ΑΤΟΜΙΚΟΣ ΦΑΚΕΛΟΣ ΥΛΙΚΟΥ PORTFOLIO ΑΤΟΜΙΚΟΣ ΦΑΚΕΛΟΣ ΥΛΙΚΟΥ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΒΑΣΙΛΑ ΒΑΣΩ ΣΧΟΛΙΚΗ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΠΡΟΣΧΟΛΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ Ν. ΠΙΕΡΙΑΣ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2014

Τι είναι η Αξιολόγηση Είναι μια διαδικασία μέσα από την οποία: προσδιορίζουμε, συγκεντρώνουμε, αναλύουμε και κοινοποιούμε χρήσιμες πληροφορίες, οι οποίες μας επιτρέπουν να πάρουμε όλες τις δυνατές αποφάσεις, προκειμένου να βοηθήσουμε το μικρό παιδί στην ολόπλευρη ανάπτυξή του.

Η αξιολόγηση αναπόσπαστο κομμάτι της εκπαιδευτικής διαδικασίας Αξιολογώ, σημαίνει, δημιουργώ γέφυρες ανάμεσα στην παιδαγωγική και την ανάπτυξη, κυρίως στο νηπιαγωγείο. Δεν αρκεί να προσδοκούμε ότι το παιδί έφτασε στο προβλεπόμενο στάδιο ανάπτυξης, ούτε να υπολογίζουμε στην πολιτιστική του κληρονομιά και στα έμφυτα χαρίσματά του. Η πρόκληση για ένα δημοκρατικό σχολείο είναι να αναπτύξουμε όσο το δυνατό καλύτερα τις δυναμικές όλων των παιδιών, να τα οδηγήσουμε στην επιτυχία. Η αξιολόγηση δεν είναι αυτοσκοπός. Είναι ένα χρήσιμο εργαλείο, το οποίο πρέπει να μάθουμε να το χρησιμοποιούμε σωστά προκειμένου να συνδέσουμε συνεκτικά την εκπαίδευση με την παιδαγωγική και τη διδακτική» (Gioux, 1997).

Δ.Ε.Π.Π.Σ και Α.Π.Σ. Σύμφωνα με το ΔΕΠΠΣ βασικός στόχος της αξιολόγησης είναι η ανατροφοδότηση της εκπαιδευτικής διαδικασίας και ο εντοπισμός των ελλείψεων σε μαθησιακό και ατομικό επίπεδο, με σκοπό τη βελτίωση της παρεχόμενης εκπαίδευσης και της επαγγελματικής ικανότητας της εκπαιδευτικού (Κωνσταντίνου, 2002).

ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ Με τον όρο «εναλλακτική αξιολόγηση» εννοούμε τις μορφές αξιολόγησης, που εκτός από το αποτέλεσμα της μαθησιακής διαδικασίας , την επίδοση δηλ. του παιδιού αποτιμούμε ταυτόχρονα και τις επιμέρους δραστηριότητες. Συνυπολογίζουμε τις μορφές δράσης, την σκέψη και την κρίση, την ανάπτυξη πρωτοβουλιών, τη συνεργασία, την επικοινωνία, την αυτονομία και την αυτορρύθμιση του παιδιού.

Σύγκριση παραδοσιακής – εναλλακτικής αξιολόγησης Έμφαση στο αποτέλεσμα της μάθησης Τελική αξιολόγηση Ποσοτική (με βαθμούς) Ελέγχει τις γνώσεις Σύγκριση μαθητών Κλίμα ανταγωνισμού Έμφαση στη διαδικασία Διαμορφωτική αξιολόγηση Ποιοτική (περιγραφική) Απαιτεί σύνθετες νοητικές διεργασίες Εξατομικευμένη αξιολόγηση Ενθαρρύνει συνεργασίες

ΜΕΘΟΔΟΙ &ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗΣ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ Συστηματική παρατήρηση Ο εκπαιδευτικός παρατηρεί το παιδί κατά τη συμμετοχή του σε δραστηριότητες με βάση κάποιους άξονες : Πως σκέφτεται Πως δρα και κινείται Πως συμμετέχει Πως επικοινωνεί και συνεργάζεται Πως επιχειρηματολογεί – αιτιολογεί Αν και Πως αναλαμβάνει πρωτοβουλίες Αν αυτοσυγκεντρώνεται και προσέχει Αν δείχνει ενδιαφέρον Αν έχει αποκτήσει την αυτονομία

ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ & ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΣ Η διαδικασία την οποία ακολουθεί κάποιος εκπαιδευτικός για να συγκεντρώσει, να αναλύσει, να ερμηνεύσει και να εκθέσει τα στοιχεία που δηλώνουν αυτά που κατέκτησαν τα παιδιά σε όλους τους τομείς της ανάπτυξής τους στη διάρκεια των μαθησιακών τους εμπειριών ονομάζεται καταγραφή (Helm & Katz, 2002

ΤΡΟΠΟΙ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗΣ Στον «Οδηγό Νηπιαγωγού» η καταγραφή θεωρείται μια αναγκαία πρακτική για την αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου. Οι τρόποι καταγραφής ωστόσο που προτείνονται είναι ενδεικτικοί, δεν έχουν δηλαδή υποχρεωτικό χαρακτήρα, και εξαρτώνται από τον/τη νηπιαγωγό: τήρηση ημερολογίου, καταγραφές κατά την έναρξη της σχολικής χρονιάς, τήρηση και μελέτη των ατομικών φακέλων των παιδιών, καταγραφές στο πλαίσιο ανάπτυξης συγκεκριμένων δραστηριοτήτων, συνεργασία με την οικογένεια

ΟΔΗΓΟΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗΣ ΝΗΠΙΩΝ Το νήπιο εκδηλώνει την περιέργεια του; Δείχνει την έκπληξή του μπροστά σε νέα δεδομένα; Προσελκύεται από το καινούργιο και το αντιμετωπίζει με ενδιαφέρον; Συμμετέχει σε καταστάσεις προβληματισμού που θέτει η νηπιαγωγός;

Εμφανίζει ερευνητική διάθεση; 1. Διερευνά το υπό παρατήρηση αντικείμενο ή φαινόμενο χωρίς να αποσπάται η προσοχή του; 2. Εκδηλώνει τον αυθορμητισμό του και αναλαμβάνει πρωτοβουλίες; 3. Έχει δημιουργικές ιδέες; 4. Δείχνει υπομονή όταν προκύπτει δυσκολία και δεν εγκαταλείπει τη δραστηριότητα;

Διαθέτει κριτική σκέψη; Συμμετέχει σε συζητήσεις και δέχεται πιθανές διαφορετικές γνώμες άλλων παιδιών; Θέτει ερωτήσεις στον νηπιαγωγό ή στα μέλη της ομάδας; Κάνει τις πρώτες απόπειρες για παραγωγή επιχειρηματικού λόγου, αιτιολογώντας τις προτάσεις του;

Επικοινωνεί με τον νηπιαγωγό και τα άλλα παιδιά; 1. Παίρνει το λόγο όταν επιτρέπεται κατανοώντας τη διαδοχικότητα ομιλητή – ακροατή; 2. Μιλά την κατάλληλη στιγμή; 3. Είναι ικανό να διατυπώνει συλλογισμούς σχετικά με κάποια παρατήρηση ή φαινόμενο ή θέμα συζήτησης; 4. Μπορεί να απαντήσει ικανοποιητικά κι με σαφήνεια σε σχετικές ερωτήσεις; 5. Αποδέχεται την κριτική και τις υποδείξεις των άλλων;

Συνεργάζεται αναλαμβάνοντας μια συλλογική εργασία; Προσφέρει πρόθυμα τη βοήθεια του , αλλά και δέχεται βοήθεια από τα μέλη της ομάδας του; Μοιράζεται το χώρο και τα υλικά με τους συνομηλίκους του; Συμμετέχει ευχάριστα σε ομαδικές εργασίες; Αναλαμβάνει τις ευθύνες που του αναλογούν σε μια συλλογική εργασία;

Διαθέτει ικανότητα επεξεργασίας των δεδομένων; Αναζητάει σχετικές πληροφορίες σε ποικίλα υλικά, βιβλία, εικόνες ; Πραγματοποιεί σωστά ταξινομήσεις , συγκρίσεις, σειροθετήσεις ; Είναι ικανό να εξάγει συμπεράσματα από τις παρατηρήσεις του; (Ντολιοπούλου - Γουργιώτη, 2008, σ. 118 - 119 )

