ΕΡΓΑΣΙΑ PROJECT Β ΛΥΚΕΙΟΥ Το Χρήμα στην Ελλάδα από την αρχαιότητα έως σήμερα.

Προνομισματική Εποχή

Προτού αρχίσουν να χρησιμοποιούνται συστηματικά τα νομίσματα, η αξία των συναλλαγών μετριόταν σε είδος, ανάλογα με την περιοχή. Έτσι, στην Αθήνα του Δράκοντα, στον πρώτο γραπτό νομικό κώδικα στα621-620 π.Χ., ορισμένα αδικήματα τιμωρούνταν με πρόστιμα που είχαν ως μέτρο αξίας το βου.

Τα νομίσματα αντικατέστησαν ένα παλαιότερο σύστημα συναλλαγών που βασιζόταν σε σιδερένιους οβελούς. Οι οβελοί αυτοί έμοιαζαν με τις μαγειρικές σούβλες και χρησιμοποιούνταν τόσο για το ψήσιμο των ζώων όσο και ως μέσο συναλλαγής.

Το πάχος τους ήταν πολύ λεπτό και έτσι κάποιος ήταν σε θέση να κρατήσει έξι συγχρόνως. Υποστηρίζεται ότι η λέξη οβολός -που αναφέρεται στη μικρότερη υποδιαίρεση της δραχμής- προέρχεται από τους οβελούς, ενώ η λέξη δραχμή προέρχεται από το δράττω-δράξ, μία χούφτα δηλαδή από έξι οβελούς. Από τη στιγμή που το μέταλλο χρησιμοποιήθηκε, για να διευκολύνει την ανταλλαγή προϊόντων, μετατράπηκε σε ένα είδος χρήματος. Όταν αργότερα χρησιμοποιήθηκε ως μία συγκεκριμένη μονάδα βάρους, απέκτησε την έννοια του χρήματος όπως αυτή είναι κατανοητή στην εποχή μας. Τέλος, από τη στιγμή που το μέταλλο σφραγίστηκε με κάποιο έμβλημα έγινε νόμισμα, δηλαδή κέρμα, και η χρήση του ήταν ανάλογη με τη σημερινή.

ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΝΟΜΙΣΜΑΤΟΣ Οι πρώτες κοπές ήταν υψηλής αξίας και ήταν χρήσιμες μόνο σε μεγάλες αγορές. Για παράδειγμα ο στατήρας, το συνηθισμένο νόμισμα από ήλεκτρο βάρους 14-16 γραμμαρίων, ανάλογα με το σύστημα βάρους της κάθε περιοχής, μπορούσε να αντιπροσωπεύει το μηνιαίο μισθό ενός μισθοφόρου. Πάντως, οι κοπές μικρότερων υποδιαιρέσεων στην περιοχή της Ιωνίας άρχισαν σχετικά νωρίς. Η αξία των περισσότερων λυδικών νομισμάτων -με το σύμβολο της κεφαλής του λέοντα από την Έφεσο- ισοδυναμούσε με το 1/3 της αξίας του στατήρα. Υπήρχαν και μικρότερες ακόμη υποδιαιρέσεις που έφταναν μέχρι και το 1/48 ή και το 1/96 του στατήρα.

Χρήμα Με το όρο χρήμα εννοούμε τα περιουσιακά στοιχεία που χρησιμοποιούνται και γίνονται ευρέως αποδεκτά για πληρωμές. Αν και ο ορισμός αυτός είναι κατά κάποιο τρόπο ταυτολογία (αντίστροφα: πληρωμή είναι η χρήση χρημάτων) δηλώνει ακριβώς ότι χρήμα μπορεί να είναι οτιδήποτε χρησιμοποιείται ως τέτοιο. Η φυσική μορφή των χρηματικών στοιχείων μπορεί να διαφέρει, και διαφορετικές μορφές χρημάτων έχουν υπάρξει ιστορικά. Για παράδειγμα, σε κάποιους αρχαίους πολιτισμούς χρησιμοποιούσαν κοχύλια ως χρήμα, σε στρατόπεδα συγκέντρωσης κατά τη διάρκεια του 2ρου Παγκοσμίου χρησιμοποιούσαν τσιγάρα ως χρήμα, και ούτω καθ εξής. Πάντως για τον ακριβή προσδιορισμό της έννοιας του χρήματος είναι χρήσιμο να γίνεται με σαφήνεια η διάκριση ανάμεσα στα χρηματικά περιουσιακά στοιχεία (πχ κέρματα) και τα μη-χρηματικά περιουσιακά στοιχεία (όλα τα άλλα εκτός από τα χρηματικά, πχ προϊόντα).

