Νοσηλευτική διεργασία Νοσηλευτική διάγνωση

2ο Στάδιο: Νοσηλευτική διάγνωση Σε αυτό το στάδιο, οι νοσηλευτές χρησιμοποιούν δεξιότητες κριτικής σκέψης για να ερμηνεύσουν τα δεδομένα που έχουν συλλέξει και να προσδιορίσουν τις δυνατότητες και τα προβλήματα του ασθενούς. Η διάγνωση είναι ένα βασικό βήμα στη νοσηλευτική διεργασία.

Νοσηλευτικές Διαγνώσεις Νοσηλευτικές Διαγνώσεις Για την αποτελεσματική χρήση των νοσηλευτικών διαγνώσεων στη δημιουργία και συμπλήρωση ενός πλάνου νοσηλευτικής φροντίδας, ο νοσηλευτής πρέπει να γνωρίζει τους βασικούς όρους και τις έννοιες που χρησιμοποιούνται για τον σκοπό αυτό.

Νοσηλευτικές Διαγνώσεις2 Νοσηλευτικές Διαγνώσεις2 Τα τυποποιημένα ονόματα κατά NANDA για τις διαγνώσεις ονομάζονται διαγνωστικές ετικέτες, ενώ το πόρισμα για το πρόβλημα του ασθενή αποτελούμενο από τη διαγνωστική ετικέτα και την αιτιολογία της (αιτιολογική σχέση ανάμεσα σε ένα πρόβλημα και συσχετιζόμενους παράγοντες ή παράγοντες κινδύνου), ονομάζεται νοσηλευτική διάγνωση.

Η NANDA (1990), υιοθέτησε τον ορισμό για την νοσηλευτική διάγνωση “Η νοσηλευτική διάγνωση είναι μία κλινική άποψη για το άτομο, την οικογένεια ή τις αντιδράσεις της κοινωνίας σε πραγματικά ή πιθανά προβλήματα υγείας. Οι νοσηλευτικές διαγνώσεις παρέχουν τη βάση για την επιλογή των νοσηλευτικών παρεμβάσεων, μέσω των οποίων θα επιτευχθούν τα αναμενόμενα αποτελέσματα, για τα οποία ο νοσηλευτής είναι υπόλογος.”

Ο ορισμός συνεπάγεται τα εξής: Ο ορισμός συνεπάγεται τα εξής: Οι επαγγελματίες νοσηλευτές είναι υπεύθυνοι για τις νοσηλευτικές διαγνώσεις. Κατά την Αμερικανική Ένωση Νοσηλευτών (1998) οι νοσηλευτές είναι υπόλογοι για τη νοσηλευτική διεργασία. Η μεικτή επιτροπή για διαπίστευση Οργανισμών Υγείας (JCAHO) απαιτεί αποδεικτικά στοιχεία νοσηλευτικών διαγνώσεων στα αρχεία των ασθενών.

Ο ορισμός συνεπάγεται τα εξής:2 Ο ορισμός συνεπάγεται τα εξής:2 O χώρος δικαιοδοσίας της νοσηλευτικής διάγνωσης συμπεριλαμβάνει μόνο εκείνες τις καταστάσεις υγείας για τις οποίες οι νοσηλευτές είναι καταρτισμένοι και δικαιούνται να παρέμβουν. Η νοσηλευτική διάγνωση είναι μια κρίση που γίνεται μετά από μια λεπτομερή και συστηματική συλλογή πληροφοριών.

Τύποι Νοσηλευτικών Διαγνώσεων (5 κατηγορίες) Τύποι Νοσηλευτικών Διαγνώσεων (5 κατηγορίες) Η παρούσα νοσηλευτική διάγνωση. H νοσηλευτική διάγνωση κινδύνου. Η πιθανή νοσηλευτική διάγνωση. H νοσηλευτική διάγνωση ευεξίας. H νοσηλευτική διάγνωση του συνδρόμου.

Η παρούσα νοσηλευτική διάγνωση Αφορά ένα πρόβλημα του ασθενή, το οποίο υπάρχει κατά τη διάρκεια της νοσηλευτικής εκτίμησης. Παραδείγματα είναι η ανεπαρκής αναπνευστική λειτουργία και η ανησυχία. (Είναι ακριβής νοσηλευτική διάγνωση και βασίζεται στην παρουσία συσχετιζόμενων κλινικών ενδείξεων και συμπτωμάτων).

