Η Μουσική στον δρόμο Από τους μαθητές: Βαγενάς Ματθαίος Κέντρος Μιχάλης Σέρρα Όλγα Τζιάλλα Κωνσταντίνα Α2 ΤΜΗΜΑΤΟΣ 1ΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΛΥΚΕΙΟΥ ΚΟΝΙΤΣΑΣ ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ: ΑΜΟΡΓΙΑΝΝΙΩΤΗ ΕΙΡΗΝΗ

“Music can teach you many lessons  Like stand up for your rights and all the good reasons I know there's people who thinks the same way Because they know music lives in us everyday”

Η Ιστορία Αρχικά ο όρος μουσική στον δρόμο πρωτοεμφανίστηκε στα μέσα του 1860 στην Μεγάλη Βρετανία με την λέξη “busk”. Προέρχεται από την Ισπανική λέξη “buscar” που σημαίνει: αυτός που ψάχνει, που αναζητά για να νικήσει. Η λέξη αυτή χρησιμοποιήθηκε αργότερα σαν τίτλος σε ένα διάσημο ισπανικού βιβλίου, το «El Buscón Η μουσική στον δρόμο θεωρούνταν μια κοινή λύση για την ανεργία εκείνη την εποχή. Ήταν μια γρήγορη λύση με σχεδόν άμεση οικονομική ενίσχυση.

Μια ρωμαϊκή οδός. Σκηνή με μουσικούς πίνακας του Μοντέστο Faustini Στην Αρχαία Ρώμη αποκαλούσαν τους πλανόδιους μουσικούς “gypsies”(τσιγγάνους) η οποία ονομασία ,στην συνέχεια έγινε τελείως μη αποδεκτή ως χαρακτηρισμός ενός ανθρώπου

Οι πρώτοι νόμοι που αφορούσαν και απευθύνονταν στους μουσικούς του δρόμου γράφτηκαν και εφαρμόστηκαν το 462 π.Χ.(περίοδος της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας). Ο νόμος αυτός συντάθηκε από τους Δώδεκα Πίνακες (The Law of the Twelve Tables) και όρισε έγκλημα να τραγουδά κανείς ή να κάνει παρωδίες τις κυβέρνησης στους δρόμους. Η ποινή ήταν θάνατος!

Στην Γαλλία εκείνης της εποχής, την μειονότητα αυτών των ανθρώπων, τους ονόμαζαν “jongleurs” δηλαδή γελωτοποιούς/ζογκλέρ. Στην συνέχεια η λέξη έγινε “busquer” και χρησιμοποιούνταν κυρίως ως χαρακτηρισμός στης πόρνες και τις κοπέλες του δρόμου. Στην Ρωσία η πρώτη εμφάνιση των μουσικών του δρόμου, “skomorokh” στα ρώσικα, έγινε τον 11ο αιώνα. Στο Μεξικό αντίστοιχα, ήταν και είναι, οι Μαριάτσι. Οι Μαριάτσι συχνά έβγαιναν στους δρόμους για πλανόδιες εμφανίσεις/παραστάσεις καθώς περπατούσαν στους δρόμους της πόλης

Στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής τα πλανόδια σόου ,με σκοπό την πώληση ελιξιρίων και άλλων ¨φίλτρων¨, πολλαπλασιάστηκαν τον 19ο αιώνα. Συχνά εκείνοι θα έβρισκαν τρόπους να ψυχαγωγούν το κοινό τους για να έχουν μεγαλύτερη απήχηση τα εμπορεύματά τους.

Στα μέσα του 19ου αιώνα στην Ιαπωνία, ορισμένες εταιρίες ξεκίνησαν να χρησιμοποιούν τις ικανότητες αυτών των μουσικών και το γεγονός ότι συναναστρέφονταν συνεχώς με μεγάλα πλήθη ανθρώπων, για να διαφημίσουν τις εταιρίες και τα προϊόντα τους. Στις ΗΠΑ όπως και στην Ευρώπη υπήρχε και υπάρχει νόμος που παρέχει στους καλλιτέχνες του δρόμου, ελευθερία λόγου. Δημιούργησαν επίσης χώρους ελευθερίας λόγου, σε πάρκα, πλατείες, πεζοδρόμια και δρόμους, ειδικά για τους καλλιτέχνες. Ορισμένοι πρόσφεραν ή παρείχαν για ένα χρονικό διάστημα ιδιωτικούς χώρους για παραστάσεις των μουσικών. Στο Λονδίνο η μουσική στους δρόμους είναι απαγορευμένη, επιτρέπεται όμως στους σταθμούς του μετρό μονό όμως αν υπάρχει λόγος.