Το χρήμα σήμερα Σήμερα ο ορισμός του τι είναι χρήμα σε μια οικονομία είναι πολύ συγκεκριμένος: Χρήμα είναι το σύνολο των κερμάτων, τραπεζογραμματιών και καταθέσεων. Οτιδήποτε άλλο εκτός από αυτά τα τρία δεν είναι χρήμα. Ο όρος τραπεζογραμμάτιο είναι συνώνυμος με τον όρο χαρτονόμισμα. Το σύνολο κερμάτων και χαρτονομισμάτων ονομάζεται σύνολο νομισματικής κυκλοφορίας. Χρήμα όμως δεν είναι μόνο η νομισματική κυκλοφορία. Οι καταθέσεις είναι καταθέσεις των ιδιωτών στις εμπορικές τράπεζες και καταθέσεις των εμπορικών τραπεζών στην κεντρική τράπεζα.

Ο σύγχρονος ορισμός του χρήματος σημαίνει για παράδειγμα ότι οι επιταγές είναι χρήμα (αρκεί βέβαια το ποσό της επιταγής να υπάρχει διαθέσιμο στο λογαριασμό καταθέσεων του εκδότη, και η επιταγή αντιπροσωπεύει ακριβώς μια άμεση εγγραφή στο λογαριασμό καταθέσεων χωρίς την ανάγκη μεταφοράς χαρτονομισμάτων). Επίσης χρήμα είναι η χρέωση πιστωτικών και χρεωστικών καρτών. Αντίθετα, για παράδειγμα, τα ομόλογα και άλλα παρόμοια χρεόγραφα, τα αμοιβαία κεφάλαια και αξιόγραφα όπως οι μετοχές δεν είναι χρήμα (παρότι καταρχήν θα μπορούσε να γίνει απευθείας ανταλλαγή για παράδειγμα ακίνητων περιουσιακών στοιχείων με μετοχές ή ομόλογα, η χρήση τέτοιων αξιογράφων για πληρωμές δεν είναι βέβαια ευρέως αποδεκτή). Γι' αυτό και τα διάφορα χρηματοδοτικά αξιόγραφα ονομάζονται γενικά και χρηματοδοτικά ή χρηματοοικονομικά προϊόντα.

Οι λειτουργίες του χρήματος Οι λειτουργίες του χρήματος Μέσο ανταλλαγής. Μονάδα αποτίμησης. Μέσο διατήρησης της αξίας. Μέσο πληρωμών.

1) Μέσο ανταλλαγής Η λειτουργία του χρήματος ως μέσο ανταλλαγής επιτρέπει στους ανθρώπους να πουλούν την εργασία τους για χρήμα. Στη συνεχεία χρησιμοποιούν το χρήμα για να αγοράσουν αγαθά και υπηρεσίες.

2) Μονάδα αποτίμησης Κάθε προϊόν ή υπηρεσία μετριέται σε μονάδες χρήματος. Άρα, μπορούμε να συγκρίνουμε τα αγαθά με βάση την αξία τους.

3) Μέσο διατήρησης της αξίας. Το χρήμα μπορεί να αποταμιευθεί η να διατηρηθεί και να ανταλλαχθεί σε κάποια μελλοντική στιγμή με αγαθά και υπηρεσίες. Υπάρχει διατήρηση μελλοντικής αξίας. Ανασταλτικός παράγοντας στην διατήρηση της μελλοντικής αξίας είναι ο πληθωρισμός.

4) Μέσο πληρωμών Το χρήμα λειτουργεί ως μέσο μελλοντικών πληρωμών για διακανονισμούς που θα συμβούν στο μέλλον. Οι δανειστές και οι δανειζόμενοι προσπαθούν να προβλέψουν τον πληθωρισμό μέσω του επιτοκίου και χρεώνεται και εισπράττεται στα κεφαλαία τους.

Οι ιδιότητες του χρήματος Αποδοχή. Ανθεκτικότητα. Δυνατότητα μεταφορας. Διαιρετοτητα Ομοιογενεια.

1) Αποδοχή Όσοι χρησιμοποιούν το χρήμα είναι βέβαιοι ότι οι υπόλοιποι το αποδέχονται και θα το χρησιμοποιήσουν με τον ίδιο τρόπο.

2) Ανθεκτικότητα Το αγαθό που χρησιμοποιείται ως χρήμα έχει εσωτερική αξία η οποία πρέπει να διατηρείται με το πέρασμα του χρόνου. Στις μέρες μας η αξία του χρήματος πηγάζει από αυτό που αντιπροσωπεύει και όχι από την εσωτερική του αξία.

3) Διαιρετότητα Υπάρχει η ανάγκη διαίρεσης του χρήματος σε μικρές μονάδες. Η κάθε μια από αυτές πρέπει να διατηρεί το μερίδιο της από την αρχική αξία του χρήματος. Όταν το αγαθό που πρόκειται να χρησιμοποιηθεί ως χρήμα δεν έχει καμία εσωτερική αξία, μπορεί να διαιρεθεί σε αυθαίρετες μικρές μονάδες οι οποίες διατηρούν το μερίδιο της αξίας της.