Η νοσηλευτική διάγνωση κινδύνου Είναι μια κλινική εκτίμηση για ένα πρόβλημα υγείας το οποίο δεν υπάρχει στην παρούσα φάση, αλλά η παρουσία παραγόντων κινδύνου υποδηλώνει ότι το πρόβλημα είναι πιθανό να εκδηλωθεί αν δεν παρέμβουν οι νοσηλευτές. (Ασθενείς που εισάγονται σε ένα νοσοκομείο έχουν πιθανότητες να εμφανίσουν έλκη πίεσης. Στην περίπτωση αυτή η διαγνωστική ετικέτα που θα χρησιμοποιηθεί από το νοσηλευτή για τη διατύπωση της σχετικής νοσηλευτικής διάγνωσης είναι “Κίνδυνος εμφάνισης ελκών πίεσης”.

Η πιθανή νοσηλευτική διάγνωση Είναι η διάγνωση στην οποία η απόδειξη για ένα πρόβλημα υγείας είναι ημιτελής ή ασαφής. Μια πιθανή νοσηλευτική διάγνωση απαιτεί περισσότερα δεδομένα, είτε για να την υποστηρίξει ο νοσηλευτής και να την καταγράψει, είτε για να την απορρίψει.

Η νοσηλευτική διάγνωση ευεξίας Περιγράφει “τις ανθρώπινες αντιδράσεις σε επίπεδα ευεξίας ενός ατόμου, μιας οικογένειας ή μιας κοινωνίας, που έχει μια αυξημένη προδιάθεση” Παραδείγματα διαγνωστικών ετικετών ευεξίας είναι “Προδιάθεση για μειωμένη οικογενειακή προσαρμογή και αντιμετώπιση”.

Η νοσηλευτική διάγνωση συνδρόμου _1 Είναι μια διάγνωση που έχει σχέση με μια ομάδα άλλων νοσηλευτικών διαγνώσεων. Νοσηλευτικές διαγνώσεις συνδρόμου περιλαμβάνονται στη λίστα της NANDA International.

Η νοσηλευτική διάγνωση συνδρόμου _2 Παράδειγμα νοσηλευτικής διάγνωσης συνδρόμου είναι “Κίνδυνος για σύνδρομο κακής χρήσης”, το οποίο ίσως εκδηλωθεί σε μακροχρόνια κλινήρεις ασθενείς. Ομάδες διαγνώσεων που σχετίζονται με αυτό το σύνδρομο περιλαμβάνουν μειωμένη σωματική κινητικότητα, κίνδυνο για μειωμένη ακεραιότητα ιστών, κίνδυνο δυσανεξίας δραστηριότητας, κίνδυνο για δυσκοιλιότητα, κίνδυνο για μόλυνση, κίνδυνο για κάκωση, κίνδυνο αδυναμίας και μειωμένη ανταλλαγή οξυγόνου.

Στοιχεία μιας Νοσηλευτικής Διάγνωσης Μια νοσηλευτική διάγνωση έχει τρία συστατικά στοιχεία: Το πρόβλημα και τον προσδιορισμό του. Την αιτιολογία. Τα αποδεικτικά χαρακτηριστικά. Κάθε συστατικό εξυπηρετεί συγκεκριμένο σκοπό.

Το πρόβλημα (διαγνωστική ετικέτα) και ο προσδιορισμός του-1 Η αναφορά του προβλήματος ή η διαγνωστική ετικέτα, περιγράφει το πρόβλημα υγείας του ασθενή ή την αντίδραση για την οποία παρέχεται νοσηλευτική φροντίδα. Η διαγνωστική ετικέτα περιγράφει την κατάσταση υγείας του ασθενή, καθαρά και συνοπτικά.

Το πρόβλημα (διαγνωστική ετικέτα) και ο προσδιορισμός του-2 Ο σκοπός της διαγνωστικής ετικέτας είναι να κατευθύνει τον προγραμματισμό των επιθυμητών αποτελεσμάτων. Η διαγνωστική ετικέτα οδηγεί επίσης στην επιλογή των κατάλληλων νοσηλευτικών παρεμβάσεων.