Μορφές αξιολόγησης H αξιολόγηση είναι συνεχής και συστηματική εκτείνεται δηλ. σε όλη τη διάρκεια της χρονιάς Κάνουμε Αξιολόγηση Δραστηριοτήτων και όχι δραστηριότητες αξιολόγησης Η αξιολόγηση αρχίζει μόλις αποφασιστεί η δραστηριότητα Η αξιολόγηση καθορίζεται κατά την εξέλιξη της δραστηριότητας Η αξιολόγηση καταγράφεται όταν αυτό είναι δυνατό και απαραίτητο

Διαγνωστική αξιολόγηση Η αρχική ή διαγνωστική αξιολόγηση ενημερώνει τον εκπαιδευτικό και τα νήπια για τις γνώσεις και αναπαραστάσεις των παιδιών στην αρχή της χρονιάς και την καταγραφή των ενδιαφερόντων και των ιδιαιτεροτήτων των νηπίων για τον περαιτέρω καθορισμό της διδακτικής πορείας Προσπαθεί να συνθέσει μια σφαιρική αντίληψη για την προσωπικότητα του νηπίου, καθώς και των αναγκών του.

Διαμορφωτική αξιολόγηση Διαμορφωτική όπου με τις κατάλληλες διδακτικές παρεμβάσεις, επιτρέπει στον εκπαιδευτικό, να βελτιώσει, να διευκολύνει τη μάθηση παίρνοντας παιδαγωγικές αποφάσεις για διαφοροποίηση της παιδαγωγικής πράξης. Μπορεί να παρουσιάζεται ως μια καθημερινή σχέση αλληλεπίδρασης νηπιαγωγού και νηπίου, μέσα από μια γενική παρατήρηση της συμπεριφοράς του νηπίου, μια υποκειμενική και αυθόρμητη αξιολόγηση, μια διαμόρφωση υποθέσεων και μια συνεχή αύξηση των κινήτρων.

Τελική ή συνολική αξιολόγηση Τελική, όπου γίνεται στο τέλος κάθε Θεματικής Προσέγγισης ή Σχεδίου Εργασίας. Δίνεται έμφαση στις διαδικασίες κατάκτησης της γνώσης σε συνθήκες δημιουργικής εργασίας και αναδεικνύονται οι επικοινωνιακές δεξιότητες των παιδιών, η απόκτηση υπευθυνότητας μέσα από τη συλλογική εργασία, την έρευνα και την κριτική σκέψη.

Φάκελος αξιολόγησης (portfolio) Μία από τις μεθόδους αυθεντικής αξιολόγησης είναι η οργάνωση, ανάλυση και αξιολόγηση του φακέλου (portfolio) του νηπίου (Gronlund, 1998, Grace and Shores, 1991). O φάκελος αυτός είναι: Ένα πλαίσιο με ξεκάθαρους στόχους, εργασίες και κριτήρια. Μια ευκαιρία που βασίζεται στις επιδόσεις και ικανότητες των παιδιών. Μια συνεχής διαδικασία ενσωματωμένη στη διδασκαλία. Ένας ανοιχτός και προσβάσιμος χώρος αποθήκευσης των εργασιών των παιδιών και των καταγραφών της μαθησιακής τους εξέλιξης. (Ντολιοπούλου – Γουργιώτη, 2008)

Περιεχόμενο του φακέλου αξιολόγησης Αυθεντικές εργασίες από τον φάκελο εργασιών του νηπίου (σχέδια, ζωγραφιές, χειροτεχνίες, δείγματα γραφής, κατασκευές) που έχουν κάποιο νόημα Παρατηρήσεις – καταγραφές του εκπαιδευτικού, περιστασιακές σημειώσεις Κλίμακες παρατήρησης Μαγνητοσκοπήσεις αφηγήσεων των παιδιών, βιντεοσκοπήσεις, φωτογραφίες, print – outs από εργασίες στον υπολογιστή, κλπ. Πληροφορίες από γονείς, άλλους εκπαιδευτικούς

Συνοδευτικά στοιχεία του φακέλου αξιολόγησης Ημερομηνία εκτέλεσης της εργασίας, ώστε η νηπιαγωγός (ή άλλος) να παρακολουθεί τις αλλαγές στην εξέλιξη του νηπίου Τον τίτλο ή την περιληπτική περιγραφή της εργασίας Τους λόγους για τους οποίους το δείγμα εργασίας είναι σημαντικό Τις παρατηρήσεις επί της εργασίας της νηπιαγωγού, του νηπίου, των γονέων Όλα τα στοιχεία που εισάγονται στον φάκελο τακτοποιούνται ανά κατηγορία και σε χρονολογική σειρά.