4) Ομοιογένεια Η ομοιογένεια αναφέρεται στην αξία που φέρει κάθε μονάδα χρήματος και όχι στη μορφή ή το σχήμα του νομίσματος. Αν το αγαθό που χρησιμοποιείται ως χρήμα δεν είναι ομοιογενές, θα εμφανιστούν διαφορές στο απόθεμα.

ΤΑ ΝΟΜΙΣΜΑΤΑ ΣΤΟΝ ΕΛΛΑΔΙΚΟ ΧΩΡΟ Από τη 2η χιλιετία χρησιμοποιούνται ως μέσα συναλλαγής τα χάλκινα τάλαντα δηλ. πλάκες μετάλλου που το σχήμα τους το πήραν από το σχήμα της τεντωμένης δοράς του βοδιού. Τα πρώτα νομίσματα κόπηκαν στο βασίλειο της Λυδίας και στην Ιωνία στο τέλος του 7ου αι.πχ. Το υλικό τους ήταν ο ήλεκτρος κράμα χρυσού και αργύρου που βρισκόταν στην άμμο του Πακτωλού ποταμού. Το σχήμα τους ήταν ωοειδές και στη μία πλευρά είχαν ακανόνιστα βαθουλώματα.

Τα νομίσματα του ελληνικού κόσμου, ιδιαίτερα στην αρχή της κυκλοφορίας τους, χαρακτηρίζονται από μία τεράστια ποικιλία στην επιλογή εμβλημάτων. Ο ζωικός κόσμος της στεριάς, της θάλασσας και του αέρα εκπροσωπείται πλήρως, ενώ δε λείπουν τα φυτά, οι ανθρώπινες και οι θεϊκές μορφές. Παραδείγματα εμβλημάτων αποτελούν ο ταύρος, το ελάφι, ο λέοντας, ο πετεινός, ο γρύπας, το δελφίνι, η φώκια, το στάχυ, το ρόδο, διάφορες ανθρωπόμορφες θεότητες κ.ά

Το παράδειγμα της Λυδίας και της Ιωνίας ακολούθησαν και οι Έλληνες και έχουμε: «Χελώνες’» στην Αίγινα (570 π.χ) «Πήγασους» στην Κόρινθο «Γλαύκες’» (κουκουβάγιες) στην Αθήνα Χρυσούς στατήρες και αργυρά τετράδραχμα του Φιλίππου Β (βασιλιά της Μακεδονίας) Χρυσές και αργυρές αλεξάνδρειες κοπές(Αλέξανδρου Γ΄)

Χελώνες Αίγινας

« Πήγασους » στην Κόρινθο

« Γλαύκες’» στην Αθήνα

ΤΑ ΝΟΜΙΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΡΩΜΑΙΟΚΡΑΤΙΑΣ ΣΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΧΩΡΟ ( 146 π.Χ)

Τα νομίσματα την περίοδο της ρωμαιοκρατίας στον ελληνικό χώρο Η Ρωμαϊκή περίοδος για τον Ελληνικό χώρο αρχίζει με την καταστροφή της Κορίνθου από τους Ρωμαίους το 146 π.χ. και λήγει το 330 μ.χ. όταν μεταφέρετε η πρωτεύουσα της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας από την Ρώμη στην Κωνσταντινούπολη ύστερα από πρωτοβουλία του μεγάλου Κωνσταντίνου.

Nομισματα στη ρωμαιοκρατια

Το νόμισμα στις Ελληνικές πόλεις της Μικράς Ασίας Το  νόμισμα στις Ελληνικές πόλεις της Μικράς Ασίας Τα χάλκινα νομίσματα που είχαν δικαίωμα να κόβουν οι πόλεις κυκλοφορούσαν παράλληλα με τα κρατικά δηλαδή τα καθαρά Ρωμαϊκά νομίσματα που κόβονταν σε χρυσό, αργυρό, χαλκό και ορείχαλκο.  Κυκλοφόρησαν και τα λεγόμενα επαρχιακά νομίσματα τα οποία κόβονταν στις επαρχίες υπό τον έλεγχο του αυτοκράτορα και εξυπηρετούσαν την νομισματική κυκλοφορία ευρύτερων περιοχών.  

Οι διάφορες πόλεις απεικόνιζαν σε νομίσματα τους και διάφορα κτήρια, στάδια, γέφυρες κ.λ.π. όπως επίσης και παραστάσεις θεών, μυθικά θέματα, τελετές θυσιών ή είχαν παραστάσεις του οικιστή ήρωα. Κάποιες παραθαλάσσιες πόλεις είχαν επιλέξει καράβια με κουπιά, ιστιοφόρα ή λιμάνια να απεικονίζονται σε νομίσματα τους. 