Προσδιορισμοί Είναι οι λέξεις οι οποίες έχουν προστεθεί σε μερικές διαγνωστικές ετικέτες NANDA για να δώσουν επιπρόσθετο νόημα στη διαγνωστική αναφορά, για παράδειγμα: Ελλιπής (ανεπαρκής σε ποιότητα, ποσότητα ή βαθμό, όχι επαρκής, ατελής). Εξασθενημένος (εξουθενωμένος, αδυνατισμένος, επιδεινωμένος). Μειωμένος (σε μέγεθος, ποσότητα ή βαθμό). Αναποτελεσματικός (δεν παράγει το επιθυμητό αποτέλεσμα).

Κάθε διαγνωστική ετικέτα εγκεκριμένη από τη NANDA φέρει έναν ορισμό που επεξηγεί και διευκρινίζει το νόημα της. Η αιτιολογία (συσχετιζόμενοι παράγοντες και παράγοντες κινδύνου) Η αιτιολογία μιας νοσηλευτικής διάγνωσης εμπεριέχει μία ή περισσότερες πιθανές αιτίες του προβλήματος υγείας, δίνει κατεύθυνση στην απαιτούμενη νοσηλευτική φροντίδα και παράλληλα δίνει τη δυνατότητα στο νοσηλευτή να εξατομικεύσει τη φροντίδα του ασθενή.

Τα αποδεικτικά χαρακτηριστικά: Είναι η ομάδα κλινικών ενδείξεων, κλινικών σημείων και συμπτωμάτων που επιβεβαιώνουν την παρουσία μιας ιδιαίτερης διαγνωστικής ετικέτας. Για τις παρούσες νοσηλευτικές διαγνώσεις, τα αποδεικτικά χαρακτηριστικά είναι τα σημεία και τα συμπτώματα του ασθενή.

Τα αποδεικτικά χαρακτηριστικά: Για νοσηλευτικές διαγνώσεις κινδύνου, δεν υπάρχουν υποκειμενικές και αντικειμενικές ενδείξεις, όμως υπάρχουν οι παράγοντες κινδύνου εμφάνισης του προβλήματος Αυτοί οι παράγοντες κινδύνου αποτελούν την αιτιολογία μιας νοσηλευτικής διάγνωσης κινδύνου.

Διατύπωση Διαγνωστικών Αναφορών Οι περισσότερες νοσηλευτικές διαγνώσεις καταγράφονται ως διμερείς, τριμερείς ή και μονομερείς αναφορές. 

Μία διμερής νοσηλευτική διάγνωση περιλαμβάνει τα ακόλουθα: Μία διμερής νοσηλευτική διάγνωση περιλαμβάνει τα ακόλουθα: Πρόβλημα: αναφορά της αντίδρασης του ασθενή (διαγνωστική ετικέτα). Διατύπωση Διαγνωστικών Αναφορών (αιτιολογία)

Βασικές διμερείς διαγνωστικές αναφορές Μία διμερής νοσηλευτική διάγνωση περιλαμβάνει τα ακόλουθα: Πρόβλημα: αναφορά της αντίδρασης του ασθενή (διαγνωστική ετικέτα). Αιτιολογία: παράγοντες που συντελούν ή πιθανές αιτίες αντιδράσεων. Τα δύο μέρη ενώνονται με τις λέξεις “σχετικά με” ή με τις λέξεις “που οφείλεται σε”.

Βασικές τριμερείς διαγνωστικές αναφορές Η βασική τριμερής νοσηλευτική διάγνωση περιλαμβάνει τα εξής: Πρόβλημα: Αναφορά της αντίδρασης του ασθενή. Αιτιολογία: Παράγοντες που συντελούν ή πιθανές αιτίες αντιδράσεων. Αποδεικτικά στοιχεία: Ενδείξεις και συμπτώματα, προσδιοριστικά χαρακτηριστικά που έχουν εκδηλωθεί από τον ασθενή.

Μειονεκτήματα τριμερών νοσηλευτικών διαγνώσεων Μπορεί να δημιουργηθούν πολύ μεγάλες νοσηλευτικές διαγνώσεις και ίσως το πρόβλημα και η αιτιολογία τους να μην εντοπίζονται με σαφήνεια.