Βασικές αρχές για την οργάνωση των φακέλων αξιολόγησης(1) Οι φάκελοι αποτελούν μια συστηματική, με κάποιο σκοπό και νόημα συλλογή εργασιών του νηπίου σε μία ή περισσότερες γνωστικές περιοχές. Τα παιδιά οποιασδήποτε ηλικίας ή επιπέδου μπορούν να μάθουν να επιλέγουν έργα τους και να τα τοποθετούν στο φάκελο όπως επίσης και να θέτουν συγκεκριμένα κριτήρια για την επιλογή τους. Οι συλλογές αυτές μπορούν να περιλαμβάνουν έργα επιλεγμένα από εκπαιδευτικούς, νήπια, γονείς, φίλους των παιδιών. Σε κάθε περίπτωση οι φάκελοι αξιολόγησης πρέπει να αντανακλούν τις καθημερινές μαθησιακές δραστηριότητες των παιδιών.

Βασικές αρχές για την οργάνωση των φακέλων αξιολόγησης(2) Οι φάκελοι πρέπει να έχουν χαρακτήρα εξελικτικό έτσι ώστε να δείχνουν τις προσπάθειες των παιδιών, την πρόοδό τους, και τις επιδόσεις τους καθ’ όλη τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς. Οι φάκελοι αυτοί μπορούν περιέχουν διάφορους υποφακέλους. Οι επιλεγμένες εργασίες μπορεί να είναι μία ποικιλία μέσων και να είναι πολυδιάστατοι

Ποια κριτήρια χρησιμοποιεί ο/η νηπιαγωγός για να επιλέξει έργα των παιδιών για το Φ.Α. Τι έχουν να μας πουν τα έργα των παιδιών για την εξέλιξή τους; Πώς αυτές οι πληροφορίες θα μας βοηθήσουν προκειμένου να πάρουμε αποφάσεις για το πρόγραμμα που θα αναπτύξουμε, στην εξατομικευμένη διδασκαλία; Πώς η διαδικασία επιλογής έργων των παιδιών θα βοηθήσει τα ίδια τα παιδιά στην κατανόηση της ανάπτυξής τους ;

Ποια κριτήρια χρησιμοποιούν τα παιδιά για να επιλέξουν έργα τους για το Φ.Α Τι μου αρέσει περισσότερο σε αυτή την εργασία; Τι θεώρησα σημαντικό, όταν την εκτελούσα; Ποια διαδικασία ακολούθησα για να την εκτελέσω; Που και τι με δυσκόλεψε; Αν την αναθεωρούσα , τι θα άλλαζα;

Η εμπλοκή των γονέων… Η σύγχρονη εκπαιδευτική έρευνα εστιάζει την προσοχή της στην εμπλοκή των γονέων στις διαδικασίες μάθησης και αξιολόγησης των παιδιών τους. (Wolfendal, 1998, Katz & Swann, 1998). Οι γονείς γνωρίζουν πολύ περισσότερα για το παιδί από οποιονδήποτε άλλο, αφού οι εκπαιδευτικοί έχουν μόνο μια γενική εικόνα για την ανάπτυξη των παιδιών. Γι αυτό είναι σημαντικό να γνωρίζουν οι γονείς το ρόλο τους στην αξιολόγηση των παιδιών

Παράγοντες που επιδρούν στο πώς ένα παιδί αναπτύσσεται και μαθαίνει. η υγεία του παιδιού, το ταλέντο, το ταμπεραμέντο του, η καθημερινή οικογενειακή ζωή, οι οικογενειακές αξίες, τα πιστεύω και οι παραδόσεις επηρεάζουν τον τρόπο με τον οποίο το παιδί παίζει, κινείται, τρώει, συζητά, ακούει και αναπτύσσεται, «οργανώνει» τις εμπειρίες του.

