ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΓΩΓΗΣ ΥΓΕΙΑΣ - ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΚΕ. Θ. Ε ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΓΩΓΗΣ ΥΓΕΙΑΣ - ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΚΕ.Θ.Ε.Α ΘΕΜΑ :ΜΑΘΑΙΝΩ ΝΑ ΠΡΟΦΥΛΑΣΣΟΜΑΙ ΜΑΘΑΙΝΩ ΝΑ ΖΩ ΠΟΙΟΤΙΚΑ ΥΠΕΥΘΥΝΕΣ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ: ΑΝΤΙΓΟΝΗ ΔΙΑΜΑΝΤΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΠΑΠΑΛΟΥΚΑ 2Ο ΕΠΑΛ ΧΑΛΑΝΔΡΙΟΥ 2010 - 2011

Η ομάδα μας παρακολούθησε 17 δίωρες συναντήσεις οι οποίες πραγματοποιήθηκαν στο σχολείο μετά τη λήξη των μαθημάτων. Αρχικά, γνωριστήκαμε μεταξύ μας, εκφράσαμε τις προσδοκίες που είχαμε για την ομάδα αυτή και προσδιορίσαμε τα θέματα που θα θέλαμε να επεξεργαστούμε. Καταλάβαμε ότι για να μπορέσουμε να εκφραστούμε ελεύθερα και να εμπιστευτούμε ο ένας τον άλλο έπρεπε πρώτα από όλα να θέσουμε κανόνες που όλοι θα τους τηρούσαμε.

κατανόηση και όχι κοροϊδία, επίλυση παρεξηγήσεων μέσα στην ομάδα, Έτσι δεσμευτήκαμε για : εχεμύθεια, κατανόηση και όχι κοροϊδία, επίλυση παρεξηγήσεων μέσα στην ομάδα, οι προσωπικές διαφωνίες να μένουν απέξω, όχι κάπνισμα, ενεργή συμμετοχή, σεβασμό, Εμπιστοσύνη,

Και έτσι …………………………………..……… …………………………….συνεχίσαμε !!!

Στη συνέχεια θέσαμε ερωτήματα: - Τι είναι εξάρτηση; - Ποια τα στάδιά της; - Πότε το internet γίνεται εξάρτηση; - Πόσες ώρες την ημέρα βρίσκομαι μπροστά στην οθόνη μου; - Πόσους φίλους πραγματικά έχω; - Τι είναι το face book; - Πόσο «καμένος» είμαι;

Ακόμα αναρωτηθήκαμε: - Τι σημαίνει για μας το κινητό τηλέφωνο; - Γιατί είναι κολλημένο στην παλάμη μας; - Πόσο άγχος μας προκαλούν οι αναπάντητες κλήσεις; - Πόσα μηνύματα περιμένουμε και δεν έρχονται; - Τι «γλώσσα» χρησιμοποιώ;

Μετά μιλήσαμε για το τσιγάρο - Είναι το τσιγάρο εξάρτηση; - Πόσο πιο «μάγκας» γίνομαι όταν καπνίζω; - Ισχύει το «όποτε θέλω το κόβω»; - Πόσα χρόνια μου «κόβει» από τη ζωή μου;

Στην πορεία πήγαμε πιο βαθιά, θέλαμε να μάθουμε για τις εξαρτησιογόνες ουσίες : - Πως μπορούμε να τις αναγνωρίσουμε; - Τι συνέπειες έχουν; - Τι ονομάζεται πειραματισμός; - Ποια η διαφορά αποτοξίνωσης και απεξάρτησης; - Πως μπορούμε να βοηθήσουμε ένα φίλο χρήστη; - Ποιες ενέργειες μπορούν να οδηγήσουν κάποιον να ζητήσει βοήθεια σε θεραπευτικό κέντρο;

Αναρωτηθήκαμε επίσης : πώς ένα παιδί θα τολμήσει να μοιραστεί το «μυστικό» του; πώς ένα παιδί μπορεί να αντιμετωπίσει το γονιό του όταν εκείνος μάθει, ότι το παιδί του είναι χρήστης ; πώς ένα παιδί μπορεί να πλησιάσει το γονιό του ή το δάσκαλό του για να ζητήσει βοήθεια;

Σε όλα τα ερωτήματα προσπαθήσαμε να βρούμε απάντηση, να γίνουμε πιο συνειδητοποιημένοι, να μάθουμε για την πρόληψη, όχι όμως με τρόπο θεωρητικό. Δεν μάθαμε τίποτα απέξω! Δεν παπαγαλίσαμε ούτε μια λέξη!

Παίξαμε παιχνίδια, ζωγραφίσαμε, μοιραστήκαμε εμπειρίες και βιώματα, εκφράσαμε συναισθήματα, επικοινωνήσαμε με διαφορετικούς τρόπους. Μάθαμε να λέμε όχι, κάναμε ένα βήμα προς την αυτογνωσία, την αυτοεκτίμηση, την αποδοχή της διαφορετικότητας, την αξία της επικοινωνίας.

Συναισθήματα Γιάννης: Γνωριστήκαμε καλύτερα μεταξύ μας Δημήτρης: Πήραμε πολλές απαντήσεις. Όταν μιλάνε οι άλλοι λύνεις κάποια δικά σου προβλήματα. Αλέξανδρος: Συνδέθηκα με κάποια άτομα. Δεν ήρθα όσες φορές ήθελα. Το ωράριο με δυσκόλευε. Εύα: Τα παιχνίδια μου άρεσαν πολύ. Υπήρχε εμπιστοσύνη. Στενοχωριέμαι που τελειώνει. Δήμητρα: Θα ήθελα να συνεχιστεί το πρόγραμμα. Ήταν σημαντική εμπειρία για μένα. Χριστίνα: Υπάρχει τελικά ενημέρωση στο σχολείο. Ελένη: Αν ήταν πιο νωρίς θα ήταν πιο εύκολο.

Τελική εκδήλωση-παρουσίαση του προγράμματος