ΤΟ ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΑΡΚΑ ΓΚΑΖΙΜΠΑΓΙΑΤΖΙΔΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΤΟ ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΑΡΚΑ ΓΚΑΖΙΜΠΑΓΙΑΤΖΙΔΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΓΚΟΥΤΖΑΜΑΝΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΙΟΥ ΜΑΤΕΟ ΜΠΛΕΤΑΣ ΑΝΤΩΝΗΣ ΧΟΥΣΕΙΝΟΓΛΟΥ ΜΕΜΕΤ

ΕΧΘΡΟΙ ΕΞ ΑΙΜΑΤΟΣ

Το Εχθροί εξ αίματος ανέβηκε για πρώτη φορά από το Θέατρο του Νέου Κόσμου της Αθήνας σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου κατά την περίοδο 2008-09, και μετά τη μεγάλη επιτυχία που σημείωσε μεταφέρθηκε στη Θεσσαλονίκη και την Επαρχία, ενώ ενσωματώθηκε στο ρεπερτόριο και άλλων θιάσων και ερασιτεχνικών ομάδων.

Υπόθεση έργου Μετά από ένα ατύχημα ο Εγκέφαλος πέφτει σε κώμα. Τα υπόλοιπα ζωτικά όργανα, χτυπημένα κι αυτά και χωρίς ηγεσία, ορίζουν μια συνάντηση για να εκτιμήσουν την κατάσταση. Στη συνάντηση έρχονται πρώτα το Παχύ και το Λεπτό Έντερο και αρχίζουν να συζητούν για το επεισόδιο, διαφωνώντας έντονα. Μέσα από αντεγκλήσεις, αντιπαραθέσεις και ξεκαρδιστικούς διάλογους θ' αρχίσει να αποκαλύπτεται μια άλλη πλευρά των πραγμάτων. Αθέατες πτυχές και κρυμμένα μυστικά θα βγουν στην επιφάνεια οδηγώντας την πλοκή σε ένα ευρηματικό φινάλε. Μια εντελώς απροσδόκητη δημιουργία του Αρκά σε θεατρική φόρμα.

Πρόκειται για έναν απολαυστικό «εμφύλιο» μεταξύ των Οργάνων ενός σώματος που βρίσκεται σε κώμα. Τα Έντερα (Λεπτό και Παχύ) διαπληκτίζονται για το εάν τα υπόλοιπα (Καρδιά, Νεφροί, Πνεύμονες) έχουν ή δεν έχουν συνωμοτήσει να εγκαταλείψουν τον αλκοολικό εγκέφαλο του φορέως, ώστε να μεταμοσχευθούν και... να σωθούν.

Άκρως πρωτότυπη υπερρεαλιστική ιδέα που ίσως έλκει την καταγωγή της από τη σειρά «Πειραματόζωα» του Αρκά, οργανώνεται σε υλικό ιλαρότατων διαλόγων και απροσδόκητων ανατροπών. Το στίγμα του δημιουργού τον παρακολουθεί πιστά και εδώ: το εριστικό και καχύποπτο Λεπτό Έντερο σε διαρκή αντιπαράθεση με το αφελές και καλόπιστο Παχύ, σαφώς αντιστοιχούν στα θρυλικά αντιθετικά ζεύγη Ισοβίτης- Μοντεχρήστος, Καστράτο- Λουκρητία, Κόκορας- Γουρούνι, Πατέρας- Γιος (σπουργίτια). Το φινάλε είναι κι εδώ πικρά αστείο, καθώς τελικά η αδήριτη έκβαση της μεταμόσχευσης βρίσκεται επί θύραις, σημαίνοντας όμως και τον πραγματικό θάνατο του απέλπιδος ανθρώπου.

Το ατομικό συμφέρον απέναντι στην αλληλεγγύη; Ο θάνατός σου η ζωή μου; Το ατομικό συμφέρον απέναντι στην αλληλεγγύη; Η επιστήμη στην υπηρεσία της ζωής ή του κέρδους; Η μεταμόσχευση οργάνων ένα ακόμη προϊόν εμπορίου; Υπάρχει ελπίδα διαφυγής ή ο κυνισμός είναι μονόδρομος; Ένα ζοφερό μονόπρακτο ανατριχιαστικού γέλιου, που θα μπορούσε άνετα να ανθολογηθεί δίπλα στην «Ανθολογία του Μαύρου Χιούμορ» του Μπρετόν. Ο Αρκάς σε μεγάλα- όπως πάντα- κέφια, ισόρροπος ανάμεσα στα τερπνά κουφέτα και στα κόλλυβα, όπως άλλωστε και μια πετυχημένη μεταμόσχευση οργάνων.