Μονομερείς διαγνωστικές αναφορές Συνήθως οι νοσηλευτικές διαγνώσεις ευεξίας συνδρόμων, αποτελούνται από μία μόνο διαγνωστική ετικέτα. Η NANDA έχει κάνει σαφές πως οι διαγνώσεις ευεξίας αναπτύσσονται ως μονομερείς αναφορές, ξεκινώντας με τις λέξεις “Ετοιμότητα για αυξημένη…” και ακολουθούμενες από το επιθυμητό ανώτερο επίπεδο ευεξίας. Για παράδειγμα “Ετοιμότητα για Αυξημένη Γονεϊκή Φροντίδα”.

Διαφοροποίηση των Νοσηλευτικών Διαγνώσεων από τις Ιατρικές Διαγνώσεις Η νοσηλευτική διάγνωση είναι μια δήλωση νοσηλευτικής κρίσης και άποψης που βασίζεται στη νοσηλευτική γνώση και επιστήμη, και αφορά καταστάσεις και προβλήματα υγείας που οι νοσηλευτές έχουν το δικαίωμα να παρέμβουν. Η ιατρική διάγνωση πραγματοποιείται από το γιατρό και αναφέρεται σε μια κατάσταση που μόνο ένας ιατρός μπορεί να θεραπεύσει.

Διαφοροποίηση των Νοσηλευτικών Διαγνώσεων από τις Ιατρικές Διαγνώσεις_2 Οι ιατρικές διαγνώσεις αναφέρονται σε συγκεκριμένες παθολογοανατομικές και παθοφυσιολογικές αντιδράσεις, οι οποίες είναι κοινές για όλους τους ασθενείς. Οι νοσηλευτικές διαγνώσεις περιγράφουν τις φυσιολογικές, ψυχικές, κοινωνικοπολιτισμικές και πνευματικές αντιδράσεις του ασθενή σε μια ασθένεια καθώς και τα πρόβλημα υγείας που απορρέει από αυτήν. Οι αντιδράσεις ποικίλουν ανάμεσα στα άτομα.

Διαφοροποίηση των Νοσηλευτικών Διαγνώσεων από τις Ιατρικές Διαγνώσεις_3 Η ιατρική διάγνωση του ασθενή παραμένει η ίδια, όσο η εξέλιξη της ασθένειας υφίσταται, ενώ Οι νοσηλευτικές διαγνώσεις μεταβάλλονται καθώς οι αντιδράσεις του ασθενή αλλάζουν.

Η Διαγνωστική Διαδικασία Η διαγνωστική διαδικασία χρησιμοποιεί τις δεξιότητες κριτικής σκέψης, την ανάλυση και τη σύνθεση. Η κριτική σκέψη είναι μια διαγνωστική διαδικασία κατά την οποία ένα άτομο ανασκοπεί δεδομένα και επεξεργάζεται στοιχεία, πριν να διατυπώσει μια γνώμη. Ανάλυση είναι ο διαχωρισμός σε συστατικά, δηλαδή η κατανομή του συνόλου σε τμήματα. Σύνθεση είναι το αντίθετο, δηλαδή η ενοποίηση των επιμέρους τμημάτων σε σύνολο. Η διαγνωστική διαδικασία χρησιμοποιείται συνεχώς από τους έμπειρους νοσηλευτές.

Η διαγνωστική διαδικασία περιλαμβάνει τρία στάδια: Η διαγνωστική διαδικασία περιλαμβάνει τρία στάδια: Ανάλυση δεδομένων. Ταυτοποίηση προβλημάτων υγείας, κινδύνων και δυνατοτήτων. Διατύπωση διαγνωστικών αναφορών.

Ανάλυση δεδομένων Στη διαγνωστική διαδικασία η ανάλυση των δεδομένων περιλαμβάνει τα παρακάτω βήματα: Συγκρίνω τα δεδομένα με τα πρότυπα (standards), δηλαδή ταυτοποιώ σημαντικές ενδείξεις. Ομαδοποιώ τις ενδείξεις και παράγω δοκιμαστικές υποθέσεις. Αναγνωρίζω κενά και ασυνέπειες.