Περίοδοι της Βυζαντινής νομισματοκοπίας Βυζαντινά Νομίσματα Περίοδοι της Βυζαντινής νομισματοκοπίας

Τη Βυζαντινή νομισματοκοπία θα μπορούσαμε να την χωρίσουμε σε τέσσερις περιόδους : Η 1η περίοδος είναι από το 395 μέχρι τα μέσα του 8ου αιώνα. Η 2η περίοδος αρχίζει στα χρόνια του Ιουστινιανού Β' μέχρι τη μεταρρύθμιση του Αλεξίου (1092). Η 3η περίοδος είναι από το 1092 μέχρι το 1261. Στα 1204 έχουμε την άλωση της Πόλης από τους σταυροφόρους.  Το θέμα όμως αυτό δεν αναφέρετε εδώ, αλλά θα το δούμε στο επόμενο κεφάλαιο. Η 4η περίοδος είναι από το 1261 μέχρι το 1453 όπου και αλώθηκε η Πόλη από τους Τούρκους.

Πρώτη περίοδος Η βασική παράσταση των βυζαντινών νομισμάτων είναι η προτομή του αυτοκράτορα χωρίς ιδιαίτερα προσωπικά χαρακτηριστικά . Πορτρέτα έχουμε μόνο από τους αυτοκράτορες Φωκά, Λεόντειο, Λέοντα Γ', Κωνσταντίνο Ζ' και Κωνσταντίνο Η'. Υπάρχουν διάφορες παραλλαγές ανάλογα με την περίοδο , έτσι θα δούμε τον αυτοκράτορα με στρατιωτική περιβολή και την νίκη σε εμπροσθότυπο και οπισθότυπο αντίστοιχα , για να φτάσουμε στην κυρίαρχη άποψη της περί ελέω θεού βασιλείας και θα δούμε στα νομίσματα τον αυτοκράτορα να κρατά σταυροφόρο σφαίρα στον εμπροσθότυπο και άγγελο στον οπισθότυπο. Βλέπουμε επίσης παραστάσεις του αυτοκράτορα με τους συναυτοκράτορες. Κατά την πρώτη περίοδο το χρυσό νόμισμα ήταν ο σόλιδος (solidus = σταθερός), το οποίο είχε βάρος 4.48 γρ., καθαρότητα 24 καράτια και ισοδυναμούσε με 24 αργυρές siliquae ή 1/72 της Ρωμαϊκής λίτρας ή 24 κεράτια ή 6000 λεπτά. Το κεράτιο και το λεπτό ήταν μονάδες υπολογισμού. Πολλαπλάσια του σόλιδου κυκλοφόρησαν μόνο μερικές αναμνηστικές κοπές. Υποδιαιρέσεις του σόλιδου ήταν το σημίσιο (semissis , ένα δεύτερο) και τρημίσιο (tremissis , ένα τρίτο). Κόπηκαν και ελαφροί σόλιδοι από Ιουστινιανό μέχρι τον κων/νο Δ΄ με ένδειξη σε siliquae.  Τα χάλκινα όπως τα διαμόρφωσε ο Αναστάσιος έχουν σαν μονάδα τον φόλλι (1/288 του σόλιδου), βάρους 9 γραμμαρίων, ο οποίος ισούται με 40 νούμια , (τα  νούμια ήταν το προϋπάρχον χάλκινο νόμισμα το οποίο κοβόταν σε διάφορα πολλαπλάσια). Φόλλις κόβονταν και σε υποδιαιρέσεις των 20, 10, και 5 νουμίων. Ο Ιουστινιανός αύξησε το βάρος του φόλλι στα 25 γρ. αυτό όμως δεν κράτησε πολύ. Το 498 ορίστηκε 180 φολλίς να ισούνται με 1 σόλιδο. Γύρω στο 700 το νούμιο παραμένει σαν μονάδα μέτρησης και σταματάει η κυκλοφορία του σαν νόμισμα.

Δεύτερη Περίοδος Η περίοδο αυτή είναι του αυτοκράτορα-τοποτηρητή του Χριστού επί της Γης, την οποία εγκαινιάζει ο Ιουστινιανός ο Β' και κατά την οποία για πρώτη φορά η μορφή του Χριστού εμφανίζεται σε νόμισμα. Η επιγραφή του νομίσματος καθορίζει και το νέο ρόλο του αυτοκράτορα. Ο Χριστός είναι Rex Regnantium, ο Βασιλεύς των Βασιλέων δηλαδή Εκείνος ο οποίος καθορίζει την επουράνιο και επίγειο αρχή ορίζων τον αυτοκράτορα Servuς Chriςti, τοποτηρητή επί της Γης. Για μια περίοδο οι εικονομάχοι αυτοκράτορες καταργούν την εικόνα του Χριστού και την αντικαθιστούν με το πορτραίτο του διαδόχου ή άλλων μελών της δυναστείας. Με την απομάκρυνση της εικόνας του Χριστού διευρύνονται τα όρια της εξουσίας τους και αυξάνουν το κύρος τους έναντι της εκκλησίας.  Κατά την ίδια εποχή αναπτύσσεται και η καλλιέργεια της μίμησης της Ελληνιστικής κληρονομιάς μια γενική ανανέωση της τέχνης και της νομισματικής ως ένα βαθμό, που δείχνει τάσεις επιστροφής στα νατουραλιστικά πρότυπα των Ελληνιστικών χρόνων προσαρμοσμένα πάντα στα αυστηρά πλαίσια της θρησκευτικής εικονογραφίας. Με το τέλος της εικονομαχίας η εικόνα του Χριστού θα επανέλθει θριαμβευτικά και πάλι. Τον 9ο αιώνα αρχίζει η περίοδος του αυτοκράτορα - ημίθεου προικισμένου με υπερφυσικές ιδιότητες που μεταδίδονται δια της στέψης από τον ίδιο το Χριστό. Με την εικονογραφική παρουσίαση της στέψης εκφράζεται συμβολικά η μετάδοση των αρετών από την επουράνια και υπέρτατη Δύναμη στην κεφαλή του ηγεμόνα οι οποίες θα τον μεταμορφώσουν Θεία Χάριτι από βασιλέα σε επίγειο θεό.