One man band

Ορισμός: Μια μπάντα ενός ανθρώπου είναι ένας μουσικός που παίζει πολλά όργανα ταυτόχρονα, χρησιμοποιώντας τα χέρια, τα πόδια, τα άκρα τους, και διάφορα ηλεκτρονικά μηχανήματα. Πολύ συχνά αυτοί οι μουσικοί τραγουδούν ενώ εκτελούν. Ο πιο απλός τύπος αυτού του είδους μουσικών συνοδεύουν τον εαυτό τους με κιθάρα (ηλεκτρική ή ακουστική).

Η εξέλιξη των μουσικών

Πολλοί από αυτούς τους μουσικούς συνεχίζουν να δίνουν παραστάσεις στους δρόμους, οι περισσότεροι όμως παίζουν πλέον σε μαγαζιά, μπαρ και κλαμπ. Συχνά οι μουσικοί του δρόμου πέφτουν θύματα ληστών λόγω της εύκολης προσβασιμότητας σε χρήματα. Οι μουσικοί που παίζουν πολλά όργανα ταυτόχρονα πέφτουν πιο συχνά θύματα ληστών εξαιτίας του περιορισμού κινήσεών τους και το γεγονός ότι μπορούν πολύ δύσκολα να τους κυνηγήσουν.

Μουσική στους άστεγους

Συχνά οι μουσικοί τους δρόμους προσφέρουν λίγες στιγμές χαράς, αλληλεγγύης και συντροφιάς σε άστεγους συμπολίτες μας. Μια πρόσφατη συναυλία της Unesco συγκέντρωσε πολλούς πλανόδιους μουσικούς σε μια προσπαθεί να συγκεντρώσουν χρήματα για την παροχή τροφής στους άστεγους. Πολλές φορές έχει παρατηρηθεί ότι και οι πλανόδιοι μουσικοί μένουν, για κάποιο χρονικό διάστημα της ζωής τους, στους δρόμους ή σε μετρό. Αυτό συμβαίνει γιατί η μουσική τους πολλές φορές δεν τους παρέχει την οικονομική ενίσχυση που προσδοκούσαν όταν βγήκαν στους δρόμους με την κιθάρα τους. Οι περισσότεροι από αυτούς τους μουσικούς έχουν παράπονο το γεγονός της υποτίμησης την δουλειάς τους αν και βέβαια δεν περιμένουν κατανόηση από ανθρώπους που δεν έχουν ασχοληθεί ποτέ με την μουσική στον δρόμο.

Άστεγοι και άστεγοι μουσικοί

Ράπερ του δρόμου

Ανάμεσα στους μουσικούς που συναντάμε στους δρόμους, είναι και οι Ράπερ. Η Ραπ για εκείνους είναι τρόπος ζωής και τρόπος αντιμετώπισης των προβλημάτων τους. Είναι γενικότερα πιο αντιδραστικοί και απότομοι από τους άλλους μουσικούς. Τα τραγούδια τους έχουν κυρίως άγριο και επιβλητικό χαρακτήρα ως μέσω έκφρασης των απόψεων τους για τη ζωή ή ειδικότερα για κάποιες κοινωνικές ή πολιτικές καταστάσεις. Η γκαρνταρόμπα τους πάντα περιέχει καπέλα, ρούχα επώνυμων σχεδιαστών, μπαντάνες και πολλές αλυσίδες

Διάσημοι που ξεκίνησαν ως Buskers

Ed Sheeran ο νικητής των βραβείων Brit είναι γνωστός για την ατημέλητη εμφάνισή του, όμως οι μέρες που κοιμόταν στο μετρό του Λονδίνου και στους καναπέδες των φιλών του, είναι πλέον παρελθόν.

Robin Williams Για τον γνωστό και καταξιωμένο ηθοποιό Robbin Williams η αρχή της καριέρας του ήταν σκληρή καθώς, για να καταφέρει να πληρώσει τα δίδακτρα του κολλεγίου του, αναγκάστηκε να βγει στον δρόμο και να κάνει τον μίμο.

Passenger O Michael David Rosenberg με σκοπό να φτάσει στις μεγάλες μουσικές βιομηχανίες περιπλανήθηκε στους δρόμους της Βρετανίας και της Αυστραλίας κάνοντας έτσι το όνομά του γνωστό

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