Τα δεινά του πολέμου στη μνήμη και την Ιστορία: Η ατομική βόμβα (1945) Γενικό Λύκειο Ματαράγκας Ερευνητική εργασία Α΄ Λυκείου, σχολ. έτος 2011-2012 Τα δεινά του πολέμου στη μνήμη και την Ιστορία: Η ατομική βόμβα (1945) Επιβλέπων καθηγητής: Χάρης Ταμπάκης Μαρία Γκούβρα, Πάνος Μητσόπουλος, Δημήτρης Καλλιμάνης, Χριστίνα Γεωργίου Χιροσίμα, 6 Αυγούστου 1945

Τα δεινά του πολέμου στη μνήμη και την Ιστορία: Η ατομική βόμβα (1945) Δεκέμβριος 1938: Ανακάλυψη της πυρηνικής σχάσης. Με βάση τις εργασίες του Ενρίκο Φέρμι (Enrico Fermi) από το 1932, οι φυσικοί επιστήμονες Ότο Χαν (Otto Hahn), Λιζ Μάιτνερ (Lise Meitner), Ότο Ρόμπερτ Φρις (Otto R. Frisch) και Φριτς Στράσμαν (Fritz Strassmann) διεξάγουν πειράματα εμπλουτίζοντας ουράνιο 235. Ως παράγωγα της αντίδρασης ανιχνεύονται τα στοιχεία βάριο και χρώμιο, καθώς και έντονη θερμότητα. Διαπιστώνεται ότι πρόκειται για το φαινόμενο που ονομάστηκε «πυρηνική σχάση».

Τα δεινά του πολέμου στη μνήμη και την Ιστορία: Η ατομική βόμβα (1945) Η ανακάλυψη επιβεβαιώνει τη σχέση ισοδυναμίας ανάμεσα στη μάζα και την ενέργεια που πρότεινε ο Αλβέρτος Αϊνστάιν. E = m.c² H αντίδραση αυτή είναι ισχυρά εξώθερμη και τα παραγόμενα (θυγατρικοί πυρήνες και νετρόνια) έχουν κινητική ενέργεια της τάξης των 200 MeV. Τα νετρόνια που απελευθερώνονται από τη σχάση ενός πυρήνα, αφού επιβραδυνθούν, μπορούν στη συνέχεια να δημιουργήσουν νέα σχάση σε γειτονικούς πυρήνες και έτσι να προκληθούν αλυσιδωτές αντιδράσεις. Επιστήμονες αντιλαμβάνονται ότι η ενέργεια που εξαπολύεται θα μπορούσε να οδηγήσει στην κατασκευή ενός υπερόπλου.

Τα δεινά του πολέμου στη μνήμη και την Ιστορία: Η ατομική βόμβα (1945) Έτσι ξεκινά ο ανταγωνισμός για την κατασκευή της πρώτης ατομικής βόμβας. Απόρρητα πυρηνικά προγράμματα: Χώρα: ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΙΑΠΩΝΙΑ ΗΝΩΜΕΝΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ & ΚΑΝΑΔΑΣ ΕΝΩΜΕΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ Κωδικός & έναρξη: Επικεφαλής: Uranprojekt Απρίλιος 1939 Κυρίως ο Έριχ Σούμαν. Ni-Go (1941) υπό τον Γιόσιο Νισίνα F-Go (1943) υπό τον Μπουνσάκου Αρακάτσου. Tube Alloys (1940) ξεκίνησε κυρίως από Γάλλους & Γερμανούς εξόριστους επιστήμονες Manhattan project ξεκίνησε μετά την επιστολή Αϊνστάιν, με τον Τζ.Ρ. Οπενχάιμερ, κυρίως από το 1942. Στόχος: Κατασκευή πυρηνικού αντιδραστήρα & παραγωγή U235 Χρήση κυκλοτρονίου για την παραγωγή U235 Κατασκευή μιας εύχρηστης βόμβας U235 Παραγωγή καθαρού U235 και Pu, καθώς και βαρέος ύδατος ως επιβραδυντή. Αποτέλεσμα: Σταμάτησε λόγω έλλειψης επιστημόνων & χρημάτων Αμφίβολα αποτελέσματα & βομβαρδισμός εγκαταστάσεων Διαρροή της τεχνογνωσίας στις Ε.Π.Α. και από το 1943 συνεργασία. Κατασκευή δύο ατομικών βομβών, μίας U235 και μιας Pu.