Δείχνει αρνητική ή θετική αλλαγή στην κατάσταση υγείας του ασθενή. Μια ένδειξη θεωρείται σημαντική αν συμφωνεί με κάτι από τα ακόλουθα (Gordon 2002): Δείχνει αρνητική ή θετική αλλαγή στην κατάσταση υγείας του ασθενή. Διαφοροποιείται από τον πληθυσμό στον οποίο ανήκει ο ασθενής. Δείχνει μια αναπτυξιακή καθυστέρηση.

Η ομαδοποίηση δεδομένων και ενδείξεων είναι: Μία διαδικασία που καθορίζει: τη σχέση των γεγονότων τη σχέση με πρότυπα αν τα δεδομένα αναπαριστούν μεμονωμένα περιστατικά και αν τα δεδομένα είναι σημαντικά. Αυτή είναι η αρχή της σύνθεσης.

Η ομαδοποίηση δεδομένων και ενδείξεων : 2 Ο νοσηλευτής συνήθως ομαδοποιεί δεδομένα με επαγωγικό τρόπο, συνδυάζοντας στοιχεία από διαφορετικές περιοχές για να διατυπώσει ένα σχέδιο ή να ξεκινήσει με ένα πλαίσιο, όπως τα λειτουργικά πρότυπα υγείας της Gordon.

Η ομαδοποίηση δεδομένων και ενδείξεων Συνεχίζει με ομαδοποίηση των υποκειμενικών και αντικειμενικών πληροφοριών στις κατάλληλες κατηγορίες και καταλήγει σε μια συμπερασματική προσέγγιση για την ομαδοποίηση των δεδομένων.

Διατύπωση διαγνωστικών αναφορών - Αποφυγή λαθών στο διαγνωστικό συλλογισμό Είναι σημαντικό οι νοσηλευτές να κάνουν νοσηλευτικές διαγνώσεις με υψηλό επίπεδο ακρίβειας. Οι νοσηλευτές μπορούν να αποφύγουν μερικά λάθη αναγνωρίζοντας τα και εφαρμόζοντας τις δεξιότητες κριτικής σκέψης. Λάθος μπορεί να συμβεί σε οποιοδήποτε σημείο της διαγνωστικής διαδικασίας, στη συλλογή δεδομένων, στην ερμηνεία τους και στην ομαδοποίηση.

Οι παρακάτω προτάσεις συμβάλλουν στην ελαχιστοποίηση διαγνωστικού λάθους: Επαληθεύστε: Ξεκινήστε και τελειώστε τη διαγνωστική διαδικασία μιλώντας με τον ασθενή και την οικογένειά του. Κατά τη συλλογή των δεδομένων, ρωτήστε τους ποια είναι τα προβλήματα της υγείας τους και ποιες πιστεύουν ότι είναι οι αιτίες. Στο τέλος της διαδικασίας, ζητήστε τους να επαληθεύσουν τις διαγνώσεις σας.

Οι παρακάτω προτάσεις συμβάλλουν στην ελαχιστοποίηση διαγνωστικού λάθους: Αποκτήστε μια καλή βάση γνώσεων και κλινική εμπειρία: Οι νοσηλευτές πρέπει να εφαρμόζουν γνώσεις από πολλές διαφορετικές περιοχές για να αναγνωρίζουν σημαντικές ενδείξεις και πρότυπα και να παράγουν υποθέσεις για τα δεδομένα. Για παράδειγμα αρχές από τη χημεία, την ανατομία και την φαρμακολογία βοηθούν το νοσηλευτή να κατανοήσει δεδομένα που αφορούν τον ασθενή.

Οι παρακάτω προτάσεις συμβάλλουν στην ελαχιστοποίηση διαγνωστικού λάθους: Να έχετε μια πρακτική γνώση του τι είναι φυσιολογικό: Οι νοσηλευτές πρέπει να γνωρίζουν τα πρότυπα των πληθυσμών για τα ζωτικά σημεία, τις εργαστηριακές εξετάσεις, για τους αναπνευστικούς ήχους. Επιπρόσθετα, οι νοσηλευτές πρέπει να καθορίζουν τι είναι φυσιολογικό για ένα συγκεκριμένο άτομο, λαβαίνοντας υπόψη την ηλικία, τη σωματική κατασκευή, τον τρόπο ζωής, τον πολιτισμό και την προσωπική άποψη του ατόμου για το τι είναι φυσιολογικό.