Τακτικές επικοινωνίας με τους γονείς για τον Φ.Α. Σε μια πρώτη συνάντηση με τους γονείς ζητάμε να μας συμπληρώσουν ένα ερωτηματολόγιο ή κάνουμε μια συζήτηση που αφορά τα ενδιαφέροντα και την προσωπικότητα του νηπίου. Το ερωτηματολόγιο αυτό ή η συζήτηση μαζί τους θα μας δώσει μια αρχική εικόνα των ενδιαφερόντων του παιδιού και της συνολικής του προσωπικότητας, των επιθυμιών και ανησυχιών των γονέων, καθώς και τον τρόπο με τον οποίο θέλουν να εμπλακούν μέσα στην τάξη. Αυτό που πρέπει να έχουμε στο νου μας όταν συνεργαζόμαστε με τους γονείς για την αξιολόγηση των παιδιών είναι ότι σε κάθε περίπτωση πρέπει να ενισχύεται θετικά η σχέση των γονέων με τα παιδιά τους. Σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να αποσταθεροποιείται η εμπιστοσύνη τους προς τα παιδιά και τις ικανότητές τους, όπως επίσης και να μην απαξιώνεται η γλώσσα και η κουλτούρα της οικογένειας.

Πως ανακοινώνουμε στους γονείς την πορεία εξέλιξης του παιδιού μέσα από το Φ.Α. Ειλικρινή, αυθεντική, συχνή επικοινωνία με τους γονείς (κάθε τρίμηνο τουλάχιστον) Αντικειμενικότητα Κατανόηση των ανησυχιών της κάθε οικογένειας, συμμεριζόμαστε τις αγωνίες τους Έμφαση στις λύσεις και όχι στις αιτίες Προτείνουμε δράσεις, δίνουμε συμβουλευτικές οδηγίες, ανοίγουμε δρόμους προς φορείς που μπορούν να βοηθήσουν Αμοιβαία εμπιστοσύνη, σεβασμό και εκτίμηση

Εξοικείωση των νηπίων με τον φάκελο αξιολόγησης Συζήτηση με τα νήπια για το περιεχόμενο και το σκοπό του φακέλου (επίδειξη περσινού φακέλου ) Εξοικείωση των νηπίων με το λεξιλόγιο που συνοδεύει την τήρηση του φακέλου αξιολόγησης (συλλέγω επιλέγω, ξεχωρίζω, διαλέγω, κριτήρια ) Συζήτηση με τα παιδιά για τον τρόπο με τον οποίο μπορούν να εμπλουτίζουν τον φάκελό τους με έργα τους καθώς και τα κριτήρια με τα οποία επιλέγουν τις εργασίες τους. Συζήτηση για την εξεύρεση κατάλληλου χώρου τοποθέτησης των φακέλων, έτσι ώστε η πρόσβαση των νηπίων σε αυτούς να είναι εύκολη και άνετη.

Τι θέλουμε να αναδείξουμε με το φάκελο αξιολόγησης του παιδιού; (1) Αφού συγκεντρωθούν οι πληροφορίες, πρέπει να αναλυθούν προσεκτικά, πριν τις μοιραστούμε με τα παιδιά και τους γονείς τους. Οι πληροφορίες χρησιμοποιούνται για να αναδείξουμε την πρόοδο του παιδιού μέσα σε ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα.. Αναλύοντας τις πληροφορίες λαμβάνουμε υπόψη την κοινωνική δυναμική του κάθε νηπίου (γλώσσα, κουλτούρα της οικογένειας, κοινωνικο-οικονομικό επίπεδο). Οι εργασίες του κάθε παιδιού πρέπει να συγκρίνονται με τις προηγούμενες δικές του και όχι με τις εργασίες των άλλων παιδιών.