Τα δεινά του πολέμου στη μνήμη και την Ιστορία: Η ατομική βόμβα (1945) Σχέδιο Μανχάτταν: 16 Ιουλίου 1945, δοκιμή της πρώτης ατομικής συσκευής στην έρημο του Νέου Μεξικού· κωδικός: «Τριάδα»

Τα δεινά του πολέμου στη μνήμη και την Ιστορία: Η ατομική βόμβα (1945) 6 Αυγούστου 1945: 9 Αυγούστου 1945: Χιροσίμα Ναγκασάκι Η πρώτη ατομική βόμβα, τύπου U235 στις εγκαταστάσεις της Τινιάν. Κωδικός: «Little Boy» (αγοράκι) Η δεύτερη ατομική βόμβα, τύπου Pu, στις εγκαταστάσεις της Τινιάν. Κωδικός: «Fat Man» (χοντρέλας)

Τα δεινά του πολέμου στη μνήμη και την Ιστορία: Η ατομική βόμβα (1945) 6 Αυγούστου 1945: Χιροσίμα Το σχέδιο πτήσης των δύο αποστολών. Πώς λειτουργεί το «Αγοράκι»

Τα δεινά του πολέμου στη μνήμη και την Ιστορία: Η ατομική βόμβα στη Χιροσίμα (6-8-1945)* Ο βομβαρδισμός

Τα δεινά του πολέμου στη μνήμη και την Ιστορία: Η ατομική βόμβα στη Χιροσίμα (6-8-1945)** Οι μαρτυρίες

Τα δεινά του πολέμου στη μνήμη και την Ιστορία: Η ατομική βόμβα στη Χιροσίμα (6-8-1945)*** Επιπτώσεις

Τα δεινά του πολέμου στη μνήμη και την Ιστορία: Η ατομική βόμβα (1945) Οι συνέπειες της βόμβας στον πληθυσμό υπήρξαν ανυπολόγιστες : άνθρωποι εξαερώθηκαν, άλλοι κάηκαν, πολλοί υπέκυψαν αργότερα στα τραύματά τους, ενώ άλλοι υποφέρουν μέχρι και σήμερα. Στα επόμενα χρόνια υπήρξαν πολλές περιπτώσεις τερατογένεσης, ενώ αυξήθηκαν δραματικά τα κρούσματα λευχαιμίας και καρκίνου. Οι επιζήσαντες της καταστροφής (χιμπακούσα) θεωρήθηκαν φορείς ραδιενέργειας και αντιμετωπίστηκαν με εχθρότητα από την υπόλοιπη κοινωνία. Αυξημένο είναι και το ποσοστό αυτοκτονιών ανάμεσα στους πληγέντες. Σήμερα υπάρχουν πολύ ισχυρότερα πυρηνικά όπλα, ικανά να χτυπήσουν από τη μια ήπειρο στην άλλη (διηπειρωτικοί πύραυλοι). Πυρηνικοί αντιδραστήρες λειτουργούν σε διάφορες χώρες, παράγοντας ραδιενεργά απόβλητα και ενέχοντας κίνδυνο ατυχήματος. Τα παραδείγματα του Τσερνομπίλ (1986) και της Φουκουσίμα (2011) μαρτυρούν ότι η πυρηνική τεχνολογία δεν μπορεί ποτέ να θεωρηθεί ασφαλής. Ο κόσμος σήμερα εξακολουθεί να ζει υπό την πυρηνική απειλή.