Τρίτη Περίοδος Κατά την τρίτη περίοδο, μετά την μεταρρύθμιση του Αλεξίου, στον εμπροσθότυπο όλων των νομισμάτων εμφανίζετε ο Χριστός ή η Παναγία και στον οπισθότυπο εμφανίζετε ο αυτοκράτορας, μόνος του ή μαζί με την Παναγία ή μαζί με κάποιο Άγιο. Στην τρίτη περίοδο ο Αλέξιος α΄ Κομνηνός (1081-1118), μεταρρυθμίζει ριζικά το νομισματικό σύστημα. Έτσι κόβει ένα χρυσό κοιλόκυρτο νόμισμα το υπέρπυρο (4,5 γρ.), με τίτλο 20,5 καράτια. Υποδιαιρέσεις είχε το τραχύ εξ ηλέκτρου , ίσο με το 1/3 του υπέρπυρου , αποτελείτο από 1/3 μέρος χρυσό και 2/3 αργυρό και είχε τίτλο 6 καράτια. Άλλη υποδιαίρεση ήταν το άσπρο τραχύ που ισούται με το 1/16 της προηγούμενης υποδιαίρεσης και είναι κράμα αργυρού (6-7 %) και χαλκού. Και τα δύο αυτά νομίσματα είναι κοιλόκυρτα. Επίσης κόβετε και ένα χάλκινο νόμισμα το τεταρτηρό που το μόνο κοινό που έχει με το προηγούμενο χάλκινο νόμισμα είναι μόνο τα όνομα. Οι αντιστοιχίες έχουν ως εξής : 1 υπέρπυρο = 3 τραχέα εξ ηλέκτρου = 48 άσπρα τραχέα = 864 τεταρτηρά. Κατά την διάρκεια αυτής της περιόδου, το 1204, έχουμε την άλωση της Πόλης από τους σταυροφόρους της Δ' σταυροφορίας. Λεπτομέρειες για την νομισματική κυκλοφορία κατά την διάρκεια της φραγκοκρατίας και γενικά την κυκλοφορία των Ευρωπαϊκών νομισμάτων και κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας θα δούμε στην επόμενη ενότητα αυτής της σελίδας.

Τέταρτη Περίοδος Τα  τεταρτηρά αντικαθιστούνται από τα επίπεδα χάλκινα ασσάρια. Άλλα νομίσματα που κυκλοφορούν είναι και τα χάλκινα τορνίκια και τα κοίλα στάμηνα, επίσης στα μέσα του αιώνα κυκλοφορούν και ανώνυμα χαλκάργυρα (0,5 -1 γρμ.) και χάλκινα (1 γρμ.) νομίσματα. Στο πρώτο μισό του 14ου αιώνα το υπέρπυρο υποτιμάται στα 11 καράτια και το βασιλικό από 2,2 γρμ. βάρος πέφτει στα 1,25 γρμ. Μετά το τρίτο μισό του 14ου αιώνα σταματάει να κόβετε το υπέρπυρο, το οποίο υπάρχει πλέον σαν μονάδα μέτρησης, και αντικαθιστάτε από το αργυρό σταυράτο (8,5 γρμ.). Τα σταυράτα (ή αλλιώς βαρέα αργυρά) πήραν το όνομα τους από τον σταυρό που είχαν στην αρχή της επιγραφής τους. Δύο σταυράτα ισοδυναμούσαν σε αξία με το θεωρητικό πλέων υπέρπηρο. Υποδιαιρέσεις των σταυράτων είναι τα μισά (ή ημισταυράτα) και τα όγδοα , το όγδοο (ή αλλιώς δουκατότουλο ή δουκατέλο ή άσπρο), αντιστοιχούσε σε 12tornesi ή σε 36 follari.  Το τορνίκιο (tornesi) είχε βάρος 2 γρμ. και διάμετρο 18 χιλ. Το φολλάρο (follari) είχε βάρος μικρότερο του γραμμαρίου και διάμετρο 12 χιλ.

