Ερευνητική Εργασία. Στη πόλη μας ο τουρισμός αποτελεί μία από τις σημαντικότερες οικονομικές δραστηριότητες και κατέχει κυρίαρχη θέση στον τριτογενή τομέα. Ο Βόλος από την πρώτη στιγμή που εμφανίστηκε στην οργανωμένη τουριστική αγορά, καθιερώθηκε ως μία από τις περισσότερο αξιόλογες περιοχές υποδοχής του τουριστικού ρεύματος και ως παραδοσιακός προορισμός του οργανωμένου μαζικού τουρισμού. Βέβαια, κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα έχει επιπτώσεις στο δομημένο περιβάλλον, απλά όμως ο τουρισμός, σε αντιδιαστολή ίσως με τις υπόλοιπες δραστηριότητες, βασίζεται συχνά στο δομημένο περιβάλλον ως τουριστικό πόρο που προσελκύει επισκέπτες αλλά και εξυπηρετεί ως τουριστικός πόλος.

Στην αναζήτηση των επιπτώσεων του τουρισμού στο δομημένο περιβάλλον απαιτείται ιδιαίτερη προσοχή καθώς υπεισέρχονται και άλλοι παράγοντες που προκαλούν επιπτώσεις. Τις περισσότερες φορές, οι διάφορες επιπτώσεις είναι αποτέλεσμα συνεργασίας, δηλαδή της ταυτόχρονης δράσης πολλών παραγόντων (πολιτισμικοί, θεσμικοί, οικονομικοί, κοινωνικοί και άλλοι) οι οποίοι συμβάλλουν στην όποια αλλαγή λαμβάνει χώρα στο δομημένο περιβάλλον. Είναι προφανές ότι το φαινόμενο του τουρισμού είναι σύνθετο, δυναμικό, πολυδιάστατο και ως τέτοιο θα πρέπει να αντιμετωπίζεται στο σχεδιασμό και τη διοίκηση του τουρισμού.

Σημαντική αρνητική συνέπεια αποτελεί επίσης το γεγονός της αστικοποίησης των τουριστικών προορισμών αλλά και η αυθαίρετη δόμηση τουριστικών καταλυμάτων και παραθεριστικών κατοικιών που αποτελεί το πιο σημαντικό πρόβλημα για τις περισσότερες παράκτιες περιοχές.

Επιπλέον, είναι αναγκαία η δημιουργία προστατευτικών ζωνών γύρω από τις ευαίσθητες περιβαλλοντικές περιοχές και τέλος η ευαισθητοποίηση των τουριστών και του τοπικού πληθυσμού, αλλά και όσων ασχολούνται με τον τουρισμό, σε περιβαλλοντικά θέματα. Πολλές έρευνες έχουν καταγράψει μια σαφή προτίμηση των τουριστών σε τουριστικά καταλύματα φιλικά προς το περιβάλλον και ότι τα απορρίμματα και η γενικότερη ρύπανση αποτελούν σημαντικό στοιχείο απόρριψης μιας ξενοδοχειακής μονάδας.

Ο Παγασητικος θεωρείται στην Ευρωπη ως η πρώτη «τουριστική κλειστή λεκάνη».

Η τουριστική ανάπτυξη και η προστασία του περιβάλλοντος πρέπει να βρίσκονται σε σχέση ισορροπίας, γιατί όπως διακήρυξε και ο ΟΗΕ, «η οικονομία, στην οποία ανήκει και ο τουρισμός, δεν πρέπει να στοχεύει μόνο στην παραγωγή ευημερίας και η οικολογία μόνο στην προστασία της φύσης, αλλά και οι δύο μαζί πρέπει να στοχεύουν στη βελτίωση της μοίρας της ανθρωπότητας και να βρίσκονται σε απόλυτη αρμονία στις διαδικασίες νομοθέτησης και λήψης αποφάσεων».

Για να διατηρηθούν οι ισορροπίες ανάμεσα στον τουρισμό και τον αγροτικό χώρο δεν αρκούν οι διακηρύξεις, οι θεωρητικές αναλύσεις και οι διαμαρτυρίες των οικολογικών οργανώσεων, χρειάζεται κάτι πιο ουσιαστικό: Να συνειδητοποιήσει ο πολίτης που ζει και δραστηριοποιείται σε μία τουριστική περιοχή, ότι η προστασία του περιβάλλοντος αποτελεί βασική προϋπόθεση όχι μόνο για να καλυτερεύσει την ποιότητα της ζωή του, αλλά κυρίως για να λύσει το πρόβλημα της οικονομικής του επιβίωσης.

H τουριστική ανάπτυξη ενός τόπου συνεπάγεται πολλές φορές σύγκρουση των χρήσεων γης στον τόπο αυτό. Σε πολλές τουριστικές περιοχές τα τουριστικά καταλύματα «εισβάλλουν» στη γη η οποία είναι περισσότερο χρήσιμη σε άλλες χρήσεις, ασύμβατες με τον τουρισμό, όπως είναι η γεωργική παραγωγή, η ιχθυοτροφία, δασική εκμετάλλευση ή άλλη απασχόληση του πρωτογενούς τομέα.