Δικαιώματα Παρόλο που το πολίτευμα του 5ου αι. π.Χ. ήταν δημοκρατικό, οι γυναίκες αποκλεί-ονταν από το σύνολο των εκδηλώσεων της πόλης και δεν είχαν πολιτικά δικαιώματα. Στην κλασσική Αθήνα ήταν αναγκασμένη να συνοδεύεται πάντα από έναν κηδεμόνα είτε ήταν ο πατέρας της, είτε ήταν ο σύζυγός της. Επίσης, η καθημερινότητά τους ήταν αρκετά περιορισμένη στο πλαίσιο της οικιακή ζωής.

Οι γυναίκες ήταν κοινωνικά ενεργές μόνο σε ό,τι αφορούσε τη θρησκεία Οι γυναίκες ήταν κοινωνικά ενεργές μόνο σε ό,τι αφορούσε τη θρησκεία. Μπορούσαν να συμμετέχουν σε θρησκευτικές γιορτές (Λήναια, Ανθεστήρια, Πομπή Παναθηναίων, Θεσμοφόρια). Επίσης υπήρχαν και γυναίκες που υπηρετούσαν ως ιέρειες στους ναούς τον διαφόρων θεών της αρχαιό-τητας. Αντιθέτως, οι εταίρες διέθεταν ευρεία μόρφωση και έτσι μπορούσαν να λάβουν μέρος σε συζητήσεις καλλιεργημένων ανθρώπων, αφού είχαν γνώσεις σε λογοτεχνία και τέχνη.

Γυναίκες Ιέρειες Επιγραφές και επιτύµβια ανάγλυφα επιβεβαιώνουν ότι οι ιέρειες κηδεύονταν δηµοσία δαπάνη µε µεγάλες ποµπές, και ότι στην µνήµη τους ανεγείρονταν εντυπωσιακά ταφικά µνηµεία. Οι ιέρειες ηγούνταν ποµπών, φύλασσαν τους θησαυρούς των ναών, άναβαν την φωτιά στους βωµούς των ιερών και προΐσταντο των θυσιών.

Γάμος Ο γάμος στην Αρχαία Αθήνα ήταν πολύ σημαντικός, καθώς διαβιβαζόταν το δικαίωμα του πολίτη και διασφαλίζονταν η αναπαραγωγή νόμιμων παιδιών. Οι γυναίκες στην Αρχαία Αθήνα παντρεύονταν σε μικρή ηλικία, από τα 15 και έπειτα. Η συνεισφορά της Αθηναίας στην προίκα γίνονταν με οικιακά σκεύη, χρυσά κοσμήματα, αρώματα και με συνεισφορά ακίνητης περιουσίας.

Διαζύγιο-Μοιχεία Το διαζύγιο στην αρχαία Αθήνα μπορούσε να οφείλεται στη θέληση του ενός από τους συζύγους και σε ορισμένες περιπτώσεις στη θέληση κάποιου τρίτου. Όταν ο άντρας έδιωχνε τη γυναίκα του επρόκειτο για απόπεµψη, ενώ όταν εγκατέλειπε η γυναίκα τη συζυγική εστία για απόλειψη. Οι γυναίκες όφειλαν να είναι πιστές στους συζύγους τους. Πριν από το γάµο ή στη διάρκεια της χηρείας όφειλαν πίστη στους κυρίους τους. Η µοιχεία θεωρούνταν έγκληµα που µπορούσε να επισύρει αυτοδικία από µέρους του αρχηγού της οικογένειας.

Οικογένεια Η οικογένεια στην αρχαία Αθήνα ήταν καθαρά ανδροκρα-τούμενη, πατριαρχική: όλες τις αποφάσεις, αρχίζοντας από τις απλούστερες, που αφορούσαν στα θέματα του σπιτιού, μέχρι αυτές που είχαν σχέση με τον πόλεμο και την ειρήνη, ήταν αποφάσεις που τις έπαιρναν οι άνδρες. Η θέση της γυναίκας-μητέρας ήταν πολύ υποβιβασμένη. Όλη τη μέρα ήταν κλεισμένες στο σπίτι κι ασχολούνταν με τις οικιακές δουλειές

Ο ΤΟΚΕΤΟΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΑΘΗΝΑ Ο τοκετός στην αρχαία Ελλάδα ήταν μια διαδικασία επικίνδυνη για τη μητέρα  και για το βρέφος. Οι πιθανότητες θανάτου ήταν αυξημένες και για τους δύο και δεν ήταν λίγες οι περιπτώσεις που η μητέρα έχανε την ζωή της στη γέννα. Για μια κανονική γέννα θα έπρεπε να έχουν  ετοιμάσει: ελαιόλαδο, χλιαρό νερό, χλιαρά επιθέματα (θερμάσματα), μαλακούς σπόγγους, κομμάτια μαλλί, επιδέσμους, ένα μαξιλάρι, πράγματα για να μυρίσει η επίτοκος, το σκαμνί ή την καρέκλα της μαίας, δύο κρεβάτια και ένα κατάλληλο δωμάτιο.