Πίνακας με παραδείγματα Βυζαντινών νομισμάτων και υποδιαιρέσεων τους

Τα νομισματα στην Τουρκοκρατια ( 19ος αιωνας) Τα τουρκικά νομίσματα ανεικονικά, επειδή το κοράνι απαγορεύει την απεικόνιση παραστάσεων ζώων ή ανθρώπων. Φέρουν απλώς ρητά από το κοράνι καθώς και το όνομα του σουλτάνου και την χρονολογία κοπής του νομίσματος

Διαφορα νομισματα στην Τουρκοκρατια

Νομισματα Ρωμαιοκρατιας Νομισματα στην Τουρκοκρατια

ΦΟΙΝΙΚΑΣ : ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΝΟΜΙΣΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Κόπηκε στις 28 Ιουλίου 1828 Το 1828. ο Κυβερνήτης του νέου Ελληνικού Κράτους, Ιωάννης Καποδίστριας, μέσα σε ένα μήνα σχεδόν από τον ερχομό του, με διάταγμά του, έθεσε τέρμα στην απαράδεκτη ποικιλία νομισμάτων που κυκλοφορούσαν στην Ελλάδα και κυρίως στην Αίγινα. Η κοπή των νομισμάτων έγινε με την ευκαιρία της παράδοσης τριών συναλλαγματικών 50.000 ρουβλίων οπό το Ρώσο ναύαρχο κόμη Ένδεν.Ο Καποδίστριας ανέθεσε στον Αλέξανδρο Κοντόσταυλο, που πήγε στη Μάλτα και τελικά αγόρασε από εκεί μηχάνημα κοπής νομισμάτων αντί 100 γυϊνεών, το οποίο μεταφέρθηκε στην Αίγινα με τη Ρωσική κορβέτα "Βρονταία" και συναρμολογήθηκε από Ιταλούς ειδικούς στα υπόγεια του Κυβερνείου όπου και γινόταν η επεξεργασία του κράματος για την κοπή των νομισμάτων.Με αυτό το μηχάνημα κόπηκαν τα πρώτα νομίσματα της νεώτερης Ελλάδος, που στην μπροστινή τους όψη έφεραν τον αναγεννώμενο από τη στάχτη Φοίνικα, που ατένιζε το Σταυρό, περιβαλλόμενο από κλώνο ακτίνων και γύρω τις λέξεις: ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ και στην πίσω όψη σε κύκλο, ΚΥΒΕΡΝΗΤΗΣ Ι. Α. ΚΛΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ - 1828 - και στη μέση δάφνινο στεφάνι, πάνω στο οποίο αναγραφόταν η αξία του νομίσματος. Τα πρώτα νομίσματα, που κόπηκαν, οι Φοίνικες (ασημένια) ήταν των 10 λεπτών, των 5, του 1 (χάλκινο). Συνολικά κόπηκαν ασημένιοι Φοίνικες 12.000 και Φοίνικες από χαλκό ένα εκατομμύριο.

Το μυθικό πουλί του Φοίνικα συμβόλιζε την αναγέννηση της Ελλάδας και ήταν και ο θυρεός της Φιλικής εταιρείας. Κυκλοφόρησε στην Ελλάδα από το 1828 έως το 1832. Αποτελούνταν από 9 μέρη καθαρού αργύρου και ένα μέρος χαλκού. Αντικατέστησε το οθωμανικό kurus με ισοτιμία 6 προς 1 δηλαδή 6 Φοίνικες ίσον 1 kurus. Το 1831 λόγω έλλειψης ακριβών μετάλλων για κοπή νομισμάτων δημιούργησε τραπεζογραμμάτια 5,10 και 50 Φοινίκων χωρίς να έχει τα αντίστοιχα κεφάλαια τα οποία εκδόθηκαν από την Εθνική Χρηματιστική Τράπεζα που ο Καποδίστριας είχε ιδρύσει το 1828 απευθυνόμενος στον πατριωτισμό των Ελλήνων για ενίσχυση του κενού δημόσιου ταμείου. -

Έτσι, ο Ιωάννης Καποδίστριας αφού έκοψε στην Αίγινα την πρώτη ελληνική νομισματική μονάδα τον "Φοίνικα", σύμφωνα με τις προσδοκίες του Έθνους και τις επιταγές των επαναστατικών εθνοσυνελεύσεων. Όλα τα νομίσματα του Καποδίστρια κόπηκαν στο νομισματοκοπείο της Αίγινας. Όταν ο Κυβερνήτης δολοφονήθηκε στο Ναύπλιο σης 26.9.1831, το νομισματοκοπείο έκλεισε. Ο Όθωνας έκοψε τα νομίσματα του Κράτους στη Βαυαρία, καταργώντας το Φοίνικα, ως έμβλημα εθνικό και αντικαθιστώντας τον με ρόμβους των Βίττελ σβαχ.

