας κάποιο βιβλίο... ...αλλά τίποτα
Η επιθυμία της να γυρίσει πίσω, στην χώρα των θαυμάτων, την άναβε όλο και πιο πολύ. Η Αλίκη ένοιωθε ότι θα εκραγεί αν δεν τους έβλεπε έστω για μια φορά ακόμα.
Θυμόταν τις ωραίες στιγμές μαζί τους και σκεφτόταν... « ερεθίζομαι και μόνο που τους σκέφτομαι. Δεν μπορεί να ήταν απλά ένα παραμύθι...»
Προσπάθησε να κάνει μια τελευταία προσπάθεια παίζοντας με την φίλη της την πάπια, αλλά κι εκεί μάταια προσπάθησε. Το μυαλό της ήταν αλλού...
Έτσι λοιπόν το πήρε απόφαση... Θα πάω να τους βρώ!!!!
Φόρεσε τα καλά της και ξεκίνησε για την «χώρα των θαυμάτων»
Εκεί όλοι της οι φίλοι την υποδέχτηκαν με ΜΕΓΑΛΗ χαρά... Όλοι έτρεξαν να την χαιρετήσουν και να την πάρουν αγκαλιά.
Κι η Αλίκη το ίδιο... Ήταν τόσο ξετρελαμένη με τους φίλους της που ήθελε να τους δείξει πόσο πολύ της έλειψαν σε κάθε έναν ξεχωριστά
Τον φίλο της τον Κάστορα
Τον Απρόσωπο...
Τον αγαπημένο της Βασιλιά...
... Τον μαθηματικούλη
Και πάλι από την αρχή!!! (...τον Κάστορα,....)
Έτσι η Αλίκη πέρασε, αυτή καλά... ...κι εμείς καλύτερα!!!
Τέλος