Ο Οδυσσέας Ελύτης και η Γαλλία

Το 1948 ταξίδεψε στην Ελβετία, για να εγκατασταθεί στη συνεχεια στο Παρίσι, όπου παρακολούθησε μαθήματα φιλοσοφίας στη Σορβόνη. Περιγράφοντας τις εντυπώσεις του από την παραμονή του στη Γαλλία, σχολίασε τα συναισθήματα και τις σκέψεις του: «Ένα ταξίδι που θα μ’ έφερνε πιο κοντά στις πηγές της μοντέρνας τέχνης, συλλογιζόμουνα. Χωρίς να λογαριάζω ότι θα μ’ έφερνε συνάμα πολύ κοντά και στις παλιές μου αγάπες, στα κέντρα όπου είχαν δράσει οι πρώτοι Υπερρεαλιστές,στα καφενεία όπου είχαν συζητηθεί τα Μανιφέστα, στη Rue de l’Odeon και στην Place Blanche, στο Montparnasse και στο St. Germain des Pres»[2].

Στο Παρίσι υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Association Internationale des Critiques d’ Art ενώ είχε επίσης την ευκαιρία να γνωριστεί με τους Αντρέ Μπρετόν, Πωλ Ελυάρ, Αλμπέρ Καμύ, Τριστάν Τζαρά, Πιερ Ζαν Ζουβ, Χουάν Μιρό και άλλους.

Με τη βοήθεια του Ελληνογάλλου τεχνοκριτικού E Με τη βοήθεια του Ελληνογάλλου τεχνοκριτικού E. Teriade, που πρώτος είχε προσέξει την αξία του έργου του συμπατριώτη του Θεόφιλου, συνάντησε τους μεγάλους ζωγράφους Ανρί Ματίς, Μαρκ Σαγκάλ, Αλμπέρτο Τζιακομέτι, Τζόρτζιο ντε Κίρικο και Πικάσο, για του οποίου το έργο έγραψε αργότερα άρθρα και αφιέρωσε στην τέχνη του το ποίημα «Ωδή στον Πικασσό».

Ποιήματα του Οδυσσέα Ελύτη Μεταφρασμένα Στα Γαλλικά Ποιήματα του Οδυσσέα Ελύτη Μεταφρασμένα Στα Γαλλικά

Μαρίνα-Marina Δώσε μου δυόσμο να μυρίσω  λουίζα και βασιλικό  Μαζί μ' αυτά να σε φιλήσω  και τι να πρωτοθυμηθώ  Τη βρύση με τα περιστέρια  των Αρχαγγέλων το σπαθί  Το περιβόλι με τ' αστέρια  και το πηγάδι το βαθύ  Τις νύχτες που σε σεργιανούσα  στην άλλην άκρη τ' ουρανού  Και ν' ανεβαίνεις σε θωρούσα  σαν αδελφή τού Αυγερινού  Μαρίνα πράσινό μου αστέρι  Μαρίνα φως τού Αυγερινού  Μαρίνα μου άγριο περιστέρι  και κρίνο τού καλοκαιριού  Donne-moi de la menthe à respirer De la verveine et du basilic Avec eux que je t'embrasse Et ai de quoi me souvenir en premier La fontaine avec les pigeons L'épée des Archanges Le jardin clos avec les astres Et le puits profond Les nuits où je te menais promener A l'autre fin-fond du ciel Et que je te regardais monter Comme la sœur de l’Étoile de l'aube Marina mon étoile verdelette Marina lumière de l’Étoile de l'aube Marina mon pigeon sauvage Et lys de l'été.

Του μικρού βοριά Au petit vent du nord J'ai demandé au léger vent du nord  D'être gentil garçon,  De ne pas battre les portes  Ni frapper au fenestron.  ·  C'est qu'en la maison de mon insomnie  Mon amour se meurt  Et à travers mes larmes je la regarde  Qui respire à peine.  ·  Une lamentation me prend  Parce qu'en ce monde  J'ai dilapidé les étés  Et suis arrivé à l'hiver.  ·  Comme le navire qui a hissé  Les voiles et s'éloigne  Je vois la terre ferme se perdre  Et le monde s'amenuiser.  ·  Adieu jardins, adieu ravins  Adieu baisers, adieu étreintes  Adieu promontoires et plages blondes,  Adieu serments éternels . Του μικρού βοριά παράγγειλα  Νά' ναι καλό παιδάκι  Μη μου χτυπάει πορτόφυλλα  Και στο παραθυράκι.  ·  Γιατί στο σπίτι που αγρυπνώ  Η αγάπη μου πεθαίνει  Και μες στα δάκρυα την κοιτώ  Που μόλις ανασαίνει.  ·  Με πιάνει το παράπονο  Γιατί στον κόσμο αυτόνα  Τα καλοκαίρια τά 'χασα  Κι έφτασα στο χειμώνα.  ·  Σαν το καράβι που άνοιξε  Τ' άρμενα κι αλαργεύει  Θωρώ να χάνονται οι στεριές  Κι ο κόσμος λιγοστεύει.  ·  Γειά σας περβόλια γειά σας ρεματιές  Γειά σας φιλιά και γειά σας αγκαλιές  Γειά σας οι κάβοι κι οι ξανθοί γιαλοί  Γειά σας οι όρκοι οι παντοτινοί. 

Το παράπονο-La plainte Εδώ στου δρόμου τα μισά έφτασε η ώρα να το πω άλλα είναι εκείνα που αγαπώ γι' αλλού γι' αλλού ξεκίνησα. Στ' αληθινά στα ψεύτικα το λέω και τ' ομολογώ. Σαν να 'μουν άλλος κι όχι εγώ μες στη ζωή πορεύτηκα. Όσο κι αν κανείς προσέχει όσο κι αν το κυνηγά, πάντα πάντα θα 'ναι αργά δεύτερη ζωή δεν έχει. Ici à mi-chemin  Est arrivé le moment de le dire  C'est autre chose que j'aime  C'est pour ailleurs que j'ai commencé  Dans le vrai dans le faux  Je le dis et je l'avoue  Comme si j'étais un autre et pas moi  J'ai marché dans la vie  Autant qu'on fasse attention  Autant qu'on coure apres  Il sera toujours trop tard  Il n'y aura pas de deuxième vie