ΟικογενειακΗ ζωΗ στο ΒυζΑντιο ΟΜΑΔΑ 1η Γεωργία Μπουντώλα Πολίνα Κουλιάνου

Οι προυποθεσεις για να τελεστει ενας γαμος Ο γάμος αποτελούσε για τους Βυζαντινούς σημαντικότατο γεγονός στη ζωή τους και η γαμήλια τελετή ταυτίστηκε σταδιακά με την ευλογία από την εκκλησία. Ο νόμος, αλλά και οι επικρατούσες αντιλήψεις περί ηθικής, απαγόρευαν το γάμο μεταξύ συγγενών, με αιρετικούς, με Εβραίους, ή με μέλη διαφορετικής κοινωνικής τάξης, ενώ εκείνοι που είχαν τον πρώτο λόγο στην επιλογή συζύγου ήταν οι γονείς, και μάλιστα ο πατέρας. Στην επιλογή αυτή πολλές φορές ζητούσε τη μεσολάβηση μιας κουρκουσούρας, της δικής μας προξενήτρας, η οποία προσέφερε τις υπηρεσίες της με αντάλλαγμα, συχνά το ένα εικοστό της προίκας και της προγαμιαίας δωρεάς. Υπήρχε χρηματική εγγύηση για την τήρηση της υπόσχεσης γάμου, ενώ η γυναίκα έχανε την προίκα της αν ζητούσε διαζύγιο. Σύμφωνα με το βυζαντινό δίκαιο για να θεωρείται ένας γάμος νόμιμος θα έπρεπε η γυναίκα να έχει συμπληρώσει τα δώδεκά της χρόνια, ενώ ο άντρας τα δεκατέσσερα, αν και πολλοί γονείς πάντρευαν τα παιδιά τους και σε μικρότερες ηλικίες.

Η θεση των γυναικων στην κοινωνικη ζωη Οι γυναίκες είχαν λιγότερα δικαιώματα από τους άνδρες και η συμμετοχή τους στην κοινωνική ζωή ήταν περιορισμένη. Κάλυπταν το πρόσωπό τους, όταν έβγαιναν έξω και δεν συμμετείχαν σε δημόσιες τελετές. Μετά τον 11ο αιώνα, σημειώθηκε βελτίωση: μπορούσαν να λάβουν μέρος στα κοινά και είχαν πρόσβαση στην παιδεία. Η γυναίκα της βυζαντινής περιόδου ζούσε το μεγαλύτερο διάστημα της ζωής της στο σπίτι και ασχολούνταν με τις δουλειές του σπιτιού. Οι έξοδοι, πάντα με συνοδεία, για την εκκλησία, τα πανηγύρια και το λουτρό, καθώς και οι επισκέψεις σε συγγενικά πρόσωπα, ήταν οι μόνες κοινωνικά αποδεκτές δραστηριότητες της γυναίκας έξω από το σπίτι. Επίσης, δεν ήταν ευπρεπές να κάθεται στο ίδιο τραπέζι με τους άνδρες, παρά μόνο αν ήταν πολύ στενά συγγενικά της πρόσωπα, όπως για παράδειγμα ο πατέρας, ο σύζυγος και οι αδελφοί. Συχνά έτρωγε σε χωριστή αίθουσα, όπως σε χωριστά δωμάτια από τους άντρες περνούσε την ημέρα της. Από πολύ μικρή μάθαινε "τα του οίκου", ενώ οι γραμματικές γνώσεις της περιορίζονταν συνήθως σε γραφή και ανάγνωση. Κάποιες γυναίκες, αναλογικά ελάχιστες, αποκτούσαν και ευρύτερη μόρφωση.

