Ηλεκτρομαγνητισμός Ο Ηλεκρομαγνητισμός είναι ο τομέας της Φυσικής που μελετά τα φαινόμενα που έχουν άμεση ή έμμεση σχέση με ηλεκτρικά φορτία και πηγές μαγνητικού πεδίου. Αρχικά πιστεύονταν ότι ο ηλεκτρισμός και ο μαγνητισμός είναι δύο διαφορετικά φαινόμενα μέχρι που ο Oersted παρατήρησε ότι όταν πλησίαζε μία πυξίδα σε αγωγό ο οποίος διαρρεόταν από ηλεκτρικό ρεύμα, τότε η μαγνητική της βελόνα προσανατολιζόταν παράλληλα στον αγωγό. Τότε έγινε κατανοητό ότι δεν επρόκειτο για δύο διαφορετικά φαινόμενα, αλλά για ένα: τον ηλεκτρομαγνητισμό. Η ενοποίηση των δύο αυτών φαινομένων έγινε από τον Maxwell με τις τέσσερις περίφημες που έκτοτε φέρουν το όνομά του (εξισώσεις του Maxwell).

Νόμος του Μάξγουελ Στον ηλεκτρομαγνητισμό οι εξισώσεις Μάξγουελ είναι μία τετράδα εξισώσεων που διατυπώθηκαν από τον Σκοτσέζο φυσικό και μαθηματικό Τζέημς Κλαρκ Μάξγουελ και περιγράφουν τη συμπεριφορά ηλεκτρικών και μαγνητικών πεδίων καθώς και τις αλληλεπιδράσεις τους με την ύλη. Η αρχική δημοσίευση του Μαξγουελ αναφερόταν σε οκτώ συνολικά, αλληλοσχετιζόμενες εξισώσεις. Η μορφή των τεσσάρων εξισώσεων, όπως χρησιμοποιείται μέχρι σήμερα και σχηματοποιήθηκε από τον αυτοδίδακτο Άγγλο φυσικό και μαθηματικό Όλιβερ Χέβισάϊντ.

Φως και Ηλεκτρομαγνητισμός Συνδυάζοντας κατάλληλα τις εξισώσεις του Maxwell καταλήγουμε στη δημιουργία κυμάτων ηλεκτρομαγνητικής φύσης. Αυτές οι κυματικές εξισώσεις που παίρνουμε για το ηλεκτρικό και το μαγνητικό πεδίο καταδεικνύουν ότι τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα έχουν ταχύτητα ίση με αυτήν της ταχύτητας του φωτός. Αυτό ήταν και το πρώτο πράγμα που μας έκανε να πιστέψουμε ότι το φως είναι ηλεκτρομαγνητικό κύμα.

ΧΡΗΣΙΜΟΤΗΤΑ ΗΛΕΚΤΡΟΜΑΓΝΗΤΙΣΜΟΥ . ΧΡΗΣΙΜΟΤΗΤΑ ΗΛΕΚΤΡΟΜΑΓΝΗΤΙΣΜΟΥ Ο ηλεκτρομαγνητισμός σήμερα χρησιμοποιείται σε γεννήτριες οι οποίες παράγουν ηλεκτρικό ρεύμα είτε με υδροηλεκτρικά εργοστάσια είτε με τη καύση λιγνίτη ΓΕΝΝΗΤΡΙΑ

ΗΛΕΚΤΡΟΜΑΓΝΗΤΗΣ Είναι μια συσκευή που χρησιμοποιείται για τη δημιουργία μαγνητικού πεδίου με τη βοήθεια συνεχούς ηλεκτρικού ρεύματος. Αποτελείται από ένα κομμάτι μαλακό σίδερο ή χαλκό που λέγεται πυρήνας του ηλεκτρομαγνήτη και από ένα σύρμα που τυλίγεται στον πυρήνα και λέγεται πηνίο. Αν συνδέσουμε τα άκρα του πηνίου με τους πόλους μιας πηγής τότε ο πυρήνας του ηλεκτρομαγνήτη έχει ιδιότητες μαγνήτη. Όταν πάψει να περνά ρεύμα από το πηνίο ο σίδηρος χάνει τη μαγνήτισή του, ενώ ο χαλκός τη διατηρεί. Οι ηλεκτρομαγνήτες έχουν μεγάλη ελκτική δύναμη και οφείλουν την ανακάλυψή τους στο Φαραντέι. Σήμερα η βιομηχανία κατασκευάζει ηλεκτρομαγνήτες κάθε μεγέθους. Χρησιμοποιούνται σε πολλές περιπτώσεις, όπως στις μηχανές που προσφέρουν εσωτερικά μαγνητικά πεδία, σε γερανούς για σήκωμα σιδηρούχων υλικών, στους τηλεγραφικούς δέκτες, στα ηλεκτρικά κουδούνια, στους διακόπτες

Φαραντέι Η πρώτη ανακάλυψη του Φαραντέι στον ηλεκτρομαγνητισμό έγινε στις 3 Σεπτεμβρίου 1821, αφού είχε επαναλάβει το πείραμα του Έρστεντ. Ο Φαραντέι παρατήρησε την αλλαγή στον προσανατολισμό της μαγνητικής βελόνας όταν αυτή πλησίαζε ευθύγραμμο ρευματοφόρο αγωγό, κάτι που είχε ήδη επισημάνει ο Έρστεντ. Επιχειρώντας όμως να αναπαραστήσει τη δύναμη που προκαλούσε αυτή την αλλαγή σε διάφορα σημεία γύρω από τον ευθύγραμμο αγωγό, διαπίστωσε ότι η αναπαράσταση που προέκυπτε είχε την μορφή ομόκεντρων κύκλων με κέντρο τον άξονα του αγωγού.

ΜΙΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ : ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΡΑΚΩΝΣΤΑΝΤΗ ΧΑΡΗ ΚΛΕΙΤΣΙΚΑ