ΧΩΡΟΙ ΛΑΤΡΕΙΑΣ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΠΡΙΝ ΤΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΤΩΝ ΜΕΔΙΟΛΑΝΩΝ ΑΝΤΙΓΟΝΗ ΜΑΡΑΓΚΑΚΗ ΘΕ1 ΔΡ8

ΤΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΤΩΝ ΜΕΔΙΟΛΑΝΩΝ Διάταγμα των Μεδιολάνων (αλλιώς και διάταγμα του Μιλάνου, καθώς τα Μεδιόλανα είναι το - από τα λατινικά εξελληνισμένο - όνομα του σημερινού Μιλάνου της Ιταλίας) ονομάζεται το διάταγμα της θέσπισης της ανεξιθρησκείας στη ρωμαϊκή αυτοκρατορία, με το οποίο ο Μέγας Κωνσταντίνος σταμάτησε τους διωγμούς των χριστιανών το 313 μ.Χ. Με το διάταγμα νομιμοποιήθηκε η χριστιανική Εκκλησία ως «επιτρεπομένη θρησκεία» (βλ.Religio licita), οι οπαδοί της οποίας έπρεπε να προσεύχονται στον δικό τους θεό για την ευτυχία του κράτους. Με αυτή την κίνηση ο Κωνσταντίνος δεν έκανε το Χριστιανισμό επίσημη θρησκεία της Αυτοκρατορίας, απλώς εγγυήθηκε την ανοχή του κράτους απέναντι στους χριστιανούς.Παρόλο που το διάταγμα ίσχυε οι διωγμοί σταμάτησαν μόνο όταν ο Κωνσταντίνος έγινε μονοκράτορας (324). Αυτό είχε ως αποτέλεσμα οι χριστιανοί να μην κρύβονται και κατά συνέπεια να μην χρησιμοποιούν τις κατακόμβες ως μέρος για να κρύβονται και να τελούν τις θρησκευτικές τους τελετές.

Κείμενο 12 Σύμφωνα με το κείμενο 12 οι χριστιανοί πριν την εφαρμογή του Διατάγματος των Μεδιολάνων διώκονταν με ιδιαίτερα βίαιο τρόπο. Η άνθηση του χριστιανισμού δεν ήταν δυνατόν να αφήσει ανεπηρέαστη την αυτοκρατορία. Οι αυτοκράτορες απαιτούσαν προσκύνηση, και το γεγονός ότι οι χριστιανοί προσκυνούσαν μόνο τον Ιησού, προκάλεσε πολλές αναταραχές. Δεν μπορούσε να γίνει αποδεκτό ότι προσκυνούσαν τον Χριστό τον οποίον ήξεραν ως άνθρωπο, και όχι τον αυτοκράτορα-θεό. Έτσι λοιπόν όπως προαναφέρθηκε οι χριστιανοί εκδιώχθηκαν, άλλωτε με βίαιο τρόπο και άλλωτε πιο ήπια, μέχρι το 313 μΧ όπου ο Μέγας Κωνσταντίνος σταμάτησε τους διωγμούς των χριστιανών και τους προστάτεψε με το διάταγμα των Μεδιολάνων περί ανεξιθρησκείας. Όμως πριν την εφαρμογή του διατάγματος οι χριστιανοί συγκεντρώνονταν σε ειδικούς χώρους λατρείας . Αρχικά στις ιδιωτικές κατοικίες των πλουσιότερων και έπειτα σε κτήρια που ονομάζονται ευκτήριοι οίκοι ,εκκλησίες ,οίκοι Θεού και οίκοι Κυρίου.

Δούρα Ευρωπός

Η ελληνιστική πόλη Δούρα Ευρωπός αποτελεί ένα από τα απτά παραδείγματα της συγχωνεύσεως μεταξύ του ελληνικού και των πολιτισμών της Ασίας. Σχετίζεται έμμεσα με την μορφή του Μεγίστου των Ελλήνων. Αυτό γιατί ιδρύθηκε μετά το πέρας του Βαβυλωνιακού πολέμου (311-309 π.Χ.) από τον στρατηγό Νικάνορα (λογικά είναι το ίδιο πρόσωπο που ίδρυσε την Έδεσσα και την Αντιόχεια Μυγδονική) για λογαριασμό του κυρίου του Σελεύκου Α΄ Νικάτορος (358-281 π.Χ.), ενός εκ των βασιλικών φίλων του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Η λέξη Δούρα παράγεται από την λέξη τύρσις=οχυρό και η ονομασία Ευρωπός από την ομώνυμη πατρίδα του Σελεύκου στην Μακεδονία.

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ Είναι η παλαιότερη μορφή οίκου-εκκλησίας που έχει ανακαλυφθεί. Η κατασκευή του τοποθετείται γύρω στο 230 μ.Χ., καθώς η ελληνιστική πόλη Δούρα Ευρωπός (που αποτελεί ένα απτό παράδειγμα συγχώνευσης μεταξύ του ελληνιστικού και ασιατικών πολιτισμών) καταστράφηκε το 256 μ.Χ. Βρίσκεται στη Συρία, στη δεξιά όχθη του ποταμού Ευφράτη. Περιλαμβάνει ένα μεγάλο χώρο για το κήρυγμα και τις αγάπες και ένα μικρότερο βαπτιστήριο . Οι τοιχογραφίες απεικονίζουν τον Καλό Ποιμένα, τη Θεραπεία του Παραλυτικού και τον Χριστό με τον Πέτρο να περπατούν στη Θάλασσα.

ΤΕΛΟΣ