Η πρώτη δραχμή κόπηκε στο Μόναχο το 1833 , αν και αναγράφεται ως έτος το 1832 . Ήταν αργυρή και έφερε στη μία όψη τη μορφή του Όθωνα και από την άλλη τον Βασιλικό θυρεό. Υποδιαιρέσεις της ήταν τα χάλκινα κέρματα των 1, 2, 5 και 10 λεπτών και πολλαπλάσιά της το αργυρό κέρμα των 5 δραχμών και τα χρυσά των 20 και 40 δραχμών. Το χρυσό κέρμα των 20 δραχμών αποτέλεσε τη «χρυσή λίρα» της εποχής και λεγόταν «οθώνειο» Όλες οι εκδόσεις της πρώτης δραχμής θεωρούνται σπάνιες και η σημερινή τους αξία υπερβαίνει τις 3.000 ευρώ Τα πρώτα χαρτονομίσματα Κόπηκαν το 1841 από τη νεοσύστατη Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος και ήταν αξίας 25, 50, 100 και 500 δραχμών. Είναι χαρακτηριστικό ότι ανέγραφαν στη μία όψη τους ότι “Η παραποίησης τιμωρείται με δεσμά δια βίου”. Το πεντακοσάρικο που τότε διέθετε τεράστια αγοραστική δύναμη εκτυπώθηκε στο Παρίσι σε μόλις 600 τεμάχια κι από αυτά τέθηκαν σε κυκλοφορία μόλις τα 276. Η σημερινή συλλεκτική του αξία θεωρείται ανυπολόγιστη.

Το 1863 εκδόθηκε η δραχμή από τον βασιλιά Γεώργιο τον πρώτο και έμοιαζε σε σχήμα και βάρος με την αρχαία αττική δραχμή. Το 1868 η δραχμή απόκτησε το ίδιο βάρος με το γαλλικό φράγκο. Κατά τη γερμανική κατοχή η αύξηση του πληθωρισμού και η γερμανική λεηλασία του Ελληνικού Θησαυροφυλακίου δημιούργησε διαρκείς υποτιμήσεις με αποτέλεσμα στο τέλος της κατοχής να έχουμε χαρτονομίσματα των 100 δις δρχ. Με την απελευθέρωση υπήρξε ανατίμηση και οι παλιές δρχ. ανταλλάχθηκαν με νέες σε αναλογία 50 δισεκατομμύρια προς 1 δραχμή. Το 1954 με σκοπό να συγκρατηθεί ο υπερπληθωρισμός έγινε ανατίμηση 100 δραχμών προς 1. Το 2000 το Συμβούλιο Κορυφής της Λισαβόνας αποφασίζει την ένταξη της Ελλάδας στη ζώνη του ευρώ. Το 2001 αρχίζει η διπλή αναγραφή τιμών σε ευρώ και δρχ. Την 1η Ιανουαρίου 2002 επίσημη αντικατάσταση δραχμών με ευρώ

Υιοθέτηση του Ευρώ στην Ελλάδα. Υιοθέτηση του Ευρώ στην Ελλάδα.  Το ευρώ είναι το κοινό νόμισμα 17 κρατών μελών της ευρωπαϊκής ένωσης, τα οποία αποτελούν την ευρωζώνη, μεταξύ των οποίων είναι και η ελλάδα. Τα κέρματα έχουν μια κοινή όψη και για τις 17 χώρες και μια εθνική όψη που περιλαμβάνει ένα σχέδιο επιλεγμένο από το κράτος-μέλος για λογαριασμό του οποίου γίνεται η κοπή. Το ευρώ αντικατέστησε τη δραχμή το 2001 (σε φυσική μορφή το 2002). Τα ελληνικά κέρματα ευρώ απεικονίζουν από ένα μοναδικό σχέδιο για κάθε ένα από τα οχτώ νομίσματα. Όλα σχεδιάστηκαν από τον γεώργιο σταματόπουλο. Τα μικρής ονομαστικής αξίας νομίσματα απεικονίζουν ελληνικά πλοία. Τα μέσης αξίας απεικονίζουν σημαντικούς έλληνες της νεώτερης ιστορίας. Τέλος, οι απεικονίσεις των δύο μεγαλύτερης αξίας νομισμάτων σχετίζονται με την αρχαία ελληνική ιστορία και μυθολογία. Όλα τα κέρματα φέρουν τα 12 αστέρια της ευρωπαϊκής ένωσης, το έτος κοπής καθώς και το ανθέμιο, σήμα του νομισματοκοπείου αθηνών, που λειτουργεί υπό την εποπτεία της τράπεζας της ελλάδος. Χαρακτηριστικό των ελληνικών κερμάτων είναι ότι η τιμή του κάθε κέρματος αναγράφεται με το ελληνικό αλφάβητο. Επίσης, το euro cent ονομάζεται λεπτό στα ελληνικά σε αντίθεση με τις άλλες γλώσσες που υιοθέτησαν τη λέξη σεντ.