Ασχολίες Οι ασχολίες των γυναικών ήταν διάφορες. Επιτηρούσαν τους δούλους, έστελναν άλλα άτομα για εξωτερικές δουλειές, επέβλεπαν τις υπηρέτριες και είχαν την εποπτεία για ανατροφή του παιδιού. Πολλές γυναίκες συμμετείχαν στο εργατικό δυναμικό με κατασκευές διαφόρων αντικειμένων. Σημαντικός ήταν ο ρόλος της γυναίκας ως ιέρεια, ο οποίος μπορούσε να αποκτηθεί μέσω κληρονομιάς, κλήρωσης, αγοράς ή εξαγοράς .

Ενδυμασία Οι Αρχαίοι Έλληνες έδιναν μεγάλη σημασία στην χρησιμότητα και στην άνεση. Σε αυτά τα χαρακτηριστικά ανταποκρινόταν ο χιτώνας. Το πέπλον και το ιμάτιον ολοκλήρωναν το ντύσιμο μιας γυναίκας της εποχής. Υποδήματα Γυναίκες και άντρες φορούσαν παπούτσια μόνο όταν έβγαιναν από το σπίτι . Κάποια είδη ήταν τα σανδάλια, η εμβάς και η ενδρομίς.

Μαλλιά Οι γυναίκες άφηναν πάντα τα πλούσια μαλλιά τους μακριά και έκανα περίπλοκα χτενίσματα. Επίσης η αλλαγή χρώματος δεν ήταν κάτι ασυνήθιστο κυρίως στις εταίρες. Αντίθετα οι δούλες υποχρεώνονταν να κόβουν τα μαλλιά τους σύρριζα. Όσες είχαν ίσια μαλλιά τα κατσάρωναν με στρογγυλή σιδερένια ή χάλκινη ράβδο (καλαμιστήρας). Χρησιμοποιούσαν και χτένα από μόλυβδο.

Κοσμήματα Στα γυναικεία κοσμήματα υπήρχε μεγάλη ποικιλία. Πανέμορφα περιδέραια και εντυπωσιακά βραχιόλια και σκουλαρίκια χάριζαν χάρη και στυλ. Καλλυντικά Όσες γυναίκες επιθυμούσαν να μακιγιαριστούν, είχαν στην διάθεση τους μεγάλη ποικιλία από παρασκευάσματα για τα μάτια, τα χείλη και τα μάγουλα. Πολλές μάλιστα διέθεταν ολόκληρο εργαστήριο καλλωπισμού με τριχολαβίδες, καρφίτσες , κρέμες και αλοιφές.

Καλλυντικά Στα καλλυντικά υπήρχε μεγάλη ποικιλία πουδρών και ελαίων. Για να βάψουν το πρόσωπο και τα χείλη χρησιμοποιούσαν μολύβια ή τη ρίζα του φυτού αλκέα (μολόχα). Λεύκαιναν το πρόσωπό τους με κερουσίτη (ψιμύθιον) και για ρουζ χρησιμοποιούσαν το μίλτον

Σπίτι και έπιπλα Τα σπίτια χτίζονταν με ψημένα τούβλα με πηλοκονίαμα επάνω σε πέτρινα θεμέλια. Οι στέγες κατασκευάζονταν με ξύλινα δοκάρια και σανίδες. Καλύπτονταν με κεραμίδια από ψημένο πηλό, σχιστόλιθους, πέτρινες πλάκες ή από κλαδιά και πηλό, ενώ τα γείσα της στέγης που προεξείχαν πρόσφεραν προστασία από την βροχή. Για τα έπιπλα των αρχαίων Ελλήνων υπάρχουν πολλές πληροφορίες, που απορρέουν από τις χιλιάδες παραστάσεις των οικοσκευών αυτών στα αρχαία αγγεία και τα ανάγλυφα που ανακαλύφθηκαν. Κρεβάτια, καρέκλες, τραπέζια, κιβώτια, σκαμνιά είναι μερικά από τα έπιπλα που χρησιμοποιούσαν.

Οι κήποι Οι πόλεις των κλασικών χρόνων είχαν αναπτυχθεί ή ρυμοτομηθεί με πυκνή δόμηση, μην αφήνοντας μεγάλα περιθώρια για κήπους. Tα αττικά σπίτια διέθεταν βέβαια μια αυλή στο κέντρο τους, η οποία όμως ήταν πλακοστρωμένη και ο προορισμός της ήταν να δίνει ανάσα και φως στις στοές και τα δωμάτια γύρω της. Oρισμένα σπίτια ωστόσο φαίνεται ότι διέθεταν κάποιο μικρό κήπο.

Θάνατος Στην αρχαία Αθήνα οι άνθρωποι πίστευαν ότι μετά τον θάνατο οι ψυχές οδηγούνταν με τον ψυχοπομπό Ερμή στον Άδη, ο οποίος χωρίζεται σε δύο μέρη εντελώς διαφορετικά: το δεξιό μέρος, που προορίζεται για τους αγαθούς ανθρώπους, που οι ψυχές τους ζούσαν εδώ ήσυχα κι ευτυχισμένα, και το αριστερό μέρος, τον τρομερό Τάρταρο, όπου βασανίζονταν οι ψυχές των άτιμων και εγκληματιών. Μετά η ψυχή φτάνει σε μια λίμνη και ο χάρος την περνάει στην απέναντι όχθη.