Νεογεννητο/ανατροφη παιδιου Τα αγόρια ήταν πιο καλοδεχούμενα γενικά από τα κορίτσια, αφού τα τελευταία σήμαιναν για τους γονείς τη μελλοντική υποχρέωση προικοδότησης, που ήταν ιδιαίτερα βαριά για οικογένειες με χαμηλό εισόδημα. Τα βρέφη απογαλακτίζονταν στην ηλικία των δύο ή τριών ετών, οπότε και βαφτίζονταν. Ο ανάδοχος αναλάμβανε την πνευματική τους καθοδήγηση. Τα βρέφη κοιμόντουσαν σε λίκνα. Έκαναν τα πρώτα τους βήματα κάτω από το άγρυπνο βλέμμα της μητέρας τους, που τους μάθαινε και τα πρώτα γράμματα. Τα παιχνίδια που τα διασκέδαζαν ήταν το σείστρο και ο καλαθίσκος που ήταν γεμάτος με αθύρματα, παιχνίδια δηλαδή. Τα λίγο μεγαλύτερα αγόρια είχαν τη συρίκτρα, πήλινα οχήματα και αρματηλάτες, τη δερμάτινη --συχνά πολύχρωμη-- σφαίρα, τους αστραγάλους, τον τροχό ή κρίκο και τα πεντόβολα της λαϊκής μας παράδοσης. Τα κορίτσια έπαιζαν με τις πλαγγόνες και τα νιννία. Αγαπημένο τους επίσης παιχνίδι ήταν η μίμηση σημαντικών γεγονότων όπως ο γάμος και η βάπτιση. Τα παιδιά εκτός από το όνομα τους φέρουν και το όνομα του πατέρα τους (π.χ. Αριστείδης Παπαχρήστος) ενώ αργότερα, αρχής γενομένης από την Αριστοκρατία προστέθηκε και το επώνυμο (π.χ. Δούκας ή Κομνηνός). Τα παιδιά μετά από τα πρώτα χρόνια της ζωής τους κοντά στην οικογένεια όπου μεγάλωναν ακούγοντας παραμύθια και αφηγήσεις από την Αγία Γραφή και παίζοντας με τα παιχνίδια τους στο σχολείο.

Βυζαντινες γυναικειες μορφες ΚΟΜΝΗΝΗ ΑΝΝΑ Βυζαντινή Ιστορικός της Πρώτης Σταυροφορίας (1083 – 1153 µ.Χ.).Θεωρείται η πρώτη γυναίκα ιστορικός σε παγκόσμιο επίπεδο και η σημαντικότερη πηγή πληροφοριών για τη Βασιλεία του πατέρα της Αλέξιου του Α΄. Οι εργασίες της καταγράφουν µε λεπτομέρεια την καθημερινή ζωή στο παλάτι, τις πράξεις της οικογένειας της και τις συναλλαγές μεταξύ των Βυζαντινών και των δυτικών σταυροφόρων κατά τη διάρκεια της Α΄ Σταυροφορίας. ΑΘΗΝΑΪΔΑ-ΕΥΔΟΚΙΑ Σημαντική επιρροή στις αποφάσεις του Θεοδοσίου ασκούσε η σύζυγός του Ευδοκία. Η Ευδοκία (αρχικώς Αθηναΐς) επελέγη από την Πουλχερία ως σύζυγος του νεαρού αυτοκράτορος. Κόρη του καθηγητή της ρητορικής στην Φιλοσοφική Σχολή των Αθηνών Λεοντίου, ήταν εθνική (ειδωλολάτρης) στην αρχή. Καταγόταν από την Αθήνα και ήταν εξαιρετικά μορφωμένη. Αφού πρώτα βαπτίσθηκε χριστιανή, παντρεύτηκε τον εικοσαετή Θεοδόσιο το έτος 421, σε ηλικία είκοσι επτά ετών.

Σας ευχαριστουμε πολυ!!! ΠΗΓΕΣ: http://exploringbyzantium.gr/EKBMM/Page?name=ypomeleti&lang=gr&id=7&sub=125&level=1 http://spirit16.blogspot.gr/2009/04/blog-post_7474.html http://ts.sch.gr/repo/online-packages/gym-istoria-a-c/g04-web/section8/lemmata/1-1-0.htm