ΥΔΡΟΓΟΝΟ (H)

Το υδρογόνο είναι το αμέταλλο χημικό στοιχείο με χημικό σύμβολο H και ατομικό αριθμό 1. Με ατομική μάζα 1,00794(7)amu, το υδρογόνο είναι το ελαφρύτερο χημικό στοιχείο του περιοδικού πίνακα. Η μονατομική αλλομορφή του (H1), είναι η πιο άφθονη χημική ουσία στο σύμπαν, του οποίου θεωρείται ότι αποτελεί το 75% της συνολικής βαρυονικής του μάζας[1][2]. Τα άστρα και τα υπολείμματα άστρων κύριας ακολουθίας αποτελούνται κυρίως από υδρογόνο σε κατάσταση πλάσματος. Το πιο συνηθισμένο ισότοπο του υδρογόνου είναι το «πρώτιο» (1H), αν και η ονομασία αυτή χρησιμοποιείται σπάνια, περιέχει μόνο ένα πρωτόνιο και κανένα νετρόνιο, στον πυρήνα του. Η συμπαντική δημιουργία του ατομικού υδρογόνου παρουσιάστηκε για πρώτη φορά κατά τη διάρκεια της εποχής ανασχεδιασμού.

Η δομή του υδρογόνου περιέχει μόνο ένα πρωτόνιο και κανένα νετρόνιο, στον πυρήνα του. Η συμπαντική δημιουργία του ατομικού υδρογόνου παρουσιάστηκε για πρώτη φορά κατά τη διάρκεια της εποχής ανασυνδυασμού.

Πως ονομάστηκε; Το στοιχειακό υδρογόνο (γνωστό και ως «διυδρογόνο», H2) παράχθηκε για πρώτη φορά τεχνητά[3] στις αρχές του 16ου αιώνα, με ανάμειξη μετάλλων και ισχυρών οξέων[4]. Τη χρονική περίοδο 1766 - 1781, ο Χένρι Κάβεντις (Henry Cavendish) αναγνώρισε πρώτος ότι το αέριο υδρογόνο είναι μια διακριτή (διαφορετική από τις ήδη γνωστές) χημική ουσία[5], και ότι παρήγαγε νερό όταν καίγονταν. Με βάση αυτή τη βασική του ιδιότητα το ονόμασε «υδρογόνο», συνενώνοντας τις ελληνικές λέξεις «ὕδωρ» και «γεννῶ».

Που το βρίσκουμε-Χρήσεις Η βιομηχανική του παραγωγή γίνεται κυρίως με επίδραση ατμού σε φυσικό αέριο, και λιγότερο συχνά, με την περισσότερο ενεργοβόρα μέθοδο της λεγόμενης «ηλεκτρόλυσης του νερού»[6][7]. Το περισσότερο υδρογόνο που παράγεται, καταναλώνεται (συνήθως) σε κοντινή απόσταση. Οι δυο μεγαλύτερες καταναλώσεις του αφορούν την κατεργασία (συγκεκριμένα υδροπυρόλυση) ορυκτών καυσίμων και η παραγωγή αμμωνίας, η τελευταία κυρίως για τη βιομηχανία παραγωγής λιπασμάτων. Επίσης, το υδρογόνο είναι μια πρόκληση για τη μεταλλουργία, αφού το υδρογόνο μπορεί να διαπηδήσει πολλά μέταλλα. Το γεγονός αυτό περιπλέκει τη σχεδίαση και κατασκευή των σωλήνων μεταφοράς του και των δοχείων αποθήκευσής του.

Ευχαριστούμε για την προσοχή σας! ΜΑΘΗΤΕΣ: Γκατζόγιας Άγγελος Ιωάννης Μάτης