Οι «Εχθροί εξ αίματος» δεν είναι απλώς μια καλή κωμωδία με πρωτότυπη ιδέα και ατάκες που βγάζουν γέλιο. Είναι παράξενος ο κόσμος αυτού του έργου, και όχι μόνο επειδή έχουμε να κάνουμε με τα όργανα ενός ανθρώπινου οργανισμού. Αυτά τα όργανα αυτονομούνται, σκέφτονται, μιλάνε. Δε σκεφτόμαστε κι ούτε ανησυχούμε εμείς για αυτά. Δε μας τρομάζουν. Αντίθετα μας συμφιλιώνουν με τους φόβους μας. Το σκοτεινό γίνεται οικείο. Το μαύρο χιούμορ… λυτρώνει. Η συνέχεια επί σκηνής…

ΒΙΟΛΟΓΙΚΟΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ Ο Αρκάς, με αδιάπτωτο κέφι και απαράμιλλο χιούμορ, μας προτείνει πάλι μια αναπάντεχα πρωτότυπη ιδέα, σε θεατρική φόρμα. Ο «Βιολογικός μετανάστης» θα μπορούσε να είναι το δεύτερο μέρος των «Εχθρών εξ αίματος», αν δεν αποτελούσε ένα αυτοτελές μονόπρακτο.

Ο σκιτσογράφος και συγγραφέας Αρκάς , μετά τους ΕΧΘΡΟΥΣ ΕΞ ΑΙΜΑΤΟΣ, μάς βυθίζει ξανά στα έγκατα του ανθρώπινου οργανισμού. Αυτή τη φορά πρωταγωνιστές του είναι το Συκώτι, η Χολή και ο Σπλήνας. Τρία όργανα που φιλονικούν, εξαντλώντας σε ευφυείς ατάκες και το πιο προχωρημένο ανθρώπινο λεξιλόγιο, για την τύχη ενός τέταρτου, ξένου.

 Ένα καινούριο νεφρό, που έχει μεταμοσχευθεί στον οργανισμό, γίνεται αιτία απολαυστικής ίντριγκας, σπαρταριστών διαπληκτισμών, απειλών και φοβερών αποκαλύψεων. Γκεστ-σταρ σε αυτή τη βιολογική αρένα είναι το ανοσοποιητικό σύστημα με τα λεμφοκύτταρα, η στεφανιαία αρτηρία, η καρδιά και ο εγκέφαλος.

Στο έργο συνδυάζονται τα «εσωτερικά» δρώμενα με την επικαιρότητα του έξω κόσμου. Το νεφρό, άλλωστε, είναι ο «βιολογικός μετανάστης» του τίτλου. Ένας μετανάστης που υφίσταται την ίδια ρατσιστική απαξίωση και τους ίδιους κινδύνους με χιλιάδες μετανάστες, παράνομους και μη, που προσπαθούν να επιβιώσουν στο σώμα της χώρας. Οι αναγωγές με τους ανθρώπους-μετανάστες στο «πρόσωπο» του μετανάστη-νεφρού είναι καίριες, έξυπνες, πικρές και χιουμοριστικές.

ΣΥΚΩΤΙ: Δεν είσαι ευχαριστημένος εδώ; ΝΕΦΡΟ: Πώς, βέβαια, αλλά όσο να 'ναι... Ξένος! ΣΥΚΩΤΙ: Ξένος;! Μην το ξαναπείς αυτό! Εμείς σε θεωρούμε πιά έναν από εμάς (...) ΝΕΦΡΟ: Ευχαριστώ, αλλά δεν είναι όλοι... Κάποιοι έχουν διαφορετική γνώμη. ΣΥΚΩΤΙ: Τι θες να πεις; ΝΕΦΡΟ: Ε, να, κάποια Λεμφοκύτταρα... ΧΟΛΗ: Ωχ! ΣΥΚΩΤΙ: Τι, κάποια Λεμφοκύτταρα; Τι σου έκαναν; ΝΕΦΡΟ: Τίποτα, απλώς περνάνε και λένε... Διάφορα... «Εξω οι ξένοι», «Γύρνα πίσω στο κουφάρι σου»... τέτοια... Και βρισιές (...) ΣΥΚΩΤΙ: Ε, αν πουν και μια κουβέντα παραπάνω, δε χάλασε ο κόσμος... Να σκέφτεσαι ότι θα μπορούσες να είσαι σε πολύ χειρότερη κατάσταση. ΝΕΦΡΟ: Τι εννοείς; ΧΟΛΗ: Θα μπορούσες, εκτός από ξένος να είσαι και μαύρος, ή εβραίος.