Τι θέλουμε να αναδείξουμε με το φάκελο αξιολόγησης του παιδιού;(2) Τα συμπεράσματα του εκπαιδευτικού σχετικά με τα επιτεύγματα του παιδιού, τις ικανότητες, τις δυνατότητες, τις αδυναμίες και τις ανάγκες του, πρέπει να βασίζονται στη συνολική ανάπτυξη του παιδιού. Η ανάλυση των πληροφοριών πρέπει να διακρίνεται για την αντικειμενικότητά της. Δίνεται έμφαση στη θετική πλευρά του παιδιού, παρά στα σημεία που υστερεί.

ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΣ 1. Βαθμός νοηματοδοσίας Ήταν ξεκάθαρο στα νήπια αυτό που επρόκειτο να κάνουν ή να μάθουν εμπλεκόμενα μέσα σε κάποια δραστηριότητα; Μπόρεσαν τα νήπια να εκφράσουν τις προηγούμενες γνώσεις τους; Υπήρξαν καταστάσεις γνωστικής σύγκρουσης; Μπόρεσε να εντοπισθεί εύκολα η καινούργια γνώση που κατέκτησαν κατά τη διάρκεια της δραστηριότητας;

2. Βαθμός προσαρμογής στη διαφορετικότητα Μπόρεσε να απαντήσει όλη η ομάδα των νηπίων που συμμετείχε στη συγκεκριμένη δραστηριότητα; Η οργάνωση της δραστηριότητας επέτρεψε στον εκπαιδευτικό να βοηθήσει σωστά τους μαθητές του;

3. Κινητοποίηση και κλίμα δουλειάς Ήταν σαφές το νόημα της δραστηριότητας, το τι και για ποιο σκοπό γίνεται; Επικρατούσε σεβασμός στη διάρκεια της δουλειάς; Υπήρξε συμμετοχή και ενδιαφέρον;

ΑΥΤΟΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ ΑΥΤΟΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ   1. Οικοδόμηση σχέσεων και συνεργασίας Σχημάτισα θετικές σχέσεις εμπιστοσύνης με κάθε παιδί μέσα στο χρόνο; Σχημάτισα θετικές σχέσεις εμπιστοσύνης με την οικογένεια κάθε παιδιού προκειμένου να υποστηρίξω την ανάπτυξη και πρόοδο του παιδιού; Συνεργάστηκα με συναδέλφους και αντιπροσώπους της κοινότητας προκειμένου να υποστηρίξω τα παιδιά και τις οικογένειες; Σχεδίασα και υλοποίησα ένα πρόγραμμα δραστηριοτήτων το οποίο απαντούσε στις ανάγκες των παιδιών και των οικογενειών τους;

2. Στοιχεία οργάνωσης αναπτυξιακά κατάλληλων δραστηριοτήτων Παρατήρησα συστηματικά τα παιδιά και προχώρησα στην εξατομίκευση του προγράμματος ανάλογα με τις παρατηρήσεις; Δημιούργησα ένα ζεστό και φιλόξενο περιβάλλον το οποίο υποστήριξε την ανάπτυξη των παιδιών; Εξασφάλισα την ασφάλεια και την υγεία των παιδιών μέσα από το πρόγραμμα που σχεδίασα; Οδήγησα τα παιδιά σε θετικές συμπεριφορές;

3. Στοιχεία επιμορφωτικών αναγκών του εκπαιδευτικού Συμμετείχα σε επιμορφώσεις για την διεύρυνση των γνώσεων και ικανοτήτων μου; Συμμετείχα σε επαγγελματικούς οργανισμούς σχετικούς με την προσχολική εκπαίδευση; Παρατήρησα συναδέλφους που είχαν κατακτήσει νέες επιτυχημένες τεχνικές και προσεγγίσεις.;

4. Στοιχεία επαγγελματικής ταυτότητας του σύγχρονου εκπαιδευτικού Ακολούθησα τους κανόνες ηθικής δεοντολογίας σε όλες τις συμφωνίες μου με τα παιδιά, τις οικογένειες των παιδιών, τους αντιπροσώπους της κοινότητας; Σεβάστηκα την εχεμύθεια και εμπιστοσύνη των γονέων και των παιδιών; Επέδειξα σεβασμό σε όλα τα παιδιά και τις οικογένειές τους;

Δυσκολίες και προβλήματα Το βασικότερο πρόβλημα που μπορεί να αντιμετωπίσει ο παιδαγωγός σε σχέση με τη διαδικασία της αξιολόγησης είναι να συνδυάσει τον ρόλο του ως βοηθός, συνεργάτης, διαμεσολαβητής, διευκολυντής και συνερευνητής του παιδιού κατά τη διάρκεια της μαθησιακής διαδικασία, με τον ρόλο του συμμετοχικού παρατηρητή Η εξεύρεση χρόνου, που απαιτείται για μια αυθεντική και ουσιαστική αξιολόγηση Οι γνώσεις των εκπαιδευτικών σε θέματα αξιολόγησης Οι αρνητικές μέχρι σήμερα θέσεις του κλάδου για την αξιολόγηση γενικά.