1. Εισαγωγή του ευρώ σε λογιστική μορφή Από τις 2 Ιανουαρίου 2001, αμέσως μετά την υιοθέτηση του ενιαίου νομίσματος από την Ελλάδα, ακολούθησε η λεγόμενη 'μεταβατική' περίοδος, χρονική περίοδος κατά την οποία το ευρώ χρησιμοποιείται μόνο ως νόμισμα σε λογιστική μορφή και η εγχώρια αγορά αποτελεί μέρος της ενοποιημένης αγοράς της ζώνης του ευρώ . Κατά την περίοδο αυτή η νομισματική πολιτική ασκούνταν σε ευρώ, οι σχετικοί λογαριασμοί των πιστωτικών ιδρυμάτων στην Τράπεζα της Ελλάδος άρχισαν να τηρούνται σε ευρώ και όλες οι διατραπεζικές συναλλαγές στην αγορά χρήματος διενεργούνται σε ευρώ. Η δημοσιονομική πολιτική (δηλαδή οι εισπράξεις και πληρωμές του Δημοσίου), κατά την μεταβατική περίοδο, εκτελούνται σε δραχμές, ενώ οι βασικοί λογαριασμοί του Δημοσίου τηρούνται και σε ευρώ. Ο κρατικός προϋπολογισμός για το 2002 εκφράστηκε σε ευρώ. Οι νέοι κρατικοί τίτλοι εκδίδονται σε ευρώ, ενώ οι υφιστάμενοι τίτλοι επανεκφράστηκαν σε ευρώ.

2. Η εισαγωγή του ευρώ σε φυσική μορφή Την 1η Ιανουαρίου 2002, Τα Τραπεζογραμμάτια Και Κέρματα Ευρώ Τέθηκαν Σε Κυκλοφορία Στην Ελλάδα, Ταυτόχρονα Με Τα Άλλα Κράτη-μέλη Της Ζώνης Του Ευρώ. Η Μετάβαση Στο Ευρώ Ολοκληρώθηκε Στις 28 Φεβρουαρίου 2002. Η Εισαγωγή Των Τραπεζογραμματίων Και Κερμάτων Ευρώ Απαιτούσε Λεπτομερείς Σχεδιασμούς Σε Επίπεδο Διοικητικής Μέριμνας. Ιδιαίτερη Σημασία Αποδόθηκε Στην Προετοιμασία Του Τραπεζικού Δικτύου Και Των Εμπορικών Επιχειρήσεων, Που Αποτελούν Τους Βασικούς Αγωγούς Διοχέτευσης Τραπεζογραμματίων Και Κερμάτων Ευρώ Στην Αγορά. Η Κυκλοφορία Των Τραπεζογραμματίων Και Των Κερμάτων Ευρώ Στην Ελλάδα Πραγματοποιήθηκε Ομαλά Και Απρόσκοπτα. Το Ελληνικό Κοινό Εξοικειώθηκε Πολύ Γρήγορα Με Το Ευρώ Και Ήδη Από Την Πρώτη Εβδομάδα Κυκλοφορίας Του, Το Μεγαλύτερο Μέρος Των Συναλλαγών Πραγματοποιούνταν Σε Ευρώ. Το Μερίδιο Των Τραπεζογραμματίων Και Κερμάτων Ευρώ Στο Σύνολο Των Τραπεζογραμματίων Και Κερμάτων Σε Κυκλοφορία, Υπήρξε Σημαντικά Υψηλό Και Μάλιστα Υψηλότερο Από Το Μέσο Όρο Της Ζώνης Του Ευρώ.

Η εθνική όψη των ελληνικών κερμάτων ευρώ € 0,01 € 0,02 € 0,05 € 0,10 € 0,20 € 0,50 € 1,00 € 2,00 Αθηναϊκή τριήρης του 5ου αιώνα π.Χ Ένας δρόμωνας τύπος πλοίου σε χρήση κατά τη διάρκεια της ελληνικής επανάστασης. Ένα δεξαμενόπλοιο σύμβολο της ελληνικής ναυτιλίας . Ρήγας Φεραίος. Ιωάννης Καποδίστριας Ελευθέριος Βενιζέλος Αρχαίο  αθηναϊκό τετράδραχμο Η αρπαγή της Ευρώπης

Ευρώ €

Η Ελλάδα λοιπόν από το 2001 μέχρι και σήμερα έχοντας στην κατοχή της το Ευρώ δεν τα έχει καταφέρει καλά με τα οικονομικά της.

Συμμετείχαν Οι μαθητές Του Β4 PROJECT! Τέλος εργασίας !!!.... Συμμετείχαν Οι μαθητές Του Β4 PROJECT!