Συμπεράσματα (1) Η είσοδος τις τελευταίες δεκαετίες του όρου «αξιολόγηση» στο χώρο της προσχολικής εκπαίδευσης δημιούργησε μία προβληματική, η οποία εκφράζει ως επί το πλείστον την ανησυχία των νηπιαγωγών για την σκοπιμότητα και την αναγκαιότητα αυτής της διαδικασίας στο επίπεδο του νηπιαγωγείου. Ανέπτυξε μια συζήτηση γύρω από τις μορφές και τεχνικές που μπορούν να υιοθετηθούν από τους παιδαγωγούς, δεδομένου ότι η αξιολόγηση των μικρών παιδιών είναι μια διαδικασία γεμάτη παγίδες, αφού η ανάπτυξή τους δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί.

Συμπεράσματα (2) Η λειτουργία του νηπιαγωγείου δεν περιορίζεται μόνο στη φροντίδα των νηπίων. Στοχεύει στη μύησή τους στην κοινωνική ζωή, με τους κανόνες της, του νόμους και τα σημεία αναφοράς, προκειμένου το νήπιο να αυτοπροσδιορισθεί σε σχέση με τον εαυτό του, αλλά και σε σχέση με όλους εκείνους που το συνοδεύουν στο δρόμο της μάθησης, με ευμένεια, βεβαιότητα και σοβαρότητα. (Gioux, 1997).

Συμπεράσματα (3) 1. Για ποιον γίνεται η αξιολόγηση; για τον εκπαιδευτικό; για τους γονείς; για το παιδί; 2. Γιατί αξιολογούμε; για να συγκεντρώσουμε πληροφορίες; για να βοηθήσουμε τα παιδιά να μάθουν; για να δώσουμε αξία στο παιδί; (και όχι να το απαξιώσουμε) για να συγκρίνουμε ή για να κρίνουμε;

Μήπως ήρθε η ώρα να ξεφύγουμε από την παραδοσιακή – άτυπη αξιολόγηση, που όλοι μας, εφαρμόζουμε ως σήμερα; «Είναι πρώτος – Αστέρι, ξεχωρίζει μέσα στο σύνολο των παιδιών της τάξης. Χρησιμοποιούμε συχνά αυτοκόλλητα με αστεράκια, φρούτα, ζωάκια, κ.τ.λ. Χρησιμοποιούμε παρομοιώσεις (Είναι τσακάλι, αετός, σπίρτο, κτλ.) Είναι «πολύ καλός» ή «κακός» μαθητής. (Παπακωνσταντίνου, 1993).

Σας ευχαριστώ για την υπομονή σας! ………………………………………………………….. Σας ευχαριστώ για την υπομονή σας!

Ενδεικτική Βιβλιογραφία Σολομών Ιωσήφ:Εσωτερική Αξιολόγηση & Προγραμματισμός του Εκπαιδευτικού Έργου στη Σχολική Μονάδα, ΕΠΕΑΕΚ, Ενέργεια 1.1.α, Πειραματικό πρόγραμμα, Π.Ι. ,Υ.ΕΠΘ Αθήνα 1999 Παπαναούμ – Τζίκα Ζ.: Η αξιολόγηση της σχολικής επίδοσης: δυνατότητες και όρια, Κυριακίδη Θεσσαλονίκη 1985 Ντολιοπούλου Ε.- Γουργιώτη Ε. Η αξιολόγηση στην εκπαίδευση με έμφαση στην προσχολική, Gutenberg, Αθήνα 2008 Kingore Bertie: Αξιολόγηση στο νηπιαγωγείο, εκδ. Δίπτυχο, Αθήνα 2010